Συνέντευξη Γιάννης Τζιφόπουλος: «Άλλαξαν κανονισμό το Πάσχα για να χάσει ο Άρης το πρωτάθλημα»

Ήταν πάντα ο άνθρωπος που έκανε την βρόμικη δουλειά στον Άρη. Ο Γιάννης Τζιφόπουλος αναλάμβανε με ειδική αποστολή από τους προπονητές του να σταματήσει το ατού των αντιπάλων και τα κατάφερνε με τον δυναμισμό του. Μάθαμε από τον «Τζιφ» ότι ήταν ο τυχερός που είχε πάρει τη φανέλα του Μισέλ Πλατινί μετά από το ματς με τη Σεντ Ετιέν, μας θύμισε τις μονομαχίες του με τον Θωμά Μαύρο και τον Δημήτρη Σαραβάκο, αλλά και τα γκολ του κόντρα «στην τερματάρα, τον Σαργκάνη». Ο Γιάννης Τζιφόπουλος κολλάει το δικό του χαρτάκι στο άλμπουμ του sportday.gr.

Photo Credits: Eurokinissi | Ραφαήλ Γεωργιάδης

Ποια ήταν η πρώτη επαφή που είχες με το ποδόσφαιρο;

Ξεκίνησα από το χωριό μου, τα Σέρβια Κοζάνης σε ηλικία 15 ετών. Ο Τιτάν Σερβίων ήταν η πρώτη μου ομάδα και το 1973 μόλις τελείωσα το εξατάξιο Γυμνάσιο, ήρθα στη  Θεσσαλονίκη για να δώσω εξετάσεις. Παράλληλα δοκιμάστηκα στον Άρη από τους Βελλιάδη και Παπουτσόπουλο, που δεν ζουν πια. Ήταν Ιούλιος. Στο τέλος της προπόνησης μου λένε σε θέλουμε. Την επόμενη μέρα ήρθε να με βρει στο φροντιστήριο Παιδεία που πήγαινα ο δικηγόρος ο Βικελίδης, ανιψιός του Κλεάνθη, αφού δεν είχαν ούτε τηλέφωνο.

Η μεταγραφή έκλεισε σε μια ταβέρνα Αρειανού οπαδού και την άλλη μέρα πήγα στον πρόεδρο τον Καμπάνη και υπέγραψα. «Μικρέ να έρθεις στην ομάδα, αλλά λεφτά δεν υπάρχουν», μου είπε στην αρχή. «Κοίταξε, ξέρω ότι θα δώσεις εξετάσεις. Αν περάσεις, θα σου δώσω 5.000 δραχμές. Αν δεν περάσεις που το απεύχομαι, θα σε βάλω στη ΔΕΗ», πρόσθεσε. «Πρόεδρε δώσε τώρα τα χρήματα. Θα περάσω σίγουρα», του απάντησα. Οι 5.000 ισοδυναμούσαν με τέσσερα καλοπληρωμένα μηνιάτικα εκείνη την εποχή.

Πως ήταν ο Καμπάνης;

Ήταν ψηλός, επιβλητικός. Δεν είχαμε πολλές επαφές. Λίγα χρόνια μετά μάς άφησε. Τον έπιασε κρίση στο Παλέ, στην καρδιά. Ήταν έξυπνος αλλά και κάθετος στις αποφάσεις του.

Και τελικά πέρασες στο Πανεπιστήμιο;

Ναι στη Γυμναστική Ακαδημία. Τότε την έλεγαν ΕΑΣΑ. Τελείωσα και διορίστηκα αμέσως το 1979-‘80. Υπηρέτησα 33 χρόνια σε Λύκεια και 5 χρόνια στο Πανεπιστημιακό Γυμναστήριο και τώρα είμαι συνταξιούχος.

Πως ξεκίνησες στον Άρη;

Ήμουν στη δεύτερη ομάδα την πρώτη χρονιά, με Μπαλλή, Τολούδη, Τσίλιο και πολλά ταλέντα. Στην πρώτη ομάδα ήταν προπονητής ο Στάνκοβιτς και βοηθός ο Χατζηκώστας. Παράλληλα παίζαμε και στο θερινό πρωτάθλημα του ΟΠΑΠ για το ΠΡΟ-ΠΟ. Συμμετείχαμε οι νεαροί και κερδίσαμε τον Παναθηναϊκό στα Τρίκαλα 5-1, τότε ο Λιβαθηνός έπαιζε στη δεύτερη ομάδα. Εκεί έπαιζα χαφ, αλλά ο Στάνκοβιτς με έκανε μπακ. Με καθιέρωσε.

