Στο Τόκιο απαντήθηκαν όλες οι ερωτήσεις

Για τους περισσότερους εκ των αθλητών που θα έκαναν, φαινομενικά, την τελευταία συμμετοχή τους στο Τόκιο, για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, τα τρία χρόνια ως το Παρίσι φαντάζουν πολύ λίγα. Γι’ αυτό, κιόλας, ο Πάου Γκασόλ, μετά την ήττα της Ισπανίας από τις ΗΠΑ στον προημιτελικό του ολυμπιακού, άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο της αποχώρησής του, τονίζοντας ότι θα το συζητήσει με την οικογένειά του.

Πριν την έναρξη της διοργάνωσης γράφτηκε ένα κείμενο με τις μεγάλες προσδοκίες που είχαν δημιουργηθεί για αθλητές στο Τόκιο. Δεν υπήρξε επιτυχία καθ’ ολοκληρία, όμως δεν πήγε και πολύ άσχημα. Κάποιες από τις περιπτώσεις που επελέγησαν έφτασαν στο στόχο, άλλες χάθηκαν στην πορεία, οι εναπομείνασες πλησίασαν, αλλά δεν κατάφεραν να υλοποιήσουν το όνειρό τους, όπως αυτό καθρεφτιζόταν μέσω του συνειδητού στο μυαλό τους.

Κι αφού ο κύκλος έγινε, ήρθε η ώρα για τον απολογισμό.

Πολύ κοντά στο απόλυτο

Ο Ντρέσελ πήρε πέντε χρυσά και έχασε στο… σχεδιασμό

Ο στόχος των εφτά χρυσών μεταλλίων, που υπήρχε ως γενικό σχέδιο στο αμερικανικό οργανόγραμμα, από τον Κέιλεμπ Ντρέσελ, αποδείχθηκε χιμαιρώδης. Ο 24χρονος κολυμβητής από το Γκριν Κόουβ Σπρινγκς της Φλόριντα δεν πήρε καν μέρος στη σκυτάλη για τα 4Χ200μ. ελεύθερο, αφού ήθελε κυρίως να επικεντρωθεί στα ατομικά αγωνίσματα.

Όμως, ήταν το πρόσωπο της πρώτης εβδομάδας, τουλάχιστον για τους Άνδρες. Μόνο τρεις κολυμβητές στην Ιστορία, ο Μαρκ Σπιτς, ο Ματ Μπιόντι και ο Μάικλ Φελπς (τρις!), είχαν πάρει πέντε χρυσά σε μία διοργάνωση. Ο Ντρέσελ καθάρισε την μπουγάδα με ένα καταπληκτικό παγκόσμιο ρεκόρ στα 100μ. πεταλούδα, στην πιο δυνατή μάχη που έδωσε, απέναντι στον Ούγγρο Κριστόφ Μίλακ, νίκησε στα 50μ. και τα 100μ. ελεύθερο με ισάριθμα ολυμπιακά ρεκόρ, ενώ ήταν μέλος των ομάδων που επικράτησαν σε δύο σκυτάλες, στα 4Χ100μ. ελεύθερο και τα 4Χ100μ. μεικτή ομαδική. Εκεί που τα… χάλασε ήταν τα 4Χ100μ. μεικτή ομαδική Ανδρών και Γυναικών, αφού τόσο ο αμερικανικός σχεδιασμός για την κούρσα, δύο γυναίκες ανάμεσα σε δύο άντρες, όσο και η ατυχία της Λίντα Τζέικομπι στην πεταλούδα, που έχασε τα γυαλιά της κατά τη διάρκεια της πεταλούδας της, αφού πήρε το… χρίσμα από τον ύπτιο Ράιαν Μέρφι και πριν δώσει στην Τόρι Χάσκι για το πρόσθιο, χάλασαν τη δουλειά.

