Αργεντινή: Ο Λιονέλ Σκαλόνι δικαιούται την ανανέωση, αλλά δεν μοιάζει με καλό νέο

Ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου της Αργεντινής, Κλαούντιο Τάπια, ευτυχής ως ο ισχυρός άντρας της χώρας που θα είναι η παγκόσμια πρωταθλήτρια τουλάχιστον ως τον Ιούλιο του 2026, είχε τη διάθεση να περιαυτολογήσει: «Μας επέκριναν όταν προσλάβαμε τον Σκαλόνι, αλλά νικήσαμε. Δεν έχω οποιαδήποτε αμφιβολία ότι θα παραμείνει».

Όταν ο Σκαλόνι προσελήφθη, δεν υπήρχε ένας Αργεντινός που να μη θεωρήσει ότι η ομοσπονδία πήρε μια καταδικαστική απόφαση για το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα. Στη χώρα, δύο είναι οι κατηγορίες προπονητών που γίνονται αποδεκτές: ή οι θρυλικοί ποδοσφαιριστές ή οι τεχνικοί με το σπουδαίο όνομα.

Ο Σκαλόνι, στις ακαδημίες των εθνικών ομάδων από το 2017, αφού έκανε ένα χρόνο ως συνεργάτης στη Σεβίλλη, δεν έπειθε. Όμως για την Ομοσπονδία η πρόσληψή του ήταν ένα καμπανάκι, αφού ο Λιονέλ Μέσι είχε αποχωρήσει τον προηγούμενο χρόνο, μετά το Copa America. Βουτηγμένοι στο εθνικό πένθος για την απώλεια, οι Αργεντινοί δεν χάρισαν στους ιθύνοντες ότι πήραν τις αποφάσεις τους με γνώμονα το να τον πείσουν να επιστρέψει.

Στην πρώτη συνέντευξή του ως εκλέκτορας του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος, ο Σκαλόνι ήταν βουτηγμένος στη συγκίνηση. Για εκείνον ήταν απίστευτη η ευκαιρία που του δόθηκε. Γκασταρμπάιτερ από τα 19 του, το 1997, όταν έφυγε ύστερα από ένα χρόνο στην Εστουδιάντες για να γίνει μέλος της υπέροχης Ντεπορτίβο λα Κορούνια, επέστρεφε στο σπίτι του.

Ένιωθε ότι πολλοί από τους Αργεντινούς που είχαν φύγει, δεν είχαν ευκαιρία να το κάνουν. Ο στόχος, βεβαίως, ήταν πολύ μεγάλος: να δώσει στον Μέσι μια αληθινή ομάδα, με παίκτες που θα ήταν ο πυρήνας τους και δίχως συζήτηση για αυτό. Ο Σκαλόνι σε αυτόν το ρόλο διέπρεψε.

Επιπλέον, του έδωσαν ότι ήταν εξαιρετικός στο να ματσάρει σωστά τους αντιπάλους και να χρησιμοποιεί τους κατάλληλους ποδοσφαιριστές για τη συνθήκη. Δεν δίστασε να κάνει αλλαγές στην ομάδα που κατέκτησε το Copa America το 2021: οι Έντσο Φερνάντες και Χούλιαν Άλβαρες είναι εκείνοι που επωφελήθηκαν περισσότερο από αυτές.

Το πρόβλημα για την επόμενη μέρα, βεβαίως, είναι πασιφανές: ο Μέσι ναι μεν θέλει να παίξει ακόμα ορισμένα ματς ως παγκόσμιος πρωταθλητής, αλλά είναι βέβαιο πως δεν θα μπει στον ντορβά να παραμείνει έως και την επόμενη μεγάλη διοργάνωση. Φτάνοντας στο πικ της πνευματικής διαύγειάς του (και πιθανότατα στο πικ της πνευματικής διαύγειας κάθε ποδοσφαιριστή ιστορικά) στο Παγκόσμιο Κύπελλο, αυτό θα έμοιαζε κάπως με ιεροσυλία.

Ο Σκαλόνι μπόρεσε να χτίσει ένα ισχυρό σύνολο που περικύκλωσε τον καλύτερο ποδοσφαιριστή της ομάδας του, αλλά τι θα γίνει χωρίς πυρήνα; Θα πρέπει να κάνει τακτική 180 μοιρών, να αλλάξει εντελώς τη λογική του και, επιπλέον, να χάσει, ουσιαστικά, μία τετραετία την οποία θα μπορούσε να εξαργυρώσει με ένα καλό συμβόλαιο σε μια ομάδα που θα είχε καθημερινή τριβή για εννιά με δέκα μήνες το χρόνο.

