Συνέντευξη Τζίμης Πατίκας: «Όταν έσπασα το πόδι του Σαργκάνη, άρχισα να χάνω τα γκολ!»

Τον θυμάσαι να καλπάζει προς τη Σκεπαστή και μια Νέα Φιλαδέλφεια να σηκώνεται στο πόδι! «Και δύο γήπεδα να είχε μπροστά του δεν θα έκοβε ταχύτητα», έλεγαν οι φίλοι της ΑΕΚ που τρελαίνονταν να τον βλέπουν να ανοίγει ταχύτητα και να… ξεχνάει να πατήσει φρένο!

Κι όλα αυτά σε μια εποχή που δεν υπήρχαν εργομετρικά, δεν υπήρχε επιστημονική παρακολούθηση των αθλητών που ήταν σε θέση να βελτιώσει τις όποιες σωματικές αρετές τους. Στις προπονήσεις της ΑΕΚ, ακόμη και οι συμπαίκτες του απορούσαν. Ο αστικός μύθος της εποχής έλεγε ότι άφηνε τον Μανωλά να προηγηθεί καμιά πενηνταριά μέτρα στα τετρακοσάρια και μετά… έβαζε πέμπτη και έδειχνε τη σκόνη του σε όλους! Λάθος…

Αυτός ήταν ο Τζίμης Πατίκας, το πιο διάσημο – ίσως – καγκουρό που έφτασε ποτέ στα ελληνικά γήπεδα από τη μακρινή Αυστραλία. Ήρθε στη χώρα μας το 1985 και για δέκα χρόνια έγραψε ιστορία στην Α’ Εθνική με τη φανέλα της «Ένωσης» και του Αθηναϊκού, αφήνοντας πίσω του μια κληρονομιά αναμνήσεων με θριάμβους, αξέχαστες στιγμές αλλά και μία πολύ δυσάρεστη στιγμή που επηρέασε ακόμη και τον ίδιο.

Ήταν Κυριακή των Βαΐων του 1986 όταν η ΑΕΚ αντιμετώπιζε τον ήδη πρωταθλητή Παναθηναϊκό στο Ολυμπιακό Στάδιο και χρειαζόταν πάση θυσία νίκη για να εξασφαλίσει την έξοδό της στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Σε μια ανύποπτη στιγμή ο Τζίμης Πατίκας δεν μπόρεσε να συγκρατήσει την ταχύτητά του και έπεσε με προβολή πάνω στο Νίκο Σαργκάνη στέλνοντας τον διεθνή άσο στο νοσοκομείο.

Τι κι αν έχουν περάσει 34 ολόκληρα χρόνια από εκείνη τη στιγμή; Ο Ελληνοαυστραλός επιθετικός ότι μόνο δεν ξεχνάει τον τραυματισμό του διεθνή τερματοφύλακα, αλλά αποκαλύπτει ότι εκείνη η φάση τον επηρέασε τόσο πολύ πνευματικά, με αποτέλεσμα να αποκτήσει στην Ελλάδα την ταμπέλα του «χασογκόλη».

Ο Τζίμης Πατίκας έρχεται από το μακρινό Σίδνεϊ να κολλήσει το δικό του χαρτάκι στο άλμπουμ των αναμνήσεων του sportday.gr και οι αποκαλύψεις του για τα χρόνια που έζησε στη χώρα μας ξεκινούν με την ταχύτητα που ο ίδιος… κάλπαζε στον ασβέστη!

Τζίμη σε βρίσκω στην Αυστραλία, στο αγαπημένο σου Σίδνεϊ που άλλωστε γεννήθηκες.

Ναι εδώ γεννήθηκα. Η μαμά μου γεννήθηκε στα Τρίκαλα και ο μπαμπάς στο Περιστέρι, αλλά το 1962 πήραν την απόφαση να έρθουν στην Αυστραλία για να βρουν την τύχη τους. Εδώ γεννήθηκα κι εγώ.

Στο Σίδνεϊ έπαιξες άλλωστε και ποδόσφαιρο για πρώτη φορά, πριν έρθεις στην ΑΕΚ.

