ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΑΜΠΙΡΗΣ: Ο «χρυσός» Μίλτος στην... αλητεία της ζωής του

Δεν είχαμε την τύχη (και τη δυνατότητα εννοείται) να γνωρίσουμε από κοντά τον τεράστιο ολυμπιονίκη μας Κωνσταντίνο Τσικλητήρα με τα τέσσερα ολυμπιακά μετάλλια και το μοναδικό (μέχρι και τον άθλο του Μίλτου Τεντόγλου)  χρυσό μετάλλιο στο μήκος (άνευ φοράς) στο μακρινό 1912 στη Στοκχόλμη. Οι ιστορικοί του αθλητισμού λένε ότι ήταν ένας εξαιρετικός αθλητής πολύ δυνατός και ιδιαίτερα συγκεντρωμένος στους μεγάλους αγώνες.

Πραγματικά θα είχε ενδιαφέρον να μπορούσε να δει ο αείμνηστος ολυμπιονίκης μας έναν σπάνιο αθλητή που θα ήταν ο…δισέγγονός του, τον Μίλτο Τεντόγλου που μόλις στη δεύτερη συμμετοχή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες έγραψε ιστορία με ένα εκπληκτικό χρυσό μετάλλιο στο μήκος.

Σε ένα άθλημα όπου κυριαρχούν οι Αμερικάνοι με 22 χρυσά μετάλλια σε 29 τελικούς ενώ ο  πρωταθλητής μας έγινε μόλις ο 5ος Ευρωπαίος άλτης στην ιστορία που πήρε το χρυσό μετάλλιο στο μήκος στους Ολυμπιακούς Αγώνες μετά τον Σουηδό Βίλιαμ Πέτερσον (Αμβέρσα 1920), τον Βρετανό Λίν Ντέιβις (Τοκίο 1964), τον Ανατολικογερμανό Λούτς Ντομπρόφσκι (Μόσχα 1980) και τον Βρετανό Γκρέγκ Ράδερφορντ (Λονδίνο 2012).

Ο Μίλτος Τεντόγλου σε ηλικία μόλις 23 ετών κάνει πράγματα και θαύματα καθώς έχει το προνόμιο να είναι «ψυχρός δολοφόνος» την ώρα του αγώνα του. Θυμίζει τεράστιους αθλητές σε αυτό τον τομέα του ψυχρού υπολογιστή, όπως για παράδειγμα ο Νίκος Γκάλης ή ο κορυφαίος επικοντιστής όλων των εποχών Σεργκέι Μπούμπκα, που όμως ακόμα και αυτός “λύγισε” από την πίεση στους Ολυμπιακούς Αγώνες κατακτώντας μόλις ένα χρυσό μετάλλιο (Σεούλ 1988).

Και μόνο το γεγονός ότι εδώ και τρία χρόνια ο Μίλτος σε όλους τους μεγάλους αγώνες του κάνει τουλάχιστον ένα πρώτο άλμα στα 8.20 και πάνω και «καθαρίζει» με τη μικρότερη δυνατή επιβάρυνση τους προκριματικούς λέει πολλά.

Στο Τόκιο μπορεί να ταξίδεψε με τρεις τίτλους πρωταθλητή Ευρώπη σε κλειστό και ανοιχτό στίβο αλλά κακά τα ψέματα αυτή ήταν η πρόκληση της ζωής του και δεν θα έχανε την ευκαιρία.

Είναι ίσως η πρώτη φορά που πέρασε λίγο παραπάνω από το μυαλό του η κρισιμότητα του αγώνα και αυτό τον επηρέασε φανερά στα πρώτα άλματα, με τον έμπειρο Γιώργο Πομάσκι από την εξέδρα να μην θέλει να ζήσει μια νέα μεγάλη χαμένη ευκαιρία επί ασιατικού εδάφους μετά από εκείνη του Λούη Τσάτουμα στο Πεκίνο το 2008 που είχε πάει στους αγώνες με πανελλήνιο ρεκόρ 8.66, είχε 8.27 στον προκριματικό αλλά έκανε τρία άκυρα στον τελικό !

Για αυτό και φώναζε του Μίλτου να διορθώσει λίγο το βήμα και τη φορά του. Έστω και έτσι ο πρωταθλητής μας φαινόταν να είναι μέσα στα μετάλλια, πίσω από τους δύο Κουβανούς μέχρι που τον ξεπέρασαν αρχικά ο Αμερικανός Χάρισον και στην τελευταία του προσπάθεια ο Ισπανός Κασέρες.

Ο Τεντόγλου έπρεπε να κάνει υπέρβαση στο τελευταίο του άλμα, το πιο δύσκολο για έναν αθλητή και μάλιστα που πηδάει σχεδόν τελευταίος. Όχι όμως εάν πρόκειται για έναν μεγάλο αθλητή όπως ο πρωταθλητής μας. Ο οποίος στην πιο κρίσιμη στιγμή θυμήθηκε τον «ψυχρό εκτελεστή» και στη συνέχεια – έχοντας αποβάλλει πια κάθε άγχος – γύρισε προς τον προπονητή του και του λέει χαριτολογώντας: «Αλητεία;» για αυτό που έκανε να «κλέψει» στην τελευταία προσπάθεια από τον Κουβανό Ετσεβερία το χρυσό μετάλλιο και να αφήσει εκτός βάθρου τον Ισπανό Κασέρες.

Ήταν ο απόλυτος αιφνιδιασμός, το «χρυσό γκολ» ή ο «ξαφνικός θάνατος» για τους αντιπάλους του καθώς δεν είχαν άλλο περιθώριο αντίδρασης και μάλιστα οι Κουβανοί που είχαν βγάλει και τραυματισμούς.

Ο Πομάσκι πανηγύρισε πιο έντονα από τον ψύχραιμο (και στους πανηγυρισμούς) Τεντόγλου για τον πιο ιδιαίτερο αθλητή που είχε ποτέ, αλλά και πιθανότατα τον καλύτερο.

Τον οποίο όπως έχει πει ο ίδιος ο κόουτς «δεν τον πιέζω στην προπόνηση ιδιαίτερα γιατί δεν βγάζει τον καλό του εαυτό»…

Αλλωστε και το μότο του Μίλτου Τεντόγλου είναι: «Κόουτς μη με πιέζεις αν θέλεις να δεις μεγάλα πράγματα» αφού ο ίδιος έχει παραδεχτεί ότι γενικά είναι τεμπελάκος.

Αποφεύγει τη δημοσιότητα όπως ο διάβολος το λιβάνι και – αν και δεν καταλαβαίνει τίποτα – μάλλον είχε πέσει παντόφλα και έτσι δεν αναφέρθηκε στις πρώτες του δηλώσεις εάν τον είχε στην… τσίτα η κοπέλα του.

Όπως και να έχει αυτό το παλληκάρι των 23 ετών (αυτονόητο ότι το μέλλον του ανήκει εφόσον συνεχίσει έτσι) περνάει από πολύ νωρίς στα χρυσά κιτάπια όχι μόνο του ελληνικού αλλά και του παγκόσμιου στίβου και αθλητισμού.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News