Ολυμπιακός: Η αιώνια λιακάδα του Γιώργου Πρίντεζη!

 

Υπάρχουν μερικές στιγμές στη ζωή που μένεις μόνος με τον εαυτό σου. Είναι η ώρα να σκεφτείς, να στοχαστείς, να δεις τι πέτυχες και να ψάξεις τους ορίζοντές σου. Είναι εκείνη η ώρα που κάνεις και τις κρίσιμες ερωτήσεις στον εαυτό σου, αυτές που είναι τόσο δύσκολες διότι αρκετές φορές δεν παίρνουν απάντηση.

 

Αναρωτιέσαι αν αυτό που σε κυριεύει είναι όντως αγάπη. Μα δε γίνεται, η αγάπη δεν είναι συναίσθημα αλλά κατάσταση. Μία κατάσταση που περιέχει μέσα τις ορισμένα συστατικά όπως τον δεσμό και την αφοσίωση. Υπάρχουν αυτές που φτάνουν ως το τέλος τους, χωρίς παύσεις και κενά, παρόλο τους τριγμούς και άλλες που έχουν πάνω τους γραμμένη ημερομηνία λήξης. Όχι γιατί έχει συμβεί κάτι στο μεσοδιάστημα, αλλά επειδή από αυτό το συστατικό είναι φτιαγμένες.

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ολυμπιακός: Νύχτα ονειρεμένη όπως την άξιζε αυτή η ομαδάρα!

 

Και τότε απλά αναρωτιέσαι αν σε όλο το χρονικό διάστημα που βρέθηκες μέσα σε αυτό έζησες αυτά που ήθελες. Αν το τέλος ήρθε ομαλά και η τελεία μπήκε τη στιγμή που έπρεπε, αφού είχε ολοκληρωθεί ο κύκλος. Στον αθλητισμό, εκεί όπου μπαίνει πάντοτε ο ανθρώπινος παράγοντας, υπάρχουν αρκετές τέτοιες στιγμές που μπορούν να χαρακτηριστούν ορόσημο. Για τον Ολυμπιακό μία τέτοια είναι και θα παραμείνει ες αεί η απόσυρση του Γιώργου Πρίντεζη.

 

«Δε δυσκολεύτηκα καθόλου, τα έδωσα όλα, φεύγω γεμάτος». Οκτώ λέξεις πήρε στον αρχηγό του Ολυμπιακού για να δώσει απάντηση στο παραπάνω ερώτημα. Η δική του τελεία μπήκε εκεί που έπρεπε, έτσι ακριβώς όπως του άρμοζε, με το τρόπαιο του πρωταθλητή στα χέρια του. Τον δικό του έρωτα τον είχε ζήσει και με το παραπάνω και ας γνώριζε ότι κάποια στιγμή δε θα μπορεί να προσφέρει όσα έδινε και θα αναγκαζόταν να πει το αντίο. Στο μεσοδιάστημα είχε προλάβει να ζήσει τα πάντα. Το έβλεπες στο πρόσωπό του όλο αυτό το διάστημα που είχε πάρει την απόφαση για την απόσυρση. Το βλέμμα του ήταν καθαρό, δεν έκρυβε καμία αμφιβολία. Αυτό το «φεύγω γεμάτος» αποτελεί μία από τις πιο κλισέ φράσεις, όμως για τον Πρίντεζη είναι η αλήθεια, καθώς μέσα σε μία εικοσαετία μπόρεσε να τα ζήσει όλα. Να πορευτεί χεράκι-χεράκι με τη μεγάλη του αγάπη, να υπογράψει μερικές από τις πιο σπουδαίες στιγμές της ιστορίας, να αποθεωθεί και δεδομένα να μνημονεύεται ανά τους αιώνες.

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ολυμπιακός: Μία κούπα στα ουράνια πνιγμένη σε δάκρυα συγκίνησης και περηφάνιας!