Εδώ ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο σε ηλικία 6-7 ετών. Ο μπαμπάς μου ήταν και ο πρώτος μου προπονητής. Ο ίδιος άλλωστε έπαιζε ποδόσφαιρο στην Ελλάδα, πριν έρθει στην Αυστραλία για να βρει δουλειά.

Σε ποια ομάδα έπαιζε ο μπαμπάς σου;

Στον Ατρόμητο φυσικά. Στην ομάδα της γειτονιάς του στο Περιστέρι. Δεν έπαιξε με τον Ατρόμητο στη μεγάλη κατηγορία, αλλά όταν η ομάδα ήταν στη Β’ και τη Γ’ Εθνική. Όταν ήμουν 15-16 χρονών, είχαμε έρθει για διακοπές στην Ελλάδα και πήγα κι εγώ και έκανα κάποιες προπονήσεις με τον Ατρόμητο.

«Με επέλεξε ο Φεργκιουσον για να παίξω στην Αμπερντίν, αλλά δεν άντεξα το κρύο της Σκωτίας!»

Στην Αυστραλία εκείνη την περίοδο που έπαιζες;

Ξεκίνησα να παίζω σε ηλικία 15 ετών στην Σίδνεϊ Σίτι. Σχεδόν αμέσως, λόγω των εμφανίσεων που έκανα με την ομάδα, κλήθηκα στην Εθνική Νέων και πήρα μέρος στα παγκόσμια κύπελλα του 1981 στο Σίδνεϊ και το 1983 στο Μεξικό. Στην Εθνική Νέων με είχαν εντοπίσει σκάουτερς μεγάλων ομάδων και έτσι ήρθε η πρόταση από την Αμπερντίν για να πάω στη Σκωτία.

Σε είχαν δει οι άνθρωποι του Σερ Άλεξ;

Για την ακρίβεια, στην Σίδνεϊ Σίτι είχα προπονητή τον Έρικ Τόμσον, ο οποίος ήταν φίλος του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον και έτσι του μίλησε για μένα. Φυσικά πήγα εκεί και πέρασα από δοκιμαστικά και υπέγραψα συμβόλαιο. Όμως δεν κατάφερα να αντέξω το κρύο της Σκωτίας. Εγώ ήμουν μόνο 17 χρονών, αλλά ήταν και τρομερό το κρύο. Φίλε είχε -15 βαθμούς και χιόνι. Έτσι πήρα την απόφαση να γυρίσω πίσω.

«Η Μπαρτσελόνα, ο Μενότι και οι ενέσεις κορτιζόνης στο γόνατο!»

Η Σκωτία όμως έπαιξε σπουδαίο ρόλο στην καριέρα σου.

Πραγματικά, αυτό που έγινε με τη Σκωτία δεν μπορούσα ούτε κι εγώ να το πιστέψω. Μετά την περιπέτεια με την Αμπερντίν, το 1983 στο Μεξικό παίξαμε για μια ακόμα φορά με αντίπαλο την Σκωτία, στο Παγκόσμιο Κύπελλο Νέων. Εκεί είχα σκοράρει το νικητήριο γκολ και μετά το τουρνουά με πλησίασε ο προπονητής της Μπαρτσελόνα, ο Σέζαρ Λουίς Μενότι και μου είπε ότι με ήθελε στην ομάδα. Εγώ όμως είχα ήδη κάνει εγχείρηση στο γόνατο και αυτό φάνηκε στις ιατρικές εξετάσεις. Ο Μενότι τότε μου είπε ότι δεν έπρεπε να κάνω ενέσεις κορτιζόνης στο γόνατο, γιατί αυτό θα “έβγαινε” σε προβλήματα στα 29-30 μου χρόνια. Όπως και έγινε.

Η Σκωτία δεν ήταν όμως μόνο ο λόγος για να έχεις προτάσεις από ευρωπαϊκές ομάδες, αλλά για να έρθεις και στην ΑΕΚ.

Βέβαια, αφού ξαναβρέθηκα αντίπαλος με τη Σκωτία και στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1986. Τότε όμως ήταν με την αντρική ομάδα και προσπαθούσαμε να πάρουμε την πρόκριση για τα τελικά του Μεξικό. Η Σκωτία είχε παίκτες όπως ο Νταγκλίς, ο Μακ Λις και ο Σούνες.

