Απόλλων Σμύρνης: Με παράδειγμα τους δύο τελικούς Κυπέλλου Κυπελλούχων του Ολυμπιακού

Έχει καταστεί γνωστό, από έγκυρες πηγές που δεν επιδέχονται αμφισβήτηση, ότι οι παίκτες του Απόλλωνα Σμύρνης σε συζητήσεις που έχουν κάνει πριν το δεύτερο ημιτελικό με την Τενερίφη, την Τετάρτη, 22 Μαρτίου, στις 20:00, αναρωτιούνται αν ο δεύτερος… τελικός του Challenger Cup θα γίνει στο «Σεράφειο».

Αυτό είναι χειρότερο από έγκλημα, που θα έλεγαν και οι Γάλλοι φιλόσοφοι: είναι λάθος.

Οι αθλητικοί ψυχολόγοι συνομολογούν πως οι ομάδες και οι αθλητές κατά μόνας οφείλουν να έχουν προετοιμάσει το μυαλό τους για να αντεπεξέρχονται στη στιγμή. Ένα παράδειγμα είναι η εθνική ομάδα των Ανδρών, που κατέκτησε το Euro 2004.

Ο Σπύρος Γιαννιώτης, ο Λευτέρης Πετρούνιας, η Άννα Κορακάκη (ειδικά στη δική της περίπτωση φαίνεται ότι, ακόμα και ελάχιστα να παρεκκλίνει η σκέψη της εκείνη τη στιγμή μπορεί να επηρεαστεί η βολή της, γι’ αυτό, κιόλας, απλώς και μόνο το να κοιτάζει το στόχο αποτελεί απαράμιλλο θέαμα), ο Μίλτος Τεντόγλου, ο Γιώργος Καραγκούνης, για να αναφερθούν μόνο μερικά ονόματα, ήταν και είναι αθλητές που βιούν τη στιγμή με αξιοπρόσεκτη συγκέντρωση και «σαν να μην υπάρχει αύριο».

Παραδοσιακά, οι αθλητές που χάνουν τη στόχευσή τους, βρίσκονται σε έναν κυκεώνα. Γίνονται έρμαια ενός τρικ που μέχρι και το συνειδητό τους υποβάλλει στον εαυτό τους. Βλέπουν τόσο έντονα τη στιγμή του θριάμβου τους, που νιώθουν σαν να την έχουν ζήσει. Είναι ακριβώς η στιγμή που η αντλία της τεστοστερόνης τρυπιέται και που περιχύνεται σε ένα ελάχιστα απτό έδαφος. Ακριβώς η στιγμή που το παιχνίδι χάνεται, διότι η ορμόνη που αθροίζεται στη συγκέντρωση δεν εμφανίζεται.

Σε πολλές περιπτώσεις, αθλητές και ομάδες χάνουν τον προσανατολισμό τους επειδή έχουν ένα ισχυρό προβάδισμα. Σε αυτήν, ο Απόλλων δεν έχει καν προβάδισμα, αφού ηττήθηκε από την Τενερίφη 11-10 στο πρώτο παιχνίδι στα Κανάρια Νησιά, ως εκ τούτου η ισχύς της πληροφόρησης, λες και έχει νικήσει με ένα γκολ και έχει το δεύτερο ματς στην έδρα του, θα ήταν σκανδαλώδης.

Ο Γιώργος Αφρουδάκης, από το γραφείο, αναβιώνει μέρες Βουλιαγμένης το 1997, αλλά εκείνη η ομάδα που πήρε την ισοπαλία στην Ιταλία από τη Ρόμα, το συγκρότημα στο οποίο εκτός των άλλων έπαιζε ο Μασιμιλιάνο Φερέτι -ο φουνταριστός που πέτυχε ένα από τα πιο διάσημα γκολ στην Ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων στην έκτη παράταση του τελικού της ιταλίας με την Ισπανία στη Βαρκελώνη το 1992- στον πρώτο τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων, είχε έναν προπονητή ιδιαιτέρως αυστηρό.

Ο Γιάννης Γιαννουρής ήταν σεσημασμένος για τα… βασανιστήρια που υπέβαλε τους παίκτες του στις προπονήσεις και ενώ ο Νικόλας Δεληγιάννης δεν είναι κάνας ρέκτης της χαλαρής δουλειάς, αυτό που δεν έχει και το διέθετε ο σπουδαίος αθλητάνθρωπος του ελληνικού ομαδικού αθλητισμού, είναι απόλυτη δικαιοδοσία πάνω στους παίκτες του. Οι μέθοδοι έχουν κατατί τροποποιηθεί και το αψύ των σύγχρονων καιρών δεν προσιδιάζει ακριβώς ούτε στέκεται ισοδύναμα με την προ 25ετίας τραχύτητα πάνω σε μια ομάδα πιστών στρατιωτών -και μάλιστα σε νεαρή ηλικία.

