ΣΠΥΡΟΣ ΓΡΟΜΗΤΣΑΡΗΣ: Οι 3 στόπερ, τα μπακ και το μυαλό μου είναι θολό

Κάθε φορά που ο Ολυμπιακός χάνει ή δεν κερδίζει (πια το φαινόμενο έχει εξαπλωθεί και στο όταν κερδίζει αλλά δίχως να εντυπωσιάσει) κάνοντας μια γύρα στα κοινωνικά δίκτυα και ανοίγοντας ραδιόφωνο για να ακούσω τι λέει ο κόσμος σε εκπομπές επικοινωνίας μου έρχεται στο μυαλό η απίστευτη ερμηνεία του Γιώργου Μιχαλακόπουλου στην ταινία «Ξύπνα Βασίλη». Μιλάω για τη σκηνή που ως «Ποιητής Φανφάρας» λέει: και το μυαλό μου είναι θολό, πω πω πω πω.

Το τι γράφτηκε / ειπώθηκε χθες (και σήμερα 4/8) ξεπερνάει κάθε φαντασία. Ο Ολυμπιακός αίφνης (ξανα)έγινε ομαδούλα και ο Μαρτίνς (ξανα)έγινε καρπουζάς. Ξαφνικά (ξανα)έφταιξαν οι πάντες και τα πάντα. «Οι τρεις στόπερ που δεν μας ταιριάζουν», «τα ακραία μπακ που δεν μπορούν να βγάλουν μια σέντρα», «γιατί ρισκάρει με τον Τζολάκη αφού έχει τον Βατσλίκ», «γιατί δεν έβαλε από την αρχή Ελ Αραμπί και Εμβιλά», μέχρι και «γιατί… θάβει τους Έλληνες» άκουσα. Α, ναι, ξαναθυμήκαμε την περυσινή κουβέντα στην αρχή της σεζόν για τα «χαμένα ημίχρονα». Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν…

Εντάξει, αυτό περί μη εμπιστοσύνης του Μαρτίνς στους Έλληνες, «έσπασε ταμεία». Οι ίδιοι άνθρωποι που χαρακτηρίζουν λίγο τον Μασούρα, αναρωτιούνται που πάει η ομάδα με τον Μπουχαλάκη και δεν θέλουν να βλέπουν τον Ανδρούτσο (τουλάχιστον ως δεξί μπακ), χρέωσαν τον Μαρτίνς με απουσία στήριξης στους Έλληνες! Λες και είχε άλλους να βάλει, πλην ίσως του Σουρλή για τον οποίο οι ίδιοι, αν έπαιζε και γίνονταν στραβή, θα έλεγαν ότι ρισκάρει όπως με τον Τζολάκη. Άβυσσος…

Προπονητής δεν είμαι, ούτε θέλω να σας πω ότι βλέπω περισσότερη μπάλα από σας. Ότι ο Ολυμπιακός, αυτή τη στιγμή, δεν έχει τα ακραία μπακ που θα ήθελε για να τον βοηθήσουν να παίξει το ποδόσφαιρο που θέλει, το ξέρουμε, δεν το μάθαμε χθες. Με το να γινόμαστε εμμονικοί και να μιλάμε ΜΟΝΟ γι’ αυτό ή ΒΑΣΙΚΑ γι’ αυτό δεν έχει ΚΑΜΙΑ αξία. Αν τα είχε δεν θα έψαχνε και αριστερό και δεξί εδώ και καιρό…

Στα δικά μου μάτια λοιπόν, εκτός του ότι δεν ήταν σε θέση να παίξουν από την αρχή ύστερα από τα θέματα υγείας που αντιμετώπισαν οι Ελ Αραμπί και Εμβιλά που είναι κομβικοί παίκτες της ομάδας, το μεγάλο πρόβλημα του Ολυμπιακού ήταν ότι βρέθηκε σε κάκιστη μέρα ο Κούντε και σε πολύ μέτρια (που την έκανε απλά καλή στο β’ ημίχρονο) ο Μαντί Καμαρά. Ο Μαρτίνς είχε μιλήσει με ενθουσιασμό στη συνέντευξη Τύπου μία μέρα νωρίτερα για την επιστροφή του Μαντί ενώ έχει εκθειάσει (και όχι άδικα, όλοι έχουμε συμφωνήσει με τα δείγματα γραφής του σε φιλικά και κόντρα στη Νέφτσι) τον Κούντε λέγοντας ότι έχει χαρακτηριστικά που έλειπαν και θα δώσουν κάτι διαφορετικό.

Όμως αυτό είναι το ποδόσφαιρο και ειδικά όταν μιλάμε για αρχή σεζόν και το μόλις 3ο επίσημο ματς μιας ομάδας (της Λουντογκόρετς ήταν το 8ο…). Θα βρεθούν σε κακή μέρα κάποιοι παίκτες, θα παίξουν καλά και οι άλλοι. Αλυσίδα είναι. Δεν παίζεις μόνος σου. Παίζει και άλλος. Κάτι κάνεις καλά εσύ και οδηγείς τον άλλο να δείχνει κακός και το αντίστροφο.

Όσον αφορά στα τρία στόπερ, φαντάζομαι η επιλογή είχε να κάνει μ’ αυτό που είδαμε από την Λουντογκόρετς. Ο Μαρτίνς και οι συνεργάτες του θα είδαν πόσο επικίνδυνη και γρήγορη είναι στην κόντρα η πρωταθλήτρια Βουλγαρίας κα θέλησαν να είναι πιο… σφιχτοί πίσω. Αλλά και πάλι εικασία κάνω, σίγουρος δεν μπορώ να είμαι ούτε ‘γω, ούτε όλοι όσοι αναλύουν στα «ηλεκτρονικά» και ραδιοφωνικά «στασίδια». Ας μην ξεχνάμε, στην πραγματικότητα, ΝΑ ΜΗΝ το ξεχνάμε, ότι υπάρχουν δεδομένα που αφορούν την ομάδα και την κατάσταση των παικτών που εμείς αγνοούμε γιατί η ομάδα επιλέγει να τα κρατάει εντός των τειχών της.

Εμείς κρίνουμε, πια, την τελική εικόνα. Έχουμε την ασφάλεια του ότι το… θήραμα είναι στο πιάτο μας. Άλλος επιλέγει που θα στήσει καρτέρι, τι όπλο θα πάρει μαζί και θα τσεκάρει στη δράση αν «τρέμει» το χέρι του τη δύσκολη στιγμή. Εμείς απέξω όλα τα ξέρουμε. Εκτός από το πότε θα πέσει ο ουρανός στο κεφάλι μας…

ΥΓ: Συγγνώμη κιόλας αλλά προσωπικά δεν μπορώ να προσπεράσω λες και δεν τρέχει κάτι τις αποφάσεις του διαιτητή Μάντεν. Δεν θα μιλήσω καν για πέναλτι στον Χασάν, ούτε για τη φάση του Ελ Αραμπί δίχως αυτό να σημαίνει πως θεωρώ ότι δεν ήταν. Την κόκκινη στον αρχηγό της Λουντογκόρετς να έδειχνε στο τέλος για το μαρκάρισμα με τις τάπες στη μέση του Μαντί Καμαρά αρκούσε. Θα έλειπε στη ρεβάνς ένας σημαντικός παίκτης. Σε καλοκαιρινά προκριματικά όπου συχνά τα πάντα κρίνονται στη λεπτομέρεια, αυτή θα ήταν μια σημαντική λεπτομέρεια, από ‘κείνες που κάνουν διαφορά…

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News