Συνέντευξη Μάικ Φουντεδάκης: «Αυτός ο Ολυμπιακός είναι ο καθρέφτης της ψυχής των Αγγελόπουλων!»

Έχει το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας… ψυχή; Είναι πραγματικά ένα γήπεδο με χίλια πρόσωπα, όπως το είχε χαρακτηρίσει η πρόεδρός του, Χριστίνα Τσιλιγκίρη, σε συνέντευξή της στο sportday.gr; Και αν μπορούσαμε να του δώσουμε τη μορφή ενός συγκεκριμένου προσώπου, ποια θα επιλέγαμε για να αποτυπώσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ένα στάδιο-σύμβολο της ιστορίας του μπασκετικού Ολυμπιακού;

Το σίγουρο είναι ένα: Ανεξαρτήτως αν το ΣΕΦ έχει ψυχή, ή χίλια πρόσωπα είναι δεδομένο ότι διαθέτει φωνή! Μια ιδιαίτερη και ξεχωριστή φωνή, που συνοδεύει εδώ και 15 ολόκληρα χρόνια τα όνειρα, τις φιλοδοξίες και τις «μαγικές» βραδιές που χαρίζει ο Ολυμπιακός των αδελφών Αγγελόπουλων στα εκατομμύρια των «ερυθρόλευκων» φιλάθλων…

«Και τώρα αγαπητοί μας φίλαθλοι η παρουσίαση του Ολυμπιακού μας» ή αλλιώς «Threeee Points» ή «άμυνα, όλοι μαζί άμυνα» ή αλλιώς… Μάικ Φουντεδάκης.

Με τους πρωταθλητές να ταξιδεύουν για το Κάουνας, προκειμένου να μπορέσουν να υψώσουν το τέταρτο ευρωπαϊκό λάβαρο της ιστορίας τους στην οροφή του Ειρήνης και Φιλίας, επιλέξαμε να τους κατευοδώσουμε με τη φωνή που συνόδευσε όλη την επική τους διαδρομή στο δρόμο για τη Λιθουανία!

Ο Μάικ Φουντεδάκης, άλλωστε, έχει ζήσει σχεδόν τα πάντα δίπλα σ’ αυτή την ομάδα και μάλιστα… από απόσταση αναπνοής. Και ο επί σειρά ετών παρουσιαστής της ομάδας μπάσκετ του Ολυμπιακού ενώνει το χθες με το σήμερα των επίδοξων πρωταθλητών Ευρώπης, σε μια ιδιαίτερη συνέντευξη γεμάτη αναμνήσεις, συναισθήματα και νύχτες «ερυθρόλευκων» θριάμβων!

Photo Credits: Μιχάλης Καραγιάννης | Eurokinissi

Μάικ, να ξεκινήσουμε με μια βουτιά στο παρελθόν. Θα θέλαμε να γυρίσεις το χρόνο πίσω και να θυμηθείς την πρώτη σου εμπειρία στο Ειρήνης και Φιλίας. Τη μέρα που βρέθηκες εδώ για πρώτη φορά στη ζωή σου…

1985 όταν χτίστηκε! Από όταν ξεκίνησε ήμουν σταθερά εδώ απ’ έξω και όταν ολοκληρώθηκε έτυχε ο πρώτος διευθυντής προσωπικού να είναι ο πατέρας μου, Γιάννης Φουντεδάκης.

Η οικογένεια μου είναι Ολυμπιακοί και από την πρώτη φορά που μπήκα σε αυτό το στάδιο ένιωθα πάντα ένα δέος. Ήταν κόσμημα τότε για όλη την Ευρώπη καθώς είχε και ακόμα έχει, τεράστιες δυνατότητες εξέλιξης για να αναμορφωθεί.