Όταν έφυγε, ήρθε ο Βούλγαρος Ζέτσεφ το ’75 και ακολούθησαν Παναγούλιας, Ρουλ, Τσατσέφσκι, Σασία, Βίτσαν, Κράμερ, Γεωργιάδης, Λίμπρεχτς, Πρόκοπ. Έπαιξα στον Άρη 15 συνεχόμενα χρόνια, μέχρι το 1988. Το έλεγα πριν από μερικές μέρες στον Κουέστα και τον Μαντσίνι και με κοιτούσαν με ανοιχτό στόμα. Δεν με πίστευαν!.

Ήσουν βέβαια παρών στα μεγάλα ευρωπαϊκά παιχνίδια του Άρη…

Ήταν τρομερή η ευρωπαϊκή πορεία! Μπενφίκα, Περούτζια, Σεντ Ετιέν, Ίπσουιτς. Αλλά και όταν ήρθε ο Παναγούλιας τη δεύτερη φορά κι έκανε την ανανέωση ήταν ωραίες στιγμές. Έμεινε μόνο ο Πάλλας και έφυγαν οι παλιοί. Κάναμε 17 στα 17 στο Χαριλάου.

Ποιος ματς θυμάσαι πιο έντονα;

Μου έμεινε ένα παιχνίδι με την ΑΕΚ το ‘78, θεωρώ ότι καλύτερο ματς δεν υπήρχε. Κερδίσαμε 2-1 τη χρονιά με το απόλυτο. Προηγήθηκε η ΑΕΚ με τον Μπάγεβιτς. Για μένα ήταν το καλύτερο παιχνίδι μου. Και μέσα στην Περούτζια θα μου μείνει αξέχαστο. Είχα απέναντι μου τον Ρόσι και τον Μπάνι.

Ήταν ο Ρόσι ο πιο δύσκολος αντίπαλος;

Σαν αντίπαλος μεγάλος και δύσκολος ήταν ο Δανός Ελκιερ στη Λόκερεν. Μετά πήγε στη Βερόνα με τον Μπρίγκελ. Ήταν άπιαστος. Αλλά και η Σεντ Ετιέν με Πλατινί, Λαριός, Ρεπ. Στη Σεντ Ετιέν μάρκαρα τον Ζιμακό και πέσαμε σε μία τρομερή ομίχλη. Γυρίζω στον Γιώργο Φοιρό και του λέω, άστα να πάνε. Μαύρος ο Ζιμακό, ομίχλη, δεν θα βλέπω τίποτε…

Εκείνα τα χρόνια ήμασταν μία κόμπακτ ομάδα, που πάντα ζητούσε τη νίκη, σε κάθε γήπεδο. Δεν είναι τυχαία η πορεία μας. Τότε παίζαμε για να κερδίσουμε και όχι για να μη χάσουμε. Παίζαμε μπάλα! Σε κάθε θέση είχαμε έναν πολύ καλό παίκτη και σαν σούπερ σταρ τον Ολε τον Δανό, άλλωστε μόνον ένας ξένος επιτρεπόταν. Ολη η ομάδα σε όλες τις θέσεις είχε παικταράδες.

Με ποιους ήσουν κολλητός;

Με τον Θόδωρο τον Ζελιλίδη και τον Μόκαλη. Αλλά με όλα τα παιδιά ήμασταν μια παρέα. Είχαμε πάντα τις πλάκες μας. Θυμάμαι πριν από το ματς με την Μπενφίκα, μας μάζεψε ο Σασία και μας είπε: «Κοιτάξτε να δείτε, το ξενοδοχείο έχει πολλές παγίδες». Το είπε με τέτοιο τρόπο, που όλοι καταλάβαμε και γελάσαμε. Εγω σαν ελεύθερος ήμουν στα κόλπα, όλοι παντρεύτηκαν μικροί. Μια φορά στη Μάλτα μια νεαρή κοπέλα στη Βαλέτα ήταν με τη γιαγιά της, μια Αγγλίδα. Νέα παιδιά ήμασταν, εγώ όμως πήγα στη γιαγιά της για να πάρω την άδεια. Την καθάρισα την μπουγάδα πριν απ’ όλους!