Εκείνη που πραγματικά άφησε το αποτύπωμά της στη διοργάνωση, ήταν η Έμα ΜακΚίον. Η Αυστραλή έγινε η πρώτη που κατέκτησε εφτά μετάλλια, με τέσσερα χρυσά (το νταμπλ στα 50μ. και τα 100μ. ελεύθερο και τις επικρατήσεις στα 4Χ100μ. ελεύθερο και τα 4Χ100μ. μεικτή ομαδική) και τρία χάλκινα (στα 100μ. πεταλούδα, τα 4Χ200μ. ελεύθερο και τα 4Χ100μ. μεικτή ομαδική Ανδρών και Γυναικών), έφτασε τα 11 συνολικά σε Ολυμπιακούς και είναι πρώτη στη λίστα της Αυστραλίας.

Μια ρωσική τραγωδία

Η Ντίνα Αβιέρινα «χάλασε» την παράδοση των Ρώσων στη ρυθμική γυμναστική

Ουδείς θα ήθελε να είναι σε λιγότερο από ένα χιλιόμετρο απόσταση της Ιρίνα Βίνερ, όταν βγήκε το αποτέλεσμα της προσπάθειας στην κορδέλα από την Ντίνα Αβιέρινα. Οι 24.000 βαθμοί σήμαιναν ότι η Ισραηλινή Λινόι Άσραμ ήταν «χρυσή» ολυμπιονίκης στο σύνθετο ατομικό και, έπειτα από πέντε Ολυμπιακούς, στους οποίους κυριαρχούσαν οι Ρωσίδες, στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου δεν θα ανέβαινε αθλήτρια από τη χώρα. Η δίδυμή της, δε, Αρίνα, έμεινε εκτός βάθρου, τέταρτη.

Ξαφνικά, έγινε ο κακός χαμός. Η Αβιέρινα ξέσπασε σε λυγμούς και, όπως έβγαλε σε δήλωσή της η ρωσική ομοσπονδία, «θεωρώ ότι εγώ νίκησα» και ο πρόεδρος Στάνισλαβ Ποζντνιάκοφ, επίσης εν εξάλλω καταστάσει, τοποθετήθηκε στο instagram, λέγοντας ότι «οι κριτές πρέπει να απαντήσουν σε μια σειρά από ερωτήσεις». Οι Ρώσοι αποκλείεται να το αφήσουν έτσι, ιδίως από τη στιγμή που ο Πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν λογίζεται φαν του αθλήματος, αλλά το χειρότερο για την Βίνερ, που από τότε που ανέλαβε ζει μόνο ολυμπιακή δόξα στο απώτατο σημείο, είναι ότι το «αντίπαλο δέος» της, η Τατιάνα Προκρόφσκαγια, ομοσπονδιακή προπονήτρια της ομάδας της συγχρονισμένης, έκανε… παρέλαση για έκτη σερί διοργάνωση και πήρε ακόμα δύο χρυσά, στο ντουέτο με τη θρυλική, κάτοχο εφτά χρυσών μεταλλίων σε τέσσερις διοργανώσεις, δίχως ήττα, Σβετλάνα Ρομάσινα και τη Ναταλία Ιστσένκο, αλλά και στο ομαδικό. Εκεί, ακόμα, η Ουζμπέκα, άρχουσα της ρυθμικής στη χώρα, είδε τη Ρωσία (τη ρωσική ολυμπιακή ομάδα) να έρχεται επίσης δεύτερη.

Ντα ζβιντάνια.

Αναμενόμενος νικητής

Το… ξανάκανε ο Κιπτσόγκε

Το 1 λεπτό και 20 δευτερόλεπτα, που τον χώριζαν από το δεύτερο, Ολλανδό (γεννημένο στη Σομαλία) Αμπντί Ναγκέεγε, δείχνουν την άνεση με την οποία ο σπουδαίος Κενυάτης Έλιουντ Κιπτσόγκε νίκησε στον Μαραθώνιο του Τόκιο.

Ο Κιπτσόγκε ήταν νικητής και στο Ρίο, ως εκ τούτου μπήκε σε μια πολύ μικρή κατηγορία: Μόνο ο εμβληματικός Αμπέμπε Μπικίλα, το 1960 στη Ρώμη και το 1964 στο Τόκιο, και ο Ανατολικογερμανός Βαλντεμάρ Τσιερπίνσκι (το 1976 στο Μόντρεαλ και το 1980 στη Μόσχα, στη σκιά του μποϊκοτάζ των αφρικανικών χωρών, όμως, εκτός των άλλων) έχουν κατακτήσει δύο χρυσά σε Ολυμπιακούς, προφανώς διαδοχικά.

