Ποδόσφαιρο

Μπάλα: Μια... αθεράπευτη κληρονομική ασθένεια!

Φεβρωνία Παντελή
•
15/08/2021 | 08:01

Πατέρας, γιος και εγγονός που έχουν αγωνιστεί με τη φανέλα της ίδιας ομάδας έστω μια φορά κατά τη διάρκεια της καριέρα τους.

Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις παγκοσμίως που γιοι ποδοσφαιριστών λαμβάνουν τη σκυτάλη και συνεχίζουν την οικογενειακή παράδοση στα γήπεδα. Στο μέλλον δε, κάτι τέτοιο αναμένεται να αποτελεί μια απλή καθημερινή κατάσταση, καθώς οι σημερινοί αστέρες της στρογγυλής θεάς, φαντάζουν να έχουν ήδη ανοίξει διάπλατα την πόρτα του ποδοσφαιρικού χρηματιστηρίου στους διαδόχους τους.

Σε αυτό συντελούν η εξέλιξη και η απογείωση του αθλήματος, η εκπαίδευση και εκμάθηση της εν λόγω τέχνης και η ανάπτυξη επίκτητων δεξιοτήτων μέσω των ακαδημιών σε ασφαλές και ιδανικό περιβάλλον, οι οικονομικές απολαβές, η εισβολή και καθιέρωση του μάρκετινγκ, η δημοσιότητα και η εξασφάλιση μιας ονειρεμένης ζωής μέσω του ποδοσφαίρου. Ωστόσο, η παρουσία τριών γενιών παικτών στον ίδιο σύλλογο είναι πιο σπάνιο φαινόμενο. Και μολονότι η θέση που αγωνίζονται μπορεί να διαφέρει ανά περιπτώσεις, εκείνοι έχουν καταφέρει  να συνδέσουν το όνομα της οικογένειάς τους με την ιστορία μιας ομάδας δια παντός.  Συγκινητικό φαινόμενο για τους ρομαντικούς του ποδοσφαίρου ή φυσική εξέλιξη και ενίοτε προδιαγεγραμμένο προνόμιο για τους πιο… ρεαλιστές, τα παρακάτω παραδείγματα σίγουρα εμπεριέχουν εντυπωσιακά στοιχεία, μεταξύ άλλων ίδιο ακριβώς ονοματεπώνυμο και παρουσία στην Εθνική ομάδα. 

Οικογένεια  Μαλντίνι στη Μίλαν   

Την 1/2/2020 ο Ντάνιελ Μαλντίνι πραγματοποίησε το ντεμπούτο του με τη φανέλα της Μίλαν, 67 χρόνια μετά τον παππού του και 35 μετά τον πατέρα του. Ο 18χρονος τότε, μεσοεπιθετικός, μπήκε ως αλλαγή στον αγώνα κόντρα στην Βερόνα για το πρωτάθλημα της serie A, συνεχίζοντας τη δυναστεία της οικογένειάς του στον ιταλικό σύλλογο… προδίδοντας την αγαπημένη τους αμυντική γραμμή. Την αρχή έκανε, ο αείμνηστος Τσέζαρε Μαλντίνι που τίμησε τη φανέλα των «ροσονέρι» από το 1954 έως τo 1966. O Ιταλός αμυντικός και εν συνεχεία προπονητής που απεβίωσε το 2006 σε ηλικία 84 ετών,  κατά τη διάρκεια της καριέρας του στο Μιλάνο -αποτέλεσε και τον αρχηγό της ομάδας του- κατέκτησε 4 πρωταθλήματα, 1 Κύπελλο πρωταθλητριών, ενώ κάθισε και στον πάγκο των «ροσονέρι» ως προπονητής. Ακολούθησε ο γιος του Πάολο, που παραμένει διαχρονικά «σημαία» της Μίλαν. Έκανε το ντεμπούτο του το 1985 και κλείνοντας τα αφτιά του στις εκκωφαντικές σειρήνες άλλων τεράστιων ομάδων που ήθελαν διακαώς να τον εντάξουν στο ρόστερ τους, χρίστηκε ρέκορντμαν συμμετοχών (647 με την Μίλαν και 902 συνολικά) και κατέκτησε 7 πρωταθλήματα Ιταλίας, 1 Κύπελλο, 5 Σούπερ Καπ, 2 Κύπελλα Πρωταθλητριών και 3 Champions League κ.ά., ενώ σημείωσε πληθώρα προσωπικών διακρίσεων, τιμώντας παράλληλα και το εθνόσημο- ενίοτε υπό τις οδηγίες του πατέρα του από το πόστο του προπονητή. Η αυλαία για τον κατά γενική ομολογία επιδεξιότερο αριστερό μπακ όλων των εποχών (αγωνίστηκε σε όλες τις θέσεις στην άμυνα)  έπεσε το 2009.