Ο ΝΟΒ νίκησε τη Ρόμα στο γεμάτο ΟΑΚΑ και κατέκτησε το Κύπελλο Κυπελλούχων, αλλά έπειτα, για δύο χρόνια, ο Ολυμπιακός δεν τα κατάφερε να την μιμηθεί. Σε αυτές τις περιπτώσεις, οι «ερυθρόλευκοι» έχασαν το τρόπαιο ενώ έπαιξαν το δεύτερο τελικό εκτός έδρας.

Στην πρώτη, με προπονητή τον Νίκο Λουκάτο, τον προπονητή με τον οποίο ο Ολυμπιακός επέστρεψε στην κορυφή της Ελλάδας, οι «ερυθρόλευκοι» έχασαν από τη Φερεντσβάρος. Το πρώτο ματς έχει περίοπτη θέση στη μυθολογία του πόλο, αφού ο Θέμης Χατζής πέτυχε εκπρόθεσμα το γκολ της νίκης, 7-6. Ο περιφερειακός του Ολυμπιακού ένιψε τας χείρας του αργότερα, λέγοντας «μην πυροβολείτε τον πιανίστα» και «εγώ απλώς σούταρα, δεν φταίω αν ο διαιτητής το κατακύρωσε», αλλά οι «ερυθρόλευκοι», ενδεείς συγκεντρώσεως, έχασαν 8-6 στη Βουδαπέστη.

Την επόμενη χρονιά, το 1999 διημείφθη μια ιστορία άγνωστη ακόμα και στους κόλπους της ελληνικής υδατόσφαιρας. Ο Ολυμπιακός έπαιζε στο Ζάγκρεμπ με τη Μλάντοστ στο πρώτο παιχνίδι και η καταστροφή ήρθε πριν καν αρχίσει.

Ο Νίκολα Στάμενιτς, προπονητής του Ολυμπιακού, δεν εθελοτυφλώθηκε από την καθυστέρηση δύο παικτών, οι οποίοι, όπως αναφέρει η μαρτυρία, άργησαν ακριβώς δύο λεπτά να βρεθούν στη συγκέντρωση, μια αργοπορία, μάλιστα, που αποδόθηκε σε κωλυσιεργία στο ασανσέρ. Έγινε σημαντικό ζήτημα και ο Σέρβος κατέβασε τον Ολυμπιακό, χωρίς να κάνει πρώτα ομιλία στους παίκτες του, σε μια πισίνα που μπορεί να γίνει ιδιαιτέρως κατηφορική.

Σε κάθε γκολ που οι «ερυθρόλευκοι» έτρωγαν, προεξέχοντος εκείνου που σημείωσε ο Γιούγκοσλαβ Βάσοβιτς στον Μάκη Βολτυράκη σχεδόν από το κέντρο της πισίνας, ο Στάμενιτς ψιθύριζε… ευχαριστίες προς τους παίκτες που άργησαν. Το αστείο ήταν ότι ο Βάσοβιτς, ένας παίκτης της εθνικής Γιουγκοσλαβίας που ο Σέρβος τεχνικός άφησε εκτός το 1991, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Αθήνας, του το κρατούσε μανιάτικο και κάθε φορά που σκόραρε, έκανε άσεμνες χειρονομίες προς το μέρος του.

Ο Ολυμπιακός έχασε 13-4 και, αν και νίκησε 10-6 στο δεύτερο ματς, δεν πήρε το τρόπαιο. Ήταν αυτά τα μικρά σημάδια που συνέτειναν στο να κατακτήσει ύστερα από μία τριετία το… καλό, το Champions League το 2002 με το 9-7 επί της Χόνβεντ στη Βουδαπέστη. Ο Απόλλων έχει τη δική του «χρυσή» ευκαιρία και, παρά τη δική του καταφανώς ανοδική πορεία, στη Ριζούπολη δεν ξέρουν πότε και αν θα προκύψει άλλη τέτοια στιγμή.

Εφόσον, εν πάση περιπτώσει, αποκλειστούν, αυτό θα ήταν καλύτερο να γίνει επειδή δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς και όχι επειδή σκέφτονται μακρύτερα από αυτό που φτάνουν τα χέρια τους.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News