Ο Κενυάτης έτρεξε σε 2 ώρες 08.38, δείχνοντας ότι το κατέβασμα των δύο ωρών στη Βιέννη, προ διετίας, είχε να κάνει περισσότερο με τα προνόμια που προσέφερε η ίδια η διαδρομή (μία ευθεία) και λιγότερο με τις δικές του ικανότητες, οι οποίες, προς αποφυγή παρεξηγήσεων, είναι αναμφίβολες. Μάλιστα, δεν είχε για αντίπαλο τον Κενενίσα Μπεκέλε, που η ομοσπονδία της Αιθιοπίας, σε μια κακή επίδειξη του dura lex sed lex, δεν τον ενσωμάτωσε στην ολυμπιακή ομάδα.

Πλέον, είναι δεδομένο ότι θα προσπαθήσει, σε τρία χρόνια, να κάνει ό,τι δεν έχει πετύχει κάποιος στον Μαραθώνιο του Παρισιού, να πάρει, δηλαδή, το τρίτο διαδοχικό χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο.

Αήττητες και ακμαίες

Έκαναν το… 35-0 οι Μπερντ και Τουράσι

Αν αθροίσεις τα χρόνια τους, τα βγάζεις 39. Αλλά είναι νέες στην καρδιά. Οι Ηνωμένες Πολιτείες κατέκτησαν το έβδομο διαδοχικό χρυσό μετάλλιό τους στο μπάσκετ Γυναικών, δίχως, ξανά, να ηττηθούν, και οι Σου Μπερντ και Ντιάνα Τουράσι πήραν το πέμπτο διαδοχικό χρυσό τους, κάτι που δεν έχει ξαναγίνει σε ομαδικό σπορ. Οι… σιαμαίες, για μια διετία συμπαίκτριες στο πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ και στη Ρωσία, που παίζουν όταν δεν έχουν ΝΒΑ, έχουν πάρει τόσα χρυσά όσα και οι κύκλοι των Ολυμπιακών Αγώνων.

Η Τουράσι, βεβαίως, που απολαμβάνει το προσωνύμιο «White Mamba», προς τιμή και του αδικοχαμένου Κόμπε Μπράιαντ, «τορπίλισε» τη συνέντευξη Τύπου λέγοντας, «τα λέμε στο Παρίσι».

Ουσιαστικά, δεν έχουν απειληθεί ποτέ με ήττα στη διοργάνωση και αποσύρθηκαν με τον καλύτερο τρόπο. Ακόμα πιο συναρπαστικό είναι αυτό που έκανε η Ντον Στέιλι, ομοσπονδιακή εκλέκτορας των ΗΠΑ. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, έχει κατακτήσει έξι από τα εφτά χρυσά ολυμπιακά μετάλλια. Ήταν ο «εγκέφαλος» της ομάδας το 1996 στην Ατλάντα, το 2000 στο Σίδνεϊ και το 2004 στην Αθήνα, ήταν συνεργάτης προπονήτρια της Αν Ντόνοβαν το 2008 στο Πεκίνο, του Τζίνο Ορίμα το 2016 στο Ρίο, ενώ έγινε η πρώτη Αφροαμερικανή προπονήτρια που κατακτά χρυσό μετάλλιο, μετά το 90-75 στον τελικό επί της Ιαπωνίας.

Ο κορυφαίος όλων των εποχών

Ο Μα Λονγκ απολαμβάνει τη μοναξιά του

Το… βέβαιο χρυσό μετάλλιο ήταν το ομαδικό: από το 2008, που εντάχθηκε στο ολυμπιακό πρόγραμμα η συγκεκριμένη παράμετρος, η Κίνα δεν έχει χάσει ποτέ. Αυτό, άλλωστε, είναι και το φυσιολογικό. Όμως, εκείνο που κατάφερε ο Μα Λονγκ στο «εχθρικό» Τόκιο έχει τις ρίζες του στο 1988, όταν πρωτοεισήχθη η επιτραπέζια αντισφαίριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Μέχρι τον τελικό της 30ής Ιουλίου, ουδείς αθλητής είχε καταφέρε να πάρει δύο διαδοχικά χρυσά μετάλλια.

