Συνέντευξη Θοδωρής Παχατουρίδης: «Πως να πάρει πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός; Ο Σαλιαρέλης μοίραζε... ακάλυπτες επιταγές!»

Από τον Βαμβακούλα στον Γεωργάτο και τον Τσιμίκα κι από τον Ξανθόπουλο στον Τοροσίδη και τον Ομάρ, ο Ολυμπιακός έχει δει ορισμένα από τα κορυφαία ακραία μπακ που πάτησαν ποτέ το χορτάρι ελληνικού γηπέδου (στα χρόνια του επαγγελματικού ποδοσφαίρου) να φορούν την ερυθρόλευκη φανέλα. Τέτοιο δεξί πόδι, όμως, να… σκορπά τον τρόμο στους αντίπαλους τερματοφύλακες κάθε φορά που επιχειρούσε μακρινό σουτ, δεν έχει περάσει ξανά από το Καραϊσκάκη!

Ένα από τα πλέον μοντέρνα επιθετικογενή δεξιά μπακ της εποχής του, με σουτ «φωτοβολίδα» και εξαιρετική ταχύτητα με την μπάλα στα πόδια, ο Θοδωρής Παχατουρίδης διέγραψε την δική του “λαμπρή” πορεία στο ελληνικό ποδόσφαιρο. ξεκίνησε από τη Δράμα και έφτασε να αγωνιστεί στον Ολυμπιακό και την Εθνική Ελλάδος, ενώ παράλληλα έπαιξε και στον Ιωνικό με τον οποίο έφτασε στον τελικό του κυπέλλου Ελλάδος, αλλά αγωνίστηκε και στην Ευρώπη μαζί του.

Πλέον είναι ο υπεύθυνος των ακαδημιών του “Paradise Park” στο Μενίδι τα τελευταία 20 χρόνια και από την ενασχόλησή του με τα νεαρά παιδιά έχει καταφέρει να προωθήσει αρκετά στον χώρο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου.

Εκεί τον συναντήσαμε και ξεκίνησε να θυμάται τις μεγάλες στιγμές της καριέρας του, ξεφυλλίζοντας κυρίως τα κεφάλαια των εμπειριών του στο λιμάνι του Πειραιά και τον Ολυμπιακό.

Photo Credits: Αργυρώ Αναστασίου

«Με έπαιρνε τηλέφωνο επί εβδομάδες ο Αλέφαντος για να πάω στον Ηρακλή. Όταν έκλεισα στον Ολυμπιακό τον πήρα να τον ενημερώσω κι όταν το άκουσε γυρνάει και μου λέει… ποιος Ηρακλής, ρε!»

–Είσαι και εσύ ένας από τους παίκτες που ανέδειξε η Δόξα Δράμας, καθώς από εκεί ξεκίνησες την καριέρα σου.

–Όταν έκλεισα τα 13 μου χρόνια και θα πήγαινα στο γυμνάσιο, με πήγε ο πατέρας μου για να περάσω από δοκιμαστικά στη Δόξα Δράμας. Μου πήρε μάλιστα μια ασπρόμαυρη φόρμα και ήμουν τυχερός γιατί με επέλεξαν για την ομάδα παίδων την Κ13.

–Ξεκίνησες από την μικρή ομάδα και σιγά σιγά ανέβηκες μέχρι και την πρώτη.

–Σε ηλικία 16 ετών πλέον και όταν προπονητής της Δόξας ήταν ο Κώστας Πολυχρονίου, με επέλεξε για την πρώτη ομάδα και με έκανε επαγγελματία. Εκείνη τη χρονιά μάλιστα στο πρωτάθλημα έπαιξε μόλις σε τρία παιχνίδια. Από την επόμενη χρονιά όμως και για τρία χρόνια, έπαιξα σε 100 ματς της Α’ Εθνικής.

