Ολυμπιακός: Οκτώ χρόνια Μοντεστό, από τον Μανωλά στον Αγκιμπού… ένα μικρόβιο διαδρομή!

«Φίλε αν είναι να γυρίσω στον Ολυμπιακό και να αναλάβω κάποιο πόστο στην ομάδα όπως έχουμε πει προφορικά με τον πρόεδρο, θέλω να έχω ρόλο, όχι απλά έναν τίτλο και έναν μισθό και στην πραγματικότητα να μην κάνω κάτι». Την τριετία (2013-2016) που ο Φρανουσά Μοντέστο είχε γυρίσει στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Κορσική για να αγωνιστεί ξανά στη Μπαστιά και να κρεμάσει εκεί τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια αφού είχε μεγαλώσει πια για να παίζει στον Ολυμπιακό του Champions League, παρέμενε σε ανοιχτή… γραμμή με την Ελλάδα και το Ρέντη. Μιλούσε με ανθρώπους που ήταν μέσα αλλά και γύρω από την ομάδα και γνώριζε τα πάντα.

Το μικρόβιο του σκάουτινγκ και ο Μανωλάς

Τα λόγια που διαβάσατε στην αρχή ήταν του Φρανσουά σε άνθρωπο με τον οποίο συνομιλούσε κάθε εβδομάδα εκείνη την 3ετία για πολλή ώρα και του ανοίγονταν. Προετοιμάζονταν ψυχολογικά για τη ζωή μετά το φινάλε του ποδοσφαιριστή και της «γέννησης» του αθλητικού διευθυντή / σκάουτ. Το είχε το… μικρόβιο του σκάουτινγκ. ΉΘελε να παίζει ρόλο στον σχεδιασμό της ομάδας, ακόμα και όταν ήταν παίκτης του άρεσε να λέει τη γνώμη του σε όλους, ακόμα και τον Βαγγέλη Μαρινάκη της εποχής του οποίου αποτέλεσε την πρώτη χρονικά μεταγραφή! Ενδεχομένως κι αυτό να έπαιξε το ρόλο του για το μεταξύ τους δέσιμο. Ο ίδιος ο Μοντέστο έλεγε σε δικούς του ανθρώπους ότι για την απόκτηση του Κώστα Μανωλά από την ΑΕΚ ήταν εκείνος που έριξε πρώτος την… ιδέα στον Ολυμπιακό και τον πρόεδρό του. «Πάρτε τον, δεν θα μετανιώσετε. Είναι γρήγορος και αλτικός, έχει δυναμισμό», τόνιζε.

Ήθελε να έχει λόγο σε όλα

Ο Μαρινάκης κράτησε το λόγο του. Όταν έφευγε για τη Μπαστιά για να κλείσει εκεί την καριέρα του ο διοικητικός ηγέτης των πρωταθλητών του είπε ότι η πόρτα είναι ανοιχτή για ‘κείνον και όποτε το ήθελε θα χαίρονταν να τον υποδεχθεί ξανά και να συνεργαστούν. Έτσι έγινε. Το 2016 που κρέμασε τα παπούτσια του αποχαιρέτισε τη Μπαστιά και γύρισε στην Ελλάδα. Για περίπου ένα χρόνο είχε τον τίτλο του αθλητικού διευθυντή. Ύστερα έγινε επικεφαλής του τμήματος σκάουτινγκ. Το δεύτερο του άρεσε να κάνει περισσότερο, το πρώτο φανέρωνε τη διάθεσή του να ασχολείται με τα πάντα και να έχει λόγο σε όλα. Αυτό, ενδεχομένως, να ήταν και το αρνητικό του Κορσικανού. Ήθελε πάντα να είναι «μέσα» σε όλα. Να ανακατεύεται με όλα. Να έχει γνώμη (κι αυτή να μετράει) για όλα. Και γι’ αυτό αισθάνονταν άβολα κάθε φορά που μια γνώμη του δεν την υιοθετούσε το κλαμπ ή ο εκάστοτε προπονητής. Κυρίως για παίκτες για τους οποίους ήταν σίγουρος ότι αξίζουν να έρθουν στον Ολυμπιακό αλλά δε συμφωνούσαν οι υπόλοιποι προς μεγάλη του απογοήτευση.

