Γιώργος Χελάκης: Όλοι ήξεραν και κανείς δεν έκανε τίποτα...

Ο πόνος δεν μοιράζεται. Οσο κι αν έχουμε σοκαριστεί απ’ τον χαμό νέων ανθρώπων, ο πόνος που νιώθουν οι στενοί συγγενείς τους θα γίνει βαρύ φορτίο που θα το κουβαλούν στο υπόλοιπο της ζωής τους. Σκεφτόμαστε -κι ανατριχιάζουμε- τις μανάδες που κλήθηκαν να αντικρίσουν απανθρακωμένα πτώματα για να αναγνωρίσουν ανάμεσα σε αυτά εκείνο του παιδιού τους. Μπαίνεις στο τρένο να ταξιδέψεις άνετα με ασφάλεια και χωρίς άγχος…

Η τραγωδία στα Τέμπη δεν συγκλονίζει μόνο επειδή πρόκειται για έναν αδιανόητο φόρο αίματος νέων ανθρώπων. Μας σοκάρει το γεγονός ότι αυτό το πολύνεκρο δυστύχημα συνέβη σε ένα μέσο μεταφοράς που θεωρείται το πλέον ασφαλές. Στην εποχή της ηλεκτρονικής παρακολούθησης μέσω κινητών και GPS η σύγκρουση δύο αμαξοστοιχιών δείχνει εγκληματική αμέλεια που ξεπερνά κατά πολύ το τραγικό λάθος του σταθμάρχη. Η κυβέρνηση γνώριζε για την κακή κατάσταση του σιδηροδρομικού δικτύου. Είχε στείλει εξώδικο η πανελλήνια ένωση προσωπικού έλξης απ’ το περασμένο φθινόπωρο στο υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών, στη ρυθμιστική αρχή σιδηροδρόμων και στην… ιταλική Hellenic Train.

Δύο μέρες πριν, είχε κάνει σχετική ανάρτηση-προειδοποίηση ο πρόεδρος των μηχανοδηγών ΟΣΕ κ. Γενηδουνιάς. Ολοι όσοι έπρεπε κι όφειλαν να ξέρουν, ήξεραν. Κανένα μεγάλο δυστύχημα δεν μπορεί να αποδοθεί μόνο σε «ανθρώπινο λάθος». Ο σταθμάρχης έκανε το μοιραίο λάθος, αλλά είναι τουλάχιστον υποκριτικό να φορτωθεί την αποκλειστική ευθύνη. Ασφάλεια μιας εγκατάστασης ή μιας υποδομής σημαίνει ότι κάποιος έχει σκεφτεί ότι μπορεί να γίνει λάθος κι άρα έχει ασφαλιστικές δικλείδες που εξασφαλίζουν ότι ακόμη και να υπάρξει λάθος αυτό δεν έχει επιπτώσεις.

Ειδικά όταν μιλάμε για απουσία οποιασδήποτε υποδομής (τεχνολογίας), που να εξασφαλίζει ότι σε γραμμές υψηλής ταχύτητας κάποιος ξέρει πού βρίσκονται τα τρένα για να μην πέσει το ένα πάνω στο άλλο. Μετά τον μαρασμό, στον οποίο οδηγήθηκε ο ΟΣΕ στην εποχή πριν απ’ τα μνημόνια, τα τρένα τα πήραν οι Ιταλοί (Hellenic Train) επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, έναντι μόλις 45 εκατομμυρίων ευρώ. Το μόνο που διαπίστωσαν οι επιβάτες ήταν μια μικρή βελτίωση στα βαγόνια, αλλά σχεδόν καμία στις δημόσιες σιδηροδρομικές γραμμές και στις ράγες.

Την ίδια ώρα, προετοιμαζόταν άλλος ένας γύρος ιδιωτικοποίησης, αφού είχε προηγηθεί η αποσύνδεση ΟΣΕ (γραμμές /σταθμοί) κι ΕΡΓΟΣΕ (έργα σε γραμμές). Γίνεται μάλιστα φανερό ότι μεταξύ τους δεν υπήρχε σχεδόν καμία συνεννόηση. Ο,τι είναι δημόσιο συστηματικά απαξιώνεται. Δεν βγάζει κέρδος, άρα, δεν αξίζει. Η προσπάθεια να «ιδιωτικοποιηθεί» η ευθύνη και να φορτωθεί στον σταθμάρχη είναι παραπλανητική κι απαράδεκτη. Η παραίτηση του υπουργού Μεταφορών Κώστα Καραμανλή δείχνει πολιτική ευθιξία, αλλά αυτό είναι το λιγότερο.

Οι κυβερνητικές ευθύνες είναι δεδομένες. Το ξεπούλημα υποδομών και δικτύων, οι ιδιωτικοποιήσεις και τα μνημόνια που τις επέβαλαν είναι η ρίζα του προβλήματος. Αλλά αυτή είναι μία συζήτηση που δεν μπορούν να την κάνουν κόμματα και κυβερνήσεις που ψήφισαν τα μνημόνια και τώρα ζητούν την ψήφο μας για να μας σώσουν από τις… πολιτικές τους, οι οποίες μας οδήγησαν στην κατάσταση που είμαστε. Αν τους αφήσουμε, θα ιδιωτικοποιήσουν και το νερό που πίνουμε με ορατό τον κίνδυνο να πεθάνουμε από δηλητηρίαση.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News