«Ο Μαύρος ήταν ο θεός μου, από μικρό παιδί ήμουν ΑΕΚ»

Πως έγινε λοιπόν και ήρθες στην ΑΕΚ;

Το ταξίδι μας για τη Σκωτία, έγινε μέσω Αθήνας. Τότε έτυχε και ήταν στο αεροπλάνο ο Γιάννης Χρυσοβιτσάνος, ο οποίος ήταν άμεσος συνεργάτης του προέδρου της ΑΕΚ, του Ζαφειρόπουλου. Μόλις λοιπόν αντιλήφθηκε ότι ήμασταν η αποστολή της Εθνικής Αυστραλίας, ρώτησε αν υπήρχε κάποιος Έλληνας. Εγώ σήκωσα αμέσως το χέρι μου και τότε ήρθε και με ρώτησε: “Τι ομάδα είσαι”; “ΑΕΚ” του απάντησα και του είπα ότι ξέρω τον Μαύρο, τον Αρδίζογλου και άλλους παίκτες.

Όντως ήσουν ΑΕΚ;

Ναι φυσικά. Κάθε εβδομάδα στην Αυστραλία βλέπαμε τα στιγμιότυπα από τους αγώνες του ελληνικού πρωταθλήματος. Ο Θωμάς Μαύρος ήταν ο… θεός μου. Μου άρεσε πολύ. Ήταν και ο μπαμπάς μου ΑΕΚ και πάντοτε μου άρεσε ως ομάδα. Ήταν και ο Αρδίζογλου, ενώ και όταν είχα έρθει για διακοπές στην Ελλάδα, ο θείος μου που ήταν ΑΕΚ με είχε πάει στη Νέα Φιλαδέλφεια και είχα κάνει μια προπόνηση. Από τότε έλεγα ότι θέλω να παίξω στην ΑΕΚ.

Έκανες το όνειρό σου πραγματικότητα δηλαδή.

Μετά τα παιχνίδια με τη Σκωτία, πήρε τηλέφωνο τον πατέρα μου ο Νίκος Στράτος και έκανε την πρόταση να έρθω στην ΑΕΚ. Τότε εγώ είχα βγει καλύτερος ποδοσφαιριστής στην Αυστραλία και πρώτος σκόρερ στο πρωτάθλημα. Συμφωνήσαμε σχεδόν αμέσως και υπέγραψα το συμβόλαιό μου και ήρθα στην Ελλάδα.

Όταν έφτασες πλέον στην Ελλάδα και μπήκες στην ομάδα, πως ένιωσες;

Στην αρχή ήταν δύσκολα. Δεν μιλούσα καλά ελληνικά και ουσιαστικά ήμουν μόνος μου. Δεν σου κρύβω ότι υπήρχαν και στιγμές που έκλαιγα γιατί δεν είχα κανέναν. Στην Αυστραλία ήμουν ο καλύτερος παίκτης του πρωταθλήματος και ξαφνικά ήρθα στην Ελλάδα, αλλά δεν ήμουν τίποτα. Ευτυχώς βέβαια, υπήρξαν αρκετοί άνθρωποι που μου στάθηκαν και με βοήθησαν να προσαρμοστώ.

«Στην αρχή ήταν δύσκολα. Δεν σου κρύβω ότι υπήρχαν και στιγμές που έκλαιγα γιατί δεν είχα κανέναν. Στην Αυστραλία ήμουν ο καλύτερος παίκτης του πρωταθλήματος και ξαφνικά ήρθα στην Ελλάδα, αλλά δεν ήμουν τίποτα!»

Πες μου γι αυτούς.

Αρχικά όλοι οι άνθρωποι της διοίκησης και ειδικά ο Νίκος Στράτος. Από κει και πέρα, προπονητής ήταν ο Γκμοχ, ο οποίος φυσικά και προσπάθησε να με κάνει να νιώσω καλά, αλλά βρήκα στην ομάδα και παίκτες όπως ο Μαύρος, ο Μανωλάς και ο Εστερχάζι, αλλά και άλλα παιδιά που μου στάθηκαν. Τότε ο Μαύρος ήταν η “φίρμα” που πλησίαζε στο τέλος της, αλλά και ο Μανωλάς η “φίρμα” που ξεκινούσε.