–Παράλληλα όμως είχες ήδη ξεκινήσει να παίζεις σε εθνικές ομάδες.

–Ήδη είχα ξεκινήσει να παίζω στην εθνική παίδων και την εθνική νέων. Είχε γίνει και το βαλκανικό πρωτάθλημα στην Καβάλα και τη Δράμα και πήραμε το 1985 το χρυσό μετάλλιο.

–Στον Ολυμπιακό πήγες το Δεκέμβριο του 1987, τότε που ο Κοσκωτάς πήρε σχεδόν μια νέα ομάδα.

–Από το 1986 είχαν ξεκινήσει τα προκριματικά για το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα των Ελπίδων και εγώ ήμουν βασικός στέλεχος της Εθνικής ομάδας. Είναι εκείνη η ομάδα που έφτασε μέχρι και τον τελικό και εγώ ήμουν ο μικρότερος. Ήδη από τότε με είχαν δει από τον Ολυμπιακό και με γνώριζαν γενικά στην Ελλάδα. Πριν έρθω στον Ολυμπιακό όμως, υπήρξε ενδιαφέρον από άλλη ομάδα.

O «Ολυμπιακός του Κοσκωτά» πριν από ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ τον Οκτώβριο του 1988. Πάνω σειρά: Μουστακίδης, Ταληκριάδης, Τσαλουχίδης, Μπανιώτης, Νεντίδης. Κάτω σειρά: Παχατουρίδης, Κωφίδης, Τσιαντάκης, Φούνες, Ντέταρι, Καλταβερίδης

–Ποιά ομάδα ήταν;

–Από τον Οκτώβριο με είχε προσεγγίσει ο Ηρακλής. Προπονητής ήταν ο Αλέφαντος ο οποίος είχε βρει το τηλέφωνο από μια γειτόνισσα και έπαιρνε και με ζήταγε εκεί. Μιλήσαμε λοιπόν και μου είπε ότι με θέλει στην ομάδα. Εγώ του είπα ότι δεν είχα κανένα πρόβλημα, αρκεί να τα έβρισκε ο Ηρακλής με τη Δόξα. Μάλιστα οι δύο ομάδες τα είχαν καλά, καθώς είχε γίνει και η μεταγραφή του Λευκόπουλου δύο χρόνια πριν. Κάθε βδομάδα με έπαιρνε τηλέφωνο για να με πείσει κι εγώ του έλεγα να τα βρουν με την ομάδα.

–Τελικά τι έγινε;

–Εγώ παράλληλα είχα περάσει στο ΤΕΦΑΑ στη Θεσσαλονίκη, αλλά επειδή υπήρχε παράρτημα και στις Σέρρες είχα πάρει μεταγραφή εκεί, για να μην χάνω τις προπονήσεις της Δόξας, αφού οι Σέρρες είναι πιο κοντά στη Δράμα. Μια μέρα στην προπόνηση με φώναξε ο Κώστας ο Τσιτσόπουλος και μου είπε: “Μάζεψε τα πράγματά σου και φύγε. Κατεβαίνεις στον Πειραιά για να υπογράψεις στον Ολυμπιακό”. Κατέβηκα λοιπόν κατευθείαν στο “Ledra Marriot” και πήγα στον 5ο όροφο στη σουίτα που ήταν ο Σταύρος Κοσκωτάς. Εκεί έγινε η μεταγραφή και μετά πήγαμε στο παλιό αεροδρόμιο σε ένα ξενοδοχείο για να κοιμηθούμε και την επόμενη μέρα να γυρίσουμε στη Δράμα. Στη Δράμα δεν είχα πει σε κανέναν τίποτα για το που ήμουν. Μάλιστα  είχα πει ότι θα κοιμηθώ την προηγούμενη μέρα στον  Γιώργο Μάλλιο που είναι κουμπάρος μου για να μην μάθει κανείς τίποτα για το που πήγα. Η συμφωνία μάλιστα ήταν να μείνω μέχρι και το Δεκέμβριο στη Δόξα και μετά να κατέβω στον Ολυμπιακό. Εκείνη την περίοδο μάλιστα έπαιξα και για πρώτη φορά στην Εθνική ανδρών σε ένα ματς με την Ολλανδία στη Ρόδο που χάσαμε 1-3 και ο Μίλτος Παπαποστόλου με είχε βάλει να μαρκάρω τον Φαν’τ Σχιπ.

