Συνέντευξη Χρήστος Εμβολιάδης: «Παίζαμε τελικό και ο Καμίτσης ρώταγε τον Στεφανόπουλο αν θα γίνει υποτίμηση της δραχμής»

Ο όρος «σημαία» μοιάζει να ξεθωριάζει επικίνδυνα στο ελληνικό ποδόσφαιρο με τους παίκτες που παραμένουν πιστοί καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας τους σε μια ομάδα να έχουν μειωθεί στο ελάχιστο. Τις δεκαετίες του ’80 και του ’90 υπήρχαν στο γήπεδο της Νέας Σμύρνης δύο κυανέρυθρες σημαίες που κυμάτιζαν περήφανες στον ιστό: Αυτές του Δημήτρη Μαυρίκη και του Χρήστου Εμβολιάδη!

Ο Χρήστος Εμβολιάδης δεν ήταν απλά ένας αρχηγός για τον Πανιώνιο. Ήταν ένας παίκτης – σύμβολο για μια ολόκληρη εποχή του Πανιώνιου και ο πρώτος άνθρωπος στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου και κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδος, τόσο ως παίκτης, όσο και ως προπονητής (το 1979 και το 1998 με τους «πάνθηρες»).

Αναμνηστική φωτογραφία του Πανιωνίου από παιχνίδι με τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη το 1975, με τον μόλις 21 ετών, Χρήστο Εμβολιάδη, δεύτερο από δεξιά στην κάτω σειρά

Πόσο δύσκολο ήταν για έναν παίκτη να μένει πιστός στην ομάδα του για 14 ολόκληρα χρόνια, σε περιόδους που οι καλοί Έλληνες ποδοσφαιριστές ήταν περιζήτητοι από τους «μεγάλους», καθώς επιτρέπονταν οι μεταγραφές μόλις δύο ξένων; Ποιες στιγμές ξεχωρίζει από αυτές που φόρεσε την κυανέρυθρη φανέλα; Ο Χρήστος Εμβολιάδης συναντά τον Γιώργο Μπιτσικώκο και μοιράζονται… κυανέρυθρες αναμνήσεις!

Photo Credits: Αργυρώ Αναστασίου

«Με τον Μητσάρα τον Μαυρίκη είχαμε αγαπήσει τόσο πολύ τον Πανιώνιο που όταν κάποιους συμπαίκτης μας είχε πρόβλημα, του δίναμε εμείς λεφτά για να μείνει στην ομάδα»

–Ξέρω ότι ξεκινήσατε την καριέρα σας από τη Θεσσαλονίκη, πώς και ήρθατε στον Πανιώνιο;

–Εγώ ξεκίνησα από τον ΠΑΟ Διοικητηρίου και γρήγορα ξεχώρισα. Με ήθελαν και ο ΠΑΟΚ και ο Άρης και ο Ηρακλής και ακόμα η Καβάλα και η Λάρισα. Έπαιζα στην μεικτή και με είχαν δει. Όμως οι παράγοντες της ομάδας μου έλεγαν να εξαφανιστώ για μερικές μέρες και θα μου πουν αυτοί που θα πάω. Τελικά τα βρήκαν με τον Πανιώνιο και έτσι ήρθα εδώ.

–Έγινες αμέσως βασικός.

–Ναι πήρα τη θέση του Θανάση του Ιντζόγλου, ο οποίος είχε κάποια αψιμαχία με την διοίκηση της ομάδας. Ήταν φοβερός παίκτης, αλλά τον κατηγόρησαν για κάποια παιχνίδια και έτσι βγήκε από την 11άδα και πήρα εγώ τη θέση του.

