Δρ. Τζακ Λάβλοκ: Ολυμπιονίκης, ετών 39, νεκρός στις ράγες

Εκείνο το πρωί, της 28ης Δεκεμβρίου 1949, ένας άνδρας που ταλαιπωρείτο από γρίπη και είχε ζαλάδες έπεσε από μια αποβάθρα του Μετρό της Νέας Υόρκης στις γραμμές και σκοτώθηκε από διερχόμενο τρένο. Το συμβάν αρχικά καταγράφηκε στο Αστυνομικό Τμήμα της Νέας Υόρκης ως ένας συνηθισμένος θάνατος ενός ανθρώπους «αγνώστων στοιχείων». Την επόμενη μέρα ο κόσμος συγκλονισμένος θρηνούσε για έναν θρύλο των Ολυμπιακών Αγώνων, έναν σεβαστό ιατρικό ερευνητή και έναν από τους μεγαλύτερους Νεοζηλανδούς, τον Τζακ Λάβλοκ, ο οποίος ήταν μόλις 39 ετών.

«Ο Δρ Λάβλοκ σκοτώνεται στο Μετρό, είχε σημειώσει ρεκόρ στους Ολυμπιακούς αγώνες, το 1936» ήταν ο πεζός τίτλος των New York Times πάνω από ένα δίστηλο αφιέρωμα και μια αναφορά αυτόπτη μάρτυρα του δυστυχήματος. Δώδεκα χρόνια νωρίτερα, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης σε όλο τον κόσμο ήταν πολύ πιο ποιητικά στις αναφορές του στη νίκη του Λάβλοκ στα 1500 μέτρα και στο παγκόσμιο ρεκόρ στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου το 1936, επαινώντας τον ως τον καλύτερο δρομέα όλων των εποχών. Το έλεγαν «τέλειο», «θαυμαστό», «άψογο». «Δεν υπήρξε ποτέ τέτοιος αγώνας, ούτε τέτοιος δρομέας», είχε γράψει η έκδοση του Guardian στο Μάντσεστερ.

Η περιγραφή΄στο BBC

Ο αγώνας είχε μείνει στην ιστορία και για την έκσταση του Χάρολντ Άμπρααμς στο ραδιόφωνο του BBC: «Ο Λάβλοκ οδηγεί! Λάβλοκ, Λάβλοκ! δεύτερος ο Κάνινγκχαμ, τρίτος ο Μπεκάλι. Έλα, Τζακ! Εκατό γιάρδες για να φτάσει. Έλα, Τζακ! Θεέ μου, τα κατάφερες! Τζακ, έλα! Ο Λάβλοκ κερδίζει, πέντε γιάρδες, έξι γιάρδες, κερδίζει, κέρδισε, τέρμα!». Ο Χάρολντ Άμπρααμς είχε ενθουσιαστεί τόσο που έμεινε κι αυτός στην ιστορία διότι λόγω του ενθουσιασμού του είχε παρακάμψει πλήρως το αυστηρό πρωτόκολλο του BBC και τον καθωσπρεπισμό που αυτό επιβάλλει.

Στο προσωπικό του ημερολόγιο, ο Λάβλοκ περιέγραψε ήρεμα τον αγώνα και την τακτική που ακολούθησε, αυτό το αριστούργημα του ως «καλλιτεχνική δημιουργία».

Μετά τον αγώνα, ο Λάβλοκ λατρεύτηκε από το πλήθος, πολιορκήθηκε από δημοσιογράφους, επαινέθηκε από τον Αδόλφο Χίτλερ και προσκλήθηκε σε μια περιοδεία διασημοτήτων στη Νέα Ζηλανδία, η οποία χρηματοδοτήθηκε από την κυβέρνηση. Από τότε, έχει γίνει μια φιγούρα που άγγιζε τα όρια του μύθου.

