Μάικλ Τζόρνταν: Η γωνιά του δαχτυλιδιού στη Βαρκελώνη

Ο Μάικλ Τζόρνταν κλείνει τα 60 του στις 17 Φεβρουαρίου του 2023. Ήταν η πιο αναγνωρίσιμη φιγούρα παγκοσμίως στα σπορ, ο πρώτος που ήταν πραγματικά γνωστός με σύγχρονους όρους. Δεν είχε γίνει κάτι παρόμοιο με εκείνους τους δύο που άλλαξαν το NBA, δηλαδή τον Μάτζικ Τζόνσον και τον Λάρι Μπερντ.

Ο Τζόρνταν είχε, στις αρχές του ’90, το διαμέτρημα του Μάικλ Τζάκσον και της Μαντόνα. Ως φιγούρα, είχε φτάσει στη θέωση. Στην Ελλάδα, δεν έπρεπε να είσαι ακριβώς μύστης του μπάσκετ για να έχεις ακούσει για τον Μάτζικ και τον Μπερντ, αλλά δεν ήταν ακριβέστατα τα χαρακτηριστικά τους ούτε υπήρχαν διαθέσιμες οι ανθυπολεπτομέρειες που θα έκαναν τον κόσμο τους οικείο.

Θα πρέπει, κιόλας, να υπολογιστούν τα χρόνια. Από τότε που το NBA ανακάλυψε το μήνα που τρέφει τους 11, δηλαδή στους τελικούς του 1984 μεταξύ των Λος Άντζελες Λέικερς και των Μπόστον Σέλτικς, ως τη στιγμή που έγινε η πρώτη αρκετά μεγάλη ώστε να προλογίζει το μέλλον ευρωπαϊκή έξοδος προς την άλλη μεριά του Ατλαντικού, το 1989, είχε περάσει μόλις μια πενταετία.

Το NBA ένιωθε σίγουρο ότι μπορούσε να κάνει το άνοιγμα στην παγκόσμια αγορά, ακριβώς επειδή είχε πετύχει σε ό,τι αφορά την ύπαρξή του. Οι τελικοί που ο Μάτζικ έπαιξε με τον Μπερντ ήταν το σημείο εμπορικής στροφής σε αυτόν το γιγαντιαίο κολοσσό και ο Τζόρνταν ήταν ο πρώτος που πέρασε πραγματικά τα σύνορα.

Στα ημέτερα, η (όποια) πρόσβαση συνδέθηκε με την ιδιωτική τηλεόραση. Ο υπογράφων τυγχάνει να θυμάται την αγωνία του να αρχίσει ο πρώτος τελικός του 1991 μεταξύ των Σικάγο Μπουλς και των Λος Άντζελες Λέικερς σε ένα νεογέννητο MEGA, το οποίο είχε συνδεθεί με το Σικάγο και το δημοσιογράφο Νίκο Παπαδογιάννη για ώρες, χωρίς να γίνεται κάτι. Ήταν μια εισαγωγή στο κλίμα των τελικών.

Την επόμενη χρονιά, κατά τη διάρκεια των τελικών του 1992 μεταξύ των Μπουλς και των Λέικερς, θυμάται ότι στο δημοτικό σχολείο με τις μπασκέτες οι μεγαλύτεροι, τύπου τρία ή τέσσερα χρόνια, δηλαδή οριακά στην τρίτη γυμνασίου, που βρίσκονταν εκεί χασκογελούσαν επειδή ο Ντρέξλερ τόλμησε να αμφισβητήσει τον «Μιχαλάκη», ο οποίος σίγουρα θα οδηγούσε το Σικάγο σε έναν ονειροκόσμο.

Η κόκκινη φανέλα με το 23, τι Versace και τι Armani τσαμπουνάτε, είχε έναν μυστικισμό που έμοιαζε να μη συγκρίνεται με οτιδήποτε άλλο. Το καλοκαίρι εκείνο, βέβαια, με τους Μπουλς πρωταθλητές, οι Αμερικανοί θα ερχόντουσαν στην Ευρώπη με τη μορφή της Dream Team.

Το Παναμερικανικό Πρωτάθλημα, το οποίο έπρεπε να κατακτήσουν για να προκριθούν, δεν μεταδόθηκε στην Ελλάδα, αλλά ένα από τα δύο ιδιωτικά κανάλια της εποχής έδειξε όλα τα φιλικά παιχνίδια που έδωσαν στις ΗΠΑ πριν ταξιδέψουν στη Βαρκελώνη.

Ήταν τόσο ανέλπιστο, που έπρεπε όλοι όσοι τα παρακολούθησαν να το δουν ως θείο δώρο. Ουδείς το δικαιούτο τω όντι να ανοίγει την ελληνική τηλεόρασή του ένα απόγευμα καθημερινής τον Ιούνιο για να δει τους κορυφαίους παίκτες στο NBA.

Ο Τζόρνταν ήταν ο πρώτος που συμφώνησε με την Ομοσπονδία να παίξει στην Dream Team. Ο διευθυντής Επιχειρήσεων, Ροντ Θορν, τον κάλεσε στο τηλέφωνο και τον δελέασε, λέγοντάς του ότι οι σπουδαιότεροι παίκτες του NBA θα βρίσκονταν στη Βαρκελώνη και δεν έπρεπε να λείπει εκείνος. Στην πραγματικότητα, δεν είχαν κλείσει οποιονδήποτε και ξεκινούσαν από τον Τζόρνταν, διότι ήξεραν πως αν εκείνος έλεγε ναι, δεν υπήρχε περίπτωση οποιοσδήποτε να αρνηθεί.