Ειδικά από όταν ξεκίνησε να παίζει εδώ ο Ολυμπιακός (έπαιζε στο Παπαστράτειο τότε) ήταν μια ευκαιρία να δοθεί μια ώθηση στην ομάδα να πάει στα πολύ μεγαλύτερα σαλόνια και τελικά να φανεί συνεπής στο ραντεβού της με τη γιγάντωση του αθλήματος, ειδικά μετά τη δημιουργία της Euroleague.

Δεν το θεωρείς αυτό που λένε «αμπάσκετο», λόγω της απόστασης που χωρίζει το παρκέ από τις εξέδρες;

Όχι, όχι. Δεν πιστεύω ότι είναι «αμπάσκετο» διότι το 1987 δεν θα έτριζε έτσι το παρκέ! Γιατί όταν ο κόσμος του Ολυμπιακού ξεκινά με τη φωνή του και μπαίνει μέσα στο παιχνίδι, δίνει στον κάθε παίκτη που αγωνίζεται εκείνη την ώρα ένα προσθετικό στην απόδοσή του της τάξης του μίνιμουμ 20% με 40% . Σαν να τους κάνει και καταλαβαίνουν ότι υπάρχει κάτι στην πλάτη τους που τους ωθεί και τους στηρίζει.

Είναι ένα γήπεδο που δίνει πάρα πολύ ρυθμό. Βέβαια το ότι έχει κάποια ελαττώματα καθώς είναι ένα παλιό γήπεδο, δε σημαίνει ότι δεν μπορούν αυτά να διορθωθούν.

Μιλώντας για τις δυνατότητες εξέλιξης αυτού του γηπέδου, πιστεύεις ότι τις περισσότερες από αυτές μπορεί να τις προσφέρει ο Ολυμπιακός;

Κατ’ αρχήν ο Ολυμπιακός έχει προσφέρει τα μέγιστα σε αυτήν εδώ την εγκατάσταση. Η ομάδα μας είναι εκείνη που το διατήρησε όλα αυτά τα χρόνια και αν γίνει κάτι και ο Ολυμπιακός μας καταφέρει να πάρει το γήπεδο νομίζω ότι θα αλλάξει όλη του η εικόνα και η φυσιογνωμία. Έχοντας αυτή τη χωρητικότητα και αυτά τα facilities ο κόσμος θα καταλάβει το πόσο ζεστό είναι και το τί μπορεί να προσφέρει στην ομάδα.

Πάμε τώρα στον δικό σου ιδιαίτερο ρόλο. Αρχικά πότε ήταν η πρώτη φορά που βρέθηκες σε αυτό το ρόλο ως παρουσιαστής στο ΣΕΦ; Πότε ξεκίνησε αυτό το ταξίδι;

Έγινε πολύ πριν γίνω επίσημα παρουσιαστής της ομάδας μπάσκετ του Ολυμπιακού. Ήταν σε έναν νικηφόρο αγώνα της εθνικής μας και μάλιστα όχι του μπάσκετ, αλλά του βόλεϊ.

Και στο βόλεϊ ουσιαστικά πώς προέκυψε;

Είχε τύχει να παρακολουθήσουν κάποια μεγάλα τουρνουά που είχα ξεκινήσει στο μπάσκετ 3Χ3 πολλά χρόνια πριν (ήμουν ο πρώτος που ξεκίνησε τα τουρνουά 3Χ3 στην Ελλάδα το 1985). Η συνεργασία με την εταιρεία NIKE και το brand του Micheal Jordan έγινε η αφορμή ώστε να με ωθήσουν οι Αμερικανοί να το εξελίξω αυτό ακόμα περισσότερο.

«Έτσι φτιάξαμε τις “Red Drops” τις cheerleaders του Ολυμπιακού που ερχόντουσαν να δουν απ’ όλη την Ευρώπη»

Και πότε ήρθε η πρόταση του Ολυμπιακού;

Η πρόταση του Ολυμπιακού ήρθε από τον κ. Νίκο Λεπενιώτη στο προολυμπιακό τουρνουά μπάσκετ του 2008. Η επαφή είχε γίνει από πιο πριν καθώς είχα τις «Red Drops», την καταπληκτική αυτή ομάδα των cheerleader, το οποίο cheerleading το είχαμε ξεκινήσει από το 1990! Παίρναμε αθλήτριες που τελείωναν την αθλητική τους δραστηριότητα από διάφορα σπορ γι’ αυτό και πάντα δείχναμε πραγματικά αθλητικό σόου. Τότε ήρθαν και οι Αμερικάνοι στην Ελλάδα, με βρήκαν και ξεκινήσαμε το άθλημα του cheerleading στη χώρα μας.

