Συνέντευξη Αλέξης Δέλλιος: «Τρελοί οι τερματοφύλακες ή αυτοί που τρέχουν πίσω από μια μπάλα;»

Τρομερός τερματοφύλακας, απίστευτα ρεφλέξ, βαμμένο ξανθό μαλλί, πατούσε και πετούσε. Ο Αλέξης Δέλλιος έγραψε τη δική του ιστορία με τη φανέλα του Άρη και της Βέροιας, αφού έπιανε και τα σουτ που πήγαιναν στα… περιστέρια! Που να φανταζόταν πως όταν θα έβγαζε τα γάντια, τα περιστέρια θα γινόταν όλη η ζωή του! Ο «ψηλός» συνεχίζει να χαμογελάει ακόμα και μιλάει στο sportday.gr και τον Παναγιώτη Γκαμπράνη για την ιστορία του στην μπάλα, αλλά και το πάθος του για τα αγωνιστικά περιστέρια, που τον έχει γεμίσει τρόπαια. Όσα δεν κατάκτησε σαν τερματοφύλακας!

Photo Credits: Eurokinissi | Ραφαήλ Γεωργιάδης

– Καταρχήν από που κατάγεσαι; Όλοι σε έχουν για Βεροιώτη.

Από τη Σωσάνδρα, ένα χωριό τέσσερα χιλιόμετρα από την Αριδαία. Συνδέθηκε το όνομα μου μια επταετία στη Βέροια. Αλλά ξεκίνησα από τον Ακρίτα Σωσάνδρας, πήγα στον Αλμωπό, μετά στους Πόντιους Βέροιας, στη Βέροια, στον Άρη κι έτσι γράφτηκε η ιστορία.

«Υπήρχε ένα συμβόλαιο με την ΑΕΚ που δεν κατατέθηκε, είχα πάρει και προκαταβολή που την επέστρεψα. Τίμιος…»

– Όταν έφυγες από τη Βέροια για τον Άρη, είχες κι άλλες προτάσεις;

Βασικά πήγα στην ΑΕΚ. Πήγα συμφώνησα με τον Πατρίκ Κομνηνό επί προεδρίας Λάκη Νικολάου στα χρόνια της ENIC. Τα βρήκαμε στα λεφτά. Μετά μπήκε στην ΠΑΕ ο Μελισσανίδης, αποφάσισαν να μειώσουν το μπάτζετ και κατάλαβα ότι δεν με ήθελαν.

Ο Δέλλιος σταματάει τον Νικολαϊδη. Θα μπορούσαν να ήταν συμπαίκτες

– Και ποιος πήγε στην θέση σου;

Κανείς.

– Δεν πήραν τερματοφύλακα;

Όχι κράτησαν αυτούς που είχαν. Θα αποδέσμευαν έναν που είχαν, αλλά δεν έγινε. Και τότε μπήκε ο Άρης επί Κοντομηνά με προπονητή τον Γιώργο Φοιρό και πήγα Θεσσαλονίκη. Υπήρχε ένα συμβόλαιο με την ΑΕΚ που δεν κατατέθηκε, είχα πάρει και προκαταβολή που την επέστρεψα. Τίμιος.

– Η προκαταβολή λένε δεν επιστρέφεται…

Εγώ την επέστρεψα. Με κάλεσε ο αθλητικός δικαστής, εμφάνισαν ένα δελτίο, αλλά δεν στηρίχθηκε πουθενά και έκλεισε εκεί το θέμα. Στον Άρη έπαιξα έξι χρόνια κι έφυγα για μια διαφορά για το άρθρο 44. Δεν έπρεπε να με συμπεριλάβουν στο 44, εκείνο το καλοκαίρι είχα κόψει πάνω από 100 χιλιάρικα. Δεν είχα κέρδος, πάντα έκοβα λεφτά από αυτά που δούλεψα και τα έβαζα στο επόμενο συμβόλαιο διαρκώς. Περασμένα – ξεχασμένα.