–Στον Πανιώνιο μείνατε περίπου 14 χρόνια. Πώς και δεν φύγατε;

–Να σας πώ. Είχα αρκετές προτάσεις και ειδικά μετά τον τελικό του κυπέλλου με την ΑΕΚ, στον οποίο είχα αντιμετωπίσει με τεράστια επιτυχία τον Μπάγεβιτς. Όμως εγώ μαζί με τον συγχωρεμένο τον Μητσάρα τον Μαυρίκη, είχαμε αγαπήσει την ομάδα και είχαμε πει ότι δεν θα φύγουμε ποτέ. Είχαμε αγαπήσει τόσο την ομάδα που όταν κάποιος συμπαίκτης μας είχε πρόβλημα, του δίναμε εμείς λεφτά για να μείνει.

–Μια και το αναφέρατε πέρασαν 42 ολόκληρα χρόνια από το πρώτο κύπελλο του Πανιωνίου. Πώς σας φαίνεται;

–Μου φαίνεται πολύ μακρινό. Σαν να είναι κάτι πάρα πολύ παλιό.

«Ο Μαύρος είχε τρελαθεί που είχαμε πάρει το Κύπελλο από την ΑΕΚ. “Δεν το πιστεύω αυτό που έγινε” μου έλεγε μόλις τελείωσε ο τελικός του 1979»

–Τι θυμάστε από εκείνο το βράδυ;

–Εκείνο το βράδυ το νιώθαμε ότι ήμασταν καλύτεροι από την ΑΕΚ. Ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο όταν μπήκε στο ματς και ο Μωραϊτέλης. Αυτό όμως που μας έμεινε σε όλους ήταν ότι πήραμε το πρώτο κύπελλο. Και ξέρεις η πρώτη φορά είναι πάντοτε και η πιο γλυκιά.

–Παίξατε και κόντρα σε μια πολύ καλή ομάδα.

–Η ΑΕΚ τότε δεν ήταν απλά καλή ομάδα. Ήταν τρομερή. Είχε παίκτες όπως τον Δομάζο, τον Νικολούδη, τον Αρδίζογλου, τον Μαύρο και φυσικά τον Μπάγεβιτς. Ήταν σχεδόν η μισή εθνική ομάδα της Ελλάδας στις τάξεις της.

Επί σειρά ετών αρχηγός του Πανιώνιου, ο Χρήστος Εμβολιάδης διαθέτει συλλογή αναμνηστικών φωτογραφιών με ιστορικούς «κάπτεν» του ελληνικού ποδοσφαίρου, όπως ο Χρήστος Αρδίζογλου της ΑΕΚ, ο Χουάν Ραμόν Ρότσα του Παναθηναϊκού, ο Πέτρος Μίχος του Ολυμπιακού και ο Τάσος Στράντζαλης της Δόξας Δράμας

–Μέσα στο ματς, πότε καταλάβατε ότι μπορείτε να πάρετε το κύπελλο;

–Μέσα στο ματς δεν το πιστεύαμε. Όταν όμως έβαλε το δεύτερο γκολ ο Νόνι (σημ. Λίμα), αρχίσαμε να τσιμπάμε ο ένας τον άλλο για να μπορέσουμε να το συνειδητοποιήσουμε. Τον ρωτούσα τότε τον Νόνι εάν είναι αλήθεια ότι γυρίσαμε το ματς.

–Μετά μπήκε και το τρίτο γκολ.

–Εκεί πλέον αρχίσαμε να το πιστεύουμε ότι θα πάρουμε το κύπελλο. Μέχρι να τελειώσει το ματς πετάγαμε. Ήταν τέτοια η ψυχολογία μας, που πλέον δεν το χάναμε με τίποτα.

–Πριν τον αγώνα πώς είχατε προετοιμαστεί;

–Θα σου πω. Ο Μάρκοβιτς που ήταν ο προπονητής μας, δεν ήθελε να μας αγχώσει και μας πήγε μεν σε ξενοδοχείο, αλλά μας είπε ότι θα πούμε λίγα πράγματα για τον αγώνα. Μετά θα ήμασταν ελεύθεροι να περάσουμε όπως θέλουμε τις ώρες μέχρι το παιχνίδι. Ο καθένας μας άρχισε να κάνει ότι ήθελε, προκειμένου να μην αγχωθεί. Εγώ έπλυνα το αυτοκίνητό μου να φανταστείς. Ήμασταν χαλαροί και έκανε πραγματικά ο καθένας ότι τον ευχαριστούσε.