Αυτοκτονία και φασιστικές συμπάθειες

Πώς έσβησε, λοιπόν, εκείνη τη βροχερή ημέρα στον σταθμό του Μετρό της Νέας Υόρκης; Πώς χάθηκε στις 9.30, εκείνο το χειμωνιάτικο πρωινό; Πώς στη συνέχεια το όνομα αυτού του πολυαγαπημένου και δημοφιλούς ανθρώπου μολύνθηκε από κουτσομπολιά για νευρωτική αυτοκτονία και φασιστικές συμπάθειες;

Ο Τζόνι «Τζακ» Λάβλοκ γεννήθηκε από Αγγλους μετανάστες στις 5 Ιανουαρίου 1910 στο Κράσινγκτον. Άριστος μαθητής έφτασε στο Πανεπιστήμιο του Οταγκο. Σπούδασε ιατρική και το 1931 κέρδισε υποτροφία για το Κολέγιο Εξετερ της Οξφόρδης. Το 1945, υπηρετώντας κοντά στο Λονδίνο στο Ιατρικό Σώμα Στρατού της Βρετανίας, ο Λάβλοκ παντρεύτηκε τη Σίνθια Τζέιμς, μια Αμερικανίδα που εργαζόταν στο Γραφείο Στρατηγικών Υπηρεσιών και στο Αμερικανικό Νοσοκομείο.

Μετά τον πόλεμο, μετακόμισαν στη Νέα Υόρκη. Το 1948 είχαν δύο μικρές κόρες και ένα μεγάλο σπίτι κοντά στο πάρκο Prospect του Μπρούκλιν, σε μικρή απόσταση με τα πόδια από το σταθμό του μετρό Beverly Road. Είναι μια περιοχή που ονομάζεται Kensington, πολυτελής εκείνη την εποχή.

Σε αυτό το σπίτι, ο Δρ Λάβλοκ συνέχισε την έρευνά του εν καιρώ πολέμου για την αποκατάσταση σοβαρά τραυματισμένων στρατιωτών. Διορίστηκε βοηθός διευθυντής στο Τμήμα Φυσικής Ιατρικής στο Νοσοκομείο Ειδικής Χειρουργικής της Νέας Υόρκης και λίγους μήνες πριν από το θάνατό του, του απονεμήθηκε μια αναγνωρισμένη ερευνητική υποτροφία. Χωρίς να τρέχει πια, ανέπτυξε άλλη μια ταχύτατη καριέρα.

Το μοιραίο πρωινό

Στις 28 Δεκεμβρίου, παρά το γεγονός ότι τον ταλαιπωρούσε η γρίπη, πήγε στο νοσοκομείο νωρίς, αλλά τηλεφώνησε στη Cynthia πριν από τις 9 το πρωί για να της πει ότι αισθανόταν πιο άρρωστος και ζαλισμένος και ότι θα επέστρεφε σπίτι. Η όραση και η ισορροπία του είχαν διαταραχθεί από ένα ατύχημα στην ιππασία το 1944. Τα γυαλιά του βρέθηκαν στην τσέπη του.

Πήρε τη γραμμή εξπρές D με προορισμό τον σταθμό Church Avenue. Στάθηκε στην αρχή της αποβάθρας. Στο συγκεκριμένο σταθμό, πριν φτάσει ο συρμός κινείται σε χαμηλότερο επίπεδο. Έτσι η οπτική του επιβάτη που περιμένει δεν είναι καλή. Προφανώς ο Λάβλοκ έσκυψε για να προσπαθήσει να δει το τρένο που ερχόταν. Ο καθηγητής Ροτζερ Ρόμπινσον, καταξιωμένος συγγραφέας θεμάτων που σχετίζονται με τον στίβο, έκανε μια σχετική έρευνα. Παρατήρησε ότι οι περισσότεροι ταξιδιώτες που στέκονται σε αυτο το σημείο της αποβάθρας, σκύβουν τουλάχιστον μία φορά για να δουν αν έρχεται το τρένο.

Ο μηχανοδηγός, Πάτρικ Χέιντεν, «τον είδε να πέφτει και γρήγορα φρέναρε, αλλά βαγόνια πέρασαν πάνω από το σώμα», ανέφεραν οι Times και ο ιατροδικαστής αποδέχτηκε τη μαρτυρία του Χέιντεν και ότι επρόκειτο για «τυχαία πτώση». Αν ο άντρας είχε πηδήξει, ο Χέιντεν θα το είχε δει.

Η υπόθεση αυτοκτονίας εμφανίστηκε όταν ο Νεοζηλανδός συγγραφέας μυθοπλασίας Τζέιμς ΜακΝις πρόσθεσε αυτή την «πικάντικη» εκδοχή στο μυθιστόρημά του «Λάβλοκ» (1986). Χρησιμοποίησε κάποιες εικασίες αυτοκτονίας των ταμπλόιντ παρά τις διαμαρτυρίες και το πλήγμα που προκάλεσαν στην οικογένεια του Λάβλοκ.