Για τον Μα δεν ήταν εύκολο, όπως και δεν έπρεπε να είναι. Δεν υπήρξε παιχνίδι, από τα πέντε που έδωσε, που να μη χάσει σετ. Ο ημιτελικός με τον Γερμανό Ντμίτρι Οφτσάροφ ήταν το κορυφαίο ματς του τουρνουά, μαζί με εκείνο του Παναγιώτη Γκιώνη με τον Νοτιοκορεάτη Τζέουνγκ Γιουνγκ-σικ, κρίθηκε στο 11-9 του έβδομου σετ. Ο Μα νίκησε στον τελικό το συμπατριώτη του Φαν Ζεντόνγκ, 4-2 σετ, και οι τελευταίοι αμφισβητίες υποκλίθηκαν στο ποιόν του ανδρός, που πλέον λογίζεται και από τον τελευταίο καχύποπτο ως ο κορυφαίος αθλητής επιτραπέζιας αντισφαίρισης όλων των εποχών. Ο Μα έχει, πια, πέντε χρυσά ολυμπιακά μετάλλια, τα τρία στο ομαδικό, με σημείο έναρξης το Λονδίνο, το 2012.

Την… πάτησε

Χάθηκε ο στόχος του Golden Slam για τον Νόβακ Τζόκοβιτς

Με τις πατούσες τεντωμένες και τα γόνατα να προεξέχουν, ο Αλεξάντερ Ζβέρεφ, με το σκυμμένο κεφάλι, είχε ήδη βάλει τα κλάματα. Ο ημιτελικός του απλού Ανδρών στο Αριάκε είχε τελειώσει και ο Γερμανός, με ρίζες από τη Ρωσία, είχε μόλις βγάλει έξω το μεγάλο φαβορί, το οποίο, μάλιστα, είχε πάρει το πρώτο σετ 6-1. Ο Νόβακ Τζόκοβιτς είχε μόλις χάσει το στόχο του Golden Slam. Για την ακρίβεια, θα έπρεπε να κατακτήσει και το US Open για να το καταφέρει, όχι πως τώρα, που η πρόκληση της Νέας Υόρκης μπορεί να του φέρει το Calendar Slam, το κίνητρο είναι αμελητέο. Απλώς θα ήταν ο μόνος άντρας που θα μπορούσε να τα καταφέρει και ο μόνος τενίστας μετά τη Στέφι Γκραφ το 1988 στη Σεούλ.

Αν ο Ζβέρεφ, ένας τενίστας υψηλού επιπέδου, μπορούσε να αντιστρέψει τη ροή των πραγμάτων και να πάρει το δεύτερο σετ 6-3 και το τρίτο, απέναντι στον παραδομένο Σέρβο, 6-1 για να βρεθεί ένα βήμα από το χρυσό μετάλλιο -το οποίο κατέκτησε νικώντας 2-0 σετ τον Ρώσο Κάρεν Χατσάνοφ στον τελικό- το νούμερο ένα της παγκόσμιας κατάταξης έπεσε θύμα έκπληξης στο μικρό τελικό, αφού ηττήθηκε από τον καλό καγαθό Ισπανό Πάμπλο Καρένο Μπούστα, 2-1 σετ. Ο Τζόκοβιτς έχει, πάντως, ένα χάλκινο μετάλλιο, στο Πεκίνο το 2008.

Η Σέλι Αν Φρέιζερ δεν έκανε το… θριπίτ

Έφυγε με… ομαδικό χρυσάφι από το Τόκιο

Όταν τινάχτηκε από το βατήρα εκκίνησης και ξεκίνησε να τρέχει στον τελικό των 100μ. στο Ολυμπιακό Στάδιο του Τόκιο, η Σέλι Αν Φρέιζερ είχε τη δεύτερη καλύτερη επίδοση όλων των εποχών, με 10.63, και ήλπιζε να γίνει η πρώτη γυναίκα σπρίντερ στην ιστορία που θα έπαιρνε τρίτο διαδοχικό χρυσό μετάλλιο στο αγώνισμα. Αυτή η προσδοκία κράτησε 10 δευτερόλεπτα και 61 εκατοστά, όσο έκανε η Ελέιν Τόμπσον να τερματίσει. Της πήρε την επίδοση και το χρυσό μετάλλιο.