«Ναι κάποιες μέρες ξέρω κι εγώ πως δεν ήμουν καλός. Δεν χρειάζεται να με βρίσεις για να το καταλάβω»

– Με ποιους προπονητές συνεργάστηκες καλύτερα;

Με όλους, δεν είχα πρόβλημα. Από όλους πήρα κάτι. Και από τον συγχωρεμένο τον Γιώργο τον Μασάδη στη Βέροια και από τον Χάρη τον Μπλατσιώτη και από τον Γιώργο τον Παντζιαρά και από τον Σάβιτς, ακόμη και από τον Θέμη τον Καπουσούζη στον Αλμωπό, από τον Στέφανο Γαϊτάνο. Υπήρχαν προστριβές, αλλά αγωνιστικές. Για μένα ήταν ικανοποίηση όταν με έβρισκαν μετά και μου έβγαζαν το καπέλο. Ίσως θα ήταν καλύτερο να μην είμαστε τόσο σκληροί με τους ποδοσφαιριστές. Πέρασα και σαν προπονητής τερματοφυλάκων στην Κ19 του Άρη, οι ποδοσφαιριστές είναι παιδιά. Όλοι θέλουν την επιβράβευση. Ένα «δεν πειράζει» να ακούς και όχι «άχρηστε» από την κερκίδα, το λέω κι ανατριχιάζω. Οι στερήσεις που έχει ο επαγγελματίας είναι τεράστιες, δεν πληρώνονται. Γι αυτό και στο εξωτερικό οι παίκτες αμείβονται με τέτοια ποσά. Κάποτε ήρθε ο Βασίλης Παναγιωτάκης σε μια προετοιμασία με τον συγχωρεμένο Ανρί Μισέλ και μου λέει, «Αλέξη πως το κάνετε αυτό;». Όταν ο κόσμος είναι στη Χαλκδική για μπάνιο, εγώ είμαι στο βουνό και τρέχω. Και δεν ξέρω πως θα εξελιχθούν τα πράγματα. Είναι η δουλειά μου και δεν ξέρω τι ξημερώνει. Με έναν τραυματισμό μπορεί να μην τα καταφέρω. Και επειδή δεν ξέρω να κάνω κάτι άλλο, θα πεινάσω! Αυτό σκεφτείτε όταν πάτε στο γήπεδο. Ναι κάποιες μέρες ξέρω κι εγώ πως δεν ήμουν καλός. Δεν χρειάζεται να με βρίσεις για να το καταλάβω. Χάνει η ομάδα μας, χάνεις κι εσύ που πληρώνεις το εισιτήριο, χάνω κι εγώ που είναι η δουλειά μου. Θέλω να είμαι καλός για διακρίσεις, για να πάω ψηλότερα, για να έχω απολαβές.

– Είναι αλήθεια αυτό που λένε ότι οι τερματοφύλακες έχουν τρέλα; Ή είναι μύθος;

Την ικανότητα, πολλοί αδύναμοι τη βάφτισαν τρέλα. Γιατί τερματοφύλακας δεν κάθεται οποιοσδήποτε. Το νούμερο 1 πρέπει να είναι ηγέτης, να σηκώσει την ομάδα. Πρέπει να αντέχει το βρίσιμο, τους έχεις από πίσω σου. Να αντέχει όταν φάει γκολ το κοίταγμα των συμπαικτών του. Με μισό μάτι, φταις δεν φταις. Φαντάσου να φταις…

«Γιατί να είναι τρελοί οι τερματοφύλακες και να μην είναι τρελοί αυτοί που τρέχουν πίσω από μια μπάλα;»

– Ναι αλλά όταν ήμασταν παιδιά όλοι θέλαμε να βάζουμε γκολ και υπήρχε κάποιος που ήθελε να τα σταματάει!

Ναι εγώ είμαι αυτός. Θα τους σταματήσω! Τώρα λέμε για τρέλα. Γιατί να είναι τρελοί οι τερματοφύλακες και να μην είναι τρελοί αυτοί που τρέχουν πίσω από μια μπάλα; Εμείς τουλάχιστον καθόμαστε και την περιμένουμε. Είτε θα την πιάσουμε, είτε θα βγει άουτ και θα στην φέρει το παιδάκι, είτε θα σταματήσει στο δίχτυ. Δεν θα πάει μακριά. Οι άλλοι τρέχουν δέκα χιλιόμετρα όλο το γήπεδο, αυτοί είναι τρελοί!