Ο ΜακΝις πρόσθεσε και τον αβάσιμο ισχυρισμό ότι υπήρξε «ψυχική αστάθεια στην οικογένεια Lovelock». Οι κόρες του Λάβλοκ, ήταν ηλικίας 3 και 2 ετών όταν πέθανε

Όσον αφορά το κουτσομπολιό ότι ο Λάβλοκ προπολεμικά είχε εκδηλώσει φασιστικές συμπάθειες διαψεύδεται εύκολα από τη γραφή του ίδιου του Λάβλοκ. Σε ένα δοκίμιο για τη «Νεολαία και τον Σύγχρονο Αθλητισμό», που γράφτηκε το ταραχώδες 1935, ο Λάβλοκ είναι καυστικός για τη Γερμανία και την Ιταλία, «τα δύο έθνη όπου οι δικτάτορες ανέλαβαν πρόσφατα τη διοίκηση όλων των τμημάτων της ζωής των λαών τους».

Η πτώση από άλογο

Μάλλον όλα οφείλονται σε μια πτώση του Λάβλοκ όταν έκανε ιππασία στην Αγγλία το 1940. Είχε μείνει αναίσθητος για αρκετή ώρα και είχε σπάσει το χέρι του και το πόδι του. Το ατύχημα του προκαλούσε ζάλη και πρόβλημα στην όραση και μάλλον αυτά συνέβαλαν στον τυχαίο θάνατό του.

Η άλλη φαντασίωση του ΜακΝις είναι ότι ο Λάβλοκ είχε ομοφυλοφιλικές τάσεις, κάτι με το οποίο γελούν όσοι έχουν διαβάσει προσεκτικά το ημερολόγιο του. Κυρίως τις αναφορές του σε… βραδινό «κρίκετ» με διάφορες νεαρές γυναίκες.

Ο Λάβλοκ υπήρξε μια τεράστια μορφή αθλητή που έζησε σύντομα. Το όνομά του έχει δοθεί σε στάδια, δρόμους και κτίρια. Έγινε γραμματόσημο. Το χάλκινο άγαλμα της Margriet Windhausen στο Timaru Boys’ High School θεωρείται ένα από τα καλύτερα αθλητικά γλυπτά που έγινε ποτέ. Υπάρχουν δεκάδες εξαιρετικά βιβλία ή δοκίμια για τον Λάβλοκ.

Όταν πήρε την υποτροφία Rhodes Scholarship στην Οξφόρδη, ο πρύτανης Μπιλ Τόμας επαίνεσε το «καλά ισορροπημένο μυαλό του ικανό να διαπρέψει σε οποιονδήποτε κλάδο σπουδών», την «ήρεμη αποτελεσματικότητα» της ηγετικής μορφής του, την «καλή κοινή λογική» και την «ακεραιότητά του», την «πλήρη προσωπικότητα του» και τους «ανεπιτήδευτους τρόπους» του.

Σαν Σήμερα: Τι συνέβη στην Ελλάδα και τον κόσμο στις 28 Δεκεμβρίου

2013: Η 13χρονη Σταυρούλα Τσολακίδου του Σκακιστικού Ομίλου Καβάλας κατακτά το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νεανίδων (Κάτω των 14) τερματίζοντας πρώτη ανάμεσα σε 126 παίκτριες από 63 χώρες με 8 νίκες, 2 ισοπαλίες και μία ήττα. Το πρωτάθλημα διεξήχθη στις εγκαταστάσεις του Πανεπιστημίου Αλ Άιν (120 χλμ από το Ντουμπάι) στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, όπου πήραν μέρος 1850 σκακιστές και σκακίστριες σε όλες τις κατηγορίες, ενώ η νεαρή παίκτρια που ανέβασε τον βαθμό Elo της στις 2132 μονάδες έχει προπονητή τον Θανάση Μαστροβασίλη.