Η Σέλι Αν, βεβαίως, παραμένει η πιο σπρίντερ, αν λογαριαστεί η σούμα της και στις υπόλοιπες διοργανώσεις, αλλά η Τόμπσον την προσπέρασε: έκανε το δεύτερο διαδοχικό νταμπλ, με τη νίκη της και στα 200μ. και τον καταπληκτικό χρόνο 21.53, επίσης δεύτερο καλύτερο όλων των εποχών, σε κούρσα που η Φρέιζερ έμεινε δεύτερη.

Η 29χρονη Τζαμαϊκανή είχε νικήσει και στο Ρίο, οπότε κατάφερε κάτι που άλλη σπρίντερ δεν είχε κάνει, ενώ αυτήν τη φορά πέτυχε τη «χρυσή» τριπλέτα, αφού ως μέλος της ομάδας που ήταν η Φρέιζερ, αλλά και η Σερίκα Τζάκσον, τρίτη στο κατοστάρι, και η Μπριάνα Γουίλιαμς, πήρε αυτό που στερήθηκε στο Ρίο, δηλαδή το τρίτο χρυσό μετάλλιο. Έτσι, και η 34χρονη Σέλι Αν έφυγε με το χρυσό από το Τόκιο, ωστόσο δεν έχει υπάρξει… πρόβλεψη για αποχώρηση, τουλάχιστον ακόμη.

Ο δρόμος σταμάτησε στα προημιτελικά

Δίχως μετάλλιο οι Πολωνοί του Κιούρεκ

Έπραξαν τα δέοντα στον όμιλο, μετά την ήττα την πρώτη αγωνιστική από το Ιράν. Οι Πολωνοί του Μπάρτος Κιούρεκ ήρθαν πρώτοι και εξασφάλισαν την αντάμωση με τον τέταρτο του δεύτερου, που ήταν η Γαλλία. Το τρομερό είναι ότι οι Γάλλοι προκρίθηκαν στην κόψη του ξυραφιού. Πέρασαν ισόβαθμοι με τους Αμερικανούς και αφού οι τελευταίοι ηττήθηκαν την τελευταία αγωνιστική 3-0 από τους Αργεντινούς, οι οποίοι στο τέλος κατέκτησαν το χάλκινο ολυμπιακό μετάλλιο. Η πλάκα είναι ότι αν μετρούσε το μεταξύ τους παιχνίδι, θα ήταν οι ΗΠΑ εκείνες που θα περνούσαν, αφού τους είχαν νικήσει 3-0 στην πρεμιέρα. Όμως, ο πρώτος παράγοντας ήταν τα σετ και οι Γάλλοι είχαν 10-10, ενώ οι Αμερικανοί 8-10.

Η ομάδα του Λοράν Τιλί, που πλέον αποτελεί παρελθόν, με τον Μπερνάρντο Ρεζέντε να είναι έτοιμος να αναλάβει, αποδείχθηκε το μαύρο άλογο του τουρνουά και η Πολωνία ήταν η πρώτη που το πλήρωσε: αν και η παρέα του Κιούρεκ και του Βιλφρέντο Λεόν, που συνδυάστηκαν για 55 πόντους, προηγήθηκε 2-1 σετ, οι «τρικολόρ», με πρωτεργάτες τον Ερβίν Ν’Γκαμπέ και τον Ζαν Πατρί, το γύρισαν και έγιναν εκείνοι που προκρίθηκαν στα ημιτελικά. Μάλιστα, δεν σταμάτησαν εκεί, αφού νίκησαν πανεύκολα την Αργεντινή και στα 5 σετ τη ρωσική ολυμπιακή ομάδα, για να πάρουν το χρυσό.