–Με τον Αλέφαντο τελικά τι έκανες;

–Γύρισα στη Δράμα και με έψαχνε. Με βρήκε τελικά στο τηλέφωνο και με πίεζε. Εγώ εκεί για να μην εκθέσω την ομάδα, του είπα: “Κύριε Νίκο εγώ δεν έχω πρόβλημα, όμως έχω καταλάβει ότι η Δόξα θέλει να με δώσει στον Ολυμπιακό”. Κάνει μια παύση κι εγώ νόμιζα ότι μου έκλεισε το τηλέφωνο. Τελικά μετά από μερικά δευτερόλεπτα μου λέει: “Ξεκίνα τώρα και πήγαινε μπουσουλώντας στον Ολυμπιακό. Ποιός Ηρακλής ρε;”. Και μου έκλεισε το τηλέφωνο (γέλια).

«Αν δεν έχεις διοίκηση να σε προστατέψει δεν μπορείς να πάρεις το πρωτάθλημα. Την ΑΕΚ την κερδίζαμε 3-0 στο 30′, κερδίζαμε παιχνίδια, να ξαναδίναμε, βλέπαμε τι γίνεται, αλλά χωρίς διοίκηση δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα»

–Πήγες λοιπόν στον Ολυμπιακό αφού είχε πάρει το πρωτάθλημα.

–Τότε ο Ολυμπιακός πήρε σχεδόν όλη την Εθνική Ελπίδων. Μολακίδης, Νεντίδης, Μαυρομάτης, Σοφιανόπουλος, Σαββίδης κι εγώ. Έξι παίκτες από την Ελπίδων και μαζί ακόμα Ταλήκριάδης, Τσαλουχίδης, Μουστακίδης, Κωφίδης, Φούνες και μετά το καλοκαίρι ήρθαν Καλταβερίδης, Καραταΐδης, Ντέταρι.

–Πες μου για εκείνες τις ημέρες που από τη Δόξα βρέθηκες στον Ολυμπιακό.

–Τεράστιο το σοκ. Θα σου πω μόνο και μόνο το πρώτο ματς με την Παναχαϊκή και το δεύτερο με τον Διαγόρα. Όταν αντίκρισα το Ολυμπιακό στάδιο γεμάτο από 80.000 κόσμο. Μπορεί να έπαιζα σε γεμάτα γήπεδα στη Δράμα ειδικά, όμως αυτό το πράγμα δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ. Ευτυχώς και λόγο χαρακτήρα εγκλιματίστηκα γρήγορα και περίμενα πλέον πως και πως να έρθει η Κυριακή και ο επόμενος αγώνας.

Mε αντίπαλο τον Νίκο Κουρμπανά σε ντέρμπι Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού τον Σεπτέμβριο του 1989

–Γιατί εκείνη η ομάδα του Κοσκωτά δεν κατάφερε να πάρει το πρωτάθλημα;

–Τον πρώτο χρόνο το αγγίξαμε. Φτάσαμε στο ματς με την ΑΕΚ στο Ολυμπιακό στάδιο, αυτό που τελικά χάσαμε με το γκολ του Καραγκιοζόπουλου, που η μπάλα δεν έμπαινε μέσα. Με τίποτα όμως. Στο μεταξύ ξέσπασε και το θέμα με τον Κοσκωτά όπου έμεινε σκάρτα έναν χρόνο στον Ολυμπιακό και μετά ήρθε ο Σαλιαρέλης.