2009: Η Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή σε αναγνώριση του έργου της Ένωσης των Ελλήνων Συμμετασχόντων σε Ολυμπιακούς Αγώνες (ΕΣΟΑ) και της προσφοράς της στην προώθηση του Ολυμπιακού Κινήματος, αλλά και συνακόλουθα με την εισήγηση της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής παραχωρεί Γραφείο στο κτίριό της επισημοποιώντας την αναγνώριση της ΕΣΟΑ ως του επισήμου οργάνου των Αθλητών των Ολυμπιακών Αγώνων.

1999: Διεξάγεται το 4ο Eurostars στην παγωμένη Μόσχα μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Ο Νίκος Οικονόμου συμμετέχει για τέταρτη φορά με την ομάδα της Ανατολής, η οποία κερδίζει με 112-107. Πολυτιμότερος παίκτης του αγώνα ανακηρύσσεται ο Tyus Edney της ομάδας της Δύσης.

1996: Η Κυπριακή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου ξεκινά τη διενέργεια έρευνας ύστερα από καταγγελίες του Τύπου, ότι παίκτες της εθνικής ομάδας στοιχημάτισαν υπέρ της Βουλγαρίας, αντιπάλου της Κύπρου, δύο εβδομάδες νωρίτερα (14/12).

Πρώτο All-Star Game στο μπάσκετ στο ΣΕΦ

1991: Γίνεται το πρώτο All-Star Game στο μπάσκετ στο ΣΕΦ μεταξύ των κορυφαίων Ελλήνων (μελών ΠΣΑΚ) και των κορυφαίων ξένων της Α1 κατηγορίας. Το κλου της βραδυάς είναι το κάρφωμα του John Hutson που κάνει θρύψαλα το ταμπλώ.

1990: Σε δημοσκόπηση ιταλικής εφημερίδας οι αναγνώστες ψηφίζουν τον Diego Maradona ως τον πιο μισητό άνθρωπο στην Ιταλία μπροστά από τον George Bush, τον Sadam Housein και την Madonna.

1968: Ο Χρήστος Ζούπας σκοράρει 32 πόντους εναντίον της Γιουγκοσλαβίας στην Σμύρνη. Ο παίκτης του Αμύντα και της ΑΕΚ θα συμπληρώσει με την εθνική ομάδα μπάσκετ 52 συμμετοχές και θα σκοράρει συνολικά 352 πόντους στα 10 συνολικά χρόνια που θα αγωνιστεί (1962-1972).

1966: Πεθαίνει από καρκίνο, σε ηλικία 29 ετών, ο play-maker της ΑΕΚ, Γιώργος Μόσχος. Προς τιμήν του η “‘Ενωση” θα δώσει το όνομά του στο κλειστό γήπεδο του μπάσκετ.

1966: Η Αμερικανίδα Catherine Ball καταρρίπτει στο Φορντ Λόντερντεϊλ το παγκόσμιο ρεκόρ των 100μ στο πρόσθιο με 1:15.6 κάνοντας την εμφάνισή της στους πίνακες των παγκοσμίων ρεκόρ. Την επόμενη χρονιά (19/8/67) θα το κατεβάσει στο 1:14.6 και την μεθεπόμενη (25/8/68) στο 1:14.2.

1902: Διεξάγεται ο πρώτος αγώνας επαγγελματικού αμερικάνικου ποδοσφαίρου σε κλειστό γήπεδο. Η ομάδα της New York κερδίζει την Syracuse με 6-0 μπροστά σε 3.000 θεατές στο Madison Square Garden της Νέας Υόρκης.

1895: Οι αδερφοί Λουμιέρ (Auguste Marie Louis Nicolas and Louis Jean Lumiere) κάνουν την πρώτη δημόσια εμπορική προβολή στο Παρίσι. Η παρουσίαση, που γίνεται από τον κινηματογράφο, μηχανή δικής τους επινόησης, που πατενταρίστηκε στις 13/2/1895, αποτελείται από 10 μικρά φιλμ, όπου το κάθε ένα είναι 17 μέτρα και κρατά περίπου 50 δευτερόλεπτα. Σε αυτά περιλαμβάνεται και το πρώτο τους φιλμ “Sortie des Usines Lumiere a Lyon” (Εργάτες που Βγαίνουν από το Εργοστάσιο Λουμιέρ στη Λυόν), το οποίο γυρίστηκε στις 19/3/1895. Η πρώτη τους ιδιωτική προβολή όμως είχε προηγηθεί στις 22/3/1895.