Λίβερπουλ: Περπατά μόνος του ο Γιούργκεν Κλοπ μέσα στη θύελλα;

Η Λίβερπουλ μοιάζει «κολλημένη» στη μέση. Τα πάντα αυτή τη σεζόν μένουν μισά. Μισόλογα από τον Γιούργκεν Κλοπ για το τί φταίει και η ομάδα του βρίσκεται στο μέσο της βαθμολογίας. Μισόλογα από τη διοίκηση για το μέλλον του κλαμπ, μισόλογα και από τους παίκτες για το δικό τους μερίδιο ευθύνης.

Το πρόβλημα είναι πως όλοι έχουν φταίξει, αλλά και πως όλοι από τη μεριά τους έχουν δίκιο. Ένα αδιέξοδο στα μισά του δρόμου της Premier League, με τη Ρεάλ Μαδρίτης να πλησιάζει και το Champions League να μοιάζει ως η μόνη διέξοδος.

Μήπως στραβά αρμενίζει;

Το πρόβλημα της Λίβερπουλ μοιάζει να είναι πως αρμενίζει στραβά γι’ αυτό που έχει εξελιχθεί το ποδόσφαιρο τα τελευταία χρόνια και στο οποίο η ίδια έχει συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό. Το Fenway Sports Group προέρχεται από την κουλτούρα του baseball όπου ο «βασιλιάς» είναι τα data και η σωστή ανάλυσή τους.

Με αυτή τη μέθοδο, η Λίβερπουλ δημιούργησε μια ομάδα ελεγχόμενου κόστους και σε μια 10ετία από τα 340 εκατομμύρια ευρώ που έδωσε ο Τζον Γ. Χένρι για να την αποκτήσει, τώρα το Forbes την αξιολογεί στα τέσσερα δισεκατομμύρια και το FSG ζητάει 4,5 δισ. από τους ενδιαφερόμενους για να κάτσει στο τραπέζι μαζί τους.

Η επιτυχία της Λίβερπουλ άνοιξε την πόρτα για καλύτερη ανάλυση των δεδομένων από τα μεγάλα κλαμπ. Παράλληλα, στην κουλτούρα των αμερικάνικων σπορ είναι η κυκλική επιτυχία και γίνεται αποδεκτό από όλους πως τα «παράθυρα» ανοιγοκλείνουν σχετικά γρήγορα. Στο ποδόσφαιρο, όμως, αυτό δεν γίνεται αποδεκτό από τη μεγάλη μάζα. Πρέπει να είσαι… εκεί συνέχεια, κάθε σεζόν. Ιδίως όταν εκεί βρίσκονται οι… απέναντι.

Το FSG μπορεί να πει στον Κλοπ πως σ’ ένα ρόστερ που διεκδίκησε μέχρι την τελευταία στιγμή τέσσερις τίτλους πρόσθεσε μεταγραφές 140 εκατομμυρίων ευρώ. Πήρε τον δεύτερο καλύτερο διαθέσιμο στράικερ της αγοράς (Ντάρβιν Νούνιες), έναν ακόμη ανερχόμενο αστέρα (Κόντι Γκάκπο) και είχε ήδη προετοιμάσει το έδαφος για το αντίο του Σάντιο Μανέ από την περασμένη σεζόν με την αγορά του Λουίς Ντίας. Συν ότι έκανε κινήσεις για το μέλλον (Φάμπιο Καρβάλιο), αλλά και για να ικανοποιήσει την ανάγκη του προπονητή για ποικιλία στον τρόπο παιχνιδιού (Άρτουρ).

Κανείς δεν ξέρει τίποτα…

Πρόσφατα και πιο συγκεκριμένα μετά την ήττα της Τσέλσι από τη Μάντσεστερ Σίτι με 4-0 για το FA Cup, οι «The Times» παρουσίασαν πως η Τσέλσι θα έπρεπε να «τρέχει» με μια μοντέρνα λογική όπως η Μπράιτον και η Μπρέντφορντ. Αμφότερες ανήκουν σε μεγιστάνες του στοιχήματος και είναι data-driven. Όπως και η Λίβερπουλ…

Ωστόσο, η Μπράιτον και η Μπρέντφορντ παίζουν με τα λεφτά στην… τράπεζα. Στόχος είναι η παραμονή και ότι παραπάνω καλοδεχούμενο γιατί σημαίνει ακριβές πωλήσεις. Στόχος της Λίβερπουλ είναι η κατάκτηση τροπαίων, αλλά για να συμβεί αυτό θα πρέπει να κάνει ιστορικές πορείες – που σε δύο περιπτώσεις δεν έφτασαν!

Κανείς δεν μπορεί να πει πως αυτή η ομάδα δεν έχει νοοτροπία νικητή. Κανείς δεν μπορεί να πει πως η διοίκηση δεν στηρίζει εμπράκτως τον προπονητή – εκτός κι αν αντιλαμβάνεται τις μπίζνες του ποδοσφαίρου σαν το Football Manager και μάλιστα με… κόλπο. Κανείς δεν μπορεί να πει πως αυτοί οι παίκτες είναι κακοί.

Οπότε τί φταίει; Μια ομάδα είναι ένας ζωντανός οργανισμός και η ζωή της δεν είναι μια ευθεία γραμμή ή μόνο προς τα μπροστά. Οι τραυματισμοί, η αίσθηση πως πάντα κάτι γίνεται και διακόπτεται το μομέντουμ, το ντεφορμάρισμα ορισμένων παικτών συν την καλύτερη αντιμετώπιση από τους αντιπάλους είναι αρκετές εξηγήσεις.

Ίσως και ό,τι πιο σταθερό υπάρχει όταν η διοίκηση τον Νοέμβριο ψάχνει συμπαίκτη, αλλά τον Ιανουάριο πωλείται εξ ολοκλήρου. Όταν οι παίκτες τον Οκτώβριο λένε ότι ξέρουν τι φταίει και πως να το φτιάξουν, αλλά τον Ιανουάριο η κατάσταση μοιάζει μάλλον χειρότερη. Κι όταν ο προπονητής βρίσκει δικαιολογίες στα… λεφτά των αντιπάλων, ενώ η δική του ομάδα επενδύει κι αυτή πολλά χρήματα σε μεταγραφές και μισθούς.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News