Ολυμπιακός: Ο Χουάνγκ, τα… σπαθιά του Όλεγκ και το μη συμβόλαιο του Ελ Αραμπί

Το… κύμα αποθέωσης του Ινμπόμ Χουάνγκ με αφορμή το απίθανο ντεμπούτο του Νοτιοκορεάτη με τη φανέλα του Ολυμπιακού στο ΓΣΠ κόντρα στον Απόλλωνα Λεμεσού στο α’ ματς μεταξύ των δύο ομάδων για τα πλέι οφ του Europa League ήταν τεράστιο και δύσκολα δεν θα μπορούσε να παρασύρει τους πάντες.

Προφανώς ήταν 100% δίκαιο αυτό που συνέβη. Σ’ ένα εκτός έδρας ευρωπαϊκό ματς όταν ένας νέος παίκτης παίζει τόσο καλά όπως ο Χουάνγκ στην Κύπρο, και μάλιστα σ’ έναν Ολυμπιακό που δεν είναι στα καλύτερά του, τότε εύλογα γίνεται η σκέψη ότι όσο περνάει ο καιρός και βελτιώνεται ατομικά ο ίδιος αλλά και το σύνολο θα φτάσει σε υψηλότερα στάνταρ απόδοσης.

Το μαγικό 20λεπτο με τα πάρτε – βάλτε και τα δύσκολα που τα κάνει απλά

Τι να πρωτοπεί κανείς για τον απίθανο Νοτιοκορεάτη; Έκανε να  μοιάζουν τόσο απλά ακόμα και τα πιο δύσκολα. Δύσκολο που το έκανε να μοιάζει απλό ήταν το πάρσιμο (και ταυτόχρονα ντρίμπλα με προσποίηση) της μπάλας και το πλασέ στην ισοφάριση του Ολυμπιακού.  Δύσκολο ήταν να παίζει συνήθως με τη μία και να μην… ταλαιπωρεί τη μπάλα και το παιχνίδι.

Δύσκολο και απίθανο συνάμα ήταν εκείνο το μαγικό 20λεπτο στην έναρξη του β’ μέρους που έβγαζε ανά σχεδόν 3λεπτο συμπαίκτη απέναντι στον τερματοφύλακα του Απόλλωνα και έλεγε: πάρτε και βάλτε. Αλλά δυστυχώς δεν έβαζε ούτε ο Ελ Αραμπί (κυρίως αυτός) ούτε ο Ρατζέλοβιτς. Αλλά ας σταματήσω εδώ με τον Χουάνγκ γιατί, όπως προείπα, ήταν τόσο μεγάλο το… κύμα αποθέωσης που δε χρειάζεται να προστεθεί ένας ακόμα στην «αλυσίδα» αυτή. Τα εξήγησε υπέροχα και ο Αλέξανδρος Σόμογλου στο δικό του blog μετά τη λήξη του ματς.

«Έχει μπει στη μπούκα και δεν λέει να βγει ακόμα κι αν… καταπιεί σπαθιά»

Προσωπικά θέλω να σταθώ στον δεύτερο καλύτερο σε απόδοση του Ολυμπιακού στο ΓΣΠ. Στον άνθρωπο που έχει μπει στη… μπουκα αρκετών και δε λέει να βγει με τίποτα, ακόμα κι αν καταπιεί σπαθιά. Ο λόγος για τον Όλεγκ Ρέαμπτσιουκ, αυτόν τον τίμιο στρατιώτη που μακάρι να είχε κι άλλους σαν κι αυτόν ο Ολυμπιακός. Δική μου γνώμη είναι αυτή και δεν απαιτώ από κανέναν να την ασπαστεί ή να την υιοθετήσει.

Ο Μολδαβός ήταν ο άνθρωπος που δημιούργησε το γκολ του Χουάνγκ με το υπέροχο ανέβασμα, το 1-2 με τον Ζίνκερναγκελ, και την έξοχη πάσα στον Νοτιοκορεάτη την τέλεια στιγμή για να μπει στην περιοχή. Ο Μολδαβός ήταν αυτός που σε άλλες τουλάχιστον δύο περιπτώσεις έστειλε με έξοχες σέντρες στην αντίπαλη περιοχή αλλά πέρασαν ανεκμετάλλευτες. Κι όμως δεν υπήρξε ένας, χαζεύοντας στα social media μετά το ματς, που να είπε έστω μισή καλή κουβέντα. Λες και υπάρχει… κόφτης καλών σχολίων για τον Όλεγκ.

Ακόμα και ο περιγραφέας του ματς, κάποια στιγμή… διόρθωσε τον εαυτό του! Ανέφερε αρχικά το (σωστό), δηλαδή ότι ο Ρέαμπτσιουκ έπαιξε το 1-2 με τον Ζίνκερναγκελ και ύστερα είπε: όχι το 1-2 του Ζίνκερναγκελ με τον Ρέαμπτσιουκ… Και δε νομίζω ότι άκουσα τόσο λάθος, αν ναι ζητάω συγνώμη…

Συμβόλαιο με το γκολ ούτε ο Ελ Αραμπί έχει…

Από εκεί και έπειτα, ας ελπίσουμε μετά τις χαμένες ευκαιρίες του Ελ Αραμπί ότι θα καταλάβει / εμπεδώσει πολύς κόσμος ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι όσο απλό νομίζει. Δεν βάζεις τον… καλό κι αυτός τα… σπάει ντε και καλά. Προφανώς είναι ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ και ΙΚΑΝΟΤΑΤΟΣ φορ ο Μαροκινός. Συμβόλαιο με το γκολ και τη μόνιμη ευστοχία όμως δεν υπογράφει κανείς. Όταν Μαρτίνς αλλά και Κορμπεράν έβαζαν βασικό τον Τικίνιο ξεχείλιζε το κύμα της κριτικής και της οργής που δεν χρησιμοποιείται ο Ελ Αραμπί γιατί, όπως έλεγε η πλειοψηφία: θα κάνει γκολ με… μισή ευκαιρία.

Τελικά συμβαίνει να παίζει βασικός να του δίνονται κλασικές, όχι μισές, ευκαιρίες και να τα χάνει και ο Ελ Αραμπί. Άνθρωπος είναι, όχι ρομπότ. Ας κουλάρουμε λοιπόν γιατί τα πάντα είναι πιο δύσκολα και σύνθετα απ’ όσο συζητιέται σε ηλεκτρονικά και κανονικά καφενεία.

Στο διά ταύτα, είναι κρίμα που ο Ολυμπιακός δεν κέρδισε ένα ματς που με βάση την εικόνα δικαιούνταν 100%. Και έτσι θα έχει άγχος εν όψει της ρεβάνς αφού το 1-1 προβάδισμα δεν του δίνει, του δίνει μόνο ότι θα παίζει στην έδρα του και παράλληλα τα σημάδια βελτίωσης που όλοι βλέπουμε.

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News