KΩΣΤΑΣ ΚΟΦΙΝΑΣ: Tο στοίχημα των Τσιμίκα, Γιαννούλη και Τζόλη

Η ιστορία είναι λίγο πολύ γνωστή. Ωστόσο, ας την ξαναθυμήσουμε: το 1996 ήταν όταν ο Γιώργος Δώνης μετακόμισε στην Αγγλία και τη Μπλάκμπερν. Ένα τέταρτο του αιώνα πίσω. Δίχως να κάνει εντυπωσιακή πορεία, όντως άνοιξε τα σύνορα για τους έλληνες ποδοσφαιριστές. Για την ακρίβεια ο Δώνης έμοιαζε με το διαβατήριο που (θα) οδηγούσε τους γηγενείς παίκτες στο τραχύ αγγλικό πρωτάθλημα. Εκτοτε, είδαμε αρκετούς.

Από τον σούπερ Νταμπίζα (Νιούκαστλ), τον επαρκέστατο Γιαννακόπουλο (Μπόλτον) και τον μαχητή Ζαγοράκη (Λέστερ), έως αρκετούς που μετακόμισαν αλλά δεν έπιασαν. Ηταν απαιτητικός ο βρετανικός Μαραθώνιος σε σημείο που σταδιακά άρχισε να φθίνει το (αληθινό) ενδιαφέρον για παίκτες από την πατρίδα μας. Αντίθετα, οι περισσότεροι που πήγαιναν σε ένα άλλο χλιδάτο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, όπως είναι το γερμανικό, έκαναν αναμφίβολα θραύση. Με προεξάρχοντα τον Γκέκα (ακόμη και κορυφαίος σκόρερ με τη Μπόχουμ το 2007), τον υπέροχο Παπασταθόπουλο (Βέρντερ  και κυρίως Ντόρτμουντ), τον συνεπέστατο σκόρερ Χαριστέα ή τους αξιόπιστους Παπαδόπουλο, Λυμπερόπουλο, Κυργιάκο , Σταφυλίδη. Η Γερμανία ταίριαζε παραπάνω σε σύγκριση με την Αγγλία – η Ιστορία η ίδια το μαρτυρά…

Και μετά ήρθε η περίπτωση του Κώστα Τσιμίκα. Ηταν ο πρώτος της νέας εποχής, αυτός που αληθινά γύρισε τον διακόπτη πριν από έναν χρόνο. Τότε, όλοι μίλησαν εντελώς θεωρητικά για τα οφέλη της κίνησης και για το πόσο μπορούσε να επηρεάσει τα δεδομένα εκείνη η επιλογή του διάσημου Γιούργκεν Κλοπ να πάρει τον Έλληνα διεθνή μπακ στη Λίβερπουλ.

Ο Τσιμίκας, για να καταγραφεί πιστά η πραγματικότητα, δεν έκανε το λεγόμενο «μπαμ» κατά την πρώτη του σεζόν με τους Κόκκινους. Διάστημα προσαρμογής; Ισως. Ρυθμοί πολύ παραπάνω από τους ελληνικούς; Προφανές. Το βέβαιο είναι πως τώρα και με δεδομένο πως ο Ρόμπερτσον είναι τραυματίας, έχει τη δυνατότητα να κάνει παρουσίες και να «δείξει» στην πρώτη ομάδα της Λίβερπουλ. Αλλωστε, ποιος είπε ότι στο ποδόσφαιρο η ατυχία του ενός δεν συνεπάγεται τύχη για τον άλλο;

Εκτός του Τσιμίκα, υπάρχουν ακόμη δύο σημεία-κλειδιά στο όλο στόρι. Τον χειμώνα, η Νόριτς επένδυσε στον Γιαννούλη για τη θέση του αριστερού μπακ, ο ποδοσφαιριστής έκανε παιχνίδια στην Τσάμπιονσιπ και πανηγύρισε με τα Καναρίνια την άνοδο στην κορυφαία αγγλική κατηγορία. Και τώρα, λίγες ημέρες πριν από την έναρξη του ίσως καλύτερου πρωταθλήματος στον κόσμο, ξανά τα Καναρίνια τράνταξαν τα νερά και ενέταξαν στο δυναμικό τους τον Χρήστο Τζόλη. Κοίταξε η Νόριτς το πώς θα ενισχυθεί στο μεσοεπιθετικό κομμάτι του παιχνιδιού της, επιλέγοντας και πάλι έναν Ελληνα διεθνή άσο. Εριξε τα δίχτυα της στη δική μας αγορά.

Κοινή συνισταμένη και των τριών αυτών μεταγραφών; Στην Πρέμιερ Λιγκ πήγαν ποδοσφαιριστές που δεν είναι αυτό που συνήθως λέμε «σωματώδεις», αλλά παιδιά με αντοχές, ταχυδύναμη, προσόντα τεχνικά, με προοπτική να εξελιχθούν στο εγγύς μέλλον. Δηλαδή, με άλλη «αγωνιστική ταυτότητα» από αυτή που καταθέτουν οι συνήθως μυώδεις και γυμνασμένοι στο έπακρο πρωταγωνιστές της διοργάνωσης.

Το στοίχημα των Τσιμίκα, Γιαννούλη και Τζόλη είναι αυτό. Από τη στιγμή που η Αγγλία διαλέγει διεθνείς παίκτες από τη Σούπερ Λίγκα και ανοίγει ξανά τις πόρτες της. Ας τις κρατήσουμε ανοιχτές και ας αξιοποιήσουμε την ευκαιρία. Ώστε να δούμε περισσότερους Ελληνες από τους τρεις που ίσως βρεθούν στο χορτάρι πριν από το ματς Νόριτς – Λίβερπουλ της επερχόμενης πρεμιέρας. Ναι, ασφαλώς θα είναι παιχνίδι – σταθμός. Αλλά μπορεί να είναι μόνο η αρχή για τα καλύτερα που ενδεχόμενα θα έρθουν…

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News