Στην Ελλάδα ποιος επιθετικός σε ταλαιπωρούσε;

Ο Θωμάς Μαύρος κορυφαίος. Δεν είναι τυχαίο πόσα γκολ έχει βάλει. Παίξαμε ένα ματς τέλη ’81 με τερματοφύλακα τον Παντζιαρά. Στο ημίχρονο τον άλλαξε, ήταν αδιάφορο το ματς κι έβαλε τον Παπαφλωράτο. Στο 63΄σε μία έξοδο που έκανε έσπασε την κλείδα και μπήκα εγώ τερματοφύλακας. Χάναμε 4-3 και έρχεται ο Μαύρος και μου λέει «τώρα Γιάννη θα σε σκίσω». «Καλά κάτσε να δεις» απαντάω εγώ. Το ματς έληξε 4-4 και στο 90’ είχε δοκάρι ο Ζελιλίδης να κάνει το 4-5! Λίγες μέρες νωρίτερα στο 2-2 για το Κύπελλο, είχαν πλακωθεί ο Μπάγεβιτς με τον Φοιρό. Έπαιξα μισή ώρα τέρμα και τα έπιανα όλα «Θωμά τι έκανες;», είπε μετά στον Μαύρο. Και με τον Σαραβάκο ήμασταν φίλοι, αλλά την ώρα του ματς, «δεν σε ξέρω, δεν με ξέρεις».

Δεν έβαλες πολλά, αλλά κάποια ήταν ωραία γκολ

Τα καλύτερα μου γκολ τα έβαλα στον Σαργκάνη, αυτή την τερματάρα. Κι όλα από μακριά, που να πλησιάσω κοντά, εγώ έτρεχα να κυνηγάω τους άλλους! Το απίστευτο είναι πως έβαλα και δύο στον Αμπαδιωτάκη. Ένα όταν ήταν στην Κόρινθο με τον Άρη κι ένα όταν πήγε στον Παναθηναϊκό κι εγώ στον Ηρακλή. «Όλα σε μένα μου λέει;». «Η κακιά η ώρα φίλε» του είπα.

Ρώτησα πρόσφατα τον Γιώργο Ζήνδρο αν είχε πάρει φανέλα στα μεγάλα ευρωπαϊκά παιχνίδια και μου είπε ότι πήρε του Μπάνι. Εσύ;

Εγώ πήρα τη φανέλα του Πλατινί με την Σεντ Ετιέν! Αλλά δεν έχω φανέλα του Άρη! Όχι μόνο φανέλα, ούτε κάλτσα. Τότε έπρεπε να τις επιστρέφουμε στους φροντιστές.

«Δεν έπρεπε να πάμε στο μπαράζ, ήμασταν πρωταθλητές»

Μπορούσατε να πετύχετε παραπάνω πράγματα με τον Άρη;

Σίγουρα. Την περίφημη χρονιά του μπαράζ έγιναν τρομερά πράγματα για να μην πάρουμε πρωτάθλημα. Δεν έπρεπε να πάμε στο μπαράζ, ήμασταν πρωταθλητές. Σε ένα ματς ο Ολυμπιακός έχανε 3-1 και κέρδισε 4-3 κι εμάς μας ισοφάρισε ο Ηρακλής. Για έναν πόντο δεν θα πηγαίναμε στο μπαράζ. Άλλαξε ο κανονισμός το Πάσχα. Δεν αντέδρασε κανείς. Δεν είχε ξαναγίνει ποτέ.

Κάτι ακόμα. Ημασταν όλοι Έλληνες κάτι που σήμερα δεν υπάρχει. Ψάχνουμε με το κιάλι ελληνόπουλο. Ήμασταν όλοι φίλοι, ταλέντα και ελληνόπουλα. Είχαμε παίκτες μεσοεπιθετικούς, παίκτες ανατροπής, παίκτες να παίξουν το ένας εναντίον ενός, σε αντίθεση με σήμερα που δεν έχει παίκτες να πάρουν την μπάλα και να ντριμπλάρουν. Στα χρόνια μου υπήρχαν 18 ομάδες στην Α΄Εθνική με 20 παίκτες κάθε ομάδα. Δηλαδή σχεδόν 350 Έλληνες ποδοσφαιριστές και οι επιθετικοί ήταν παικταράδες σε κάθε ομάδα.

Χάθηκε πια το ταλέντο; Μόνο αμυντικούς βγάζουμε.