– Εχετε όμως τα θέματα σας. Τα μαλλιά, τις φανέλες, τα γάντια…

Αυτά είναι το ψυχολογικό κομμάτι. Εγώ ήμουν ο πρώτος που λάνσαρε το βαμμένο μαλλί, το 69 στην πλάτη. Ήταν το δικό μου promotion για να φτιάξω την ψυχολογία μου, όχι για να προκαλέσω. Ποτέ δεν ήθελα να προκαλέσω. Δεν αισθανόμουν καλά; Έβαφα τα μαλλιά μου. Μπορεί να έβαζα άσπρα παπούτσια, μετά κόκκινα. Είχα συμπαίκτη τον Μηνά Χαντζίδη φορούσε ένα κόκκινο κι ένα μαύρο. Πρέπει να αποφορτιστούμε από την πίεση. Τώρα υπάρχουν άλλες πρακτικές.

Ένα από τα ψυχολογικά τρικ. Με το Νο 69 στην πλάτη

– Έχει μυστικά η θέση του τερματοφύλακα;

Ναι, έχει. Το μεγαλύτερο είναι η αυτοσυγκέντρωση. Όταν ήμουν συγκεντρωμένος έκανα φοβερά ματς που και τώρα τα βλέπω και λέω μπράβο μου! Αλλά όποτε ασχολήθηκα με τον πίσω, με τον έτσι, με τον αλλιώς έχω κάνει κάτι πράγματα που είναι να γίνουν viral.

– Θυμάσαι την μεγαλύτερη γκέλα;

Στα Τρίκαλα σε αγώνα Κυπέλλου. Γύρισε ο Βιτεβής, πήγαινε η μπάλα τσούκου τσούκου και πήγα να την πιάσω και μου έφυγε.

– Ολοι έχουν κάνει μια μεγάλη γκάφα…

Δεν έχουν κάνει μόνο αυτοί που κάθονται στην κερκίδα. Όποιοι παίζουν κάτι έχουν κάνει, δεν γίνεται. Από τα λάθη γινόμαστε καλύτεροι.

Κωνσταντίνου και Κυριάκος απαρηγόρητοι για την ευκαιρία που έχασαν μπροστά στον Δέλλιο

– Κορυφαίο παιχνίδι; Αυτό με τον Παναθηναϊκό;

Ολοι το θυμούνται. Δεν ξανάγινε αυτό! Εχω κάνει και μία ανάλογη εμφάνιση με τους Πόντιους Βέροιας στην έδρα της ΕΑΡ στο Ρέθυμνο, νικήσαμε 0-1. Το ψάχνω και δεν το βρίσκω. Απίθανο ματς. Έχω κάνει με τη Βέροια κόντρα στον Ολυμπιακό. Με όλες τις ομάδες έκανα και από ένα καλό παιχνίδι, στα άλλα ήμουν… χάλια (γελάει).

– Κάποια συγκεκριμένη απόκρουση;

Προχτές με τους παλαίμαχους των Πόντιων Βέροιας σε ένα σουτ του Λαναρή στο παράθυρο, ακόμα δεν μπορώ καταλάβω πως έφτασα εκεί! Επαιζα με τη Βέροια. Παλιοί φίλοι, Τρούπκος, Τσαλουχίδης, Νταμπίζας και άλλοι.

– Θυμάσαι να σου έχει πει κάποιος μια ατάκα; Μια επιβράβευση;

Χαίρομαι που όλοι, συμπαίκτες και αντίπαλοι με αναγνωρίζουν ακόμα και τώρα. Αυτή είναι η ικανοποίηση για μένα. Ποτέ δεν προκάλεσα, ποτέ δεν μάλωσα, ποτέ δεν είπα ψέματα. Ήμουν ντόμπρος. Γι’ αυτό θέλω να ευχαριστήσω και τη μητέρα μου, τον πατέρα μου τον έχασα πέντε χρόνων. Με μεγάλωσε η μητέρα μου και μου έδωσε ότι καλύτερο, αυτό προσπαθώ να μεταδώσω και στα παιδιά μου. Αυτό είναι το παράσημο μου, γιατί από χρήματα δεν έχω καλές σχέσεις, οι συμφωνίες μου ήταν άστα να πάνε.

«Ο Τάσος Μητρόπουλος ερχόταν στα κόρνερ και μου έλεγε: βγες και μάζεψε την να τελειώνουμε»

– Με ποιους είχες καλές σχέσεις;

Είχα πάρα πολύ καλή σχέση με τον Τάσο Μητρόπουλο στη Βέροια. Θα τον θυμάμαι μια ζωή. Στα κόρνερ μου έλεγε, βγες και μάζεψε την να τελειώνουμε. Και τα κατάφερνα και ήμουν χαρούμενος γι’ αυτό. Υπήρχε εμπιστοσύνη από όλους τους συμπαίκτες και τον κόσμο. Ήξεραν την αξία μου. Δεν είναι λίγο παίκτες φτασμένοι όπως ο Μητρόπουλος και ο Προτάσοφ να ζητούν βοήθεια από έναν 25άρη.