Σήμερα, ο 52χρονος πρώην αρχηγός της ομάδας του Μιλάνου συνεχίζει να υπηρετεί το σύλλογο που τον καταξίωσε από το πόστο του τεχνικού διευθυντή ενώ ο υιός Ντάνιελ Μαλντίνι είναι στα πρώτα βήματα της ποδοσφαιρικής του καριέρας και έχει όλο το μέλλον μπροστά του. Ο έτερος γιος του εμβληματικού παίκτη της Μίλαν, Κρίστιαν Μαλντίνι ήταν μέλος της Πριμαβέρα των «ροσονέρι» αλλά δεν προωθήθηκε ποτέ στην πρώτη ομάδα. Ο 24χρονος αμυντικός, αγωνίζεται στην Προ Σέστο στη serie C και προς το παρόν δεν φαίνεται εφικτό στο μέλλον να ακολουθήσει τα χνάρια της οικογένειάς του στο «Σαν Σίρο».

Οικογένεια Λάουντρουπ στην ΚΒ Κοπεγχάγη 

O Φιν Λάουντρουπ αγωνίστηκε στην ΚΒ Κοπεγχάγη ως επιθετικός από το 1976 έως το 1980. Ο γιος του Μίκαελ  εντάχθηκε στην ακαδημία το 1977 και το 1981 μεταπήδησε στην πρώτη ομάδα. Ακολούθησε λαμπρή καριέρα και δίκαια θεωρείται ένας εκ των κορυφαίων Σκανδιναβών ποδοσφαιριστών όλων των εποχών, αφού στη συνέχεια φόρεσε τη φανέλα των Λάτσιο, Γιουβέντους, Μπαρτσελόνα, Ρεάλ Μαδρίτης, Άγιαξ κ.ά και φυσικά αποτέλεσε τον αρχηγό της Εθνικής ομάδας της Δανίας.

Στη διάρκεια της ποδοσφαιρικής του διαδρομής κατέκτησε πλειάδα τίτλων. Μόνο… 10 πανηγύρισε με τη «Dream team», όπως έμεινε στην ιστορία, η μεγάλη Μπαρτσελόνα του Γιόχαν Κρόιφ. Παράλληλα, ο 55χρονος σήμερα πρώην μεσοεπιθετικός αγωνίστηκε και ως συμπαίκτης με τον αδερφό του Μπράιαν, στην Εθνική ομάδα. Ο τελευταίος πανηγύρισε την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, στο «θαύμα» της Δανίας το 1992 στη Σουηδία, με μεγάλο απόντα  τον Μίκαελ λόγω δυσαρέσκειας με τον ομοσπονδιακό τεχνικό Νίλσεν), το Champions League με τη Μίλαν το 1994 κ.ά., ενώ σήμερα υπηρετεί το αγαπημένο του άθλημα ως προπονητής. Ο γιος του Μίκαελ, Μαντς, αγωνίστηκε επίσης στην Κοπεγχάγη Μπόλντκλουμπ το 2007, ως μεσοεπιθετικός. Ο αδερφός του Ανδρέας, αν και αποτέλεσε μέλος της ακαδημίας του συλλόγου, δεν είχε την ίδια εξέλιξη και μάλιστα αναγκάστηκε να αποσυρθεί νωρίς, μόλις στα 24 του χρόνια καθώς διαγνώστηκε με ρευματοειδή αρθρίτιδα.   