«Με έβαλαν να μείνω στο ίδιο δωμάτιο με τον Μαύρο και… έτρεμα ολόκληρος!»

Μου έχουν πει κι άλλοι παίκτες πως ο Θωμάς Μαύρος τους βοήθησε πολύ.

Εμένα σίγουρα με βοήθησε. Θα σου πω και μια ιστορία. Όταν ήρθα στην ΑΕΚ, στην πρώτη μου φορά που πήγα ξενοδοχείο, ήμουν στο ίδιο δωμάτιο με τον Μαύρο. Έτρεμα ολόκληρος. Εγώ μέχρι τότε είχα στο δωμάτιό μου στην Αυστραλία τη φωτογραφία του στον τοίχο και στο δωμάτιό μου στην Αθήνα, στο “Ουράνιο Τόξο”, είχα μπροστά μου τον ίδιο το Θωμά. Με βοήθησε πολύ, με συμβούλεψε να είμαι σωστός και να μην γίνω ρουφιάνος και να γίνω καλύτερος πρώτα για τον εαυτό μου.

Είναι αλήθεια ότι στις πρώτες προπονήσεις προσπαθούσες να κρύψεις ότι είσαι γρήγορος;

Αλήθεια είναι. Από σεβασμό στον Μανωλά και τους υπόλοιπους δεν ήθελα να δείξω ότι είμαι γρήγορος, μόνο και μόνο για να με δει ο προπονητής. Ο Μανωλάς έτρεχε πάντως πρώτος και εγώ πήγαινα πίσω του. Όταν άνοιγε το ρυθμό ο Στέλιος, εγώ τον ακολουθούσα, αλλά δεν τον περνούσα ποτέ. Γύριζε τότε και έλεγε στον Στυλιανόπουλο και τον Χατζή: “Αυτός ο Αυστραλός πρέπει να είναι γρήγορος”. Εγώ καταλάβαινα αλλά δεν μιλούσα. Μόνο στα παιχνίδια έτρεχα γρήγορα και έδειχνα την ταχύτητά μου. Μόνο ο Μπαλής δεν υπολόγιζε κανέναν και έτρεχε πάντα πρώτος (γέλια).

«Από σεβασμό στον Μανωλά δεν ήθελα να δείξω στις προπονήσεις πόσο γρήγορος είμαι. Ο Μανωλάς έτρεχε πρώτος κι εγώ πήγαινα πίσω του. Δεν τον περνούσα ποτέ…»

Πάμε να θυμηθούμε κάποια από τα παιχνίδια και κάποια από τα γκολ που έχεις σημειώσει.

Δεν θα ξεχάσω το πρώτο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό που σκόραρα δύο φορές και πέτυχε και ο Ζάετς δύο γκολ για τον Παναθηναϊκό. Μεγάλες στιγμές έζησα και κόντρα στον Ολυμπιακό όπου και σε εκείνο το ματς σημείωσα δύο γκολ. Θυμάμαι και ένα γκολ που είχα βάλει και κόντρα στον ΟΦΗ με κάτι σαν ψαλιδάκι, αλλά και ένα γκολ με τη Λάρισα στο τέλος του αγώνα, όταν και την κερδίσαμε.

Θυμάσαι το πρώτο σου ματς;

Φυσικά ήταν κόντρα στον Άρη, που είχε αρχηγό τον Ντίνο Κούη και έγινε στο ΟΑΚΑ. Τότε ήταν 80.000 κόσμος στο γήπεδο, αλλά εγώ δεν φοβόμουν όπως κάποιοι λέγανε. Εγώ είχα συνηθίσει να παίζω μπροστά σε τόσο κόσμο στην Αυστραλία με την Εθνική.

«Λόγω της μεγάλης ταχύτητάς μου, μερικές φορές έχανα τα γκολ γιατί ήμουν πιο γρήγορος από την μπάλα!»