Γιατί έχουν σταματήσει, αλήθεια, οι cheerleaders από το ΣΕΦ;

Ήταν πολλά πράγματα που συμμετείχαν σε αυτό. Ο covid, κάποιες διαφωνίες της Euroleague κάποια στιγμή. Πιθανότατα κάποια στιγμή, όμως, να ξαναρχίσουν.

Θυμάμαι είχαν γίνει και αφιερώματα από το εξωτερικό για τις «Red Drops»…

Ερχόντουσαν και από τη Ζαλγκίρις Κάουνας, την Χίμκι, την ΤΣΣΚΑ Μόσχας και από την Μπαρτσελόνα που είχαν τις «Barcelona Dragons» με τις οποίες είχαμε κάνει πολλές συνεργασίες αλλά είχαμε συνεργασία και με τις δύο κορυφαίες ομάδες του NBA, Λος Άντζελες Λέικερς και Σικάγο Μπουλς.

«Οι Αγγελόπουλοι ζουν και αναπνέουν γι’ αυτή την ομάδα!»

Πηγαίνοντας τώρα λίγο διαφορετικά. Έχοντας ζήσει αρκετά χρόνια δίπλα στον Ολυμπιακό, τί διαφορετικό έχουν φέρει οι Αγγελόπουλοι; Μας μίλησες πριν και για τον κ. Νίκο Λεπενιώτη. Φαίνεται πως είχαν από το ξεκίνημα μια εντελώς διαφορετική κουλτούρα…

Πρώτα από όλα πιστεύω πως οι κύριοι Αγγελόπουλοι εκτός του ότι είναι Ολυμπιακοί που είναι σημαντικό, έχουν μπει με καρδιά, ψυχή και μυαλό, πράγμα που ξεχωρίζει. Τα διοικητικά στελέχη το ίδιο. Δείτε για παράδειγμα τον κύριο Λεπενιώτη πόσο έντονα ζει ένα παιχνίδι. Δεν είναι τυχαίο αυτό που έχει συμβεί στη διοίκηση του Ολυμπιακού. Ειδικά ο κύριος Λεπενιώτης από όταν ανέλαβε γενικός διευθυντής έχει πάει την ομάδα σε ένα άλλο επίπεδο.

Είναι τελικά αυτή η ομάδα ο καθρέφτης της καρδιάς και της ψυχής των Αγγελόπουλων;

Ναι, είναι. Προσωπική μου άποψη καθώς έτσι όπως έχουμε μιλήσει με τους Προέδρους, έτσι όπως συναναστρέφομαι με τον κ. Λεπενιώτη αλλά και με τα άλλα στελέχη, φαίνεται πως ζουν και αναπνέουν για αυτή την ομάδα.

Όταν βρισκόμαστε και μιλάμε σαν προσωπικοί φίλοι, μου δίνουν το έναυσμα να κάνω παραπάνω από αυτά που μπορώ, γιατί το ζήτημα είναι να φτάνουμε εκεί που δεν απαγορεύεται. Να φτάνουμε στη γραμμή που να μην κάνουμε κάτι κακό αλλά να είμαστε ταυτόχρονα αρεστοί και κυρίως αποδεκτοί, ώστε να βοηθιέται η ομάδα. Λίγοι ίσως το ξέρουν αλλά μικρός είχα βρεθεί στις ακαδημίες του Ολυμπιακού στο βοηθητικό του Καραϊσκάκη, οπότε το σημαντικότερο για εμένα είναι η ομάδα.