–Και με αυτόν όμως δεν καταφέρατε να πάρετε το πρωτάθλημα.

–Εντάξει αν δεν έχεις διοίκηση να προστατέψει την ομάδα, δεν μπορείς να πάρεις και το πρωτάθλημα. Με τον Σαλιαρέλη πήραμε μεν το κύπελλο με τον ΟΦΗ και έφερε τον Μπλαχίν και τους τρεις Ρώσους.  Ήμασταν όλοι στην καλύτερη ηλικία. Ο Μπλαχίν αν ποδοσφαιρικά διαχειρίζονταν καλύτερα κάποια πράγματα, θα πηγαίναμε ακόμα καλύτερα και θα είχαμε πάρει και πρωτάθλημα. Κερδίζαμε παντού και μάλιστα και τη δεύτερη χρονιά που είχαμε τιμωρία για 5 αγωνιστικές και παίζαμε στην επαρχία, δεν χάσαμε πουθενά.

–Τότε θυμάμαι είχατε κερδίσει σχεδόν όλα τα ντέρμπι και όντως παίζατε μπαλάρα.

–Σκέψου ότι στο ματς με την ΑΕΚ, κερδίζαμε 3-0 στο 30′, αλλά όταν δεν έχεις διοίκηση να σε στηρίξει… Θυμάμαι σε ένα ματς με τον Παναθηναϊκό στο Καραϊσκάκη, ο Σαλιαρέλης κατέβηκε στον αγωνιστικό χώρο και είχε το περίφημο επεισόδιο με τον καμεραμάν. Τότε είχα τιμωρηθεί κι εγώ γιατί είχα διαμαρτυρηθεί έντονα στον επόπτη. Την επόμενη χρονιά έφυγε και ο Αποστολάκης για τον Παναθηναϊκό και ο Αλεξίου για τον ΠΑΟΚ. Όλη αυτή η ένταση δημιουργούνταν από το διοικητικό κομμάτι και μας έβγαινε και στο γήπεδο. Να καταλάβεις μας έδωσε τότε ο Σαλιαρέλης το πριμ κυπέλλου με τον ΟΦΗ και μας το έδωσε σε επιταγές της Ιωνικής. Πήγαμε λοιπόν τον Σεπτέμβριο να τις εισπράξουμε και ήταν ακάλυπτες οι επιταγές. Βέβαια επειδή μετά έγινε θέμα, την επόμενη μέρα κάναμε απεργία και μετά μας πλήρωσε. Μετά γίνονταν παιχνίδια όπου τα κερδίζαμε, αλλά έπεφταν καπνογόνα και ξαναγίνονταν το ματς ή έπεφταν τα φώτα. Δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα. Στεναχωριόμασταν αλλά στο ξαναλέω. Καταλαβαίναμε ότι δεν είχαμε διοίκηση.

«Από επιλογή έμενα σε σπίτι χωρίς τηλέφωνο, ήθελα να είμαι προσηλωμένος στον Ολυμπιακό και να μην με ενοχλούν. Όταν ήθελα να πάρω τη μάνα μου… πήγαινα στο περίπτερο»

–Να μπούμε και στην “εποχή Κόκκαλη”;

-Αυτό είναι και το παράδειγμα που θέλω να σου δώσω. Και ο Κόκκαλης τα πρώτα 4 χρόνια δεν μπόρεσε να πάρει το πρωτάθλημα. Έπρεπε πρώτα να μάθει. Βέβαια καταλάβαινες ότι κάτι άλλαξε, γιατί επιτέλους ήρθε ένας άνθρωπος που ήταν κύριος και κανονικός πρόεδρος.

