Παγκόσμιο Κύπελλο 2022: Ο Κιλιάν Εμπαπέ, ο Ζινεντίν Ζιντάν και ο... Λεονάρντο Ζαρντίμ

Σε μία από τις αίθουσες Τύπου στο στάδιο του Νίζνι Νόφγκοροτ, οι δημοσιογράφοι βαράνε ορθιλίκι. Έχει τελειώσει καμιά ώρα ο προημιτελικός της 6ης Ιουλίου 2018 με την Ουρουγουάη, την οποία η Γαλλία έχει καθαρίσει σαν αυγό, 2-0. Μπαίνει, μετά το 2006, στα ημιτελικά ενός Παγκόσμιου Κυπέλλου.

Οι Ουρουγουανοί μπαίνουν πρώτοι και κάνουν δηλώσεις στους ισπανόφωνους ρεπόρτερ. Περνά ένα τέταρτο και κάνουν το πέρασμά τους οι Γάλλοι. Πρώτος εμφανίζεται ο Ουγκό Λιορίς, ο οποίος μοιάζει ευχαριστημένος. Έχει περάσει ένα ξεκούραστο απόγευμα στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού. Όλοι, στο διάδρομο, μπαίνουν σε παράταξη, ο ένας στην άκρη του άλλου.

Μόνο πίσω επικρατεί ένα μπούγιο, σχετικά ακανόνιστο. Με τον Πολ Πογκμπά να τσεκάρει το χώρο, ο Σαμουέλ Ουμτιτί, ο Ενγκολό Καντέ, ο Κορεντάν Τολισό, ο Ραφαέλ Βαράν και ο Στιβέν Ενζονζί σχηματίζουν ένα δυνητικό κύκλο. Στη μέση του, φορώντας ένα ραποειδές καπέλο ελαφρώς στραβά, βρίσκεται ο Κιλιάν Εμπαπέ.

Ο Εμπαπέ θα κλείσει τα 20 στις 20 Δεκεμβρίου του 2018 και δεν μοιάζει με τα άλλα παιδάκια. Ήδη έχει προκαλέσει εντύπωση στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Έχει σκοράρει το γκολ της Γαλλίας στη νίκη επί του Περού με σκορ 1-0 και κυρίως, στις 30 Ιουνίου, για το παιχνίδι της φάσης των «16» στην Αγία Πετρούπολη, κάνει πράματα και θάματα απέναντι στην Αργεντινή του Λιονέλ Μέσι.

Όποιος έχει δει εκείνο το σόλο, που αναγκάζει τον Μάρκος Ρόχο να τον γκρεμίσει μέσα στην περιοχή και το διαιτητή Αλιρεζά Φαγκανί να δώσει το πέναλτι με το οποίο ανοίγει το σκορ ο Αντουάν Γκριεζμάν, δεν γίνεται να το ξεχάσει. Ο άνθρωπος μοιάζει να καβαλά μοτοσικλέτα.

Επιπλέον, βάζει σε ένα πεντάλεπτο, με το σκορ στο 2-2, τα γκολ που δίνουν προβάδισμα στη Γαλλία και που, εν τέλει, οδηγούν την Αργεντινή στον αποκλεισμό. Με τον Εμπαπέ στη σύνθεσή του, να τρέχει ακόρεστα στο ανοιχτό γήπεδο, ο Ντιντιέ Ντεσάμπ προ(σ)καλεί τον αντίπαλο να κάνει κατοχή απέναντι στην ομάδα του.

Και οι τηλεαυτόπτες και οι εκ του σύνεγγυς μάρτυρες βλέπουν ότι ο 19χρονος έφηβος, γεννημένος στο Παρίσι, παίζει διαφορετικό σπορ από τους άλλους. Μόλις ένα χρόνο πριν, άκλειστα 19, ο Εμπαπέ έχει βάλει έξι γκολ σε ισάριθμα νοκ άουτ στο Champions League με τη φανέλα της Μονακό.

Ο Πορτογάλος, πρώην προπονητής του Ολυμπιακού, Λεονάρντο Ζαρντίμ έχει πάρει το καθαρόαιμο, το οποίο αλλάζει τα… φώτα στη Μάντσεστερ Σίτι, στη φάση των «16», όταν και σκοράρει δύο από τα έξι γκολ της Μονακό. Την ήττα, 5-3 στο Μάντσεστερ, σε ένα από τα ωραιότερα παιχνίδια που έχει γίνει ποτέ στο Champions League, διαδέχεται η νίκη 3-1 στο «Λουί Ντε».

Η Μονακό παίζει με φορ, τον υπέροχο Ρανταμέλ Φαλκάο και στο κέντρο δεσπόζει η φυσιογνωμία του Φαμπίνιο. Είναι τα παιχνίδια που θα οδηγήσουν τους πολίτες να επενδύσουν στον πάγκο τους και να βρουν τον προπονητή του μέλλοντός τους, στο πρόσωπο του Πεπ Γουαρδιόλα.

