Συνέντευξη Θανάσης Μπέλλος: «Δεν άντεχα τον πάγκο ούτε στο Survivor, ούτε στο ποδόσφαιρο»

Τον Θανάση Μπέλλο του… Survivor όσοι είστε φαν του ριάλιτι, δεδομένα τον γνωρίζετε! Πόσοι, όμως, θυμάστε τον ποδοσφαιριστή Θανάση Μπέλλο που έφτασε στο σημείο να αγωνίζεται ακόμη και στην Α’ Εθνική τη δεκαετία του ’90; Ο Γιώργος Μπιτσικώκος συναντά έναν εξαιρετικό παίκτη που έκανε «πάταγο» στις μικρότερες κατηγορίες, αλλά ουδέποτε κατάφερε να καθιερωθεί στο ψηλότερο επίπεδο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ο ίδιος εξηγεί το γιατί σε μια συνέντευξη αυτοκριτικής από αυτές που σπανίζουν!

PHOTO CREDITS: Eurokinissi | Κλόντιαν Λάτο

Ο Θανάσης Μπέλλος ήταν ένας ποδοσφαιριστής που κατάφερε να κάνει “όνομα” στις μικρές κατηγορίες του ελληνικού ποδοσφαίρου, “ξοδεύοντας” όπως τονίζουν πολλοί, αλλά και ο ίδιος το έμφυτο ταλέντο του. Χαρισματικός σκόρερ, λόγω του χαρακτήρα του, που ο ίδιος προσδιορίζει ως “αυτοκαταστροφικό” και χωρίς υπομονή, άφησε ευκαιρίες για να σταδιοδρομήσει στο κορυφαίο επίπεδο του ελληνικού ποδοσφαίρου, που η μοίρα τον είχε φέρει να βρίσκεται ως συμπαίκτης δίπλα σε τεράστια ονόματα.

Έπαιξε σε πάρα πολλές ομάδες (από τον Ατρόμητο και τη Δόξα Βύρωνα μέχρι τη Μαρκό και τον Αήττητο Σπάτων), τις οποίες με δυσκολία μπορεί να θυμηθεί, λόγω του αριθμού τους, όμως έχει μείνει στην συνείδηση του κόσμου ως “Πανιώνιος”. Το ευρύ κοινό τον γνώρισε και τον συμπάθησε λόγω της συμμετοχής του στο φετινό “survivor”, από το οποίο έφυγε με δική του επιθυμία και παρά το “τεράστιο ρεύμα” που υπήρχε υπέρ του.

Σήμερα μιλάει στο sportday.gr και αναφέρεται στην ποδοσφαιρική του καριέρα, αλλά φυσικά δίνει και τα προγνωστικά του και εξωτερικεύει την επιθυμία του για τον τελικό νικητή ή νικήτρια του δημοφιλούς reality.

–Θανάση από που ξεκίνησες την καριέρα σου;

–Ξεκίνησα από την ομάδα της γειτονιάς μου την Τερψιθέα και γρήγορα κατάφερα να ξεχωρίσω. Έπαιξα στις μικρές ομάδες και σε ηλικία 18 χρονών είχα καταφέρει να σημειώνω στα τοπικά πρωταθλήματα 35 και 40 γκολ. Αυτά όλα που σου λέω υπάρχουν σε δημοσιεύματα και είναι αυταπόδεικτα.

–Το γνωρίζω αυτό. Θέλω να μου πεις τώρα πώς συνέχισες και πώς έγινε η μεταγραφή σου.

–Μετά τις εμφανίσεις που έκανα με την Τερψιθέα, αρκετές ομάδες έδειξαν ενδιαφέρον για μένα. Τότε πιο έντονα είχε ενδιαφερθεί ο Εθνικός που ήταν στην Α’ Εθνική και με “πολιορκούσε” ο κ. Ζουμπουλίδης. Παράλληλα υπήρχε ενδιαφέρον από την Προοδευτική στην οποία προπονητής ήταν ο Γιάννης Κυράστας. Επίσης με ήθελε ο Χαραυγιακός και μου είχε κάνει κουβέντα ο κ. Σκοπελίτης, αλλά και ο Θρίαμβος που τότε ήταν στη Γ’ Εθνική. Εγώ όμως είχα δώσει το λόγο μου στην Ηλιούπολη και δεν μπορούσα να τον πάρω πίσω.