Οικογένεια Γκούντγιονσεν στη Βαλούρ 

O Άρνορ Γκούντγιονσεν, πατέρας του γνώριμου στο ελληνικό κοινό -εκτός από την σημαντική  διεθνή καριέρα του- από την θητεία του στην ΑΕΚ τη σεζόν 2011-12 Έιντουρ Γκούντγιονσεν, αγωνίστηκε στην ισλανδική Βαλούρ από το 1998 έως το 2000. Ο πρώην παίκτης της Ένωσης φόρεσε τη φανέλα του συλλόγου 5 χρόνια νωρίτερα(!), πριν φύγει για το εξωτερικό και κατακτήσει 2 σερί πρωταθλήματα με την Τσέλσι του Μουρίνιο και το τρεμπλ του 2009 με τη Μπαρτσελόνα. Προηγήθηκε όμως το αξέχαστο ιστορικό στιγμιότυπο, που όταν ο πατέρας του ήταν 34 ετών έδωσε τη θέση του στο γήπεδο στον 17χρονο τότε γιο του και μπήκε ως αλλαγή στην αναμέτρηση της Εθνικής Ισλανδίας κόντρα στην Εσθονία. 10 χρόνια πριν, ο νεαρός τότε Άρνορ είχε δηλώσει ότι όνειρό του είναι να αγωνιστεί μαζί με το γιο του σε έναν αγώνα της εθνικής του ομάδας. Μπορεί να μην βρέθηκαν ταυτόχρονα στο χορτάρι, αλλά εν μέρει η επιθυμία του πραγματοποιήθηκε. Την ευκαιρία έχασαν και πάλι λίγο αργότερα, όταν ο Έιντουρ έσπασε τον αστράγαλό του και με την επιστροφή του στην ενεργό δράση, ο πατέρας του είχε πια αποσυρθεί., με αυτόν τον… καημό, σύμφωνα με δηλώσεις του 59χρονου πρώην επιθετικού.

Βέβαια οι δύο άνδρες δεν χωρίστηκαν ποτέ αφού ο Άρνορ ήταν πάντα ο σύμβουλος και ατζέντης του και είχε ουσιαστικό λόγο στις επαγγελματικές επιλογές του γιου του, όπως θυμούνται και οι άνθρωποι της ΑΕΚ. Με τη σειρά του ο εγγονός του Σβέιν, ακολουθώντας  τα χνάρια των ανδρών της οικογένειας, αγωνίστηκε στη Βαλούρ τη σεζόν 2006-2007, ενώ μέχρι πρόσφατα, o 22χρονος επιθετικός φορούσε τη φανέλα της δανέζικης Οντένσε Μπόλντουμ, ως δανεικός από την ιταλική Σπέτσια. Oι άλλοι δύο γιοι, Άντρι και Ντάνιελ είναι στην ακαδημία της Ρεάλ Μαδρίτης. 

Οικογένεια Βάις στην Ίντερ Μπρατισλάβας   

Άλλος ένας ποδοσφαιριστής που συστήθηκε στο ελληνικό κοινό με το πέρασμά του από τον Ολυμπιακό τη σεζόν 2013-14 είναι ο Σλοβάκος Βλάντιμιρ Βάις. Μάλιστα, είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι τόσο ο παππούς του όσο και ο πατέρας του φέρουν το ίδιο ονοματεπώνυμο και φόρεσαν τη φανέλα της Ίντερ Μπρατισλάβας  Ο κεντρικός αμυντικός παππούς Βάις, που κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο το 1964 με την τότε Τσεχοσλοβακία, από το 1958 έως το 1969, ο πατέρας (μέσος) από το 1986 έως το 1993 και τέλος ο πρώην επιθετικός των «ερυθρόλευκων» έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στο τμήμα υποδομών του σλοβακικού συλλόγου, πριν ανοίξει τα φτερά του και ενταχθεί στην Μάντσεστερ Σίτι, δίχως να αποκλείεται να συμβεί αυτό μελλοντικά μιας και σήμερα αγωνίζεται στη Σλόβαν Μπρατισλάβας.

