ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Ακόμα δεν είδαμε τίποτα…

Με τα «αν» σοβαρή κουβέντα για ποδόσφαιρο δεν μπορείς να κάνεις. Δεν σας κρύβω πάντως πως με έπιασα το βράδυ της Πέμπτης στο Γ.Καραϊσκάκης, από το πρώτο κιόλας ημίχρονο του Ολυμπιακός–Σλόβαν, όταν φάνηκε που πάει το πράγμα, να αναρωτιέμαι το εξής: τι θα είχε γίνει με τη Λουντογκόρετς ΑΝ ο Ολυμπιακός δεν είχε τραυματισμούς και, κυρίως, μια δική του πανδημία covid στο Ρέντη. Ξέρω, αρκετοί διαφωνείτε ήδη. Θεωρείτε ότι έγιναν λάθη από παίκτες και προπονητή στα δύο ματς με τους Βούλγαρους και γι’ αυτό αποκλείστηκε ο πρωταθλητής Ελλάδας.

Δική μου γνώμη ωστόσο είναι ότι τα χέρια του προπονητή ήταν δεμένα, ακόμα και για τη διάταξη, ενώ αρκετά από τα λάθη που έκαναν παίκτες της ομάδας ήταν αποτέλεσμα εξουθενωμένων (από τον ιό) σωμάτων που επηρέαζαν και τη σκέψη. Οι Βούλγαροι ήταν πολύ τυχερή ομάδα. Βρήκαν τον Ολυμπιακό στη χειρότερη δυνατή φάση, με παίκτες κλειδιά να μη μπορούν ν’ αντέξουν να τρέχουν για πάνω από ένα 20λεπτο. Και σε συνδυασμό με ατομικές επιπολαιότητες πήραν την πρόκριση για να πέσουν πάνω στην πιο έτοιμη Μάλμε η οποία τους προσγείωσε στην πραγματικότητα (2-0). Αυτό νομίζω ότι άλλαξε σε σχέση με τη Λουντογκόρετς, η ετοιμότητα. Πλέον η πλειοψηφία των ερυθρολεύκων είναι κοντά στο 100% τους με ελάχιστες εξαιρέσεις. 

Ό,τι έγινε, έγινε πάντως. Πλέον ο Ολυμπιακός είναι υποχρεωμένος να κοιτάξει μπροστά. Και μπροστά υπάρχουν ξεκάθαρα καλύτερες μέρες. Καλύτερες επειδή ο Μαρτίνς έχει πια στα χέρια του περισσότερες ποιοτικές λύσεις όπως ο Ονιεκουρού και ο Λόπες ενώ έρχεται και ο Τικίνιο. Καλύτερες επειδή οι ασθενείς του βρίσκουν ξανά τη φυσική τους κατάσταση και τις αντοχές. Θυμάστε πως ήταν ο Ελ Αραμπί στα δύο ματς με τη Λουντογκόρετς; Με το ζόρι έμενε όρθιος από ένα σημείο και μετά. Δυσκολεύονταν να κάνει σπριντ ενώ έπεφτε με ευκολία στο έδαφος για να πάρει ανάσα. Κόντρα στη Σλόβαν και ο Μαροκινός και ο Εμβιλά έτρεχαν διαρκώς κι αυτό δε συνέβη τυχαία.

Πλέον είναι ξεκάθαρο ότι από πλευράς Μαρτίνς θα δούμε την ομάδα να παίζει πιο συχνά 4-2-3-1 όπως με τη Σλόβαν και τους Ρόνι Λόπες και Αγκιμπού να μοιραζονται τα ματς αν και ο πρώτος συνήθως σε θέση 10 θα παίζει ώστε όλοι οι καλοί να χωράνε. Πως ν’ αφήσεις εκτός τον Μασούαρ; Συχνά ο Ολυμπιακός θα παίζει και 4-3-3 και 4-4-2.

Από εκεί και έπειτα, ήταν απλά συγκλονιστικός και συγκινητικός ο Σισέ και είναι τόσο κρίμα που αποχώρησε τραυματίας. Συγκινητικός ήταν και ο τιτάνας Βαλμπουενά. Υπερ-πολύτιμη δουλειά έκανε και ο Αγκιμπού ενώ δύσκολα θα βρεις κάπιον που υστέρησε. Ο Βατσλίκ επιβεβαίωσε πόσο… σιγουράτζα είναι γεμίζοντας ασφάλεια την ομάδα. Πολύ μικρό αλλά άκρως ενθαρρυντικό ήταν το δείγμα γραφής του Αγκιμπού. Ο προπονητής πάντως δεν έχει σταματήσει να εμπιστεύεται τον Τζολάκη, θα τον ξαναβάλει σύντομα κι ας λέει ό,τι θέλει όποιος θέλει.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News