–Πάλι όμως έκανες πορεία πρωταθλητισμού.

–Ναι και εκεί τα κατάφερα, όπως και την επόμενη χρονιά που πήγα στα Σούρμενα. Ανεβήκαμε κατηγορία και εγώ βγήκα πρώτος σκόρερ.

–Εκεί σε είδαν από τον Πανιώνιο;

–Ναι ο Βούκοτιτς ο ίδιος ήρθε σε παιχνίδια και με είδε και με πήρε στον Πανιώνιο. Η χαρά μου ήταν φυσικά μεγάλη, καθώς ήξερα ότι πάω σε μεγάλη ομάδα με παίκτες-θρύλους στις τάξεις της και ήμουν σίγουρος ότι θα τα καταφέρω.

«Ευτυχώς για τον Πάντιτς δεν έμεινε στην Ελλάδα. Εδώ δυστυχώς δεν αναγνωρίζουμε τις αξίες, κι αν ο Μιλίνκο είχε μείνει στη χώρα μας, δεν θα είχε ζήσει ούτε τα μισά απ’ όσα έζησε στην Ατλέτικο Μαδρίτης»

–Στον Πανιώνιο τότε πραγματικά βρήκες μεγάλα ονόματα.

–Ποιόν να πρωτοθυμηθώ. Λαγωνικάκης, Μιρτσέκης, Κοπιτσής, Τόγιας, Μπερσεμί, αλλά φυσικά πάνω από όλους αυτούς ήταν ο Θωμάς Μαύρος και ο Μίλινκο Πάντιτς.

–Θέλω να μου μιλήσεις ξεχωριστά για τον καθένα τους.

–Θα σου πω πρώτα για το Θωμά. Πραγματικά ήταν ένας άνθρωπος που βοήθησε πολύ όλα τα νέα παιδιά και όχι μόνο εμένα. Μας είχε υπό την προστασία του. Μας συμβούλευε γενικώς και όχι μόνο για το ποδόσφαιρο. Ήταν ο σταρ της ομάδας και αυτό το αισθανόσουν με το που έμπαινες στα αποδυτήρια. Εμένα προσωπικά με έχει βοηθήσει σε πολλά θέματα και ακόμα και σήμερα είναι καλός μου φίλος. Με τιμά με τη φιλία του.

–Για τον Πάντιτς;

–Ο Μίλινκο ήταν επίσης μεγάλη προσωπικότητα. Εγώ ακόμα και σήμερα απορώ πως αυτός ο παίκτης στα 26-27 του χρόνια ήταν στην Ελλάδα. Είχε φοβερά προσόντα με κυριότερο χαρακτηριστικό την ντρίπλα του. Τον έβλεπες να κάνει σπριντ 80 μέτρων και κατάφερνε να κόψει ακαριαία ταχύτητα και να ντριπλάρει. Όποτε ήθελε έπαιρνε φάουλ και εξέθετε κάθε αντίπαλο. Άσε τα χτυπήματά του. Κόρνερ και φάουλ τα είχε μετατρέψει σε… πέναλτι. Κι αυτός ο παίκτης καταδέχτηκε να μείνει και να παίξει στην Β’ Εθνική της Ελλάδας.

–Περίμενε ίσως κάποια πρόταση από μεγάλη ομάδα.

–Καλύτερα που δεν του έγινε.