Το προηγούμενο καθαρόαιμο της Μονακό, που είχε αποκλείσει τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στους προημιτελικούς της ίδιας διοργάνωσης τη σεζόν 1997-98, άκουγε στο όνομα Τιερί Ανρί. Ο «Τιτί» ήταν 20 όταν ο Νταβίντ Τρεζεγκέ, δύο μήνες μικρότερός του, έχει σκοράρει την γκολάρα στο «Ολντ Τράφορντ». Οι Μονεγάσκοι κρατούν το 1-1, όπως διαμορφώνεται από το γκολ του Σόλσκιερ, και προκρίνονται στα ημιτελικά.

Εκεί έχει στάση… Αλεσάντρο ντελ Πιέρο. Ο «Πιντουρίκιο» κάνει χατ τρικ, η Γιουβέντους νικά 4-1 τους Γάλλους στο «Ντέλε Άλπι», αλλά στη ρεβάνς η Μονακό προηγείται 2-1, με γκολ του Ανρί, πριν ο ίδιος ο Ιταλός ισοφαρίσει σε 2-2 και οι γηπεδούχοι πάρουν τελικά τη νίκη, 3-2.

Ο Εμπαπέ, Παριζιάνος όπως και ο προκάτοχός του, δεν έχει τη φινέτσα του, αλλά μοιάζει ήδη πιο κατεργασμένος. Οι νευρώνες του είναι ζωηροί, μοιάζει να έχει περισσότερη φυσική δύναμη από τον Ανρί και η έκρηξή του είναι λες και έχει βγει απευθείας εκ του Μαρανέλο. Σκοράρει τρεις φορές στα προημιτελικά με την Ντόρτμουντ και μία στα ημιτελικά με τη Γιουβέντους.

Μόνο που εκεί, στην αίθουσα των όρθιων δημοσιογράφων στον Νόφγκοροτ, ο Εμπαπέ δεν θυμίζει τον Ανρί, αλλά τον Ζινεντίν Ζιντάν.

Η προστασία στο σοφό παιδί

Ασφαλώς και δεν έχει σχέση το ντελικάτο παιχνίδι του «Ζιζού» με το κτηνώδες του 19χρονου στράικερ, όμως η αίσθηση της προστασίας των συμπαικτών του είναι ίδια. Ο Εμπαπέ, μάλιστα, είναι πιο οικείος στον Πογκμπά από ό,τι ήταν ο Ζιντάν στον Πατρίκ Βιεϊρά, τον Γουϊλιάμ Γκαλάς και τον Μαρσέλ Ντεσαγί, που κάποτε όρθωναν τα αναστήματά τους για να προστατέψουν τον αναγεννησιακό ποδοσφαιρικό καλλιτέχνη του γαλλικού έθνους.

Με ρίζες από το Καμερούν, του πατέρα του και προπονητή ποδοσφαίρου Βιλφρίντ, και την Αλγερία, της μητέρας του και παίκτριας του χάντμπολ Φαϊζάλ Καμαρί, είναι το παιδί των προαστίων και αυτά αντιπροσωπεύει. Δεν είναι ακριβώς μαύρος, αλλά είναι πιο μελαψός από τον Ζιντάν. Δεν έχει το απαστράπτον του κορυφαίου ποδοσφαιριστή στην Ιστορία της Γαλλίας, αλλά μοιάζει πιο σκληροπετσωμένος, με ένα πονηρό χαμόγελο.

Θα ήταν άνετα πωλητής χαλιών στη Γιαουντέ, από εκείνους που εκ της φύσεώς του θα τους έκανες παζάρια για την τιμή, επειδή θα υποψιαζόσουν ότι θα σου ζητούσε περισσότερα χρήματα από τα πρέποντα.

Όμως, ο Εμπαπέ είναι το σοφό παιδί του γαλλικού ποδοσφαίρου. Τον φυλάνε οι συμπαίκτες του σαν αντικείμενο που θα μπει στον κατάλογο Πολιτιστικής Κληρονομιάς στην UNESCO.

Ο νεαρός Παριζιάνος δεν σκοράρει στο παιχνίδι με τους Ουρουγουανούς, αλλά το κάνουν οι Βαράν και Γκριεζμάν, και στον ημιτελικό με τους Βέλγους, που το μόνο γκολ της αναμέτρησης βάζει ο Ουμτιτί, αλλά πετυχαίνει ένα γκολ στο 4-2 επί της Κροατίας στις 15 Ιουλίου στο «Λουζνίκι».

Οι Γάλλοι στέφονται πρωταθλητές κόσμου και ο Εμπαπέ γίνεται ο νεότερος ποδοσφαιριστής μετά τον Πελέ το 1958 που σκοράρει σε τελικό Παγκόσμιου Κυπέλλου.

Γύρω στα τέσσερα χρόνια και πέντε μήνες αργότερα, στις 4 Δεκεμβρίου του 2022, με το πρώτο γκολ που σημειώνει στο 3-1 επί της Πολωνίας, ο Εμπαπέ φτάνει τα 32 σε 63 παιχνίδια και προσπερνά τον Ζιντάν, που είχε 31.