–Νιώθεις άτυχος που δεν ήσουν σε όλη αυτή την εποχή για να πάρεις και πρωταθλήματα;

–Όχι σε καμία περίπτωση. Πήρα τρία κύπελλα. Δύο κύπελλα και ένα Σούπερ Καπ. Το ότι δεν πήρα το πρωτάθλημα, δεν ήταν κάτι που εξαρτιόταν από εμένα. Εγώ είμαι ευτυχισμένος που με επέλεξε αυτή η ομάδα και έπαιξα με τη φανέλα της. Στο λέω και ανατριχιάζω. Είμαι απόλυτα ευτυχισμένος. Έπαιξα πάνω από 200 παιχνίδια με τον Ολυμπιακό και τα περισσότερα 90λεπτα και αυτό είναι το σημαντικότερο για μένα. Βέβαια δούλεψα και πολύ. Σκέψου ότι έμενα στο Παλαιό Φάληρο και δεν είχα τηλέφωνο. Πήγαινα στο περίπτερο για να πάρω τη μάνα μου. Αλλά το έκανα από επιλογή, για να μην με ενοχλούν και να με παίρνουν συνέχεια. Ήθελα να είμαι προσηλωμένος και στα καθήκοντά μου και επίσης να μην δίνω δικαιώματα και έτσι δεν μπόρεσαν να με “φάνε”. Σκέψου ότι δεν υπήρχαν και τα κινητά και τότε είδα για πρώτη φορά, όταν το έφερε ο Σαββίδης από την Εθνική ομάδα που τους τα είχαν δώσει.

–Πάντως στον Ολυμπιακό έμεινες 8 χρόνια.

–Ναι ανανέωσα το συμβόλαιό μου το 1992. Μάλιστα για να γίνει αυτό, χρειάστηκε να πάρω άδεια από την Εθνική που ήμουν τότε γιατί παίζαμε στο Καυτανζόγλειο προκριματικά με την Ουγγαρία. Πήγα στα γραφεία του Ολυμπιακού και ήταν μόλις είχε αναλάβει ο Κόκκαλης. Είχε κρατήσει όμως τον Νταϊφά το πρώτο διάστημα. Εκεί με περίμενε ο Κωνσταντινίδης, που ήταν το δεξί χέρι του Νταϊφά. Κάποια στιγμή ανοίγει η πόρτα και βγαίνει ο κύριος Σταύρος και μου λέει: “Κανονικά εσένα πρέπει να σε διώξω τώρα και να μην σε κρατήσω”. Εγώ φυσικά “πάγωσα” και δεν κατάλαβα τι είχε συμβεί.

«Μπαίνω στο γραφείο του Νταϊφά να ανανεώσω το συμβόλαιό μου, με βλέπει και μου λέει… έφερα τον Σέστιτς το 1985 στον Ολυμπιακό και εσύ όταν έπαιζες στη Δράμα πήγες να του κόψεις το ποδόσφαιρο»

–Τι είχε γίνει;

–Όταν έπαιζα στη Δόξα το 1985 ο Ολυμπιακός είχε φέρει τον Σέστιτς. Το πρώτο του παιχνίδι ήταν στη Δράμα κι εγώ από το ξεκίνημα του αγώνα τον μάρκαρα δυνατά. Μάλιστα έκανα και δύο πολύ δυνατά τάκλιν. Ο Σέστιτς σε εκείνο το παιχνίδι δεν ακούμπησε ξανά την μπάλα. Ο Νταϊφάς λοιπόν το θυμόταν και μου είπε: “Έφερα τον Σέστιτς το ’85 από την Εθνική Γιουγκοσλαβίας κι εσύ παρολίγο να του κόψεις το ποδόσφαιρο”. Φυσικά μου το είπε γελώντας και στη συνέχεια υπέγραψα το νέο μου συμβόλαιο.