Στον Άρη παρέα, παρέα, πάντα έπαιρνα τους πιτσιρικάδες για να τους έχω από κοντά. Την καλύτερη σχέση την είχα με τον Λεωνίδα τον Καμπάνταη και διατηρείται ακόμα. Με τον Γιώργο Γεωργιάδη τον ψηλό. Με τον Νίκο τον Κυζερίδη δωμάτιο. Αλλά πάντα με τους μικρούς, τους προστάτευα και τους καθοδηγούσα, γιατί είχαν πολλούς πειρασμούς. Με τον Αντώνη τον Νικοπολίδη υπάρχει αλληλοεκτίμηση και αλληλοσεβασμός. Με τον Γιάννη τον Αναστασίου. Με τον Αντρέα Σκέντζο. Έμειναν κάποια πράγματα από το ποδόσφαιρο. Όποτε μου ζητήσουν την άποψη μου, την λέω.

«Σαν παιδί κοιμήθηκα με τα γάντια του Ζαν Μαρί Πφαφ»

– Είχες ινδάλματα;

Τα πρώτα μου γάντια ήταν του Βέλγου Ζαν Μαρί Πφαφ, της Μπάγερν. Μου είχαν φέρει τα γάντια του από τη Γερμανία, κοιμήθηκα μ΄αυτά πραγματικά. Την άλλη μέρα πήγα για προπόνηση σε ξερό γήπεδο, τα έγδαρα και έψαχνα να τα κολλήσω. Μετά είχα τον Σμάιχελ. Και τον Γκουιντάρ όταν τον είδα από κοντά. Φοβερός, αλλά άτυχος. Μετά έχω πιο μικρούς. Για παράδειγμα τον Γιαννιώτη του Ατρομήτου, τον έχω πολύ ψηλά.

– Υπάρχουν καλοί τερματοφύλακες;

Ναι, επειδή έχει αλλάξει ο τρόπος δουλειάς. Πήγε ψηλά το επίπεδο της προετοιμασίας. Ενημερώνομαι συνεχώς. Σε μας ήταν πολυτέλεια να υπάρχει προπονητής τερματοφυλάκων. Πρέπει να έχεις καλή λαβή, να στέκεσαι καλά κάτω από την εστία, να είσαι καλός με τα πόδια, να έχεις ρεφλέξ, να είσαι γυμνασμένος, να ξέρεις τακτική, είναι η θέση που θέλει τα περισσότερα στοιχεία.

– Οι Ελληνες μειονεκτούν κάπου;

Έχουμε Ελληνες; Ξέρω γω, όλες οι ομάδες έχουν ξένους. Πρώτα άλλαξε ο τρόπος παιχνιδιού έξω και μετά έφτασε εδώ. Αν δεις τους Ελληνες προπονητές δεν ενημερώνονται σωστά. Αν μετρήσουμε θα βρούμε δύο, έναν, τον Δώνη, ποιον άλλο; Παίρνουν το pro, μέχρι εκεί. Γιατί δεν πάνε να δουν μια ξένη ομάδα; Η τεχνογνωσία μας λείπει. Οι προπονητές τερματοφυλάκων πλέον αρχίζουν να ανεβαίνουν. Όλους αυτούς τους ξένους, Έλληνες τους γυμνάζουν. Και ο Γιώργος Σκιαθίτης ανέδειξε τον Πασχαλάκη. Ο Αγριογιάννης στον Ολυμπιακό ανέδειξε τον Σα, ο Μαλλιαρίτσης είχε σε πολύ καλή κατάσταση τον Διούδη, ο Μπαρτζώκας στον Παναθηναϊκό, υπάρχουν κάποιοι, μου διαφεύγουν και ονόματα. Όσο πιο νέοι είναι και ενημερώνονται, τόσο καλύτερα.

