ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΟΜΟΓΛΟΥ: Αν η Λίβερπουλ λεγόταν… Λιβερπουλιακός!
Τι θα γινόταν, αλήθεια, στον Ολυμπιακό αν έβγαιναν ο Μαρινάκης ή ο Μαρτίνς και έλεγαν όσα λέει ο Κλοπ στους φίλους της Λίβερπουλ εδώ και μήνες; Ο Αλέξανδρος Σόμογλου αναρωτιέται…
«Δεν μας ενδιαφέρει αν οι άλλες ομάδες ξοδεύουν χρήματα για μεταγραφές. Δεν γίνεται να ξοδεύουμε χρήματα που δεν διαθέτουμε. Για να υπάρξει αγορά, θα πρέπει αρχικά να υπάρξει πώληση. Δεν γίνεται να μας συγκρίνετε με τους αντιπάλους μας. Προφανώς οι άλλες ομάδες δεν έχουν τους περιορισμούς που έχουμε εμείς αναφορικά με τον προϋπολογισμό μας. Όταν ξεκίνησε η πανδημία, κανείς μας δεν γνώριζε πόσο μακρά περίοδος δυσκολιών μας περίμενε. Το ίδιο ισχύει και για τους ποδοσφαιρικούς συλλόγους. Εμείς, απλά, κάνουμε τα πράγματα με το δικό μας τρόπο. Για παράδειγμα, παλεύουμε να διατηρούμε ενωμένο τον κορμό της ομάδας. Ναι, το ξέρω ότι οι ανανεώσεις συμβολαίων δεν είναι τόσο ελκυστικές για τους φιλάθλους, αλλά είναι το ίδιο, αν όχι περισσότερο απαραίτητες από τις μεταγραφές».
Ακούγοντας τον Γιούργκεν Κλοπ να απαντά για πολλοστή φορά στις επίμονες ερωτήσεις των Άγγλων δημοσιογράφων (σ.σ. για να μη νομίζετε ότι μόνο οι Έλληνες… διψάμε για μεταγραφές) για την παθητική στάση που ακολουθεί η Λίβερπουλ για δεύτερο διαδοχικό μεταγραφικό καλοκαίρι, έκλεισα για μια στιγμή τα μάτια μου και αναρωτήθηκα τι θα συνέβαινε αν τα παραπάνω λόγια έβγαιναν από το στόμα είτε του Πέδρο Μαρτίνς, είτε πολύ περισσότερο του Βαγγέλη Μαρινάκη. Για προσομοιώστε, λίγο, την κατάσταση που επικρατεί στο Λίβερπουλ σε ερυθρόλευκα… ελληνικά δεδομένα.
Να έχει μείνει ο Ολυμπιακός χωρίς τίτλο, την αμέσως επόμενη σεζόν μετά από ένα ιστορικό επίτευγμα (όπως ήταν για τη Λίβερπουλ η κατάκτηση της Πρέμιερ Λιγκ το 2019-20), και αντί να ενισχυθεί στις μεταγραφές για να αντεπιτεθεί να εμφανιζόταν είτε ο προπονητής, είτε ο ιδιοκτήτης της πειραϊκής ΠΑΕ και να ανέλυε τη φιλοσοφία της οικονομικής πολιτικής της εταιρίας, ή τη σημασία της ανανέωσης συμβολαίων, έναντι της πραγματοποίησης μεταγραφών.
Τα… μπινελίκια στα social media της ΠΑΕ θα ήταν η πιο ήπια μορφή αντίδρασης του κόσμου. Άσε τι θα γράφαμε αναλυτές και δημοσιογράφοι σε έντυπα και ηλεκτρονικά Μέσα. Τώρα που το σκέφτομαι και οι… διαδηλώσεις στα γραφεία της Πλατείας Αλεξάνδρας, κάλλιστα θα μπορούσαν να βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη!
Μήπως είμαστε τελικά παράλογοι ή καλομαθημένοι στην Ελλάδα που ζητάμε κάθε καλοκαίρι από τους ιδοκτήτες να ανοίγουν την κάνουλα και να αγοράζουν μια ντουζίνα ποδοσφαιριστές, ανεξαρτήτως συνθηκών;
Να το θέσω σε πιο… πραγματικές συνθήκες; Μετά τον αποκλεισμό από τη Λουντογκόρετς, η οικονομική ζημιά που υπέστη ο Ολυμπιακός ανέρχεται σε περίπου 25 εκατομμύρια ευρώ. Αντί, λοιπόν, η απάντηση του Μαρινάκη να ήταν η… απόκτηση του Ρόνι Λόπες, σκεφτείται το σενάριο να ανακοίνωναν οι «ερυθρόλευκοι» ότι βάζουν φρένο στη μεταγραφική τους ενίσχυση και ότι θα πορευτούν με το υπάρχον ρόστερ στη συνέχεια της σεζόν. Και προσέξτε, μιλάμε για μια ομάδα που έχει αποκτήσει ήδη Βατσλίκ, Κουντέ, Ονιεκούρου, Τικίνιο (τέσσερις παίκτες ενδεκάδας), χωρίς να έχει χάσει μέχρι στιγμής κάποιο βασικό στέλεχος του περσινού κορμού της πλην Σα. Κι όμως, όπου κι αν στρέψεις το βλέμμα ή την ακοή σου εισπράττεις… γκρίνια και μουρμούρα!
Είναι απόλυτα φυσιολογικό ο μέσος οπαδός να… εθίζεται από το νέκταρ μιας μεταγραφής. Συμβαίνει σε κάθε σύλλογο, σε κάθε ομάδα, σε κάθε γωνιά του πλανήτη! Και είναι εξαιρετικά δύσκολο να δεχτεί οικονομικές ή λογιστικές εξηγήσεις, ιδιαίτερα μετά από αποτυχίες της αγαπημένης του ομάδας. Ούτε οι φίλοι της Λίβερπουλ έχουν σταματήσει τη… μουρμούρα για την οικονομική πολιτική της FSG (της ιδιοκτήτριας εταιρίας των «κόκκινων»).
Τολμώ να πω, μάλιστα, ότι συντάσσομαι στο πλευρό τους, γιατί η έλλειψη βάθους στο ρόστερ πιθανότατα θα αποδειχτεί για δεύτερη σεζόν τροχοπέδη στα όποια σχέδια του Κλοπ για επιστροφή στην κορυφή σε Premier και Champions League.
Από την άλλη, όμως, αναρωτιέμαι μήπως είμαστε κάπως παράλογοι ή καλομαθημένοι, στην Ελλάδα ζητώντας κάθε καλοκαίρι από τους ιδιοκτήτες των ομάδων να αγοράζουν… μια ντουζίνα ποδοσφαιριστές για να ικανοποιήσουν την προσωπική μας «αδηφαγία». Και ιδιαίτερα στον Ολυμπιακό, νομίζω ότι η συγκεκριμένη… μεταγραφική μανία των «ερυθρόλευκων» οπαδών αγγίζει κάπου τα όρια της υπερβολής! Να θυμόμαστε πάντα κάτι: Οι ομάδες τις περισσότερες φορές χτίζονται, δεν αγοράζονται! Και υπό αυτή την έννοια, σε ένα καλοκαίρι τεράστιων οικονομικών δαπανών και ηχηρών μεταγραφών, εμφανίζει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον η πορεία του μικρού… Γαλατικού χωριού που ονομάζεται Λίβερπουλ. Της ομάδας που πορεύεται ολοκληρωτικά κόντρα στο ρεύμα της εποχής!