–Μετά το τέλος του αγώνα οι παίκτες της ΑΕΚ τι σας έλεγαν;

–Δεν το πιστεύανε πραγματικά. Ήρθε προς το μέρος μου ο Θωμάς ο Μαύρος, που είχε τρελαθεί και μου είπε: “Χρήστο δεν το πιστεύω αυτό που έγινε”. “Αφού ήμασταν καλύτεροι σήμερα Θωμά”, του απάντησα.

–Πήρατε λοιπόν τον πρώτο τίτλο και την επόμενη χρονιά βγήκατε στην Ευρώπη και παίξατε με την Τβέντε.

–Ναι και θυμάμαι ότι βγήκαμε στο γήπεδο για ζέσταμα και μετά βγήκαν οι παίκτες της Τβέντε. Ήταν κάτι θηρία δίμετρα όλοι τους και μας κοιτούσαν υποτιμητικά και χαμογελούσαν. Μόλις όμως “έφαγαν” τα 4 γκολ είχαν τρελαθεί. Ακόμα όμως και τότε δεν έβαλαν μυαλό.

–Δηλαδή;

–Έλεγαν μεταξύ τους: “Δεν πειράζει. Θα βάλουμε 5 στην Ολλανδία”. Ήταν τόσο σίγουροι ότι είχαν ανώτερη ομάδα. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι στο δεύτερο ματς μόλις στο 14 ήμασταν πίσω στο σκορ με 2-0 και είχαμε αρχίσει να αγχωνόμαστε. Στο δεύτερο ημίχρονο δεχτήκαμε και τρίτο γκολ, όμως ευτυχώς ο Αναστόπουλος κατάφερε να μείωσε σε 3-1 και εκεί όλα τελείωσαν.

«Το 1998 με εξαίρεση τον Βαζέχα και τον Γεωργιάδη όλοι οι παίκτες του Πανιωνίου ένας προς ένας ήταν καλύτεροι από εκείνους του Παναθηναϊκού. Το είχα πει και στα παιδιά πριν τον τελικό…»

–Πάμε τώρα στο δεύτερο κύπελλο. Γίνατε ο πρώτος που το πήρε και ως προπονητής, αλλά μου έχουν πει τα παιδιά ότι τους το είπες πως θα γίνει, την ημέρα που ανέλαβες.

–Ναι το είχα πει γιατί το πίστευα.

–Πώς το πιστεύατε από τη στιγμή που δεν ήταν καλή η χρονιά;

–Θα σου πω. Προπονητής ήταν ο Κυράστας και έφυγε από την ομάδα. Ο Λουκάς Σιότροπος που ήταν πρόεδρος μου έκανε την πρόταση για να αναλάβω. Μου είπαν να υπογράψω και ένα συμβόλαιο. Εγώ λοιπόν ζήτησα να μπει και μπόνους για κατάκτηση του κυπέλλου.

–Πώς προετοιμάσατε λοιπόν την ομάδα;

–Εγώ είχα πάρει τα καλά στοιχεία απ όλους τους προπονητές, που είτε τους είχα ως παίκτης, είτε μετά ήμουν βοηθός τους. Αυτό λοιπόν που κράτησα, ήταν να μην αγχωθούν οι παίκτες, αλλά να απολαύσουν τη διαδρομή. Έτσι περάσαμε και από τον ΠΑΟΚ, που επίσης δεν μας υπολόγιζαν. Μπορεί να κερδίσαμε το πρώτο ματς στη Νέα Σμύρνη, αλλά ο ΠΑΟΚ τότε επίσης είχα καλή ομάδα. Έλεγαν λοιπόν ότι θα ανατρέψουν την κατάσταση στην Τούμπα. Όμως και εκεί προηγηθήκαμε με το γκολ του Ναλιτζή και δεν μπόρεσαν να κάνουν τίποτα.