Βέβαια, το βόλεϊ σημαδεύτηκε από ένα κατόρθωμα στην… αμμουδιά. Οι Έιπριλ Ρος και Άλιξ Κλάινμαν από τις Ηνωμένες Πολιτείες κατέκτησαν το χρυσό στις Γυναίκες, αλλά σημασία έχει ποιος είναι ο προπονητής τους. Ο σπουδαίος Καρτς Κίραλι απολαμβάνει από το 1996 το να είναι ο μόνος που έχει χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο σε βόλεϊ σάλας (1984, 1988) και μπιτς βόλεϊ (1996), ενώ μετά τη νίκη των παικτριών του απλώς… προσθέτει στη μυθολογία που περικλείει το πρόσωπό του.

Στεφανία

Η πρώτη Ελληνίδα ομαδικού σπορ με χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο

Δεν ήταν παρέλαση, ταυτοχρόνως, όμως, δεν είχε και ανταγωνισμό. Το χρυσό μετάλλιο των Αμερικανών στο πόλο Γυναικών, τρίτο διαδοχικό, ήρθε με μία ήττα, στον όμιλο από την Ουγγαρία, παρ’ όλα αυτά νίκησαν στα τρία νοκ άουτ παιχνίδια τους με 24 γκολ συνολικά, δηλαδή 8 ανά ματς, επικράτησαν 14-5 της Ισπανίας στον τελικό, ενώ με τη Ρωσία, που θεωρητικά δυσκολεύτηκαν περισσότερο από κάθε άλλο νοκ άουτ παιχνίδι, η διαφορά ήταν επίσης μεγάλη, όπως δείχνει το τελικό 15-11.

Έτσι, η μεγαλωμένη στην Ελλάδα Στεφανία Χαραλαμπίδη, το κοριτσάκι που κάποτε θεωρούνταν σπουδαίο ταλέντο και που οι προοπτικές να γίνει η ηγέτιδα της Εθνικής για 15 χρόνια ήταν σημαντικές, το παιδί που ήταν πρωταθλήτρια Ευρώπης και κόσμου με τις μικρές Εθνικές, αλλά και που πάγωνε τους Δεκέμβρηδες και τους Γενάρηδες στο κολυμβητήριο του Χαλανδρίου, έγινε η πρώτη Ελληνίδα που κατακτά το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο σε ομαδικό σπορ. Με το έμβλημα της αστερόεσσας, μπατ στιλ, που λεν και στο χωριό της.

Το σοκ ήταν η ήττα των ΗΠΑ, για πρώτη φορά από τον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου, το 2008. Ήρθε από την Ουγγαρία, νωρίς στο τουρνουά, αλλά οι Μαγυάρες δεν κατάφεραν να παρευρεθούν στο ραντεβού που τις περίμενε το συγκρότημα του Άνταμ Κρικόριαν: η πονηρή αλεπού Ισπανία έκανε αυτό που πράττει με ακρίβεια τα τελευταία 9 χρόνια και τις έβαλε από κάτω, για να κατακτήσει το δεύτερο ασημένιο μετάλλιο σε τρεις διοργανώσεις. Η Ισπανία έχει κατακτήσει δύο Ευρωπαϊκά και ένα Παγκόσμιο, αλλά ουδεμία λίστα νικητών θα μπορέσει ποτέ να αποτυπώσει πόσο σπουδαία ομάδα είναι.

Πήγε να κάνει το… θαύμα

Ελάχιστα μακριά από το χρυσό ο Τσεν Λονγκ

Έμοιαζε με… μαντεψιά περισσότερο παρά διατηρούνταν αληθινές πιθανότητες στη διάκριση του Τσεν Λονγκ στο απλό του μπάντμιντον, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο. Μπήκε στην αποστολή την τελευταία στιγμή, δεν είχε κάνει επίσημο παιχνίδι το 2020, είχε να κάνει διάκριση σε τουρνουά από το 2018 και επ’ ουδενί φαινόταν ότι μπορούσε να υπερασπιστεί τον τίτλο του.