Από τα ευρωπαϊκά ματς φαντάζομαι ότι σου έχει μείνει αυτό με τη Μαρσέιγ και το γκολ σου που ακυρώθηκε.

Δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Άλλωστε ποτέ δεν κατάλαβα και γιατί ακυρώθηκε εκείνο το γκολ. Ήμουν τυχερός όμως γιατί έπαιξα στο Champions League και με μεγάλους αντιπάλους. Παίξαμε με την Ιντερ του Ρουμενίγκε και του Πασαρέλα, με την Μαρσέιγ, έπαιξα με αντίπαλους παίκτες όπως ο Φρατζέσκολι, ο Ρομάριο, ο Λεντίνι, ο Αλτομπέλι. Θυμάμαι τα παιχνίδια με τη Μπριζ, έχω πολλές και σπουδαίες αναμνήσεις.

Μίλησες προηγουμένως για τα γκολ που πέτυχες. Εγώ θέλω να σε ρωτήσω όμως και για τα γκολ που δεν… πέτυχες. Έχει μείνει στην ιστορία, άλλωστε, η χαμένη σου ευκαιρία σε ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό!

Κοίτα, εγώ είχα ένα μεγάλο προσόν και αυτό ήταν η ταχύτητά μου. Μερικές φορές όμως, γύριζε μπούμερανγκ αυτό. Λόγω της μεγάλης ταχύτητάς μου, μερικές φορές έχανα τα γκολ γιατί ήμουν πιο γρήγορος από την μπάλα. Αυτό γινόταν μέχρι ενός σημείου, γιατί μετά υπήρξε και κάτι άλλο που δεν το ξέρει ο κόσμος και δεν το έχω πει ποτέ.

«Η φοβία που απέκτησα μετά τον τραυματισμό του Σαργκάνη με έκανε να χάνω τα γκολ!»

Μήπως ήρθε η ώρα να το αποκαλύψεις εδώ, μέσω του sportday.gr;

Θα στο πω και όντως είναι κάτι που θα πω για πρώτη φορά. Σε ένα παιχνίδι είχα κάνει ένα τάκλιν για να προλάβω τη μπάλα και άθελά μου, έσπασα το πόδι του Σαργκάνη. Στεναχωρήθηκα πάρα πολύ, σε σημείο που απέκτησα μετά φοβία και πλέον δεν έμπαινα στις φάσεις όπως έκανα παλαιότερα. Ήμουν πιο προσεκτικός, αλλά αυτό μου κόστισε γιατί έχανα γκολ, όπως το περιβόητο με τον Παναθηναϊκό, γιατί φοβόμουν μην χτυπήσω πάλι τον αντίπαλο τερματοφύλακα.

Ο κόσμος δεν το ήξερε τότε και έλεγε ότι έλεγε για μένα. Τώρα όμως που είμαι σχεδόν 60 χρονών μπορώ να το πω και να το καταλάβουν όλοι. Η φοβία που είχα αποκτήσει, έφταιγε και έχανα τα γκολ. Έτσι λοιπόν και τότε στο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό, όπου τερματοφύλακας ήταν πάλι ο Σαργκάνης, ενώ έπρεπε να κάνω τάκλιν για να σπρώξω απλά την μπάλα στα δίχτυα, δεν το έκανα από φόβο, με αποτέλεσμα να πάει η μπάλα στο δοκάρι.

Ο Μπάγεβιτς τι σου έλεγε;

Ο Μπάγεβιτς για μένα ήταν ένας δεύτερος πατέρας. Με στήριξε και με βοήθησε πάρα πολύ. Μάλιστα δεν ήθελα να φύγω από την ομάδα, όμως εγώ δεν μπορούσα άλλο. Ένιωθα ότι δεν με κρατούσαν τα πόδια μου. Τα γόνατά μου δεν με βοηθούσαν και δεν ήθελα να κοροϊδεύω. Έτσι του είπα ότι θέλω να φύγω και το σεβάστηκε. Έτσι πήγα στον Αθηναϊκό, όπου πέρασα καλά όσο καιρό έπαιξα στην ομάδα.

«Πως βρέθηκα στην Καστοριά… από τα μπουζούκια!»