–Από τον Ολυμπιακό γιατί έφυγες;

–Βασικά είχα πρόταση για να μείνω κανονικά στην ομάδα. Όμως εγώ δεν ήθελα. Να σου πω γιατί. Γιατί δεν πείραζα κανέναν και δεν ασχολιόμουν με κανέναν. Παρά το γεγονός αυτό όμως, έλεγαν κάποιοι ότι κάνω και “κουμάντο”. Η αλήθεια είναι όμως πως εγώ ήμουν σπίτι-προπόνηση και με παρωπίδες και δεν με ενδιέφερε τίποτα. Στο ξαναλέω, δεν διάβαζα ούτε τις εφημερίδες και αυτό το είχα αποφασίσει από τους μικρούς της Δόξας ακόμα. Τότε που έτρεχα να πάρω τα “Σπορ του Βορρά” για να δω αν με έχουν στους διακριθέντες. Δεν ήθελα να με επηρεάζει τίποτα.

–Το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό ως “κέρδος” σου από τον Ολυμπιακό;

–Η αγάπη του κόσμου η οποία υπάρχει ακόμα και σήμερα. Επίσης αυτό το κόκκινο χρώμα. Στο γήπεδο, στις εξέδρες, στα αποδυτήρια…

–Από τα ευρωπαϊκά ματς τι θυμάσαι;

–Κάναμε τότε καλές πορείες. Φτάσαμε μέχρι και τους “8” και πέσαμε πάνω στην Ατλέτικο. Οι ισπανικές ομάδες πάντως ήταν και οι πιο δύσκολες τότε στην Ευρώπη. Εμείς το είδαμε αυτό και με την Σεβίλλη την επόμενη χρονιά, που αποκλειστήκαμε με το φάουλ του Σούκερ, αλλά και με την Τενερίφη που κάναμε ματσάρα στο 4-3. Εγώ σε εκείνο το ματς έπαιζα με 39.5 πυρετό.

Ο Θοδωρής Παχατουρίδης πανηγυρίζει με τον Γιώτη Τσαλουχίδη την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδος μετά το νικηφόρο 2-0 επί του ΠΑΟΚ στο Καραϊσκάκη στους διπλούς τελικούς του 1992

–Ποιά ματς σου έχουν μείνει στο μυαλό;

–Όλα τα ματς μέσα στην Τούμπα. Εκεί σπάσαμε και την παράδοση το 1992. Μάλιστα είχαμε παίξει για το κύπελλο και ήρθαμε ισόπαλοι 1-1 στον πρώτο τελικό και στο πρωτάθλημα κερδίσαμε 1-2. Αυτά τα ματς μάλιστα ήταν συνεχόμενα Τετάρτη-Κυριακή, αλλά δεν θυμάμαι με ποια σειρά έγιναν.

–Σου έμεινε απωθημένο το ότι δεν πήρες το Ευρωπαϊκό με την Ελπίδων;

–Φυσικά γιατί αδικηθήκαμε πολύ στον τελικό. Και εδώ στην Ελλάδα που ήρθαμε 0-0 και εκεί στη Γαλλία που χάσαμε. Μάλιστα έπαιζε ο Καντονά σε εκείνο το ματς. Στο τέλος έκαναν λάθος οι διοργανωτές και μας έδωσαν τα χρυσά μετάλλια και εμείς δεν τα δίναμε πίσω. Τελικά όμως τα δώσαμε (γέλια).

«Όταν έφυγα από τον Ολυμπιακό είχα πρόταση από τη Μαγιόρκα, αλλά επέλεξα να μην πάω στην Ισπανία γιατί η κόρη μου ήταν δύο ετών και ο γιος μου τεσσάρων»

–Να μιλήσουμε και για τον Ιωνικό.

–Κατ’ αρχήν να σου πω πως όταν έφυγα από τον Ολυμπιακό είχα πρόταση από τη Μαγιόρκα. Δεν πήγα όμως γιατί μόλις είχε γεννηθεί η κόρη μου το 1994 και ήταν 2 ετών και είχα και το γιό μου που ήταν 4 και δεν ήθελα να φύγω.