Όλα αυτά τα χρόνια που είσαι δίπλα στην ομάδα, ποιο ήταν το καλάθι που σε έκανε να «χάσεις τη μιλιά σου»;

Μια μέρα μετά από αυτό το καλάθι έκανε συνέντευξη ο Βαγγέλης Ιωάννου με τον παίκτη που το πέτυχε γιατί το πρωί του αγώνα τον είχα πάρει τηλέφωνο και του είχα πει ότι «θα έχουμε την μπάλα απ’ έξω, θα παιχτεί με δύο πάσες και στο φτερό ακριβώς μπροστά στον πάγκο της Μπαρτσελόνα θα σουτάρει τρίποντο ο Γιώργος ο Πρίντεζης και θα κερδίσουμε». Την ίδια στιγμή είχα πάρει και τον Γιώργο τηλέφωνο να του το πω.

Αν με δει κανείς στο νικητήριο buzzer του Γιώργου Πρίντεζη με την Μπαρτσελόνα θα νομίζει πως έχω καταπιεί το μικρόφωνο. Την επόμενη μέρα δεν μπορούσα να μιλήσω. Είναι το μόνο καλάθι που πραγματικά δεν ξέρω πόση ώρα πήρε για να σταματήσω να λέω το «Three Points». Σίγουρα πάντως πέρασε πάνω από τα 50 δευτερόλεπτα.

«Αν με δει κανείς στο νικητήριο buzzer του Γιώργου Πρίντεζη με την Μπαρτσελόνα θα νομίζει πως έχω καταπιεί το μικρόφωνο. Την επόμενη μέρα δεν μπορούσα να μιλήσω. Είναι το μόνο καλάθι που πραγματικά δεν ξέρω πόση ώρα πήρε για να σταματήσω να λέω το… Three Points»!

Αφού σου βγαίνουν διαισθήσεις, σου έρχεται τίποτα για το Κάουνας;

Εγώ εύχομαι η ομάδα να έχει αυτόν τον καταπληκτικό ρυθμό που έχει δώσει ο κόουτς, όλα αυτά που έχει περάσει καθώς ο Γιώργος Μπαρτζώκας είναι ένας σπουδαίος προπονητής, τρομερός χαρακτήρας και γνώστης αυτής της κατάστασης των Final-Four. Η ομάδα αυτή τη στιγμή διδάσκει έναν νέο τρόπο παιχνιδιού στον οποίο όλοι παίζουν άμυνα και επίθεση αλλά όλα ξεκινούν από την άμυνα.

Και το σημαντικότερο είναι ότι τους έχει περάσει τη νοοτροπία του νικητή. Και εκεί κουμπώνει η νοοτροπία του προπονητή και των παικτών με τη νοοτροπία των Προέδρων και της Διοίκησης. Γιατί ο Ολυμπιακός είναι ένας νικητής. Και είναι σπουδαίο το ότι εκπροσωπεί την Ελλάδα επάξια, όπως έκανε και στο παρελθόν μαζί με τον Παναθηναϊκό. Τότε που συχνά είχαμε δύο εκπροσωπήσεις σε Final-Four.

«Ο Ολυμπιακός έχει ανάγκη τον καλό Παναθηναϊκό και το αντίστροφο!»

Σου έχουν λείψει τα ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό; Ειδικά τώρα που βλέπεις ότι οι «Πράσινοι» έχουν συμφωνήσει με τον Αταμάν και δείχνουν να… επιστρέφουν;

Εγώ πιστεύω ότι ο Ολυμπιακός έχει ανάγκη τον καλό Παναθηναϊκό και το αντίστροφο. Χωρίς να βγάζω έξω τον Άρη, οι δυο αυτές ομάδες είναι εκείνες που γιγάντωσαν το ελληνικό μπάσκετ στην Euroleague πηγαίνοντάς μας σε άλλα επίπεδα, πράγμα που βοήθησε άλλωστε και στο να έχουμε μια πολύ δυνατή εθνική ομάδα. Και ο πρωταγωνιστικός ρόλος του Ολυμπιακού τώρα δίνει το έναυσμα ώστε να επανέλθει και ο Παναθηναϊκός.