Είναι άγνωστο ποια όμορφη μούσα παρεμβλήθηκε προκειμένου να μπει στις προσδοκίες, πάντως τα κατάφερε περίφημα. Όμως, το χρυσό ήταν απαγορευμένη υπόθεση. Ο Δανός Βίκτορ Άξελσεν ήταν 22 ετών όταν ηττήθηκε στον ημιτελικό του απλού Ανδρών από τον Κινέζο στο Ρίο και πλέον, στα 27 του, είναι στο πικ του συνδυασμού φυσικής κατάστασης και πνευματικής διαύγειας, σε αντίθεση με τον 32χρονο Τσεν, ο οποίος, πάντως, ήταν νούμερο 6 στον κόσμο τον Απρίλιο του 2021. Το παιχνίδι, ωστόσο, παρέμεινε άνισο, αφού ο Κινέζος δεν βρέθηκε, κατά τη διάρκεια του τελικού, σε κατάσταση ανταγωνισμού.

Μπορεί να μην επανέλαβε την επιτυχία του Λιν Νταν, με τα διαδοχικά χρυσά σε Πεκίνο και Λονδίνο, πάντως η υπέρβαση έγινε και δύσκολα θα σταματήσει μέχρι το Παρίσι.

Το standing ovation και η αλλαγή

Η Τσουσοβίτινα δάκρυσε, η Μπάιλς σήκωσε το λάβαρο

Το δεύτερο διαδοχικό χρυσό της Σιμόν Μπάιλς στο σύνθετο ατομικό, όπως και το τρίτο των Ηνωμένων Πολιτειών, έμοιαζε σίγουρο. Ουδείς μπορούσε να φανταστεί ότι η πλέον φαινομενική γυμνάστρια των καιρών μας, η οποία δεν υπάρχει λόγος να μην θεωρείται ακόμη η καλύτερη όλων των εποχών, θα σταματούσε τον αγώνα της μετά το 1,5 τουίστ του άλματος και με δικαιολογία (ή, καλύτερα, αιτιολογία) την αστάθεια στην ψυχική υγεία της.

Από την Μπάιλς αναμενόταν το τριπλό τουίστ στις ασκήσεις εδάφους με το διπλό πάικ πριν από εκείνο, αλλά και η αριστουργηματική έξοδος στη δοκό ισορροπίας. Σε αυτήν συμμετείχε η Μπάιλς, προλαβαίνοντας να κατακτήσει ένα χάλκινο μετάλλιο. Αντιθέτως, ήταν η Ρωσία που πήρε το χρυσό στο ομαδικό και η Οκσάνα Τσουσοβίτινα που κέρδισε το χειροκρότημα. Ήταν, και για εκείνη, 1,5 τουίστ στο άλμα στο σύνθετο ατομικό, το οποίο, σε αντίθεση με την προσπάθεια της Μπάιλς, δεν περιγράφηκε ως αξιοπερίεργο. Τουναντίον, η 45χρονη Ουζμπέκα ύστερα από αυτό το άλμα κέρδισε το χειροκρότημα συμπασών των παρευρισκομένων, αφού, ύστερα από οκτώ Ολυμπιακούς Αγώνες και μεένα γιο στα 22, μάλλον ήρθε η ώρα να κρεμάσει το κορμάκι της.

Μια… ανορθόγραφη βασίλισσα

Η Λόρελ Χάμπαρντ πανηγύρισε τη συμμετοχή της

Για τη Λόρελ Χάμπαρντ, σημασία είχε να γίνει η πρώτη τρανς αθλήτρια που λάμβανε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Έπειτα από συσκέψεις επί συσκέψεων και επιστημονικές αναλύσεις, αποφασίστηκε ότι το γεγονός πως ήταν αγόρι κάποτε δεν θα της έδινε πλεονέκτημα. Αυτό αποδείχθηκε στην κατηγορία των 87κ. στην άρση βαρών, αφού η Νεοζηλανδή ήρθε τελευταία στο γκρουπ της και πανηγύρισε τη συμμετοχή της.