–Φτάσατε λοιπόν στον τελικό με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό.

–Φτάσαμε στον τελικό και εγώ επειδή είχα δει την ομάδα του Παναθηναϊκού και την είχα αναλύσει καλά, τους είπα: “Άμα πάρουμε έναν προς έναν, εσείς είστε καλύτεροι. Εξαιρώ τον Βαζέχα και τον Γεωργιάδη που τότε είχαν πετύχει σχεδόν 40 γκολ οι δυό τους. Ολοι οι άλλοι αντιμετωπίζονται”. Όπως και έγινε. Το πιο σημαντικό βέβαια εκείνη τη χρονιά ήταν πως έβαλα τον Μάντζιο από δεξί μπακ, στόπερ. Με την εμπειρία του ο Άκης καθοδηγούσε και τους υπόλοιπους και έκανε φανταστική χρονιά. Αυτό έγινε και στον τελικό και ο Παναθηναϊκός δεν μας έκανε φάσεις.

–Στο τέλος όμως ήταν δύσκολα τα πράγματα.

–Είχαμε μείνει με εννιά παίκτες γιατί είχαν αποβληθεί ο Καμίτσης και ο Ιωαννίδης και ήταν όντως δύσκολα τα πράγματα. Δεχτήκαμε πίεση, αλλά έχασαν μόνο μια ευκαιρία με τον Βαζέχα. Είχα βάλει και τον Κάφαλη από δεξιά και ήταν αποκάλυψη. Ανεβοκατέβαινε την πλευρά και δημιουργούσε προβλήματα.

–Θέλω να μου πείτε όμως για τον Καμίτση.

–Ο γνωστός Καμίτσης. Ήταν γενικά αυτό που λέμε “τρελοκομείο”, Είχα βάψει και τα μαλλιά του για το παιχνίδι. Αλλά το καλό ήταν άλλο.

–Ποιό πείτε μου.

–Στην παρουσίαση των ομάδων, έπρεπε να παραταχθούμε όλοι για να χαιρετήσουμε τον Πρόεδρο. Φτάνει λοιπόν μπροστά στον Καμίτση ο Στεφανόπουλος και τότε ο Γιάννης τον ρώτησε: “Πρόεδρε καλά όλα αυτά, αλλά πες μας. Ακούμε ότι θα γίνει υποτίμηση της δραχμής”. “Παγώσαμε” όλοι μας. Αλλά ο Στεφανόπουλος του απάντησε: “Δεν ξέρω από αυτά αγόρι μου”. Έμεινε στην ιστορία όμως η ατάκα του Καμίτση.

–Ήσασταν και βοηθός του Αλέφαντου και σίγουρα θα έχετε ιστορίες και από αυτόν.

–Παίζαμε με τον Ιωνικό εδώ στη Νέα Σμύρνη και ήταν καθοριστικό. Τελικά το χάσαμε και την επόμενη ημέρα ήρθε ο Αλέφαντος για να μαζέψει τα πράγματά του. Μου λέει τότε: “Το ήξερα εγώ Χρήστο, το ήξερα. Μα να μου μείνει εμένα το αμάξι στην κατηφόρα;”. Σε ένα άλλο ματς φτάσαμε με το πούλμαν σε ξενοδοχείο στη Βάρη. Όταν κατεβήκαμε όμως, είδε μια μαυροφορεμένη στη ρεσεψιόν και είπε: “Ξαναμπείτε στο πούλμαν, δεν πρόκειται να μείνουμε εδώ”.

Ο Χρήστος Εμβολιάδης αναπολεί τα ένδοξα χρόνια του Πανιώνιο στο μουσείο του «ιστορικού» και μοιράζεται τις αναμνήσεις του με τον συντάκτη του sportday.gr, Γιώργο Μπιτσικώκο

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News