ΑΕΚ: Ασπιρίνες, κόλαση, έκσταση και κατακλυσμός - Η Νέα Φιλαδέλφεια των 3+1 αναμνήσεων

Νέα Φιλαδέλφεια. Μια μικρή τοποθεσία στο Λεκανοπέδιο, λίγο Βόρεια, λίγο Δυτικά, λίγο Κεντρικά. Μα πάνω από όλα μια προσφυγική συνοικία. Με τις θύμησες από τη χαμένη κοιτίδα του ελληνισμού να τη σημαδεύουν και να την ακολουθούν.

Στη Νέα Φιλαδέλφεια ή στα Φιλαδέλφεια, όπως αποκαλούν χαριτολογώντας την περιοχή τους οι ντόπιοι, ΜΙΑ ποδοσφαιρική ομάδα υπάρχει. Η ΑΕΚ!

Η προσφυγιά είναι στο αίμα του γηραιού Φιλαδελφειώτη. Του την πέρασε στις φλέβες του ο παππούς του,  ο πατέρας του. Τη βίωσε όμως και η νεότερη γενιά, με τον ξεριζωμό της ΑΕΚ από τη φυσική της έδρα στη Δεκελείας, ή για να είμαστε πιο ακριβείς στη Φωκών και Καππαδοκίας. Για κάποια λάθη ανθρώπων που εξαπατήθηκαν ή δεν αντιλήφθηκαν…

Στη Φιλαδέλφεια, στο «Νίκος Γκούμας» η ιστορία έχει καταγράψει ουκ ολίγα θρυλικά ματς. Οι παλαιότεροι θα διηγηθούν ιστορίες για το 3-2 με την Ίντερ το 1971, για τα σπασμένα φρένα της μεγάλης πορείας στο UEFA τη σεζόν 1976-77, όταν η ΑΕΚ λύγισε κατά σειρά Ντιναμό Μόσχας, Ντέρμπι, Ερυθρό Αστέρα και ΚΠΡ ή για το περίφημο 6-1 (και λίγα ήταν) με την Πόρτο το 1978. Αναμνήσεις μιας άλλης εποχής, περισσότερο ηχητικές, για τους σημερινούς μεσήλικες.

Η γενιά των 40άρηδων, 50άρηδων της εποχής μας, από τις ευρω-πορείες της ΑΕΚ στα νεότερα χρόνια στο «Νίκος Γκούμας», δεν θα ξεχάσει ποτέ τρία παιχνίδια με αντιπάλους ευρωπαϊκά μεγαθήρια. Το καθένα είχε την ιδιαιτερότητα του και κατέχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά του κάθε Ενωσίτη.

Τάισε ασπιρίνες τη Λεβερκούζεν μέρα-μεσημέρι

7 Δεκεμβρίου 2000
H AEK υποδέχεται τη Λεβερκούζεν για τον 3ο γύρο του Κυπέλλου UEFA. Ύστερα από ένα τρελό ματς στην Bay Arena με τα γκολ να μπαίνουν σαν σε Subbuteo, η ΑΕΚ αποσπά 4-4 και τρέφει μεγάλες ελπίδες για πρόκριση, αλλά η αισιοδοξία είναι συγκρατημένη, καθώς οι γερμανικές ομάδες είναι πάντα πιο δυνατές εκτός έδρας.

Η ρεβάνς έμεινε στην ιστορία για δύο λόγους. Ο πρώτος ήταν η μάλλον εύκολη νίκη της ΑΕΚ με 2-0, που σήμανε την πρώτη πρόκριση ελληνικής ομάδας επί γερμανικής σε νοκ-άουτ αναμετρήσεις. Και ποιας γερμανικής! Μιας ομάδας που την επόμενη σεζόν έφτασε στον τελικό του Champions League!

Ακόμα κι αυτή καθ’ αυτή η επιτυχία, όμως, ίσως δεν σημάδευε τους 25.000 θεατές που είδαν το παιχνίδι από κοντά, αλλά και όσους πρόλαβαν να το παρακολουθήσουν από την τηλεόραση. «Πρόλαβαν» γιατί ο αγώνας έγινε στις 3 το μεσημέρι! Αυτός ήταν ο δεύτερος λόγος.

Οι Γερμανοί, που πλήρωναν με ζεστά μάρκα ζήτησαν το ματς να γίνει σε τόσο άβολη ώρα και η ΑΕΚ υπαναχώρησε. Βλέπετε, πέντε γερμανικές ομάδες έπαιζαν για τον 3ο γύρο την ίδια μέρα, ενώ δύο ακόμα είχαν αγωνιστεί στις 5 Δεκεμβρίου για να αποσυμφορηθεί το πρόγραμμα. Η Καϊζερσλάουτερν έπαιξε στις 5, η Βέρντερ στις 7, το Αμβούργο στις 9 και η Χέρτα στις 9:45. Η Λεβερκούζεν πήρε το παράθυρο των 15:00 για να πετύχει καλύτερη τηλεθέαση και διαφημιστικά έσοδα.

