Αντώνης Καρπετόπουλος: Καταραμένη Ρεάλ μπράβο...

Τη Ρεάλ μαδρίτης δεν την ξεγράφεις ούτε όταν χάνει σε μια σειρά play off με 0-2, μετά μάλιστα από δυο ήττες στην έδρα της, ούτε όταν στο πέμπτο ματς κόντρα στην Παρτιζάν, που είναι ομάδα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, χάνει με 15 πόντους έντεκα λεπτά πριν το τέλος του ματς. Για τη Μονακό έχουμε μέρες να τα πούμε. Το κατόρθωμα της Ρεάλ, σε σχέση με ό,τι προηγήθηκε, παραμένει στην επικαιρότητα.

Η Ρεαλ έγινε η πρώτη ομάδα που στην ιστορία της Ευρωλίγκας επιστρέφει από ένα σε βάρος της 0-2.Το θαυμαστό της επίτευγμα, σε συνδυασμό με όσα προηγήθηκαν στη δραματική αυτή σειρά, μου δίνουν αφορμή για ένα προβληματισμό. Αξίζει τα μπράβο μας μια ομάδα που στήριξε την πρόκρισή της σε ένα επεισόδιο, που ένας παίκτης της προκάλεσε, παίζοντας με τα νεύρα πρωτάρηδων στη δυσκολία των ματς αυτών αντιπάλων;

Προσοχή στην προκειμένη περίπτωση δεν έχουμε να κάνουμε με αγωνιστική σκοπιμότητα, δηλαδή με κάποιου είδους προπονητική στρατηγική, αλλά με μια στοχευμένη πονηριά. Ένα κόλπο διαβολικό. Που αποδείχτηκε καθοριστικό. Αλλά παραμένει φθηνό.

Τι έγινε τελικά

Ας θυμηθούμε λίγο τι έγινε. Στο δεύτερο ματς της σειράς στην Μαδρίτη η Παρτιζάν έχει κάνει περίπατο. Φτάνει στη δεύτερη νίκη της μετατρέποντας το ματς σε σόου. Ελάχιστα πριν το τέλος του, κι ενώ αυτό έχει κριθεί, ο Γιούλ αποφασίζει να προβοκάρει τον Πάντερ κάνοντας του ένα αντιαθλητικό φάουλ. Όχι τυχαία.

Ο Πάντερ είναι ο παίκτης που έχει υπογράψει τις δυο νίκες της Παρτιζάν κι απέναντι στον οποίο η Ρεάλ δεν έχει λύση. Ο Πάντερ τσιμπάει. Από την αντίδραση του προκαλείται η γνωστή σύρραξη, που έφερε τιμωρίες κι αναστατώσεις, που διέλυσαν την όποια κανονικότητα της σειράς.

Ο Γιούλ σίγουρα δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα ακολουθούσε ο απίθανος καυγάς που είδαμε. Στην αντίδραση, όμως, του Πάντερ, που θα μπορούσε απλά να προκαλέσει την αποβολή του, σίγουρα πόνταρε.

Απόψεις απόλυτα διαφορετικές

Για το περιστατικό αυτό τοποθετήθηκαν οι πάντες. Υπάρχει μια τρομερή διαφορά στις απόψεις των απλών φίλων του μπάσκετ, των αθλητικογράφων και των αθλητών. Οι φίλοι του μπάσκετ τα έχασαν. Πολλοί περίμεναν ότι για το γεγονός θα υπάρξει ένα είδος «θείας δίκης» – ότι δηλαδή, έστω κι έτσι, η Παρτιζάν θα προκριθεί – το πιθανότερο με μια νίκη στην έδρα της και μπροστά στο κοινό της που μετά από όσα έγιναν φανατίστηκε και πιο πολύ.

Οι αθλητικογράφοι ηθικολόγησαν: γύρισαν γρήγορα την συζήτηση στην τιμωρία των παικτών πχ και είπαν υπερβολές. Οι αθλητές, ωστόσο, ήταν αυτοί που μίλησαν λιγότερο. Οποιοι μίλησαν έδωσαν στην ιστορία την δική τους διάσταση – χωρίς να ψάχνουν απαραίτητα ενόχους και θύματα. Υπήρξε πχ ένα κύμα συμπάθειας στον Πάντερ: πολλοί δήλωσαν πως θα ήταν κρίμα να χάσει το Final 4.

Ο Βλάντο Γιάνκοβιτς είπε κάτι ορθότατο: ότι οι παίκτες και οι ομάδες έχουν μάθει να ζουν έχοντας στο μυαλό τους και το απρόοπτο. Κι ότι ο καυγάς στη Μαδρίτη ήταν ένα απρόοπτο, που κανείς ποτέ δεν μπορεί να αποκλείσει. Και με το οποίο πρέπει και να ξέρει να ζει – πρέπει δηλαδή να προσαρμοστεί.

Περισσότερα εδώ

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News