Λίβερπουλ – Ρεάλ: Μια φορά κι έναν καιρό το 1981 σε μια ασπρόμαυρη τηλεόραση…
Λίγες ώρες πριν τον αποψινό μεγάλο τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, ο Θεολόγος Αλεξανδράτος επιχειρεί μια αναδρομή στην πρώτη φορά που Ρεάλ και Λίβερπουλ διασταύρωσαν τα ξίφη τους για την «κούπα με τα μεγάλα αυτιά».
Όταν είσαι στην εφηβεία, το πάθος για την ομάδα (ή τις ομάδες) που υποστηρίζεις είναι μεγάλο και δυνατό.
Αν οι σύλλογοι που αγαπάς πάνε καλά και κερδίζουν τίτλους, είσαι ευτυχισμένος. Αν βυθίζονται στη μετριότητα και παράλληλα οι παραδοσιακοί αντίπαλοι αριστεύουν, τότε τα πράγματα είναι δυσκολοχώνευτα.
Πως έζησε τον πρώτο τελικό Λίβερπουλ – Ρεάλ ένας φανατικός… έφηβος οπαδός της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και της Μπαρτσελόνα
Για έναν φανατικό οπαδό της Γιουνάϊτεντ και της Μπαρτσελόνα τα 70ς και τα 80ς ήταν χρόνια γεμάτα πίκρες, πασπαλισμένα με μπόλικη απογοήτευση. Οι χαρές μας ήταν μικρές και εφήμερες αφού δεν παίρναμε τίποτα «μεγάλο».
Ειδικά στο (πάλαι ποτέ) Κύπελλο Πρωταθλητριών η κατάσταση (μας) ήταν δραματική: η Γιουνάϊτεντ δεν συμμετείχε καν αφού είχε να πάρει πρωτάθλημα από το μακρινό 1967, η δε Μπάρτσα έπαιξε δύο φορές στην διοργάνωση αλλά χαρά δεν είδαμε αφού το 1975 αποκλείστηκε στον ημιτελικό από τη σπουδαία Λιντς και το 1986 κατάφερε να χάσει την κούπα από τη Στεάουα σε τελικό σε ισπανικό έδαφος.
Αναμένοντας λοιπόν το βράδι της 27ης Μαίου του 1981 τον τελικό μεταξύ Λίβερπουλ και Ρεάλ, δεν κρύβω ότι ενδόμυχα ευχόμουν να γίνει κάτι ώστε να τιμωρηθούν και οι δύο ώστε αμφότερες οι εχθρικές ομάδες να μείνουν με άδεια χέρια. Το φτωχό και παραπλανημένο μου μυαλό δεν αντιλαμβανόταν ότι η ΟΥΕΦΑ προτάσσει πάντα το κέρδος όπως διαπιστώσαμε λίγα χρόνια μετά στην τραγωδία του Χέϊζελ.
Γιατί το Κύπελλο Πρωταθλητριών του 1981 ήταν μια ξεχωριστή διοργάνωση
Εκείνη η διοργάνωση πάντως ήταν ξεχωριστή από την άποψη ότι ήταν από τις ελάχιστες που στους ημιτελικούς έφτασαν τέσσερις πραγματικά μεγάλες ομάδες και μόλις η δεύτερη όπου όλες είχαν τουλάχιστον από μία κατάκτηση στο παλμαρέ τους.
Τότε το Κύπελλο Πρωταθλητριών ομάδων της Ευρώπης -αυτή ήταν η πλήρης ονομασία του- γινόταν με κλήρωση και νοκ άουτ παιχνίδια με αποτέλεσμα πολλά μεγάλα ονόματα να πηγαίνoυν σπίτι τους νωρίς.