Τώρα, πώς κατάφερε η ΑΕΚ να γεμίσει το γήπεδο μεσημεριάτικα και, μάλιστα, σε μέρα γενικής απεργίας και… χάους στην Αθήνα, να κάνει δηλαδή τη… νύχτα, μέρα, μόνο η αγάπη του κόσμου της μπορεί να σταθεί ως ικανή απάντηση. Και βέβαια, η προσμονή για μια μεγάλη πρόκριση.

Κάποιοι, εκείνο το μεσημέρι, έφυγαν πιο νωρίς από τη δουλειά τους, ορισμένοι στο κλεφτά.. Οι νεαροί φίλοι της, ακόμα και κάποιοι εκπαιδευτικοί (ονόματα δεν αποκαλύπτουμε…), έκαναν σκασιαρχείο. Το θέαμα και το αποτέλεσμα τους δικαίωσε.

Τι γίνεται εδώ ρε;

15 Φεβρουαρίου 2001
Μετά την άνετη πρόκριση επί της Μπάγερ, η ΑΕΚ συναντά στη φάση των «16» την περίφημη Μπαρτσελόνα του Λορένσο Σέρα Φερέρ, μετέπειτα προπονητή της.

Η λαχτάρα των φίλων της Ένωσης είναι τεράστια, προκειμένου να δουν την αγαπημένη τους ομάδα απέναντι στο μεγαθήριο.

Το ματς γίνεται, φυσιολογικά, βράδι. Το έχει το κρύο του. To «Νίκος Γκούμας» είχε γεμίσει ασφυκτικά από νωρίς και η προσμονή και η επιθυμία για μια μεγάλη νίκη επί ενός τεράστιου αντιπάλου είναι μεγάλη.

Επιτέλους, οι δύο ομάδες βγαίνουν στο γήπεδο για την παράταξη στο χώρο του κέντρου και την παρουσίασή τους. Και τότε, γίνεται η νύχτα, μέρα (αυτή τη φορά μεταφορικά).

Εκατοντάδες πυρσοί ανάβουν σε διάφορα σημεία. Η ατμόσφαιρα, σε κάθε γωνιά του γηπέδου αποκτά ένα βαθύ ροζ-κόκκινο χρώμα.

Οι πολυδιαφημισμένοι αστέρες της Μπάρτσα τα χάνουν. Ο Κλάιφερτ σκουντά τον Ριβάλντο που στέκεται δίπλα του και με τη γλώσσα του σώματος φαίνεται ξεκάθαρα να του λέει κάτι σαν «Ρε συ, πού ήρθαμε;».

Ποιοι; Οι άνθρωποι που είχαν ταξιδέψει σε όλα τα μεγάλα γήπεδα της Ευρώπης και της Νότιας Αμερικής.

Το σκορ (νίκη για τους Καταλανούς με 1-0), ίσως δεν το θυμάται κανένας από τους παικταράδες της Μπάρτσα. Στο πίσω μέρος του μυαλού τους, όμως, αυτή η εικόνα πριν από τη σέντρα του αγώνα, πιθανότατα  δεν έφυγε ποτέ.

Ο Ρίμπο, χρόνια αργότερα θα φορέσει και θα τιμήσει με το παραπάνω την κιτρινόμαυρη φανέλα, αλλά δεν θα αγωνιστεί ξανά στο «Νίκος Γκούμας».

Χωρίς φωνή, χωρίς λαλιά

2 Οκτωβρίου 2002
H AEK έχει ξεκινήσει με δύο «λευκές» ισοπαλίες στο Champions League, μία στο Βέλγιο με την Χενκ και μία στο «Νίκος Γκούμας» με τη Ρόμα. Not bad που λένε και οι Άγγλοι.

Σειρά παίρνει η Ρεάλ των γκαλάκτικος στη Νέα Φιλαδέλφεια, για ένα ματς που έμοιαζε περισσότερο με γιορτή και είχε ένα μεγάλο «Χ» στο κουτάκι με τους πιθανούς κερδισμένους πόντους. Κοινώς ήταν ξεγραμμένο.

Κι όμως, η ΑΕΚ ανοίγει το σκορ στο 6’ και παρά το γρήγορο 1-1, στο 28’ το σκορ είναι 3-1!

Δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία τι έγινε μετά (το ματς έληξε 3-3), αλλά η αντίδραση του κόσμου, μόλις ο Ντέμης πέτυχε το τρίτο γκολ της ΑΕΚ.