Είναι τέλειος συμβολισμός, αφού στο ίδιο παιχνίδι ο Ολιβιέ Ζιρού φτάνει τα 52 και γίνεται ο αρχισκόρερ της εθνικής ομάδας της χώρας, αφού ο Τιερί Ανρί έχει 51.

Ο Εμπαπέ βάζει και το 33ο στις καθυστερήσεις του παιχνιδιού και κατεβάζει από τα 20 τη διαφορά με τον Ζιρού. Η περιρρέουσα εκτίμηση είναι ότι δεν θα έχει φτάσει 30 όταν εκείνος γίνει ο αρχισκόρερ του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος.

Η Γαλλία γίνεται, με το 3-1 επί της Πολωνίας, η πρώτη κάτοχος τροπαίου που βρίσκεται στα προημιτελικά Παγκόσμιου Κυπέλλου από το 2006 και τη Βραζιλία.

Αυτό κάποτε ήταν νόρμα: το έκαναν η Ιταλία το 1938, η Ουρουγουάη το 1954, η Δυτική Γερμανία το 1958, η Βραζιλία το 1962, η Αγγλία το 1970, η Βραζιλία (ημιτελική φάση) το 1974, η Δυτική Γερμανία (ημιτελική φάση) το 1978, η Αργεντινή (ημιτελική φάση) το 1982 και το 1990, η Γερμανία το 1994, η Βραζιλία το 1998.

Από αυτές, μόνο μία κατέκτησε το τρόπαιο ξανά, η Βραζιλία το 1962. Μόνο μία, επίσης, πήγε στον τελικό, η Βραζιλία το 1998.

Ο Εμπαπέ και η Γαλλία του έχουν την ευκαιρία να κάνουν κάτι που δεν κατόρθωσε ο Ζιντάν, ο οποίος, πάντως, πήρε κολλητά Παγκόσμιο και Euro: να κατακτήσουν το τρόπαιο της κορυφαίας διοργάνωσης του πλανήτη για δεύτερη διαδοχική φορά.

Δύο παιχνίδια τούς χωρίζουν από τον τελικό, αρχής γενησομένης από το με περισσεία αδημονία αναμενόμενο με την Αγγλία, το Σάββατο 10 Δεκεμβρίου, στον προημιτελικό.

Η εσωστρέφεια, η ελπίδα και το χρυσό τάλαντο

Το 2006, ο Φρανκ Ριμπερί ήταν βασικός στην εθνική Γαλλίας που έφτασε στον τελικό του Βερολίνου και έμοιαζε η παρουσία του με παράδοση-παραλαβή: γνήσιος επίγονος του Ζιντάν, θα έπαιρνε τη δάδα.

Αλλά με τον παίκτη της Μπάγερν Μονάχου δήθεν ηγέτη, η Γαλλία μπήκε σε μια περίοδο εσωστρέφειας, με επιτομή την τραγελαφική παρουσία της στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010 και τους -τελείως προϊόντα γαλλικής κωμωδίας- καβγάδες των παικτών με τον τότε ομοσπονδιακό τεχνικό Ρεϊμόν Ντομενέκ.

Ήταν τέτοια η απάθεια των παικτών, που τελείωσαν τους ομίλους με μία ισοπαλία και δύο ήττες, που ο τότε Πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί κάλεσε τον Ανρί στη Σανς Ελιζέ για να του ζητήσει εξηγήσει. Ο «Τιτί», τον έπιασε η κάμερα, χαμογελούσε σαρδόνια μετά την ήττα με σκορ 2-1 από τη Νότιο Αφρική.

Για τέσσερα χρόνια, οι Γάλλοι ήταν αυτοκαταστροφικοί. Έπειτα, η δουλειά του προπονητή δόθηκε στον Ντεσάμπ, ο Καρίμ Μπενζεμά πήρε τη σκυτάλη και οι «τρικολόρ» έγιναν κάπως ανεκτοί. Αλλά το σκάνδαλο με τις κασέτες του Ματιέ Βαλμπουένα τους έβαλε ξανά σε υπαρξιακά. Παρ’ όλα αυτά, ήταν μία καλή ομάδα εκείνη που έφτασε στον τελικό του Euro του 2016.

Υπήρχαν ήδη ο Πογκμπά, ο Γκριεζμάν και ο Ζιρού. Η Πορτογαλία μπορεί να νίκησε με το γκολ του Έντερ στην παράταση, αλλά ήταν ο Ζαρντίμ εκείνος που έκανε την άλλη μισή δουλειά, μακριά από τα φώτα. Από το 2014 στη Μονακό, ο Πορτογάλος αλίευσε από την ακαδημία το χρυσό τάλαντο και το έδωσε δώρο, λες και κάποιος μάντης το είχε προφητέψει, στην εθνική ομάδα της χώρας.

Για αυτήν την ευεργεσία που τους έκανε, ο Ζαρντίμ θα έπρεπε να βρίσκεται στο payroll της γαλλικής ομοσπονδίας. Ισοβίως.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News