Οι δύο φιναλίστ έφτασαν με στιλ και άνεση στην ημιτελική φάση. Η Λίβερπουλ με συντελεστή τερμάτων 22-3 αφού σάρωσε τη Φινλανδική OPS με συνολικό σκορ 11-2, την Αμπερντίν με 5-0 και την ΤΣΣΚΑ Σόφιας με 6-1. Η Ρεάλ είχε συντελεστή τερμάτων 12-2 έχοντας αποκλείσει την ιρλανδική Λίμερικ με συνολικό σκορ 7-2, την Χόνβεντ με 3-0 και τη Σπαρτάκ Μόσχας με 2-0.
Οι Αγγλοι αντάμωσαν με την Μπάγερν και μετά το 0-0 του «Ανφιλντ» πέρασαν με το εκτός έδρας γκολ του Ρέϊ Κένεντι στο 83΄του αγώνα του Μονάχου -οι Γερμανοί απλά ισοφάρισαν στο 88′ με τον Ρουμενίνγκε.
Οι Ισπανοί αναμετρήθηκαν με την Ιντερ και με τους τότε καλύτερούς τους παίκτες Σαντιλιάνα και Χουανίτο κέριδαν 2-0 στο «Μπερναμπέου» και στη ρεβάνς κράτησαν παρά το σφυροκόπημα κι έφυγαν απ’ το «Σαν Σίρο» ηττημένοι μεν (1-0) αλλά με το εισιτήριο του τελικού στα χέρια.
Μπροστά σε 48.360 οπαδούς και τον κορυφαίο διαιτητή της εποχής Κάρολι Παλοτάϊ, η Λίβερπουλ έπαιζε τον τρίτο της τελικό έχοντας ήδη δύο κατακτήσεις και η Ρεάλ τον ένατο δικό της, έχοντας ήδη πάρει 6 φορές το βαρύτιμο τρόπαιο. Καμία εκ των δύο δεν κατόρθωσε να πάρει το πρωτάθλημά εκείνη τη σεζόν οπότε η νίκη στον τελικό του »Παρκ ντε Πρενς» ήταν μονόδρομος για να παίξουν και την επόμενη σεζόν στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση.
Ηταν ένα παιχνίδι με λίγες φάσεις και μπόλικη τακτική. Ούτε ο Μπομπ Πέϊσλι, μήτε ο Βουγιαντίν Μπόσκοφ ήθελαν να αφήσουν ακάλυπτους χώρους στην άμυνά τους με αποτέλεσμα το ματς να είανι βαρετό και με ελάχιστες ευκαιρίες.
Ολα αυτά μέχρι το 81ο λεπτό όταν η Λίβερπουλ πέτυχε το μοναδικό τέρμα με μια έμπνευση των Κένεντι. Από γρήγορη εκτέλεση πλαγίου του Ρέϊ Κένεντι οι Ισπανοί κοιμήθηκαν και έδωσαν ένα διάδρομο σαν… αεροδρόμιο στον αριστερό μπακ Αλαν Κένεντι που απέφυγε έναν αντίπαλο, μπήκε στην περιοχή και με σουτ νίκησε τον Αγκουστίν, δίνοντας στην αγγλική ομάδα το τρίτο της τρόπαιο και κάνοντας τον Πέϊσλι τον πρώτο τεχνικό με τρία Πρωταθλητριών στην κατοχή του.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
- Άρης: Τα... γνωστά «ντου» του Καρυπίδη - Την «έπεσε» στον Τσαγκαράκη και συνεχίζει να δυσφημεί το ελληνικό ποδόσφαιρο!
- Φουρνιέ: Ο Μπαρτζώκας βρήκε τον Ζιντάν του
- Ολυμπιακός-ΑΕΚ: Η αποστολή των «ερυθρόλευκων» - Εκτός ο Εσε
- Κώστας Παπανικολάου: «Το καλεντάρι που έχει στηθεί από Ευρωλίγκα και FIBA είναι προβληματικό»
- Γερεμέγεφ: «Οι ιδέες του Ρουί Βιτόρια είναι περισσότερο επιθετικογενείς» - Σένκεφελντ: «Θετική αύρα ο Ρουί Βιτόρια»