Photo Credits: Ραφαήλ Γεωργιάδης | Eurokinissi
Ένας αμυντικός που άφησε το στίγμα όχι μόνο για τις ανασταλτικές του ικανότητες αλλά και για μια σειρά από γκολάρες που έγραψαν ιστορία. Ο Αλέξης Αλεξίου συστήθηκε στον χώρο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου μέσω του Απόλλων Καλαμαριάς. Οι εμφανίσεις του προσέλκυσαν το ενδιαφέρον του Ολυμπιακού. Την πρώτη του σεζόν, έβαλε τη σφραγίδα του σε ένα πρωτάθλημα που έμελλε να είναι το τελευταίο πριν από τα «πέτρινα χρόνια».
Ξετυλίγοντας το κουβάρι των αναμνήσεων, ο Αλέξης Αλεξίου κολλάει το δικό του χαρτάκι στο άλμπουμ των ηρώων των παιδικών μας χρόνων, εξηγεί το «μυστικό» πίσω από την αλτικότητα που τον είχε κάνει έναν εκ των κορυφαίων κεφαλοσφαιριστών της γενιάς του, παίζει ξανά στο μυαλό του τη γκολάρα απέναντι στον Παναθηναϊκό στο κατάμεστο ΟΑΚΑ που άνοιξε το δρόμο για το πρωτάθλημα του 1987, και θυμάται τα γκολ της πρόκρισης του ΠΑΟΚ στον τελικό του κυπέλλου το 1992, στην επιστροφή του «Δικεφάλου του Βορρά» σε τελικό μετά από επτά χρόνια.
Ο Αλέξης Αλεξίου δέχεται τα συγχαρητήρια του Ανδρέα Μπονόβα και του Χόρχε Μπάριος κατά τη διάρκεια της κατάκτησης του τελευταίου πρωταθλήματος του Ολυμπιακού (τη σεζόν 1986-87) πριν από τα «πέτρινα χρόνια» των Πειραιωτών.
Τι είχε ο Απόλλων Καλαμαριάς εκείνης της εποχής και διατηρούταν σταθερά στη μεγάλη κατηγορία;
«Είχε μια καλή φουρνιά από ποδοσφαιριστές, ήταν αυτό που λέγαμε παλιά ένα νοικοκυρεμένο σωματείο. Αυτό έκανε τότε τις ομάδες να ξεχωρίζουν. Να έχουν καλό κλίμα, να είναι τακτοποιημένες».
Πως προέκυψε η μεταγραφή στον Ολυμπιακό;
«Έπαιξα τρία χρόνια στην Καλαμαριά. Ήμουν από τα σέντερ μπακ που έβαζαν έξι – επτά γκολ το χρόνο και αυτό είχε κάνει πολλούς να με κοιτάζουν. Είχα φτάσει τότε να είμαι μέλος και της εθνικής ελπίδων. Το σημαντικό ήταν πως δεν ήμουν μόνο εγώ που ξεχώριζα.
Ο Απόλλων είχε τότε μια αξιοπρόσεκτη ομάδα αγωνιστικά. Όσο πιο καλή είναι μια ομάδα, τόσο περισσότερο φαίνεσαι και εσύ. Με τον Απόλλωνα θα μπορούσαμε τότε να φτάσουμε να παίξουμε και στην Ευρώπη, με τέτοια ομάδα, με τέτοιο σύνολο που είχαμε. Είχαμε έδρα το Χαριλάου, ήμασταν μια ομάδα που άρεσε στον κόσμο να βλέπει. Ο Χάρρυ Κλυνν ήταν πρόεδρος και ο τότε πρόεδρος του Ολυμπιακού, ο Σταύρος Νταϊφάς, έκανε τα πάντα για να με πάρει στον Ολυμπιακό…»
«Με τον Απόλλωνα Καλαμαριάς μπορούσαμε να φτάσουμε να παίξουμε και στην Ευρώπη. Με πρόεδρο τον Χάρρυ Κλυνν είχαμε φτιάξει μια ομάδα που άρεσε στον κόσμο να βλέπει»…
Την πρώτη σεζόν στον Ολυμπιακό, ήρθε και το πρωτάθλημα, με εκείνο το φάουλ εναντίον του Παναθηναϊκού…
«Ναι, ήταν μεγάλο ματς εκείνο, που έκρινε πολλά…»
Όχι απλά, μεγάλο, στο ΟΑΚΑ δεν έπεφτε καρφίτσα…
«Αλήθεια είναι αυτό. Και τότε όταν μπήκαμε, έβλεπες μόνο κεφάλια. Και τώρα, να δει κάποιος τα στιγμιότυπα, θα καταλάβει ότι το ΟΑΚΑ ήταν ασφυκτικά γεμάτο, χωρίς δόση υπερβολής. Δεν ξέρω αν είχε ποτέ γεμίσει έτσι…»
Τέτοια ματς δεν ξεχνιούνται, σωστά;
«Ακόμα το θεωρώ ένα από τα πιο σημαντικά ματς στον Ολυμπιακό, πέρα από τα Ευρωπαϊκά. Συνολικά είχα βάλει έξι γκολ εκείνη τη χρονιά, αλλά αυτό το γκολ ήταν το πιο σημαντικό. Είχαμε βρεθεί πίσω στο σκορ από ένα κόρνερ του Παναθηναϊκού, και κεφαλιά του Ζάετς. Και ήταν πολύ σημαντικό το γεγονός ότι σχεδόν αμέσως ισοφαρίσαμε.
