Εφές: Δεν είναι η καλύτερη ομάδα όλων των εποχών, είναι ό,τι πιο κοντινό σε NBA στην Ευρώπη

Η Εφές είναι ξανά η κάτοχος της Euroleague και ας μην είναι η κορυφαία ομάδα όλων των εποχών στην Ευρώπη.

Στον ημιτελικό ο Μίσιτς βλέπει μπροστά του τον Σάσα Βεζένκοφ, πηγαίνει στο ένας εναντίον ενός και «εκτελεί» για τρεις, οι «ερυθρόλευκοι» στο καναβάτσο. Στον τελικό δεν αρκούν οι Μίσιτς και Λάρκιν, ο Πλάις βγαίνει μπροστά επιθετικά όπως και στα playoffs, οι Σίνγκλετον και Ντάνστον οχυρώνουν τα μετόπισθεν και η Εφές είναι ξανά πρωταθλήτρια Ευρώπης.

Όπως και πέρσι με εντυπωσιακό τρόπο μέσα στην Κολωνία, οι Τούρκοι κάνουν πράξη όσα δήλωνε ο Εργκίν Αταμάν σε όλη τη διάρκεια της σεζόν και τελικά κατακτούν back to back τίτλους, όπως η Γιουγκοπλάστιγκα, η Μακάμπι και ο Ολυμπιακός.

• ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ρεάλ Μαδρίτης – Εφές: Τα… έχασαν οι Μαδριλένοι, το πήρε σπίτι του ο Μίσιτς

Ο Λάσο θα ρωτηθεί λίγο αργότερα -και αφού απαντήσει για το λάθος του να μην κάνει φάουλ η ομάδα του- αν η Εφές είναι η καλύτερη ομάδα στην ιστορία της Euroleague και η απάντησή του ήταν κατηγορηματικά… όχι!

Μίσιτς, Λάρκιν και Αταμάν αλλάζουν την ιστορία της Εφές το 2018

Τη σεζόν 2017-18 η Εφές τερματίζει τελευταία και καταϊδρωμένη, με ρεκόρ 7-23. Είναι η στιγμή να κλείσει ένας κύκλος πεταμένων χρημάτων με το τσουβάλι στον βόσπορο. Μίσιτς και Λάρκιν παίρνουν τον δρόμο προς Κωνσταντινούπολη, ο πρώτος ως εργάτης της Ζαλγκίρις του Σάρας και ο δεύτερος ως ένας απλά ταλαντούχος Αμερικανός που έχει δοκιμάσει στο NBA.

Οι δυο τους αναμένεται να αλλάξουν τον τρόπο που τους έχουν στο νου τους άπαντες στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ και να φτιάξουν ένα μείγμα… εκρηκτικό. Ο Λάσο πιθανότατα -αν όχι με βεβαιότητα- έχει δίκιο. Τόσο η δική του ομάδα, όσο η ΤΣΣΚΑ, η Μακάμπι, ο Παναθηναϊκός μπορούν να φέρνουν αντιρρήσεις ως προς το ποιος από όλους παρέταξε την καλύτερη ομάδα όλων των εποχών στα ευρωπαϊκά παρκέ, παίρνοντας ως μέτρο σύγκρισης ό,τι συμβαίνει στην σύγχρονη Euroleague.

Την Εφές αυτό δεν την απασχολεί, αφού μπορεί να μην είναι η καλύτερη, όμως σίγουρα είναι μία από τις πιο επιτυχημένες και ρηξικέλευθες απόπειρες να επικρατήσει στην Ευρώπη ένα στιλ διαφορετικό. Στον τελικό με τη Ρεάλ δε σκόραρε ούτε 60, όμως η ομάδα του Αταμάν μπορεί πολύ εύκολα να σου βάλει 100.

• ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Εβάν Φουρνιέ: Ο κόσμος του Ολυμπιακού… έψησε τον Γάλλο να έρθει στον Πειραιά

Το κάνει πράξη τη σεζόν 2018-19, όταν και η ΤΣΣΚΑ του Δημήτρη Ιτούδη αποτελεί το τελευταίο εμπόδιο που δεν ξεπέρασε. Έναν χρόνο αργότερα τρομάζει όλη την Ευρώπη και το μόνο που τη σταματά είναι η πανδημία του κορωνοϊού. Με το μπάσκετ να επιστρέφει έχει κατακτήσει τους δύο τελευταίους τίτλους, παίζοντας το δικό της μπάσκετ.

Η Εφές παίζει μπάσκετ NBA στην Ευρώπη

Ο Αταμάν μπορεί να είναι ένας τρομερός ατακαδόρος για τα μίντια, όμως έχει δώσει και ελευθερίες που δε θα μπορούσε σχεδόν κανένας άλλος στους παίκτες του. Λάρκιν και Μίσιτς έχουν την άνεση να διαχειρίζονται όλες τις κατοχές με τον τρόπο που θέλουν. Το pick and roll βασίζεται κυρίως στο ρολάρισμα του Ντάνστον, ενώ γύρω από αυτούς υπάρχουν ικανοί πλάγιοι στο να βάλουν την μπάλα κάτω και να απειλήσουν είτε με τρίπλα, είτε με spot up.

Μπομπουά, Άντερσον, Μπράιαντ, Σίνγκλετον, Σίμον, Πλάις, Μοερμάν βρέθηκαν όλοι στο ίδιο ρόστερ φέτος. Πώς μία άμυνα να προσέξει κάποιον από τους δύο χαρισματικούς γκαρντ όταν πρέπει να τα βάλει με όλους αυτούς στημένους στις γωνίες. Οι αμυντικοί δείκτες της Εφές ήταν πολύ χαμηλοί τη φετινή σεζόν, ειδικά λόγω της πτώσης των Ντάνστον και Σίνγκλετον που δυστυχώς μεγαλώνουν, αλλά στα δύσκολα η επίθεσή της βγήκε μπροστά.

Αυτό το 5-out και η pace and space επίθεση του Εργκίν Αταμάν, η επιτομή του Αμερικανικού μπάσκετ που δε βασίζεται τόσο στα προσόντα αλλά στο ταλέντο των παικτών, μακριά από νόρμες και μοτίβα που τους τιθασεύουν. Η Εφές δεν είναι η καλύτερη ομάδα που έχει περάσει από τα παρκέ της Euroleague, αλλά είναι ό,τι πιο κοντινό έχουμε δει σε NBA στην Ευρώπη. Και αυτό το αντιλήφθηκαν πολύ καλά στις Ηνωμένες Πολιτείες, αφού οι σειρήνες για τον ιθύνων νου Βασίλιε Μίσιτς ηχούν πιο δυνατά από ποτέ.

Χωρίς αυτόν πολύ πιθανόν τίποτα να μην είναι ίδιο του χρόνου, ακόμα και αν στρατολογηθεί τελικά ο Γουίλ Κλάιμπερν. Ωστόσο, επίσης τίποτα δεν μπορεί να διαγραφεί από αυτήν τη μαγική τετραετία των Τούρκων…

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News