–Τι εννοείς;

–Βρήκε την χαρά του ο άνθρωπος. Κατάφερε να πάει στην Ατλέτικο Μαδρίτης και εκεί έγινε ήρωας. Μέχρι και άγαλμα του έχουν φτιάξει έξω από το γήπεδο. Έμεινε στην ιστορία μιας τεράστιας ομάδας και έζησε τρομερά πράγματα. Ευτυχώς που δεν έμεινε στην Ελλάδα, γιατί ούτε τα μισά δεν θα ζούσε. Αλλά από την άλλη να σου πω και κάτι; Η περίπτωση του Μίλινκο δείχνει και το πως αντιμετωπίζονται στην Ελλάδα τα ταλέντα. Έχουν χαθεί μεγάλα ταλέντα γιατί οι ομάδες δεν τα πρόσεξαν.

«Ως χαρακτήρας είμαι μάλλον αυτοκαταστροφικός και δεν έκανα την καριέρα που μπορούσα να κάνω. Αυτό φάνηκε και στο survivor»

–Στον Πανιώνιο γιατί δεν έμεινες περισσότερο;

–Στον Πανιώνιο είχα πάει με συμβόλαιο 5 χρόνων. Όμως γενικά εγώ σαν άνθρωπος δεν είχα την “εσωτερική πειθαρχία” και γενικά μπορώ να πω ότι ήμουν αυτοκαταστροφικός. Δεν ήξερα πως να διαχειριστώ τις καταστάσεις, με αποτέλεσμα να μην μου αρέσει και ο πάγκος, αλλά να μην έχω και την υπομονή για να έρθει και η σειρά μου όπως λέμε στο ποδόσφαιρο. ο Βούκοτιτς με έβαλε και έπαιξα κάποια παιχνίδια και μάλιστα σκόραρα και κατά της Παναχαϊκής, όμως εγώ ήθελα να παίζω συνέχεια. Έτσι όταν έπεσε ο Πανιώνιος στη Β’ Εθνική έφυγα. Λάθος μου και μεγάλο.

–Το φοβερό είναι πως περισσότερα παιχνίδια έχεις παίξεις με τα “κυανέρυθρα” ως παλαίμαχος και λιγότερα ως “εν ενεργεία”.

–Πραγματικά. Με τους παλαίμαχους παίζω συνεχώς πάνω από 15 χρόνια. Φυσικά παίζω και σε πάρα πολλά παιχνίδια φιλανθρωπικού χαρακτήρα με τους φίλους μου και όπου με καλούν στην Ελλάδα. Αλλά έτσι είναι. Μια ζωή είμαι Πανιώνιος και Πανιώνιος θα παραμείνω.

–Ακούγοντας όλα αυτά που μου είπες για τον χαρακτήρα σου, που όπως τόνισες είναι “αυτοκαταστροφικός”, να θεωρήσω ότι “αυτός” ευθύνεται και για την απόφασή σου να φύγεις από το “survivor”;

–Τι να σου πω δεν ξέρω…

–Το ρωτάω γιατί πραγματικά ήταν έκπληξη, τη στιγμή μάλιστα που είχες δείξει ότι είσαι πολύ δυνατός και μάλιστα ξέρω πως είχες τη στήριξη μεγάλης μερίδας του κόσμου. Αθλητικού και μη.

–Αυτή την αγάπη την έχω εισπράξει κι εγώ. Όταν όμως αντιμετώπισα πρόβλημα υγείας, δεν ήθελα να επιβαρύνω την ομάδα μου. Δεν μπορούσα να κάτσω έξω και να τους βλέπω να πεινάνε. Δεν αντέχω στον πάγκο, ούτε στο ποδόσφαιρο, ούτε στο survivor, ούτε πουθενά. Για μια ακόμα φορά στη ζωή μου δεν σκέφτηκα τα λεφτά και την προοπτική να πάρω περισσότερα.

–Έφυγες λοιπόν, αλλά τουλάχιστον για τον ποιον ή ποια βλέπεις να κερδίζει στο τέλος, μπορείς να μου πεις.

–Θέλω να είναι ένα από τα δύο παιδιά με τα οποία ήμουν εκεί τον ένα μήνα που έμεινα. Να είναι είτε η Ασημίνα, είτε ο Μαρτίκας.

Ο Θανάσης Μπέλλος με τον συντάκτη του sportday.gr Γιώργο Μπιτσικώκο.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News