ΤΟΚΙΟ 2020: Λουίς Σκόλα, το τέλος ενός ακόμα μεγάλου

To 1995, στο Ευρωμπάσκετ της Αθήνας, έπαιζαν ακόμα στην Εθνική Ελλάδας ο Παναγιώτης Γιαννάκης, ο Φάνης Χριστοδούλου, ο Παναγιώτης Φασούλας. Φαντάζει -και είναι- μία πολύ μακρινή εποχή. Ε λοιπόν, εκείνο ακριβώς το έτος ο Λουίς Σκόλα φορούσε στο στήθος του το πρώτο μετάλλιο με κάποια δική του εθνική. Χρυσό, μάλιστα.

Από τα 15 του έως τα 41, πέρασαν πάνω από δυόμιση δεκαετίες. Μετά από 26 ολόκληρα χρόνια, ο ήδη θρυλικός Αργεντινός αφυπηρετεί με κάθε δόξα και τιμή. Οι «γκαούτσος» (ξανα)έγιναν μεγάλοι χάρη στον Μάνου Τζινόμπιλι, τον Αντρές Νοσιόνι τον Πέπε Σάντσες, τον -επίσης εν ενεργεία ακόμη- Κάρλος Ντελφίνο. Πρωτίστως όμως, πάνω ακόμα κι από αυτόν τον Μάνου, χάρη στον Σκόλα. Τον φόργουορντ-σέντερ που έσπασε κάθε ρεκόρ μακροβιότητας και κατέκτησε 16 μετάλλια με την Αργεντινή μόνο σε επίπεδο Ανδρών – δίχως να υπολογίσουμε τα κάμποσα ακόμα με τα μικρά κλιμάκια.

Μια και ξεκινήσαμε με αναφορά σε διοργάνωση που έλαβε χώρα στην Αθήνα, στο ΟΑΚΑ ο άνθρωπός μας έζησε και την κορυφαία του στιγμή με το εθνόσημο. Το 1995 το κλειστό των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων ήταν νεότευκτο, το 2004 ήταν το κέντρο του κόσμου. Ολυμπιακοί Αγώνες, στο λίκνο τους. Εχει κάνει κι άλλες ματσάρες ο τότε ψηλός της Μπασκόνια (ή Ταουγκρές ή όπως τέλος πάντων την λέγανε τότε) στο τουρνουά, ρίχνοντας π.χ. 28άρα στην Ισπανία. Φύλαγε όμως την καλύτερη για το τέλος. Για τον τελικό, για την ακρίβεια: 25 πόντοι και 11 ριμπάουντ, πρώτος της παρέας του και στους δύο τομείς, θρίαμβος 84-69 επί της Ιταλίας, χρυσό μετάλλιο. Το μοναδικό για το αργεντίνικο μπάσκετ, που πήρε και το χάλκινο στους επόμενους Ολυμπιακούς του Πεκίνου.

Πάλι στην Κίνα, πρόπερσι, είχε πετύχει επί προσωπικού κάτι ακόμα σπουδαιότερο. Φιναλίστ Παγκόσμιου πρωταθλήματος, σε ηλικία 39 ετών. Και μέλος της κορυφαίας πεντάδας της διοργάνωσης. Στα 39 του χρόνια, έτσι; Εβγαλε το Μουντομπάσκετ με 17,9 πόντους και 8,1 ριμπάουντ, μέσοι όροι που θα ήταν ακόμα μεγαλύτεροι αν δεν έμενε στα ρηχά στον τελικό με τη «ρόχα».

Πριν από λίγο, το χρονόμετρο στον ηλεκτρονικό πίνακα έμεινε για ώρα κολλημένο στο 51,4’’. Ηταν το σημείο κατά το οποίο ο παίκτης της Βαρέζε πέρυσι έγινε αλλαγή. Για να γίνει κι ο ίδιος δέκτης standing ovation. Πώς είπατε; Δεν είχε κόσμο το γήπεδο στη Σαϊτάμα; Είχε και παραείχε, μέσα και γύρω από τις τέσσερις γραμμές. Ακόμα και οι παίκτες της Αυστραλίας στον αντίπαλο πάγκο, με πρώτους τους Πάτι Μιλς και Τζο Ινγκλς, σηκώθηκαν και χειροκρότησαν του «Ινδιάνο». Δακρυσμένος, περιβεβλημένος από τους συμπαίκτες που θα μπορούσαν κάποιοι να είναι και παιδιά του (εντάξει, όχι πολλοί, γι’ αυτό είναι επιβεβλημένη η ανανέωση), ο μεγάλος Σκόλα κάθισε να ξαποστάσει. Gracias, Luis.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News