 

«Σε παρακαλώ, άφησέ με να κρατήσω αυτήν την ανάμνηση, μόνο αυτήν» αναφωνούσε ο Τζιμ Κάρεϊ για την αγαπημένη του Κλέμενταϊν, που είχε προλάβει να σβήσει τις δικές της αναμνήσεις από τη σχέση τους. Αν βάλεις σε λούπα όλες τις μεγάλες στιγμές του Πρίντεζη με τον Ολυμπιακό, να παίζουν μπροστά στα μάτια των φίλων του, είναι πιθανόν αυτή η φράση να ακουστεί ξανά και ξανά. Ποια να πρωτοδιαλέξεις; Το πεταχτάρι της Πόλης βγαίνει αβίαστα. Το σουτ με την Μπαρτσελόνα στο ΣΕΦ το 2015; Και αν ανοίξεις τον ορίζοντα ποια στιγμή να διαλέξεις από τις τόσες πολλές φορές που έπαιρνε την μπάλα στο ποστ και ήξερες ότι κάτι θα σκαρφιστεί. Ένας πραγματικός καλλιτέχνης του είδους, που τελειοποίησε τις κινήσεις κοντά στη ρακέτα, στέλνοντας τον έναν μετά τον άλλον τους αμυντικούς στον αέρα, για να σκοράρει σαν κύριος, δίχως να ιδρώσει με το πεταχτάρι του.

 

«Η προσήλωση κάνει τα όνειρα να βγαίνουν αληθινά» έλεγε ο Κόμπι Μπράιαντ. Ποιος να μιλήσει για όνειρα στον Πρίντεζη; Τον άνθρωπο που η καρδιά του αντηχούσε πιο δυνατά από οποιαδήποτε άλλη στο παρκέ, αφού δεν είναι καθόλου εύκολο για δύο ώρες να αφήσεις την ιδιότητα του φιλάθλου την ώρα της κρίσης. Η δική του προσήλωση μετέτρεψε τις αφίσες του παιδικού του δωματίου σε ζωντανούς οργανισμούς, τις έδωσε υπόσταση και ζωή με τη δουλειά του. Και όταν έφτασε πια στο σημείο να βλέπει το δικό του πρόσωπο κρεμασμένο πάνω από τα κρεβάτια εφήβων που θέλουν να του μοιάσουν, ένιωσε το πλήρωμα του χρόνου να έρχεται κατά πάνω του.

Ήρθε η δική του ώρα να παραδώσει τη σκυτάλη, όπως έκανε ο Βασίλης πέρσι σε αυτόν. Ο δικός του Ολυμπιακός μένει σε πολύ καλά χέρια, αφού πέραν από τον Γιώργο Μπαρτζώκα υπάρχουν οι… τρεις σωματοφύλακες. Παπανικολάου, Σλούκας και Βεζένκοφ μπορούν να πάρουν στα χέρια τους το τιμόνι, αφήνοντας τον Συριανό καπετάνιο να σαλπάρει σε άλλες θάλασσες, πιο μοναχικές. Αν τους άφησε μία συμβουλή για τη συνέχεια, αυτή σίγουρα θα είναι στο τέλος να φύγουν γεμάτοι. Να ζήσουν μία στιγμή όπως αυτή που επιφύλασσε η μοίρα στον ίδιο, το βράδυ της 17ης του Ιούνη. Δεν αξίζει σε κανέναν να φεύγει από μία κατάσταση νιώθοντας μέσα του πως δεν έχει τελειώσει. 

 

Μετά την παύση που εκτοξεύει την ένταση, ο Τζόελ λέει στην Κλέμενταϊν «δεν μπορώ να δω κάτι που δε μου αρέσει σε εσένα» και εκείνη του απαντάει «θα βρεις και εγώ θα βαρεθώ νιώθοντας παγιδευμένη, αυτό συμβαίνει με εμένα». Στο φινάλε συμφώνησαν να δώσουν άλλη μία ευκαιρία στη σχέση τους. Αν κοιτάξεις τις φωτογραφίες της μπασκετικής ζωής του Πρίντεζη θα δεις τόσες πολλές, μαζεμένες, όμορφες στιγμές. Όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά για αυτόν, απλώς έπαιρνε το επόμενο σουτ, και το επόμενο, το επόμενο… μέχρι που ένιωσε παγιδευμένος στο λαβωμένο του -από όλα αυτά τα χρόνια- κορμί και έβαλε την τελεία, με μία υπόσχεση. Να είναι δίπλα στην ομάδα από την κερκίδα, όπως 20 χρόνια προτού ξεκινήσει το δικό του ταξίδι προς την αιωνιότητα.

 

Στη δική του λιακάδα δεν υπάρχει ζωή χωρίς τον Ολυμπιακό, αλλά ο Ολυμπιακός πρέπει να μάθει να ζει δίχως τον αριθμό «15».