Με τη φανέλα του Άρη: Χαριστέας, Μπάρκογλου, Τσίμπα, Κούτσης, Δέλλιος, Λιολίδης, Σκέντζος, Ιρανίλντο, Μόρις, Πασσαλής, Λουμπούτης

– Στον Άρη πως βλέπεις τους τερματοφύλακες;

Δεν έχει τερματοφύλακες ο Άρης, έναν έχει τον Χουλιάν.

– Δικαίως έμεινε;

Κακώς τέθηκε θέμα. Όλη τη χρονιά την πήρε στην πλάτη του και δεν έχει κάποιον να τον ανταγωνιστεί. Με τον Σιαμπάνη δεν ξέρω τι συμβαίνει. Έχει προσόντα αλλά δεν μπορεί να χτυπήσει τη θέση του βασικού. Δεν είμαι στην προπόνηση να δω. Για τον Κουέστα έχω άποψη γιατί τον έβλεπα όσο ήμουν στον Άρη. Για τον Ντένις, είδα τα μειονεκτήματα του όταν ήρθε. Τα είδαν στην πορεία και οι υπόλοιποι. Θα μπορούσε να αποφευχθεί με μία σωστή αξιολόγηση.

Ο Μάκης Κατσαβάκης το έλεγε: «Η μπάλα με… μισό να πηγαίνει, δεν θα γυρίζετε πλάτη. Άνθρωπος είναι, μπορεί να γλιστρήσει».

– Η φάση που στοιχειώνει τον Κουέστα με τον Μπουχαλάκη;

Θα μπορούσε να το γλιτώσει. Αλλά για να το ξεκαθαρίσουμε, το μόνο που τον βαραίνει είναι αυτό. Στο γκολ με τη Μόλντε δεν φταίει, έγιναν νωρίτερα δύο λάθη παιδικά που δεν έπρεπε να γίνουν. Με τον Μπουχαλάκη έπρεπε να είναι πιο προσεκτικός και συγκεντρωμένος, δεν ήταν. Καταρχήν να βγάλουν κάποιοι από το μυαλό τους ότι έγινε επίτηδες. Θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν και οι συμπαίκτες του. Ποτέ δεν γυρίζεις την πλάτη στον τερματοφύλακα και στην πιο απλά μπαλιά. Το έμαθα από τον Μάκη Κατσαβάκη, τα έλεγε στον Κουλακιώτη. «Η μπάλα με… μισό να πηγαίνει, δεν θα γυρίζετε πλάτη. Άνθρωπος είναι, μπορεί να γλιστρήσει». Γιατί την προλαβαίνει ο επιθετικός σε μια απόκρουση και δεν πας εσύ ρε αμυντικέ; Είσαι τόσο σίγουρος ότι θα την μπλοκάρει;

– Είναι κάποιο ματς απωθημένο που δεν έπαιξες;

Ο τελικός Κυπέλλου. Γιατί ήταν στην Τούμπα, γιατί ήταν με τον ΠΑΟΚ, γιατί ήταν ένας τελικός, δεν έπαιξα ξανά. Εδώ έπαιξε ο Κέλεμεν στο Καυταντζόγλειο και δεν έπαιξα εγώ με τον Άρη. Αν ήμουν στα 25 δεν θα με πείραζε, είμαι σίγουρος ότι θα έπαιζα έναν άλλο τελικό. Αλλά ήμουν στα 33 μου και με πείραξε. Εκανα μεγάλο αγώνα για να παίξω, δεν τα ξέρει ο κόσμος. Είχα πάθει θλάση στη γάμπα σε ένα ζέσταμα και πήγαινα στη Λάρισα και πλήρωνα μόνος μου ηλεκτροθεραπείες. Έπαθα υποτροπή και όταν έγιναν καλά την τελευταία εβδομάδα με κανονικές προπονήσεις, πήγαινα στο Διαβαλκανικό και πλήρωνα θεραπείες για να δυναμώσω τη γάμπα μου για να παίξω. Και τελικά δεν έπαιξα. Πως να μην είναι απωθημένο;

Στον τελικό της Τούμπας, παρηγορεί τον Ζοέλ Επαλέ

Μετά τον Άλκη, είπα στον γιο μου, δεν θέλω να ασχοληθείς με το ποδόσφαιρο!