Ήταν ένα καταπληκτικό σε εκτέλεση φάουλ. Έκανα το 1-1 και στο δεύτερο ημίχρονο ο Παπαχρήστου έκανε το 2-1. Ήταν μια πολύ μεγάλη νίκη με την οποία μπήκαν οι βάσεις για το πρωτάθλημα. Τέτοια γκολάρα δεν μπορείς να την ξεχάσεις, ειδικά από τη στιγμή που ήταν ένα γκολ τίτλου. Ήταν οριακό ματς για την εξέλιξη του τίτλου».
Εκείνα τα χρόνια, μετά το πρωτάθλημα, οι Ολυμπιακοί τα θυμούνται με πικρία, και έμελλε να ονομαστούν πέτρινα…
«Τα χρόνια με τον Νταϊφά στην ομάδα ήταν καλά. Με τον Ολυμπιακό πήρα πρωτάθλημα, πήρα κύπελλο, πήρα και ένα σούπερ καπ. Τα προβλήματα άρχισαν αφότου έφυγε ο Νταΐφάς. Αυτή ήταν η αρχή του κακού για την ομάδα. Δεν μπορούσε να έχει μια σταθερή διοίκηση, είχε συνεχώς προβλήματα, και απέναντι υπήρχαν ομάδες που ήταν πιο σταθερές σε αυτό τον τομέα. Και για τους φιλάθλους ήταν δύσκολα χρόνια διότι θέλουν την ομάδα πρώτη, αλλά και για τους ποδοσφαιριστές, που δεν είχαν κοντά τους μια σταθερή, δυνατή διοίκηση».
Ο Αλέξης Αλεξίου με το κύπελλο Ελλάδος το 1990
«Ήταν ένα καταπληκτικό σε εκτέλεση φάουλ. Έκανα το 1-1 και στο δεύτερο ημίχρονο ο Παπαχρήστου έκανε το 2-1. Ήταν μια πολύ μεγάλη νίκη με την οποία μπήκαν οι βάσεις για το πρωτάθλημα. Τέτοια γκολάρα δεν μπορείς να την ξεχάσεις, ειδικά από τη στιγμή που ήταν ένα γκολ τίτλο»
Τελευταία σου χρονιά στον Ολυμπιακό ήταν η σεζόν 1990-91…
«Ναι. Όταν η εποχή Κοσκωτά. Τότε, ο Κοσκωτάς είχε κρατήσει μόνο τον Αναστόπουλο, τον Μητρόπουλο και εμένα. Τα πράγματα όμως εξακολουθούν να είναι δύσκολα και περίεργα και τελικά, το καλοκαίρι του 1991 έφυγα και ήρθα στον ΠΑΟΚ. Μου τηλεφώνησε ο Βουλινός και έτσι έγιναν όλα…»
Από τα δύσκολα χρόνια του Ολυμπιακού, σε έναν ΠΑΟΚ που κάτι είχε και κάτι του έλειπε…
«Ναι, μπορείς να το πεις κι’ έτσι. Έπαιξα έξι χρόνια στον ΠΑΟΚ. Και κάθε χρόνο, βγαίναμε Ευρώπη από τον Δεκέμβριο. Και δεν ήταν όπως τώρα που βγαίνουν πέντε ομάδες. Ήμασταν πάντα ψηλά, με το βοήθεια του κόσμου, αλλά πάντα κάτι μας έλειπε για να πούμε ότι θα πάρουμε το πρωτάθλημα. Ειδικά τα τρία πρώτα χρόνια στον ΠΑΟΚ ήταν καλά διότι είχαμε καλή ομάδα. Χρειαζόμασταν όμως και άλλους παίκτες για να χτυπήσουμε τίτλο. Στον ΠΑΟΚ, καταφέραμε να πάμε τελικό κυπέλλου. Να πάω τον ΠΑΟΚ στον τελικό του κυπέλλου».