Οι… λαγοί από το καπέλο

Αυτό που του άρεσε ήταν να ταξιδεύει και να βλέπει ποδόσφαιρο και παράλληλα να συναναστρέφεται με κόσμο του ποδοσφαίρου. Παίκτες, προπονητές, προέδρου, αθλητικούς διευθυντές, μάνατζερ κτλ. Αγαπημένη του συνήθεια ήταν να παρακολουθεί ματς της β’ Γαλλίας και από ‘κει να επιλέγει παίκτες που έβλεπε σε ‘κείνους μεγάλη προοπτική. Το κατάφερε με τον Μαντί Καμαρά και τον Παπέ Σισέ και λιγότερο με τον Ουσεϊνού Μπα. Έβγαλε ξανά… λαγό από το καπέλο με τον Αγκιμπού Καμαρά και τον Μπαντιουγκού Φαντιγκά. Εξαιρετικές επιλογές του ήταν και οι πιο έμπειροι Γιαν Εμβιλά και Ματιέ Βαλμπουενά. Υπήρξαν βέβαια και ουκ ολίγες ανακρίβειες. Γενικώς κάθε Γάλλος ή από τη γαλλική αγορά παίκτης «χρεώνονταν» στον Μοντέστο. Ακόμα και ο Αρτούρ Μαζουακού στον οποίο ωστόσο δεν έπαιξε ρόλο, αφορούσε την (τότε) απευθείας καλή σχέση του μάνατζερ του παίκτη (και του Μιραλάς) Κριστόφ Ενροτό με τον Βαγγέλη Μαρινάκη.

Οι ουκ ολίγες αποτυχίες

Σε αντίθεση βεβαίως με τις υπερβολές που έχουν γραφτεί και ειπωθεί κατά καιρούς, ο Μοντέστο δεν ήταν μια… ιερή αγελάδα του σκάουτινγκ. Άνθρωπος ήταν και προφανώς όχι αλάνθαστος. Είχε σπουδαίες εύστοχες επιλογές όπως εκείνες που προαναφέρθηκαν. Στον αντίποδα είχε και τρομέρες αστοχίες. Η πλέον πρόσφατη ακούει στο όνομα Κένι Λαλά. Υπάρχει και η επιλογή του Μίχαλ Καρμπόβνικ. Φυσικά και ο Μοχάμεντ Ντρέγκερ. «Δικοί» του ήταν και οι Γιασίν Μπενζιά, Γιασίν Μεριά, Μπόμπι Αλέν, Εμρέ Μορ και Φοντέ Καμαρά. Ακόμα και για τον Χένρι Ονιεκουρού μοιράστηκε τη βεβαιότητα με τον προπονητή και γι’ αυτό, όταν έκλεισε ο Νιγηριανός, η ερυθρόλευκη «διαρροή» έκανε λόγο για το πόσο μαεστρικά κατάφερε να πείσει τον παίκτη ο Κορσικανός ταξιδεύοντας στο Μονακό και συνομιλώντας απευθείας μαζί του.

Η αλλαγή προφίλ

Ως ποδοσφαιριστής ο Φρανσουά ήταν ένα απλό κουλ τυπάκι. Παθιασμένος στο γήπεδο αλλά… αρνάκι έξω απ’ αυτό. Τον συναντούσες σε ήσυχα καφέ στη Βούλα, κοντά στο σπίτι του, μακριά από βαβούρα και κοσμικότητες. Οικογενειάρχης γαρ. Συνήθως ντυνόταν με σκισμένα τζιν και all starάκια. Ήταν πολύ φιλικός και προσιτός με όλους. Ως τεχνικός διευθυντής και σκάουτ άλλαξε. Έγινε δυσπρόσιτος και σταμάτησε να χαμογελάει συχνά. Οι ευθύνες ήταν μεγάλες και το «εγώ» του να δει τον Ολυμπιακό να πετυχαίνει με τις δικές του επιλογές αρκετά… πεινασμένο, έπρεπε να το «ταΐσει».

Τώρα που το κεφάλαιο Ολυμπιακός κλείνει, η συνέχεια του ταξιδιού του μοιάζει πολύ φυσιολογική. Εκτός από την Ελλάδα και τη Γαλλία, έπαιξε ποδόσφαιρο και στην Ιταλία και την Κάλιαρι ενώ η ιδιαίτερη πατρίδα του η Κορσική είναι βουτηγμένη σε θάλασσα ανάμεσα σε Γαλλία και Ιταλία. Ποιός ξέρει, ίσως καταφέρει να βρει τον παλιό του εαυτό εκεί…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Σόμογλου: Γκαλιάνι και Νότιγχαμ εξηγούν γιατί κυριαρχεί στην Ελλάδα

Πάθος για τα νέα διαρκείας του Ολυμπιακού

Ολυμπιακός: Οκτώ χρόνια Μοντεστό, από τον Μανωλά στον Αγκιμπού... ένα μικρόβιο διαδρομή!