– Είναι αλήθεια ότι σε ένα ματς της Βέροιας με τον ΠΑΟΚ φορούσες τη φανέλα του Άρη από κάτω;

Δεν είναι αλήθεια αυτό. Ήξεραν στη Βέροια ότι είμαι Αρειανός, γιατί μόνιμα μάλωνα με τους ΠΑΟΚτσήδες. Είχε γράψει μια εφημερίδα του ΠΑΟΚ, «Δέλλιος το βρωμοσκούλικο της Ημαθίας». Φέραμε και ένα 0-0 μέσα στην Τούμπα με φοβερή εμφάνιση και σε ένα καφέ στην Αριδαία έβαλα σε φίλους μου ΠΑΟΚτσήδες να δουν όλο το ματς στο βίντεο, επειδή με έλεγαν τυχερό. Εγώ είχα προκατάληψη με τη φανέλα. Όταν με πήγαινε, δεν την άλλαζα. Έτυχε τότε να είναι και κιτρινόμαυρη. Αλλά αυτά ας συμβαίνουν, είναι καλή η καζούρα, όμως μέχρι εκεί. Όχι όπως τώρα που έχει παραγίνει. Αυτό που έγινε με τον Άλκη ήταν συνταρακτικό. Εγώ πάγωσα. Την ίδια στιγμή τηλεφώνησα στον γιο μου και του είπα δεν θέλω με τίποτε να ασχοληθείς με το ποδόσφαιρο! Εγώ, που η ζωή μου ήταν το ποδόσφαιρο. Δεν το χωράει ο νους. Τραγικό».

«Τα περιστέρια είναι η ηρεμία μου. Στενοχωριέμαι αν πάθουν κάτι, αν αρρωστήσουν. Δεν μπορώ να το διαχειριστώ…»

– Ασχολείσαι όλη μέρα με τα περιστέρια. Έχεις απίστευτη αγάπη…

Μιλάμε για αθλητικό περιστέρι, άρα μου μπαίνει αυτόματα το μικρόβιο. Είναι κανονικός επαγγελματίας αθλητής, μου θυμίζει τον εαυτό μου σε οργάνωση, ωράριο, πειθαρχία.

– Τι κάνεις δηλαδή κάθε μέρα για τα περιστέρια;

Έχουν το πρόγραμμα διατροφής τους. Πρέπει να φάνε σωστά, συγκεκριμένη ποσότητα, να βγουν έξω να προπονηθούν, να μπουν με το ρολόι μέσα, να πάνε στις φωλιές τους να ξεκουραστούν.

– Και πως καταλαβαίνουν να γυρίσουν;

Με το κάλεσμα. Σφυρίζω σαν τον προπονητή και αμέσως κατεβαίνουν κάτω.

– Σε τι απόσταση πετούν;

Συνήθως είναι κοντά στο κουμάσι τους. Αλλά στους αγώνες κάνουν άλλα.

– Δηλαδή;

Εγώ προετοιμάζω μια σαραντάδα από αθλητές για να πάρουν μέρος σε αγώνες πρωταθλήματος. Αυτή τη στιγμή έχω 36 μεγάλους και 33 μικρά. Γίνεται χρονομέτρηση, όλα παρακολουθούνται.

– Μη μου πεις τα έχεις και ονόματα;

Συνήθως έχεις. Αυτά που είναι αδυναμία τα βγάζεις όνομα.

– Κάθε πότε έχει αγώνες;

Συνέχεια. Αυτή τη στιγμή είμαστε στον 8^ο αγώνα. Σάββατο-Κυριακή, βδομάδα παρά βδομάδα. Έχουν φτάσει μέχρι την Μοραβίτα στη Ρουμανία.

– Πως γίνεται ακριβώς ο αγώνας;

Κάθε περιστέρι έχει ένα δαχτυλίδι που μπαίνει όταν είναι μωρό κι αυτή είναι η ταυτότητα του κι ένα τσιπ. Επιλέγεις μια 40άδα. Μαρκάρονται εδώ σε κάθε σύλλογο, μπαίνουν όλα σε κλούβες, πηγαίνουν με την νταλίκα στην πίστα, στο σημείο απελευθέρωσης, 200 χιλιόμετρα σε απόλυτη ευθεία αέρος στον χάρτη και αρχίζει ο πρώτος αγώνας. Ο 10^ος αγώνας είναι 700 χιλιόμετρα αέρος. Είναι στα σύνορα Ρουμανίας-Ουκρανίας!Ανοίγουν οι πόρτες και ξεκινούν όλα μαζί για το κουμάσι τους. Όταν φτάσει εδώ, υπάρχει μια πλακέτα και μόλις πατήσει καταγράφει την ώρα. Εμείς είμαστε εδώ και περιμένουμε.

