Αργεντινή - Γαλλία: Έτσι φτάσαμε στην απόλυτη μουντιαλική ραψωδία όλων των εποχών!

Με το που προέκυψε το ζευγάρι του τελικού ανάμεσα σε Αργεντινή και Γαλλία, μια πρώτη σκέψη που μπορεί να υπήρχε είναι ότι από καθαρά ποδοσφαιρικής άποψης, υπήρχε ένα φαβορί. Και αυτό ήταν η Γαλλία λόγω της ποιότητας του ρόστερ της.

Μέχρι τα ημιτελικά η ομάδα του Ντεσάν είχε να παρουσιάσει έναν εξαιρετικό Κιλιάν Εμπαπέ, τον αθόρυβο MVP του Μουντιάλ (πίσω από Μέσι και Εμπαπέ), Αντουάν Γκριεζμάν αλλά και έναν κυνισμό παρόμοιο με εκείνον του 2018. Χωρίς, όμως, να πείθει απόλυτα.

Αντίθετα η Αργεντινή βασιζόταν σχεδόν εξ’ ολοκλήρου στον απόλυτο ηγέτη της, τον Λιονέλ Μέσι. Ο καλύτερος ποδοσφαιριστής του πλανήτη ήταν ο μόνος λόγος για τον οποίον η «Αλμπισελέστε» είχε και τις δικές της σοβαρές πιθανότητες κατάκτησης.

Το απόγευμα του τελικού περιλάμβανε τη μεγαλύτερη και πιο ευχάριστη έκπληξη του φετινού χειμώνα χαρίζοντας στους φίλους του ποδοσφαίρου ίσως τον καλύτερο τελικό στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου.  Έναν τελικό γεμάτο ανατροπές και μετά από ένα σημείο, ποδόσφαιρο οριακά άνευ τακτικών που ήταν εξαιρετικά ευχάριστο στο μάτι.

Πως ο Σκαλόνι εξαφάνισε τη Γαλλία για… 80 λεπτά

Ο Λιονέλ Σκαλόνι ξεκίνησε τον τελικό με μια έκπληξη τοποθετώντας τον Ντι Μαρία στο αριστερό άκρο της επίθεσης και όχι στο δεξί όπως συνήθιζε. Ο Ντι Μαρία κλήθηκε να αντιμετωπίσει έναν παίκτη που γνωρίζουμε ως δεξιό κεντρικό αμυντικό και όχι ως δεξί μπακ (Κουντέ), ο οποίος ταυτόχρονα πήρε λιγοστές βοήθειες στο πρώτο ημίχρονο από τον Ντεμπελέ όσον αφορά την αμυντική λειτουργία.

Ο παίκτης της Γιουβέντους έκανε ένα εξαιρετικό πρώτο ημίχρονο εκμεταλλευόμενος πλήρως την τρομερή ικανότητα του στο ένας εναντίον ενός, με αποκορύφωμα το κερδισμένο πέναλτι στο 23’ αλλά και το γκολ που πέτυχε μετά από υποδειγματική αντεπίθεση της Αργεντινής στο 36’.

Επιπλέον στη διάρκεια του 90λέπτου, αλλά και της παράτασης, ο Λιονέλ Μέσι βρέθηκε πάρα πολλές φορές να υποδέχεται την μπάλα χωρίς στενό μαρκάρισμα από τον αντίπαλο,  με συνέπεια να κάνει με μεγάλη ευκολία αυτό που ξέρει καλύτερα ανοίγοντας το παιχνίδι είτε στον Ντι Μαρία είτε πολλές φορές στην πλάτη του Τεό Ερναντέζ και γενικά να οργανώνει με άνεση το παιχνίδι της Αργεντινής στην εντέλεια.

Αυτό φανέρωσε σε μεγάλο βαθμό την έλλειψη που έχει η Γαλλία από έναν αμυντικό χαφ παγκοσμίου κλάσης (Καντέ), κάτι που ο Τσουαμενί έχει όλα τα φόντα να γίνει αλλά δεν είναι ακόμα. Ο νεαρός Γάλλος έδειξε σημάδια απειρίας κάτι που είναι λογικό να έχει, ενώ ταυτόχρονα ο Ραμπιό δεν κατάφερε να δώσει τις απαιτούμενες βοήθειες.