Οι μνηστήρες που κλείνουν και οι ηγέτες

Με τη δήλωση που έκανε ο Τάπια για τον Σκαλόνι, αναδείχθηκε πρώτον ότι οι δύο πλευρές δεν έχουν μιλήσει, κάτι που είναι φυσιολογικό τόσο για την περίοδο χάριτος όσο και για την κούραση που σηκώνει ο προπονητής της εθνικής Αργεντινής. Μοιάζει επίσης η ομοσπονδία να μην είναι ιδιαιτέρως διατεθειμένη να αλλάξει εν τοις πράγμασι καταστάσεις, εφόσον της ζητηθεί.

Για τον Σκαλόνι είναι εξόχως σημαντικό ότι έμεινε πίσω, επανέκτησε τους δεσμούς του με εκείνους που δεν έφυγαν ποτέ από τη χώρα και που πια νιώθουν ότι είναι ένας από αυτούς. Παρ’ όλα αυτά, η αλλαγή είναι πελώρια. Θα πρέπει να στηριχθεί σε έναν κορμό ποδοσφαιριστών από την ομάδα που κατέκτησε το τρόπαιο στο Κατάρ, αλλά χωρίς κάποιο πρόσωπο να έχει ξεχωρίσει. Ίσως βγει στην πορεία, αλλά προς το παρόν δεν φαίνεται.

Διότι μοιάζει βέβαιο ότι η Αργεντινή δεν θα έχει φύσει ηγέτη στο επόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο και αυτό θα συνέβαινε ακόμα κι αν συνέχιζε ο Μέσι, στα 39 του. Επίσης, υπάρχει και κάτι ακόμα πολύ σημαντικό. Με την «αλμπισελέστε» να φαίνεται πως είναι έτοιμη να εισέλθει σε μια μεταβατική περίοδο, για τον ίδιο είναι πολύ καλύτερο να είναι εκείνος που έφυγε ως νικητής παρά να απολυθεί στην τελική ευθεία για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2030, που μπορεί να γίνει και στην Αργεντινή.

Επίσης, για την Ομοσπονδία είναι δίκοπο μαχαίρι το να ανανεώσει γρήγορα τη συνεργασία μαζί του. Οι δύο πιο δυνατοί υποψήφιοι για να αναλάβουν την τεχνική ηγεσία του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος ακούστηκαν για τις λατινοαμερικανικές εθνικές που ζητούν προπονητή.

Ο Μαρσέλο Μπιέλσα φαίνεται ότι ενδιαφέρει πολύ την Ουρουγουάη, που μετά τον αποκλεισμό της στους ομίλους του Παγκόσμιου Κυπέλλου του 2022 με προπονητή τον Ντιέγκο Αλόνσο, ψάχνει το πατρικό αντίδοτο του Όσκαρ Ταμπάρες. Από την Τρίτη, 27 Δεκεμβρίου, δε, στη Βραζιλία κοχλάζουν για το ότι στη λίστα των υποψήφιων τεχνικών είναι ο Μαρσέλο Γκαγιάρδο, ο προπονητής της Ρίβερ Πλέιτ που δεν έχει δύο μήνες που άφησε τους «μιγιονάριος», χωρίς να διαμηνύσει τον επόμενο σταθμό του.

Επιπλέον, ο Ντιέγκο Σιμεόνε, που θα μπορούσε να είναι ένας τρίτος υποψήφιος, δεν έχει ως στόχο να αφήσει την Ατλέτικο Μαδρίτης και περισσότερο τον ενδιαφέρει να πείσει τον Ζοάο Φέλιξ να παραμείνει στην πρωτεύουσα, παρά να χτίσει γέφυρα με την ομοσπονδία ποδοσφαίρου της χώρας του.

Ο Σκαλόνι, πάντως, εκπλήρωσε την αποστολή του. Αναγκαστικά, οι πόντοι που του δίνονται για την κατάκτηση του Παγκόσμιου Κυπέλλου δεν είναι εκείνοι που θα έπαιρνε άλλος προπονητής. Αυτό σημαίνει ότι στην (όποια) διαπραγμάτευση δεν έχει το ισχυρό χαρτί που θα ήθελε.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News