Ελλάδα-Βέλγιο 85-68: Η επίσημη αγαπημένη ήταν επίσημη… απόλαυση!

Η εντυπωσιακή εμφάνιση κόντρα στην Σερβία ήταν… προάγγελος. Κόντρα στους Βέλγους το μήνυμα ήταν ακόμα πιο ηχηρό για την Εθνική που έκανε πλάκα (85-68) και τώρα σκέφτεται τους τραυματίες και το μεγάλο ραντεβού.

Πάτησε το γκάζι και «χτύπησε» στο ανοιχτό γήπεδο!

Η εμφάνιση στο Βελιγράδι της έδωσε… φτερά (παρά την ήττα). Η Εθνική των πολλών απουσιών και προβλημάτων έβγαλε ενέργεια από την αρχή με τον Καλάθη να βγάζει μέρος των δυνατοτήτων του και τον Γιάννη να ξεσηκώνει με προσωπικές φάσεις το κοινό.

Η Ελλάδα πίεζε συνεχώς τους Βέλγους που ήταν επιρρεπείς στα λάθη. Εψαξε πολλές φορές το ανοιχτό γήπεδο και φυσικά τα κατάφερε. Το σχήμα με τον Θανάση στο «4» και τον Γιάννη στο «5» ήταν σχήμα… ανάγκης. Όμως η Εθνική πάτησε το γκάζι και με ένα επιβλητικό +15 (30-15) έστειλε μήνυμα.

Αυτό το μήνυμα ήταν απόρροια των 9-2 πόντων στο ανοιχτό γήπεδο, των 16-4π. μέσα στο καλάθι και των 11-0 πόντων μετά από λάθη με σημαντική πινελιά το 4/4 τρίποντα. Γενικότερα η παρουσία στο πρώτο δεκάλεπτο ήταν αυτή που όφειλε να έχει η Ελλάδα ώστε να βάλει τις βάσεις.

Τα χαμηλά σχήματα και το νούμερο «κλειδί» ώστε να διατηρηθεί η διαφορά

Ο Δημήτρης Ιτούδης χαμήλωσε και το σχήμα ρίχνοντας στο παρκέ την τριάδα με τους Μποχωρίδη-Παναγιώτη Καλαϊτζάκη-Λαρεντζάκη και τον Ντόρσεϊ κατά διαστήματα να επιστρέφει στο παρκέ. Ο Ελληνας κόουτς ήθελε να χρησιμοποιήσει διάφορα σχήματα και πρόσωπα για να «τσεκάρει» καταστάσεις.

Ναι μεν η Ελλάδα να κατέβασε λίγο το… γκάζι στη δεύτερη περίοδο και να είχε τα θέματά της στο ριμπάουντ (απόρροια της έλλειψης καθαρών σέντερ), αλλά αυτό δεν την εμπόδισε να ανεβάζει άνετα τη διαφορά και να κλείνει το ημίχρονο (49-33) έχοντας 19-2 πόντους υπέρ της από λάθη.

Με «όπλο» την πιεστική άμυνα, η Ελλάδα αυξομείωνε όσο ήθελε τον ρυθμό!

Το ζητούμενο εξ’ αρχής ήταν ο ρυθμός. Ο έλεγχος του ρυθμού. Ναι η Ελλάδα είχε απέναντί της το Βέλγιο, αλλά αυτό λίγη σημασία είχε. Η Εθνική είχε μίνι… σκαμπανεβάσματα, αλλά μέσω της άμυνας, της στόχευσης στο καλάθι και των καλών αποστάσεων, έβρισκε τις λύσεις. Είτε με τον Γιάννη είτε με τον Νικ είτε με τον Τάιλερ.

Το σημαντικό για τον Δημήτρη Ιτούδη ήταν το γεγονός πως κατάφερε να κάνει – με άνεση – συντήρηση δυνάμεων. Να ανοίξει το ροτέισον από το δεύτερο δεκάλεπτο ούτως ώστε να ξεκουράζει τους παίκτες του στο μέτρο του εφικτού (μια και υπάρχουν οι σημαντικές απουσίες).

Για παράδειγμα είδαμε ξανά τον Ντόρσεϊ στο «1», τον Μποχωρίδη στο «2», τον Κασελάκη στο «3» και τους Αγραβάνη-Θανάση να εναλλάσσονται στο «4» και στο «5». Αυτά τα σχήματα, ήταν απόρροια της άνεσης που είχε η ομάδα μια και η διαφορά είχε ξεφύγει για το τελικό… ξεπροβόδισμα (85-68) πριν το Μιλάνο.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News