Στην Ελλάδα όμως έπαιξες και στην Καστοριά που τότε ήταν στην Γ’ Εθνική.

Είχα ένα φίλο που τον γνώρισα στα μπουζούκια και τραγουδούσε. Ο φίλος μου αυτός με γνώρισε με τον Νίκο Τσολάκη που είχε αναλάβει την Καστοριά και με έπεισε να πάω να μιλήσω μαζί του. Πράγματι τα βρήκαμε και πήγα το Δεκέμβριο στην Καστοριά, που ήταν στη Γ’ Εθνική. Εγώ κατάφερα και βγήκα πρώτος σκόρερ της ομάδας και ανεβήκαμε στη Β’ Εθνική, ενώ όταν είχα πάει ήμασταν τελευταίοι. Μετά καταφέραμε να ανέβουμε και στην Α’ Εθνική, αλλά δεν έμεινα, γιατί δεν ήθελα να κοροϊδέψω τον πρόεδρο, γιατί όπως σου είπα είχα θέματα με τα γόνατό μου.

«Δεν μπορώ να έρθω στην Ελλάδα, γιατί αν κάθομαι για πολλές ώρες σε αεροπλάνο, πρήζονται τα γόνατα μου λόγω των πολλών επεμβάσεων που έκανα»

Αυτός ήταν και ο λόγος που τελικά σταμάτησες νωρίς;

Αυτός ήταν ξεκάθαρα ο λόγος. Είχα κάνει 8 εγχειρήσεις στα γόνατά μου και δεν άντεχα άλλο. Γι αυτό σταμάτησα σε ηλικία μόλις 30 χρονών και βγήκε αληθινός ο Μενότι που μου έλεγε ότι θα το “πληρώσω” που έκανα ενέσεις κορτιζόνης στο γόνατο. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν έχω έρθει τόσα χρόνια στην Ελλάδα. Λόγω των πολλών επεμβάσεων στα γόνατά μου, αν καθίσω για μια ώρα πρήζονται τα πόδια μου. Έτσι δεν μπορώ να πετάξω με το αεροπλάνο για πολλές ώρες. Όμως κάποια στιγμή θα το προσπαθήσω.

Θα το προσπαθήσεις για να δεις από κοντά και το νέο γήπεδο;

‘Εκλαψα φίλε όταν είδα τα πλάνα από το νέο γήπεδο. Όταν είδα τον Οκόνσκι να μιλάει και να είναι και ο Μανωλάς δίπλα του. Πόσο θα ήθελα να είμαι εκεί. Αλήθεια. Πάντως τα μαλλιά του Στέλιου άσπρισαν… (γέλια).

«’Εκλαψα φίλε όταν είδα τα πλάνα από το νέο γήπεδο της ΑΕΚ. Όταν είδα τον Οκόνσκι να μιλάει και να είναι και ο Μανωλάς δίπλα του. Πόσο θα ήθελα να είμαι εκεί. Αλήθεια. Πάντως τα μαλλιά του Στέλιου άσπρισαν…»

Μιλάς με παλιούς σου συμπαίκτες;

Έχω μιλήσει πρόσφατα με τον Κλόπα και παλαιότερα με τον Μπατίστα και τον Παπαϊωάννου. Ο Βασιλόπουλος με είχε πάρει τηλέφωνο, όπως και ο Χένρικ Νίλσεν. Στην ομάδα που ήμουν προπονητής, στην Σεν Τζόρτζ, είχα ως προπονητή τερματοφυλάκων τον Σπύρο Οικονομόπουλο. Μετά όμως χαθήκαμε με το Σπύρο.

Συνεχίζεις να είσαι προπονητής;

Φυσικά. Πάντοτε θα είμαι προπονητής και μου αρέσει να δουλεύω με νέα παιδιά. Μάλιστα εγώ ήμουν αυτός που έστειλε τον Πάνο Αρμενάκο στον Παναθηναϊκό. Ένα παιδί που το ξέρω από 5 χρονών και δουλέψαμε μαζί για να φτάσει να κάνει και αυτός το όνειρό του πραγματικότητα.

 

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News