Περισσότεροι μπελάδες για εσένα βέβαια… ώρες ώρες πρέπει να έχεις και το δύσκολο ρόλο του να ηρεμείς…

Ναι, υπάρχει και ο δύσκολος ρόλος. Γι’ αυτό δεν πρέπει να είσαι απλά παρουσιαστής αλλά πρέπει να ξέρεις και μπάσκετ. Να ξέρεις να περνάς το ρυθμό του αγώνα στους φιλάθλους, να παρουσιάζεις τις φάσεις ως μπασκετικές και να μην αναφέρεις απλώς ποιος έβαλε το καλάθι, να καταλάβει ο κόσμος την ενέργεια του αθλητή και το κυριότερο να σεβόμαστε τους αθλητές, τις αντίπαλες ομάδες και φυσικά όλους τους φιλάθλους. Και λόγω των 25 χρόνων στην εθνική μας, όλες τις ομάδες τις σέβομαι υπέρμετρα γιατί… αυτές είναι το μπάσκετ!

«Δεν πρέπει να είσαι απλά παρουσιαστής αλλά πρέπει να ξέρεις και μπάσκετ. Να ξέρεις να περνάς το ρυθμό του αγώνα στους φιλάθλους, να παρουσιάζεις τις φάσεις ως μπασκετικές και να μην αναφέρεις απλώς ποιος έβαλε το καλάθι…»

Πάνω σε αυτό. Με τον χουλιγκανισμό να έχει αυξηθεί επικίνδυνα τα τελευταία χρόνια, πιστεύεις ότι οι αγώνες της Basket League στους οποίους συναντάμε συνεχώς οικογένειες και μικρά παιδιά μπορούν να βοηθήσουν στην «δημιουργία» μιας νέας τάξης πιο υγειών φιλάθλων;

Σίγουρα. Οι αγώνες του πρωταθλήματος που είναι πιο «εύκολοι» για τα παιδιά καθώς η πλειοψηφία τους γίνεται Σαββατοκύριακο όπου δεν έχουν σχολείο, δίνουν την ευκαιρία σε όλο και πιο νέα παιδιά να δουν από κοντά τους αγαπημένους τους αθλητές, να γνωρίσουν τη διαδικασία του μπάσκετ ακόμη και αντίπαλους που δεν γνωρίζουν. Μέσα από αυτή τη διαδικασία την οποία κάνει ο Ολυμπιακός, εκπαιδεύονται για να γίνουν υγιείς φίλαθλοι.

Και νομίζω ότι σε αυτό συμβάλλουν και οι παίκτες της ομάδας που σε κάθε προθέρμανση θα ασχοληθούν ενεργά με όλους τους φιλάθλους στη φυσούνα…

Βοηθάνε πάρα πολύ γιατί τα παιδιά δεν πηγαίνουν απλώς για φωτογραφίες αλλά έχουν τη δυνατότητα και επικοινωνούν με τους μικρούς μας φίλους.

«Πώς να ξεχάσεις τον Έντι Τζόνσον που πυροβόλαγε και σούτερα πιο γρήγορα από τη σκιά του… πριν το ξανακάνει ο Σλούκι Λουκ;»

Κλείνοντας, θα ήθελα να μου επιλέξεις την αγαπημένη σου πεντάδα απ’ όλα αυτά τα 15 χρόνια που βρίσκεσαι δίπλα στην ομάδα…

Μόνο τα χρόνια που είμαι στην ομάδα ή και λίγο πιο πριν; Γιατί θα ήθελα οπωσδήποτε σε αυτή την πεντάδα και τον Ντέιβιντ Ρίβερς με τον οποίο έχω και εξαιρετική σχέση. Εν τέλει βέβαια δεν ξέρω αν χωράει τόσο πολύ και γιατί έχουν περάσει εκπληκτικοί παίκτες αλλά και γιατί θέλω να προωθήσω περισσότερο το ελληνικό στοιχείο.