Σχετικά τώρα με τον τρίτο παίκτη της γαλλικής μεσαίας γραμμής τον Αντουάν Γκριεζμάν, αυτός βρέθηκε αντιμέτωπος με τον, δικαιολογημένα, κορυφαίο νεαρό παίκτη του Μουντιάλ, Έντσο Φερνάντες.  Ο νεαρός άσος της Μπενφίκα περιόρισε εξαιρετικά τον Γκριεζμάν ασκώντας του μια έντονη και επιθετική πίεση, βγάζοντάς τον από νωρίς εκτός παιχνιδιού.

Το μοτίβο αυτό της επιθετικής πίεσης ήταν που ακολούθησε η Αργεντινή και το οποίο την έκανε από νωρίς να… κομπλάρει τη Γαλλία, να καταφέρει να πετύχει 2 τέρματα αλλά και να την εμποδίσει από το να πραγματοποιήσει έστω και ένα σουτ σε ολόκληρο το πρώτο ημίχρονο.

Το ρίσκο που δε βγήκε στον Ντεσάν και η άμεση διόρθωσή του

Περνώντας τώρα πιο συγκεκριμένα στην εμφάνιση της Γαλλίας, πέρα από τα τακτικά λάθη τα οποία αναφέραμε προηγουμένως, οι «Τρικολόρ» παρατάχθηκαν με μια ενδεκάδα όπου περιλάμβανε παίκτες ανέτοιμους να ξεκινήσουν καθώς μέχρι και μια μέρα πριν τον τελικό η συμμετοχή τους κρινόταν αμφίβολη (Βαράν, Ζιρού, Τσουαμενί).

Το ρίσκο του Ντεσάν δε βγήκε και ο Γάλλος προπονητής δεν δίστασε να κάνει αλλαγές χωρίς να τον ενδιαφέρει το όνομα του παίκτη ή η μέχρι τότε πορεία του στη διοργάνωση. Έβγαλε εκτός τους Ζιρού και Ντεμπελέ στο 40’ με στόχο να τοποθετήσει δίπλα από τον Εμπαπέ δύναμη και ταχύτητα μέσω του Μάρκους Τουράμ και του Ράνταλ Κόλο-Μουανί.

Μέσω των αλλαγών αυτών αλλά και την έλευση του Κομάν στο δεύτερο ημίχρονο, δημιουργήθηκαν περισσότερες καταστάσεις ένας εναντίον ενός όπου σε αντίθεση με τον Ντεμπελέ οι παίκτες που μπήκαν αλλαγή κατάφεραν να ξεπεράσουν τον αντίπαλό τους και πολλές φορές να βρουν τον Εμπαπέ στο χώρο.

Ταυτόχρονα στο δεύτερο ημίχρονο ο προπονητής της εθνικής Γαλλίας προσπάθησε,  τοποθετώντας τον Καμαβινγκά ως αριστερό μπακ,  να περιορίσει όσο περισσότερο γινόταν τις κινήσεις του Λιονέλ Μέσι.

 

Ίσως το γεγονός ότι ο Ντεσάν είχε αποφασίσει να πορευθεί με συγκεκριμένους ποδοσφαιριστές στο Μουντιάλ, έχοντας τους υπόλοιπους στην ουσία ανενεργούς όπως π.χ. τον Παβάρ όπου θα μπορούσε να προσφέρει ως δεξιός οπισθοφύλακας αντί του Κουντέ να έπαιξε ρόλο στην κατάρτιση της αρχικής του ενδεκάδας.

Όπως και να ‘χει, ο σημερινός τελικός αποτέλεσε ένα ορόσημο για το ποδόσφαιρο. Κάτι σαν μια τελετή παράδοσης-παραλαβής με τον καλύτερο του σήμερα, Λιονέλ Μέσι να κερδίζει το Παγκόσμιο Κύπελλο και να παραδίδει τη σκυτάλη στο μέλλον του Κιλιάν Εμπαπέ και όλων των υπόλοιπων εξαιρετικών νεαρών ποδοσφαιριστών.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News