Έχουν περάσει 31 χρόνια από τότε και το θέμα της καρατόμησης του Αϊζάια Τόμας ακόμη σχολιάζεται σαν να συνέβη χθες, λες και προλαβαίνει οποιοσδήποτε να το αλλάξει. Αυτό που συνάγεται από τα λεγόμενα, είναι πως ο Τζόρνταν είχε λόγο στα κέντρα αποφάσεων και ότι ερωτάτο για το πώς έπρεπε να φτιαχτεί η ομάδα.

Ο ίδιος αποδείχθηκε και μεγαλόκαρδος ως ένα σημείο: ήταν αυτός που του πρότειναν να γίνει ο αρχηγός της ομάδας και αποφάσισε ότι οι παλιότεροι στην επετηρίδα, ο Μάτζικ και ο Μπερντ, προηγούνταν. Αλλά ήταν και εκείνος που δεν άφησε οποιοδήποτε περιθώριο στη σκέψη ότι, όποιος κι αν ήταν ο αρχηγός, ο ίδιος θα υπήρχε στην ομάδα ως ο πραγματικός Alpha Dog της.

Το έδειχνε, άλλωστε, κάθε μέρα στις προπονήσεις.

Η εχθρότητα με τον Ντρέξλερ

Μια προπόνηση ήταν αρκετή για να γίνει αυτό κατανοητό. Ο Τζόρνταν μπήκε στο γήπεδο και έπιασε τη μία μπασκέτα και όταν ο Πάτρικ Γιούιν τον ακολούθησε, του φώναξε: «Φύγε από εδώ Πάτρικ». Το ίδιο έγινε και με τον Τσαρλς Μπάρκλεί: «Και εσύ Τσαρλς». Ο Ντρέξλερ ερχόταν από μακριά και του φώναξε: «Μείνε εκεί που είσαι Κλάιντ». Κι ενώ οι παίκτες ήταν διστακτικοί και δεν καταλάβαιναν τι γινόταν, ο Τζόρνταν φώναξε: «Αυτή η μπασκέτα είναι για όσους έχουν πάρει δαχτυλίδι».

Στο πρόσωπο του Μάτζικ σχηματίστηκε ένα πλατύ χαμόγελο και έτρεξε δίπλα στον Τζόρνταν. Ονόμασε τη μεριά τους, «η γωνία του δαχτυλιδιού», αλλά είχε καταστεί σαφές ποιος ήταν εκείνος που έδινε τις εντολές. Ύστερα από το περίφημο παιχνίδι προπόνησης, που στη μυθολογία έχει περάσει ως το κορυφαίο παιχνίδι που έγινε ποτέ, ο Τζόρνταν, που αντεπεξήλθε στην πρόκληση του Τζόνσον, μπήκε στα αποδυτήρια και φώναξε τόσο στον Μάτζικ όσο και στον Μπερντ, «υπάρχει ένας νέος βασιλιάς στην πόλη».

Οι δύο θρύλοι κοιτάχτηκαν μεταξύ τους και συμφώνησαν σιωπηλά ότι αυτό που τους είπε, είχε μια γερή δόση αλήθειας. Εκείνον, όμως, που πραγματικά ήθελε να βάλει στη θέση του ο Τζόρνταν, ήταν ο Ντρέξλερ.

Στους τελικούς του ’92, όταν οι Μπουλς έπαιξαν με τους Πόρτλαντ Μπλέιζερς, ο «Κλάιντ δε Γκλάιντ» είχε παρουσιαστεί ως το αντίπαλο δέος του Τζόρνταν. Ο Ντρέξλερ δεν είπε κάτι για αυτό, ούτε την παραμονή ούτε κατά τη διάρκεια των τελικών. Όμως ο Τζόρνταν είχε προσβληθεί παρ’ ότι δεν προκλήθηκε, λες και ο Ντρέξλερ, ένας τύπος που ήταν αρκετά ανταγωνιστικός ώστε να παίξει σε δύο τελικούς με τους Μπλέιζερς και να πάρει τελικά το δαχτυλίδι του πρωταθλητή με τους Χιούστον Ρόκετς, το 1995, θα έπρεπε να ομολογήσει ότι ο κύριος αντίπαλός του στους τελικούς ήταν καλύτερος από τον ίδιο, για να κατευνάσει τα πνεύματα.

Αυτό, φυσικά, δεν συνέβη, οι Μπουλς νίκησαν 4-2 στη σειρά και από την πρώτη μέρα της προετοιμασίας της εθνικής ομάδας των ΗΠΑ, ο Τζόρνταν έκανε κεφάλι στον Ντρέξλερ για τους τελικούς. Απλώς δεν βαριόταν να του μιλάει γι’ αυτό.

Ο Ντρέξλερ λέει τώρα ότι διασκέδαζε εκείνες τις στιγμές και φυσικά ανταποκρινόταν, μπαίνοντας στη διαδικασία της κόντρας. Φαίνεται ότι είχε φτάσει σε ένα σημείο που ο καβγάς με άγνωστες συνέπειες ήταν αναπόφευκτος, διότι έπρεπε να επέμβει ο Τσακ Ντέιλι, ο προπονητής εκείνης της ομάδας και παρτενέρ του πιο μεγάλου σταρ της σε μακρόωρες παρτίδες γκολφ, για να τους υπενθυμίσει ότι τώρα βρίσκονται στην ίδια ομάδα και πως στόχος ήταν το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο, η απλώλεια του οποίου θα ισοδυναμούσε σχεδόν με αυτοκτονία.

Έτσι υποχώρησε ο Τζόρνταν και, βέβαια, ακολούθησε ο Ντρέξλερ.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News