Είναι δύσκολο βέβαια, γιατί έχουν περάσει και σπουδαίοι ξένοι παίκτες. Πως να ξεχάσεις τον Έντι Τζόνσον που πυροβόλαγε και σούταρε… πιο γρήγορα απ’ τη σκιά του κάποια χρόνια πριν το… ξανακάνει ο Σλούκι Λουκ!

Είναι μεγάλο πλεονέκτημα αυτό που έκανε τότε ο Ολυμπιακός και οι κύριοι Αγγελόπουλοι. Να γυρίσουν τα Ελληνόπουλα τότε όπως ο Σλούκας, ο Παπανικολάου, ο Πρίντεζης. Ουσιαστικά από τότε είχαμε ρόστερ εθνικής ομάδας στον Ολυμπιακό. Προσωπικά και εγώ σαν προπονητής στο χάντμπολ που ήταν το άθλημά μου, δεν πήρα ποτέ ξένο.

«Ο Τόμας Γουόκαπ είναι σαν να βλέπω τον… Ρόλαντ Κούμαν σε μπασκετμπολίστα ενώ ο Κώστας Σλούκας δίνει άλλη διάσταση στο παιχνίδι!»

Οπότε;

Θα ξεκινήσω λίγο ανάποδα και θα μου επιτρέψεις να βάλω έναν ξένο. Είμαι βέβαια σε δίλημμα μεγάλο καθώς μετά από πολλά χρόνια μου αρέσει τύπος ψηλού όπως ο Φαλ. Θα μπορούσα να τον βάπτιζα… Φαλιάδη, για να φτιάξω πεντάδα μόνο με Έλληνες, αλλά μας… πρόλαβε ο «Θωμάς ο Γουοκαπόπουλος». Είναι δύσκολο να επιλέξω καθώς πέρασαν πολύ σπουδαίοι όπως ο Ρόι Τάρπλεϊ, ο Ντράγκαν Τάρλατς, ο Κάιλ Χάινς, αλλά θα επιμείνω στην επιλογή του Φαλ.

Θα έρθω λίγο στην επιλογή του playmaker καθώς θεωρώ πως ο Τόμας Γουόκαπ είναι ένα κουμπιούτερ. Σαν να είναι ο… Ρόναλντ Κούμαν σε μπασκετμπολίστα. Παίζει άμυνα, επίθεση, κάνει τα πάντα. Μαζί, όμως, με τον Κώστα Σλούκα ο οποίος δίνει άλλη διάσταση στο παιχνίδι της ομάδας.

Ο «Kill Bill» στη θέση 2…

Ποιο καλάθι του Βασίλη Σπανούλη θυμάσαι περισσότερο από το καθένα;

Στο ΣΕΦ το buzzer-beater με τον Παναθηναϊκό αλλά αυτό που μου έχει μείνει είναι τη χρονιά του Πρίντεζη σε ένα ευρωπαϊκό που έβαλε λίγο πιο μέσα από την απέναντι γωνία.

Πάμε λοιπόν στη θέση «4» που είναι… πιο δύσκολο. Πρίντεζης ή Βεζένκοφ;

Ο Σάσα χωράει και στο 3 αλλά επειδή έχει και πολύ καλό ποστάρισμα και είναι και εκπληκτικός σουτέρ, είναι ένα σύγχρονο τεσσάρι. Μπορεί να παίξει τα πάντα. Από την άλλη ο Γιώργος είναι πιο… καθαρό τεσσάρι. Μάλλον θα πάω και με τους δύο ώστε να έχω… βάθος στον πάγκο.

