Moυντιάλ όπως Champions League: Ένα τσιγάρο δρόμος, το τσιγάρο του Φερνάντο Σάντος

Υπό φυσιολογικές, χειμωνιάτικες ποδοσφαιρικές συνθήκες, τέτοιες μέρες ολοκληρώνονται οι όμιλοι του Champions League και πάμε στα νοκ άουτ… του Φεβρουαρίου. Ξεχωρίζει η ήρα από το σιτάρι. Πλην εξαιρέσεων, τις εκπλήξεις που κάθε χρόνο υπάρχουν και όλο και κάποια ομάδα θα ζήσει το όνειρο των νοκ άουτ.

Μία από τα ίδια και στο Μουντιάλ. Στην εξαίρεση του πράγματος, στο πρωτόγνωρο του… χειμωνιάτικου Κατάρ. Ίδιο έργο, από τους «16», στους «8», με μοναδική έκπληξη το Μαρόκο, αυτή θα ζήσει το δικό της όνειρο για μία θέση στην τετράδα. Η κανονικότητα του ποδοσφαίρου για ακόμα μία φορά.

Μαρόκο… όπως Βιγιαρέαλ

Το να πούμε ότι το εφετινό Μουντιάλ είναι σαν Champions League δεν είναι υπερβολή. Ωραίο ποδόσφαιρο βλέπουμε, τους ποδοσφαιριστές κοντά στο πικ τους, τους βλέπουμε, πολλά γκολ βλέπουμε, ένα Champions League σε πιο… παγκόσμιο επίπεδο. Και με το θερμόμετρο έξω σε χειμωνιάτικα επίπεδα.

Τα φαβορί προκρίνονται είτε εύκολα είτε δύσκολα. Η Ισπανία είναι η περσινή Μπάγερν Μονάχου του Champions League και το Μαρόκο η περσινή Βιγιαρεάλ. Αν δεν μας τα… χαλούσε το «κίτρινο υποβρύχιο» θα είχαμε στα ημιτελικά Σίτι-Ρεάλ και Λίβερπουλ-Μπάγερν Μονάχου.

Και στο Μουντιάλ μία από τα ίδια. Ολλανδία-Αργεντινή, Γαλλία-Αγγλία, Βραζιλία-Κροατία και Πορτογαλία-Μαρόκο αντί του πιο «ντελικάτου» και ιντριγκαδόρικου Πορτογαλία-Ισπανία. Μας τα… χάλασαν οι Μαροκινοί, αλλά αυτή είναι η ομορφιά του ποδοσφαίρου: και οι λεγόμενοι αδύναμοι έχουν δικαίωμα στο όνειρο.

Τα προημιτελικά που αρχίζουν το προσεχές Σάββατο υπόσχονται ματσάρες. Το λέει η κοινή λογική, το λέει και η ποδοσφαιρική λογική. Η συνέχεια του ωραίου και ελκυστικού που βλέπουμε στην εφετινή διοργάνωση, γεμάτη από πρόσωπα που γράφουν τη δική τους ιστορία.

Στη σχετική «λίστα» μπήκε και ο Γκονσάλο Ράμος. Μετά τον Εμπαπέ, τον Μέσι, τον Νεϊμάρ, τον Κριστιάνο Ρονάλντο και όλους όσους έχουν αφήσει το «αποτύπωμά» τους στο Μουντιάλ του Κατάρ. Μα πάνω απ’ όλα του δικού μας, του Φερνάντο Σάντος. Το πάει σερί από την Εθνική Ελλάδας μέχρι την Εθνική Πορτογαλίας. Οκτάδα στο Euro του 2012, 16 στο Μουντιάλ δύο χρόνια μετά, πρωταθλητής Ευρώπης το 2018, πάρε και ένα Nations League το 2020, βάλε και ζαμπόν κυρ Στέφανε που έλεγε η συγχωρεμένη η Αλίκη Βουγιουκλάκη.

Στο τσιγάρο που κρατά…

Δεν είναι της παρούσης να πούμε για τη χαμένη ευκαιρία της Εθνικής με τη φυγή του το 2014, δεν είναι της παρούσης να αναφέρουμε τη ζημιά που προκάλεσε η αποχώρησή του από το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, δεν είναι βέβαια και της παρούσης να μιλήσουμε για δικαίωση και να αποθεωθεί. Κυρίως αυτό, ειδικά από όσους είχαν ξεστομίσει το αλήστου μνήμες «καρπουζάς από το Εστορίλ». Εξάλλου από τον «καρπουζά» έως τον «προπονηταρά» είναι ένα τσιγάρο δρόμος. Σαν αυτό που απόλαυσε ο Σάντος το βράδυ της Τρίτης, μετά τη θριαμβευτική πρόκριση της Πορτογαλίας. Κάθε ρουφηξιά και «χ» στους στόχους που επετεύχθησαν. Δύο ακόμα για τον επόμενο, τον μεγάλο.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News