Η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, όμως, δεν έμεινε παραπονεμένη. Μία παίκτρια ποδοσφαίρου, ονόματι Κουίν (που θα σήμαινε βασίλισσα, αν δεν γραφόταν Quinn), την έβγαλε στον αφρό. Η Καναδή έγινε η πρώτη μη δυαδικού φύλου αθλήτρια που κατέκτησε μετάλλιο, μάλιστα το χρυσό, αφού στο συγκλονιστικό τελικό της Γιοκοχάμα, οι Βορειοαμερικανές, που είχαν αποκλείσει τις ΗΠΑ στον ημιτελικό, νίκησαν τη Σουηδία στα πέναλτι (1-1 κ.δ., 3-2), με την αρχηγό Σάρα Σέγκερ, στο μάλλον τελευταίο παιχνίδι της με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, να στέλνει την μπάλα άουτ στο χτύπημα που θα χάριζε το χρυσό στις Σκανδιναβές. Οι Ηνωμένες Πολιτείες κατέκτησαν το χάλκινο, με το 4-3 επί της Αυστραλίας, στην κανονική διάρκεια, έτσι η Μέγκαν Ραπίνο πήρε το μετάλλιο, αν και δεν θα ανταγωνιστεί της λάμψης του χρυσού που έφερε στο σπίτι η σύντροφός της, Σου Μπερντ.

Από αλλού το περιμέναμε, από αλλού μάς ήρθε

Ο Ρινέρ από την… Κούβα

Από τα πλάνα στο Παρίσι, κατά τη διάρκεια της Τελετής Λήξης των Ολυμπιακών στο Τόκιο, η κάμερα συχνά περιτριγύριζε τον Τέντι Ρινέρ. Ο Γάλλος τζουντόκα πήγε ως αήττητος από το 2008 και το Πεκίνο,με την ελπίδα να πάρει το τρίτο διαδοχικό χρυσό μετάλλιό του και να κάνει ό,τι ο Αλεξάντερ Καρέλιν στην ελληνορωμαϊκή πάλη, από το 1988 έως το 1996. Ο Ρινέρ, όμως, ηττήθηκε ακριβώς ένα βήμα πριν το καταφέρει, στον ημιτελικό της κατηγορίας τω 100κ. από τον Ρώσο Ταμερλάν Μπασάγεφ, 1-0. Έτσι, ύστερα από δύο εύκολες νίκες σε αγώνες για το χάλκινο, με συνολικά 21-0 στα σημεία, το φόρεσε στο στήθος, ενώ πήρε το χρυσό στο μικτό ομαδικό.

Αντιθέτως, ό,τι δεν κατάφερε ο μέγας Καρέλιν πέτυχε ο Μιγιάιν Λόπες Νούνιες από την Κούβα και, για να μη διαφοροποιηθεί, το έκανε στην ελληνορωμαϊκή, στην κατηγορία των 130κ. Το χρυσό για το θηριώδη Κουβανό, 38 Μαΐων, ήταν το τέταρτο συνεχόμενο, οπότε προσπέρασε τον «Μεγάλο Αλέξανδρο», που έμεινε στα τρία.

Κι αν, με τα στιγμιότυπα της κάμερας, κατέστη σαφές ότι ο 32χρονος από τη Γουαδελούπη θα βρίσκεται στο Παρίσι για το 2024, μάλλον το ίδιο ισχύει για τον 38χρονο Κουβανό, που, παρ’ ότι δεν έχει όντως να αποδείξει κάτι, πετυχαίνοντας ένα κατόρθωμα μοναδικό για τα αθλητικά χρονικά, θέλει να βρεθεί στην πρωτεύουσα της Γαλλίας για να υπερασπιστεί τους τίτλους του. Κι ενώ είναι αλήθεια ότι σε ύστερα από μια τέτοια ιστορική συγκυρία δεν κάνει να προκαλείς την τύχη σου, δεν μπορείς να κατανοήσεις τι ενδεχομένως σημαίνει για έναν έναν αθλητή τέτοιου μεγέθους, που αφιέρωσε το χρυσό το στον ηγέτη της Κούβας, Φιντέλ Κάστρο, να κρεμάσει τη ζώνη και τη φόρμα εργασίας οριστικά στο ντουλαπάκι του, όπου αργά η γρήγορα θα τα βρει η λήθη.

Είναι το δικαίωμα του αθλητή να σταματά όπως και όποτε θέλει, αν δεν υπάγεται αυτή η απόφαση σε μια δυσάρεστη υποχρέωση, ειδικά όταν δεν υπάρχει η παραμικρή ένδειξη πως απειλείται από κάποιον, έχοντας βγάλει ένα ολόκληρο τουρνουά χωρίς να δεχθεί πόντο.