–Τώρα όμως αν είχες αυτή τη δυνατότητα θα έφευγες;

–Τώρα ναι. Γιατί θα ήθελα να παίξω σε ένα τόσο δυνατό πρωτάθλημα με τέτοιους αντιπάλους. Στη Μαγιόρκα όμως πήγα ως ποδοσφαιριστής.

–Πότε;

–Με την Εθνική ομάδα μπιτς σόκερ και μάλιστα ήμουν δωμάτιο με τον Σαραβάκο.

«Από την πίεση στον Ολυμπιακό, μόλις κάναμε μπάνιο και σκουπιζόμασταν με την πετσέτα τα μαλλιά έπεφταν. Στον Ιωνικό αυτό σταμάτησε, άλλες απαιτήσεις, άλλη πίεση»

–Ξεκινήσαμε όμως να μιλάμε για τον Ιωνικό.

–Πήγα εκεί και είχα πάλι προπονητή τον Μπλαχίν. Ο Κανελλάκης, μεγάλος παράγοντας. Ένας από τους κύριους του ποδοσφαίρου. Εγώ είχα πρόβλημα την πρώτη χρονιά για να προσαρμοστώ. Στον Ολυμπιακό από την πίεση, μόλις κάναμε μπάνιο και σκουπιζόμασταν με την πετσέτα, τα μαλλιά πέφτανε. Στον Ιωνικό όμως σταμάτησε αυτό. Άλλες απαιτήσεις, άλλη πίεση. Μετά από ένα χρόνο που σωθήκαμε την πρώτη χρονιά, κάναμε μια τρομερή πορεία τα επόμενα τρία χρόνια. Τερματίσαμε ψηλά στο πρωτάθλημα και παίξαμε και στον τελικό του κυπέλλου με την ΑΕΚ.

–Πες μου για την κίνηση του Ντέμη να παραδεχτεί στον τελικό ότι έκανε χέρι.

–Εντάξει δεν το έκανε ακριβώς μόνος του. Τον “κράξαμε” κι εμείς (γέλια). Αλλά φυσικά αν ήταν άλλος μπορεί και να μην το έκανε. Ο Ντέμης όμως προς τιμήν του το έκανε.

Με τον… διόσκουρό του στα άκρα της άμυνας του Ολυμπιακού, Κυριάκο Καραταϊδη, πριν από αναμέτρηση των «ερυθρόλευκων» με τον Ιωνικό τον Νοέμβριο του 1998

–Είχατε κάνει 7 νίκες στα πρώτα 7 ματς.

–Με προπονητή τον Γκμοχ που κάναμε τρομερό ξεκίνημα. Και ακολούθησε το ματς με τον Ολυμπιακό που χάσαμε στο ’91 με πέναλτι και έγιναν τα επεισόδια. Ευτυχώς εγώ ήμουν κοντά στην φυσούνα, μαζί με τον Τοχούρογλου και φύγαμε κατευθείαν για τα αποδυτήρια. Μάλιστα επειδή μπήκαμε στα αποδυτήρια δεν κατάλαβα ότι έγιναν επεισόδια. Το βράδυ που είδα τα στιγμιότυπα το κατάλαβα. Ευτυχώς δηλαδή γιατί θα μπλέκαμε.

–Τι εννοείς;

–Γιατί θα προσπαθούσα να χωρίσω αυτούς που πλακώνονταν και θα τα άκουγα από τους άλλους. Εάν πήγαινα να “πλακώσω” κανέναν τότε θα μου φώναζαν οι άλλοι μισοί (γέλια).

–Θα άλλαζες κάτι αν μπορούσες να ξαναζήσεις την καριέρα σου από την αρχή;

–Θα έκανα ακόμα περισσότερες θυσίες από αυτές που έκανα.

Ο Θοδωρής Παχατουρίδης συζητά με τον συντάκτη του sportday.gr, Γιώργο Μπιτσικώκο

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News