Και οι τρεις έχουν αγωνιστεί με την εθνική ομάδα της χώρας τους.«Ο γιος μου είναι ένα έξυπνο παιδί αλλά θα τα βρει… σκούρα με προπονητή τον πατέρα του. Δεν είναι και πολύ εύκολος παίκτης να τον προπονήσεις! Ωστόσο είμαι σίγουρος ότι θα έχει εξαιρετική απόδοση και θα βοηθήσει πολύ την ομάδα του», εξομολογήθηκε ο Βάις ως ομοσπονδιακός προπονητής της Σλοβακίας, που κατάφερε να την οδηγήσει (για πρώτη φορά) στην τελική φάση του Παγκοσμίου  Κυπέλλου του 2010, όπου αποκλείστηκε στη φάση των «16» από την Ολλανδία. 

Οικογένεια Μπεργκ στη Μπόντο Γκλιμτ 

Μπεργκ. Ένα επώνυμο ιδιαίτερα αγαπητό στους Έλληνες φιλάθλους και ιδίως στους οπαδούς του Παναθηναϊκού λόγω του Σουηδού Μάρκους Μπεργκ, που τίμησε τη φανέλα του τριφυλλιού, κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδας το 2014 και ακόμα και σήμερα συνεχίζει να δείχνει την αγάπη του για τον ελληνικό σύλλογο. Ωστόσο στην παρούσα υπόθεση πρόκειται για απλή συνωνυμία. Η οικογένεια Μπεργκ από τη Νορβηγία συνδέθηκε άρρηκτα με την Μπόντο Γκλιμ.

Πρώτος ο παππούς Χάραλντ εντάχθηκε στην ομάδα από το 1958 έως το 1964 και επέστρεψε το 1974, για να κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια το 1981. Έξι χρόνια αργότερα ακολούθησε την πορεία του ο υιός Όριαν, αρχικά φορώντας τη φανέλα της Γκλιμτ για μία σεζόν. Ο Νορβγηγός μέσος (ίδια θέση με τον πατέρα του) επέτρεψε το 1994 και αποχώρησε το 1999, για να κλείσει την καριέρα του στην Ρόζενμποργκ. Ο γιος του Πάτρικ, συνέχισε την παράδοση της οικογένειάς του με την ένταξή του στην ακαδημία των Νορβηγών και μεταπήδησε στην πρώτη ομάδα, πραγματοποιώντας το ντεμπούτο του το 2014, όπου αγωνίζεται ακόμα ως αμυντικό χαφ. 

Οικογένεια Σουστικόφ στην Τορπέντο Μόσχας 

Ο γηραιότερος της οικογενείας, Βίκτορ, έκανε το ντεμπούτο του ως αμυντικός με την Τορπέντο Μόσχας το 1957 και παρέμεινε πιστός στην αγαπημένη του ομάδα έως την ολοκλήρωση της καριέρας του το 1973. Ο γιος του Σεργκέι (μέσος) προβιβάστηκε στην πρώτη ομάδα από τα τμήματα υποδομής και έμεινε εκεί από το 1988 έως το 1996. Ο συνονόματος γιος του και αμυντικός επίσης, μετά από την παρουσία του σε πολυάριθμες ομάδες, το 2015 επέλεξε με τη σειρά του το σύλλογο της Μόσχας, μέχρι την περασμένη σεζόν που αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη του στο Καζακστάν. 

Οικογένεια Αλόνσο στην Εθνική Ισπανίας 

Μία ακόμη περίπτωση «οικογενειοκρατίας» αλλά αυτή τη φορά σε επίπεδο εθνικών ομάδων είναι του Μάρκος  Αλόνσο. Ο Ισπανός άσος της Tσέλσι φόρεσε για πρώτη φορά τη φανέλα με το εθνόσημο το 2018, εξαργυρώνοντας τις εκπληκτικές του εμφανίσεις με τους «Μπλε», 63 χρόνια μετά την παρουσία του παππού του Μάρκος Αλόνσο Ιμάζ στην αποστολή των «φούριας ρόχας».