– Και από τη Ρουμανία βρίσκουν το σπίτι τους;

Ναι, χρησιμοποιούν τα μαγνητικά πεδία, την όσφρηση, την όραση, που είναι οδηγός. Ένα ταχυδρομικό περιστέρι, έναν αθλητή δηλαδή, αν του σπάσουν τα φτερά ή του κόψουν τα πόδια θα προσπαθήσει να γυρίσει στο κουμάσι του. Έχουν αγάπη με το ταίρι τους και την φωλιά τους. Αυτό που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το περιστέρι είναι το πρόβλημα υγείας, το αναπνευστικό. Δεν θα τα καταφέρει. Και έρχονται φουλ σπριντ. Πρόσφατα σε έναν αγώνα από τα 500 χλμ. Το πρώτο περιστέρι μετρήθηκε σε 1650 ταχύτητα!

– Είναι δεμένα μαζί σου;

Ναι φυσικά. Εγώ τα ταϊζω, τα φροντίζω. Είμαστε πολλοί που ασχολούμαστε, αλλά λόγω των συνθηκών μειώνονται.

– Είχε και ο Ντούσαν Ίβκοβιτς τέτοια τρέλα με τα περιστέρια.

Ναι, είχε, αλλά διαφορετικά περιστέρια. Θεαματικά. Ανεβαίνουν ψηλά και κάνουν φιγούρες.

– Τα περιστέρια πριν από τους αγώνες του Άρη τα θυμάσαι; Τα πρόλαβες; Τα πετούσε ο Αρειανός περιστεράς Σταύρος Σιμωνίδης…

Ναι, ήταν καργαλάτσια και ταχυδρόμοι. Και τώρα αν τα πάω στο γήπεδο και τα αφήσω, θα σηκωθούν και θα έρθουν εδώ. Αυτό γινόταν και τότε.

– Μήπως να το σκεφτείς;

Ποιος ξέρει…

«Στο Βέλγιο ένα περιστέρι πουλήθηκε κοντά στο 1,8 εκατομμύριο ευρώ!»

– Υπάρχει κέρδος από την ενασχόληση αυτή;

Όχι το παραμικρό, στην Ελλάδα είμαστε. Όπως σε όλα τα χόμπι πρέπει να βάζεις το χέρι στην τσέπη. Είναι δαπανηρό. Στο Βέλγιο που είναι πιο μπροστά από μας, είναι βαριά βιομηχανία. Ένα περιστέρι πουλήθηκε κοντά στο 1,8 εκατομμύριο ευρώ και το αμέσως επόμενο 1,5 εκατ. ευρώ στην Κίνα.

– Και το αγόρασε κάποιος για αγώνες;

Όχι, για αναπαραγωγή. Παίρνει το αίμα. Πως παίρνουμε έναν ποδοσφαιριστή 90 εκατ. ευρώ και λέμε θα τα βγάλουμε από τις φανέλες; Αυτός από τα γιαβριά, από το αίμα, από τα αυγά, θα κάνει απόσβεση. Όλοι θέλουν αυτό το πουλί, είναι το κορυφαίο στον κόσμο. Μπήκε σε δημοπρασία, εκεί είναι τα λεφτά.

Πήραμε το… Champions League!

– Είδα περισσότερα Κύπελλα από το ποδόσφαιρο.

Ναι αλήθεια είναι, ήταν πολλά κύπελλα. Ήταν και ατομικές διακρίσεις περιστεριών. Ήταν από το 2019 όταν πήραμε το πρωτάθλημα. Σαν να πήραμε το Champions League. Ήμασταν τρία άτομα, εγώ, ο Ντίνος Ντάσιος από την Αθήνα και ο Γιάννης Χοχλάκας από την Περαία και βγήκαμε πρώτοι.

– Πόσες ώρες ξοδεύεις καθημερινά; Είναι η τρέλα σου;

Πολλές ώρες. Θα έλεγα είναι η ηρεμία μου. Στενοχωριέμαι αν πάθουν κάτι, αν αρρωστήσουν. Δεν μπορώ να το διαχειριστώ.

Συνέντευξη Αλέξης Δέλλιος: «Τρελοί οι τερματοφύλακες ή αυτοί που τρέχουν πίσω από μια μπάλα;» - Οι φτερωτοί πρωταθλητές του