Οι οπαδοί της ΑΕΚ κοιταζόντουσαν, άλλοι εκστασιασμένοι, άλλοι… αποχαυνωμένοι, μεθυσμένοι από την ηδονή της στιγμής.

Δεν μπορούσαν να πιστέψουν αυτό που έβλεπαν απέναντι στην κάτοχο του Champions League. Από κάποιους δεν έβγαινε πια φωνή, παρά ένα μακρόσυρτο «Γκ…». «Οοοοοολ» συμπλήρωνε ο διπλανός τους και άγνωστοι αγκαλιαζόντουσαν μεταξύ τους. Ποιος Μπάγεβιτς (είχε επιστρέψει στον πάγκο) τώρα και ποιος Ψωμιάδης (είχε καταδικαστεί σε φυλάκιση). Εδώ κοτζάμ Κασίγιας, Ρομπέρτο Κάρλος, Φίγκο, Ζιντάν και Ραούλ είναι πεσμένοι στο χορτάρι.

Ίσως το καλύτερο μισάωρο ελληνικής ομάδας απέναντι σε έναν τόσο μεγάλο ευρωπαϊκό σύλλογο.

Η βροχή που δεν έσωσε τον Ντούσαν 

Η ΑΕΚ έχει δώσει εκατοντάδες, χιλιάδες αγώνες στην ελληνική επικράτεια. Για κανένα άλλο παιχνίδι, όμως δεν υπήρχε τόσο μεγάλη προσμονή, όσο για το πρώτο του Ντούσαν Μπάγεβιτς ως προπονητή του Ολυμπιακού στη Νέα Φιλαδάλφεια.

12 Ιανουαρίου 1997
Προσέξτε, όχι 13, αλλά 12 Γενάρη. Είναι η προηγούμενη μέρα της επιστροφής του Ντούσαν Μπάγεβιτς στη Νέα Φιλαδέλφεια. Ή για να τα λέμε πιο σωστά, η αρχικά ορισθείσα μέρα του αγώνα ΑΕΚ – Ολυμπιακός, που θα ήταν ο πρώτος του Μπάγεβιτς ως αντίπαλος της ΑΕΚ.

Αποστολή του υπογράφοντος ήτα να καλύψει το κλίμα στα κιτρινόμαυρα στέκια της Νέας Φιλαδέλφειας πριν από το παιχνίδι. Εκκίνηση από τις εγκαταστάσεις του Πήγασου στη Μεταμόρφωση Χαλανδρίου με όχημα ένα δίκυκλο. Εύκολο, άμεσο, γρήγορο.

Έλα μου, όμως, που εκείνη την ώρα της αναχώρησης για Νέα Φιλαδέλφεια, άνοιξαν οι ουρανοί. Η Δουκίσσης Πλακεντίας (εκεί που βρίσκεται ο σταθμός του μετρό του Χαλανδρίου) έχει πλημμυρίσει, μοιάζει με ορμητικό ποτάμι, αδύνατον να το διασχίσει ακόμα και αυτοκίνητο.

Οι  εναλλακτικοί δρόμοι, προσφέρουν μια διέξοδο, αλλά είναι μποτιλιαρισμένοι. Η διαδρομή μέχρι το «Νίκος Γκούμας» μοιάζει με Οδύσσεια χωρίς σχεδία.

Η ταλαιπωρία τελειώνει κάποια στιγμή, το «Νίκος Γκούμας» προβάλει στο βάθος. Η βροχή δεν λέει να σταματήσει. Παρά τη νεροποντή, η Νέα Φιλαδέλφεια «βράζει». Ένα ηφαίστειο έτοιμο να «σκάσει». Και τότε έρχεται η είδηση της αναβολής του αγώνα. Πώς να πείσεις το πλήθος να επιστρέψει στο σπίτι του. Αυτή η αναβολή, προκάλεσε ακόμα μεγαλύτερη προσμονή, ακόμα μεγαλύτερο μίσος και πάθος. Όλοι σιχτιρίζουν, αλλά η οργή τους από μεγάλη είναι πλέον έτοιμη να ξεχειλίσει. Αυτές οι 24 ώρες δεν κατεβάζουν τη στάθμη του θυμού.

Την επόμενη μέρα, πια, το ματς γίνεται κανονικά, αν και το γήπεδο δεν είναι στην καλύτερη κατάσταση. Ο πρωτοπόρος Ολυμπιακός ηττάται χωρίς να προβάλει ιδιαίτερη αντίσταση με 2-0.

Δεν το ήξεραν, αλλά οι «ερυθρόλευκοι» είχαν χάσει από την προηγούμενη μέρα. Ούτε η βροχή δεν μπόρεσε να τους σώσει.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News