Ο «Μαρκίτος», μπορεί να είχε μόλις 2 συμμετοχές στην Εθνική (1955-1960 συν 2 με τη β΄ομάδα), ωστόσο είχε αξιοσημείωτη καριέρα στη Ρεάλ Μαδρίτης από το 1954 έως το 1962, κατακτώντας 5 πρωταθλήματα Ισπανίας και 5 Ευρωπαϊκά Κύπελλα Πρωταθλητριών. Συμπαίκτες του Ισπανού δεξιού μπακ ήταν ο Πούσκας και ο Ντι Στέφανο. Ο γιος του, Μάρκος Αλόνσο Πένια, που αμφότεροι πέρασαν από την Ρασίνγκ Σανταντέρ κάποια στιγμή στην καριέρα τους, υπήρξε διεθνής 22 φορές (1981-1985). Αγωνίστηκε μεταξύ άλλων σε Ατλέτικο Μαδρίτης και Μπαρτσελόνα ως δεξιός χαφ, με κορυφαίο επίτευγμα την κατάκτηση του πρωταθλήματος με τους «μπλαουγκράνα» τη σεζόν 1984-85. Αποτέλεσε την πιο ακριβή μεταγραφή τότε στο ισπανικό ποδόσφαιρο (150 εκ. Πεσέτας) και αγωνίστηκε μαζί με τους Μαραντόνα, Καράσκο, Λίνεκερ και Θουμπιθαρέτα. 

Οικογένεια Φορλάν στην Εθνική Ουρουγουάης   

Μία παρόμοια αλλά ιδιαίτερη ιστορία ενώνει και την οικογένεια του Ντιέγκο Φορλάν, για την οποία ο 41χρονος σήμερα θρύλος του λατινοαμερικάνικου -και όχι μόνο-ποδοσφαίρου δηλώνει πάντα υπερήφανος. «Δεν είναι κάτι που συμβαίνει κάθε μέρα. Ο παππούς μου πρωταθλητής και ο πατέρας μου επίσης, τώρα εγώ! 3 γενιές… Το όνομα της οικογένειάς μας θα μείνει στην Ιστορία!» τόνισε ενθουσιασμένος και συνάμα συγκινημένος ο Ουρουγουανός άσος μετά την ανάδειξή του ως πρωταθλητή Λατινικής Αμερικής το 2011. Εκείνο το βράδυ πέτυχε τα 2 από τα 3 γκολ που έδωσαν την νίκη με 3-0 στην ομάδα του κόντρα στην Παραγουάη στον τελικό.   

Το μακρινό 1932, ο Χουάν Κάρλος Κοράτσο αγωνιζόταν στην Ιντεπεντιέντε αλλά η καταξίωσή του ήρθε πολλά χρόνια αργότερα, από το πόστο του προπονητή, όταν υπό τις οδηγίες του η «Σελέστε» σημείωσε ιστορικό ρεκόρ 14 αγώνων αήττητη το 1967-68. Επίτευγμα που διατήρησε έως το 2012, όταν ο Όσκαρ Ταμπάρεζ το «έσπασε», με 18. Ο παππούς του «Κατσαβάτσα» επίσης, είχε στη συλλογή του 2 Copa America (1959, 1967). Στη συνέχεια ο γιος του, Πάμπλο Φορλάν, διακρίθηκε με τη φανέλα της Πενιαρόλ και κατέκτησε το Κόπα Λιμπερταδόρες το 1966 και την επόμενη χρονιά το Copa America. Ο υιός Ντιέγκο με την Πενιαρόλ στέφθηκε πρωταθλητής το 2016 αλλά η πιο σημαντική του διάκριση σίγουρα δεν είναι άλλη από το Europa League με τη φανέλα της Ατλέτικο Μαδρίτης το 2010.   

Και η ιστορία συνεχίζεται…  

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

TAGS
# Μάρκος Αλόνσο # Πάολο Μαλντίνι # Ποδόσφαιρο
Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News