Και στο «3» είναι ο Παπανικολάου γιατί… γιατί ο Κώστας είναι ένας παίκτης ο οποίος ανά πάσα στιγμή μπορεί από «3» να γίνει «1» και από «3» να γίνει «5». Μπορεί να δώσει βοήθειες παντού, μπορεί να τρέξει στον αιφνιδιασμό που είναι πολύ σημαντικό, να κάνει πράγματα… πολλαπλά, πράγμα που βοηθάει πολύ έναν προπονητή.

Θα μου πει κανείς «εσύ που τα ξέρεις όλα αυτά πίσω από ένα μικρόφωνο» αλλά οι μπασκετικές γνώσεις ξεκινούν από πολύ παλιά στη Γυμναστική Ακαδημία το 1986 με καθηγητή τον Κώστα τον Μπογατσιώτη που με είχε ιδιαίτερα δίπλα του και από τότε και μέσω της συνεργασίας με την «Jordan» και τον Τιμ Γκρόβερ για τα «Jordan Camp» αλλά και την ΝΙΚΕ για τα τουρνουά «3Χ3» ξεκίνησε η μανία μου για το μπάσκετ, όχι μόνο εμπορικά αλλά και προπονητικά.

«Όταν εκνευριζόταν ο Πίνι Γκέρσον… δεν τον κράταγες!»

Τώρα που το πήγες στην προπονητική, είναι ο Γιώργος Μπαρτζώκας ο περισσότερο «φωνακλάς» που έχει περάσει από τον πάγκο του Ειρήνης και Φιλίας;

Εντάξει, ο κόουτς Μπαρτζώκας έχει το δικό του στυλ όπως όλοι οι προπονητές. Μην ξεχνάμε ότι ο κόουτς Γιαννάκης μπορεί να ήταν πιο… ήρεμος αλλά υπήρχαν στιγμές που τον άκουγαν «έξω απ’ το ΣΕΦ» ή πχ όταν εκνευριζόταν ο Πίνι Γκέρσον δεν τον κράταγες.

Αλλά γενικά είναι πολύ ψυχοφθόρο. Σκεφτείτε ότι οι προπονητές ξεκινούν έναν αγώνα με πάνω από 100 σφυγμούς και το ζουν σε ακόμα μεγαλύτερα επίπεδα. Για να καταλάβει ο κόσμος πόσο πιεστική είναι αυτή η δουλειά. Όλες οι αποφάσεις πρέπει να παίρνονται σε κλάσματα δευτερολέπτου, γι’ αυτό και υπάρχουν από πίσω τα προπονητικά team.

Ο Μάικ Φουντεδάκης ανοίγει την καρδιά του και το βιβλίο των «ερυθρόλευκων» αναμνήσεών του με τη βοήθεια του συνεργάτη του sportday.gr, Νικόλα Σόμογλου.

Λύσε μας πριν κλείσουμε και μια απορία. Το «Μίστερ Λάρι» που συνοδεύει από τη φετινή σεζόν το όνομα του Γιαννούλη Λαρεντζάκη, πώς προέκυψε;

Το «Μίστερ Λάρι» το βγάλαμε μαζί με τον Γιαννούλη Λαρεντζάκη. Του ζήτησα μια μέρα να βρούμε μαζί ένα παρατσούκλι ώστε να το λέω όποτε βάζει τρίποντα για να τον ανεβάζει ψυχολογικά. Του πρότεινα το «Μίστερ Λάρι», του άρεσε ιδιαιτέρως και κάπως έτσι ξεκίνησε!

Για επίλογο… Αν σου δίναμε την ευκαιρία να παρουσιάσεις, να περιγράψεις live ένα σουτ απ’ όλη την ιστορία του παγκόσμιου μπάσκετ (όχι μόνο του Ολυμπιακού), ποιο θα επέλεγες;

Το «The Last Shot». Η σταυρωτή στη Γιούτα και το σουτ στο τελευταίο δευτερόλεπτο. Ανατομικά δεν γινόταν να μπει εκείνο το καλάθι. Αλλά μόνο ένας Μάικλ Τζόρνταν θα μπορούσε να το βάλει αυτό!