«Τότε, ο Κοσκωτάς είχε κρατήσει μόνο τον Αναστόπουλο, τον Μητρόπουλο και εμένα. Τα πράγματα όμως εξακολουθούν να είναι δύσκολα και περίεργα και τελικά, το καλοκαίρι του 1991 έφυγα και ήρθα στον ΠΑΟΚ»
Αναφέρεσαι στους ημιτελικούς με την ΑΕΚ, το 1992
«Είχαμε χάσει 2-0 από την ΑΕΚ και το γυρίσαμε στην Τούμπα. Ο Τζούρτζεβιτς έκανε το 1-0 και στη συνέχεια έβαλα δυο γκολ. Έκανα το 2-0 στην κανονική διάρκεια και το ματς πήγε στην παράταση εκεί που έκαναν το 3-0 με κεφαλιά. Ήταν η χρονιά στην οποία ο τελικός ήταν διπλός και δεν καταφέραμε να πάρουμε το τρόπαιο απέναντι στον Ολυμπιακό Ίσως να ήταν διαφορετικά τα πράγματα αν γινόταν ένα παιχνίδι, αλλά ο,τι έγινε, έγινε…»
Πάντως, αναφέρθηκες σε δυο ματς, που είναι λογικό να τα ξεχωρίζεις από τη στιγμή που σκόραρες και μάλιστα κρίσιμα γκολ, αλλά το γκολ δεν ήταν κάτι άγνωστο για σένα…
«Αν ανατρέξεις στην ιστορία του Ελληνικού ποδοσφαίρου, πιστεύω ότι θα είμαι μέσα στη λίστα των πρώτων σκόρερ όσον αφορά τους αμυντικούς».
Ο Αλέξης Αλεξίου σε μονομαχία με τον Γκενάντι Λιτόφτσενκο σε ΠΑΟΚ – Ολυμπιακός
Αυτό, σίγουρα δεν έτυχε. Που θεωρείς ότι οφείλεται;
«Παίζουν πολλά ρόλο. Δεν είμαι μόνο θέμα ευστοχίας ή το να είσαι στην κατάλληλη θέση, την κατάλληλη στιγμή. Θα σου πω τι συνέβαινε με εμένα. Πριν αφοσιωθώ στο ποδόσφαιρο, έπαιζα βόλεϊ. Μέσα από το βόλεϊ, εξάσκησα πολύ το να μπορώ να κάνω δυνατά άλματα. Θεωρώ ότι αυτό με βοήθησε. Βέβαια, δεν σκόραρα μόνο με κεφαλιές αλλά και με φάουλ, είχα καλά χτυπήματα. Θέλω να πιστεύω πως όσο εγώ έχω καλές αναμνήσεις από την παρουσία μου σε Απόλλωνα Καλαμαριάς, Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ, και θεωρώ ότι πρόσφερα σε αυτές τις ομάδες, αυτό να πιστεύει και ο κόσμος για μένα».
«Πριν αφοσιωθώ στο ποδόσφαιρο, έπαιζα βόλεϊ. Μέσα από το βόλεϊ, εξάσκησα πολύ το να μπορώ να κάνω δυνατά άλματα. Θεωρώ ότι αυτό με βοήθησε. Βέβαια, δεν σκόραρα μόνο με κεφαλιές αλλά και με φάουλ, είχα καλά χτυπήματα»
Τελευταία αφήνω την εμπειρία του Μουντιάλ του 1994…
«Πολύ μεγάλο επίτευγμα για την ομάδα τότε. Ίσως κάποιοι να μένουν σε όλα τα στραβά που έγιναν όταν πήγαμε εκεί, όχι τόσο το αγωνιστικό όσο το εξωαγωνιστικό, αλλά είναι άδικο για όλους εμάς που γράψαμε εκεί την πορεία, που πήγαμε την Ελλάδα για πρώτη φορά σε ένα Μουντιάλ, να υπάρχει αυτή τη αίσθηση για εκείνη την ομάδα.
Θεωρώ πως εμείς δώσαμε το ερέθισμα να αγαπηθεί η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου, να δείξουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον και οι παίκτες, για να φτάσουμε μετά από μερικά χρόνια στην επιτυχία που είχαμε… Θα πρέπει εκείνη την επιτυχία, την πρώτη παρουσία σε Μουντιάλ, να την κρίνουμε αγωνιστικά, και όχι να στεκόμαστε μόνο σε όλα όσα είχε κάνει η τότε ΕΠΟ στην Αμερική».
Ο Αλέξης Αλεξίου με τη φανέλα της εθνικής Ελλάδος
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
- Γιουρτσεβέν: «Στην έδρα μας θα τους κάνουμε ένα κατάλληλο καλωσόρισμα»
- Τζίμας: Σκόραρε και πάλι με πανέμορφο τελείωμα (video)
- Ολυμπιακός: Κορυφαίος στον πλανήτη ο Χρήστος Μουζακίτης!
- Ολυμπιακός: Η απίθανη στιχομυθία του Ρόντινεϊ με τον Φορτούνη!
- Καλλιθέα-Πανσερραϊκός 1-2: Ο Μπετανκόρ ξέρανε τους γηπεδούχους στο 92'