Δεν χάθηκε το ταλέντο. Πάντα υπάρχει. Αλλά δεν εμπιστεύονται τα παιδιά. Έλα 18 χρόνων να παίξεις, όπως είπαν σε μένα. Το βλέπουμε σε όλη την Ευρώπη παίζουν οι πιτσιρικάδες, εκτός από μας. Η παγκοσμιοποίηση τα άλλαξε όλα. Απίστευτο σε μας αυτό που συμβαίνει. Και σε μας, στον Αρη. Στην Εθνική τα πιο πολλά παιδιά παίζουν στην Ευρώπη. Εκεί αξίζουν, στην Ελλάδα όχι; Είναι θέμα εμπιστοσύνης.

Πήγα στον Ηρακλή και αμέσως με ψήφισαν αρχηγό

Από τον Άρη πως έφυγες;

Το 1988 με πρόεδρο Ιωαννίδη, έφυγε ο Πρόκοπ. Τελείωνε η 12ετία, συζητήσαμε και με ανάγκασε να φύγω. Πήγα στον Ηρακλή για δύο χρόνια. Ήταν καλά. Με ψήφισαν αρχηγό. Ήμασταν Ευρώπη, αήττητοι στο Καυτατζόγλειο, με συμπαίκτες Χατζηπαναγή και Γιοβάνοβιτς και πρόεδρο Πέτρο Θεοδωρίδη. Εδιωξε τον Σίμονσον, που ήταν πολύ καλός προπονητής και έφερε τον Μπατάκη. Δεν τα βρήκαμε, είχα πάει και 36 και σταμάτησα το ποδόσφαιρο. Και αγωνιστικά πήγα καλά στον Ηρακλή. Δεν έπαιξα μπακ, αλλά χαφ, εξάρι. Τα έκανα ανάποδα στην καριέρα μου! Για μένα ήταν μεγάλη ώθηση και τρομερή ικανοποίηση που με ψήφισαν αρχηγό. Βγήκαμε Ευρώπη την εποχή του Κοσκωτά με Ντέταρι και Φούνες.

«Ίσως έπρεπε να ασχοληθώ προπονητικά, κακώς δεν έφυγα από τη Θεσσαλονίκη»

Και όταν κρέμασες τα ποδοσφαιρικά;

Επέστρεψα στον Άρη σαν βοηθός του Φοιρού και με Κούη μαζί. Παίξαμε Ευρώπη με την Κατοβίτσε. Όταν παραιτήθηκε ο Φοιρός ανέλαβα για έναν σχεδόν χρόνο. Είχα τρέλα με τους μικρούς, έβγαλα τον Λουμπούτη και τον Πανόπουλο. Παραιτήθηκα κι εγώ στο τέλος της σεζόν, κακώς δεν έφυγα από τη Θεσσαλονίκη για να ασχοληθώ προπονητικά, αλλά είχα και το σχολείο. Ίσως έκανα λάθος. Επανήλθα το ‘99 στον Άρη επί Κοντομηνά σαν γενικός αρχηγός με προπονητή τον Ίλια Πέτκοβιτς. Όταν πούλησε ο Κοντομηνάς, επέστρεψα στην περίεργη και δύσκολη χρονιά και άρχισε η φθίνουσα πορεία της ομάδας. Μόνο φθορά υπήρχε ως το τέλος της χρονιάς με την πώληση του Χαριστέα και την ομάδα μέχρι που έπεσε.

Ως προπονητής τι άλλο έκανες;

Πήγα στην Καβάλα με Τσάκα, στα Γιαννιτσά με Φοιρό, και το 2007 όταν ανέλαβε ο Ρέμος τον Ηρακλή και είχε φέρει και τον Μπέο, πήγα σε πόστο διοικητικό, γενικός αρχηγός, τεχνικός διευθυντής. Έγιναν διάφορα. Είχαμε τον Βλάχο, μετά πήραμε τον Γιοβάνοβιτς, παραιτήθηκε ο Ιβάν και για 2-3 ματς έμεινα εγώ στον πάγκο μέχρι να ερθει προπονητής! Στο πρώτο μου ματς, έτυχε να βρεθώ αντίπαλος με τον Αρη του Μπάγεβιτς. Μετά ήρθε ο Πεντράθα, κύλησε η χρονιά και παραιτήθηκα. Ανέλαβα την Επανωμή ερασιτεχνικά και την ανέβασα στη Δ Εθνική.

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News