Γιώργος Χελάκης: Όσα είδαμε εμείς, τα ξέρουν ο Κορδόν κι ο Μαρτίνεθ...

Σε ό,τι αφορά το τελευταίο φιλικό του Ολυμπιακού στην Αυστρία ένα ήταν το προφανές. Ότι οι «ερυθρόλευκοι» δεν είναι έτοιμοι να μπουν στη μάχη για την εξασφάλιση της συμμετοχής στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ. Ο,τι άλλο λεχθεί σχετικά, υπάρχει κίνδυνος να θολώσει το βασικό συμπέρασμα.

Η Σαμπάχ σίγουρα δεν είναι καλύτερη ομάδα από π.χ. τη Σερβέτ. Αυτό σημαίνει ότι ο βαθμός δυσκολίας θα ανεβεί στο πρώτο ευρωπαϊκό παιχνίδι του Ολυμπιακού, σε περίπου είκοσι μέρες. Το πρώτο ερώτημα που προκύπτει είναι αν ο Ολυμπιακός, με τους συγκεκριμένους παίκτες, μπορεί να βελτιωθεί κατακόρυφα. Η απάντηση δεν είναι εύκολη. Οικογενειακό κλίμα μπορεί να δημιουργηθεί, πνεύμα ομαδικότητας μπορεί να επικρατήσει, αλλά δεν αρκούν αυτά για να αποκτήσει ανταγωνιστική ομάδα.

Καλά κάνουν κι επαναλαμβάνουν τα περί οικογενειακού κλίματος ο αθλητικός διευθυντής κι ο προπονητής. Μόνο που αυτά μπορεί να είναι προϋποθέσεις, αλλά δεν δημιουργούν από μόνα τους την ικανή κι αναγκαία συνθήκη. Όταν υπάρχει έλλειμα ποιότητας, όσο και να ’μαστε μια οικογένεια δεν φτάνει. Ομάδα με κενά που χάσκουν στο κέντρο της άμυνας και στα άκρα της επίθεσης δεν μπορεί να θεωρείται ανταγωνιστική όση δουλειά κι αν ρίξουν ο προπονητής και οι παίκτες του.

Όσο για τα νέα στοιχεία που γράφεται ότι προσπαθεί να περάσει ο Ντιέγκο Μαρτίνεθ, καμιά αντίρρηση, αλλά δεν πρόκειται για κάτι εξεζητημένο. Ζητεί απ’ την ομάδα του να πιέζει ψηλά και να έχει καλή κυκλοφορία της μπάλας, που θα αρχίζει από την άμυνα. Στο τελευταίο φιλικό οι παίκτες της Σαμπάχ το έκαναν αυτό πολύ πιο αποτελεσματικά απ’ ό,τι οι παίκτες του Ολυμπιακού. Κι ήταν οι «ερυθρόλευκοι» εκείνοι που δεν μπορούσαν να ξεμαρκαριστούν και να προωθήσουν την μπάλα στο πρώτο ημίχρονο.

Δυστυχώς, ούτε ο Ιμπόρα τούς βοήθησε ιδιαίτερα στον τομέα αυτό. Αν θέλουμε να μιλήσουμε για κάτι νέο στο παιχνίδι του Ολυμπιακού, ας περιοριστούμε σε αυτό που είδαμε και πέτυχε κατά το δεύτερο ημίχρονο. Τον Φορτούνη να τραβιέται απ’ τον άξονα αριστερά και να έρχεται ο Μασούρας σαν δεύτερος φορ δίπλα στον Ελ Αραμπί. Καλά το σκέφτηκε ο Μαρτίνεθ, μόνο που είναι ακόμα καλύτερα να δοκιμάσει σε αυτό τον ρόλο τον Μπιέλ, διότι ως δεξιός εξτρέμ ο συμπατριώτης του… βασανίζεται και βασανίζει και την ομάδα του.

Ο Κίνι είναι ένας… περπατημένος ακραίος μπακ, αλλά δεν μπορεί να είναι ο βασικός αριστερός μπακ στην περίπτωση που πωληθεί ο Ρέαμπτσιουκ. Ο Ιμπόρα μοιάζει μια έκδοση του Εμβιλά. Τοποθετείται σωστά και πασάρει σωστά. Είναι πιο ικανός στο ψηλό παιχνίδι, αλλά δεν έχει πλάγια βήματα κι αυτός είναι ο λόγος που πέρασαν (χωρίς να τις κόψει) οι κάθετες πάσες των αντιπάλων του. Έχει άρτια τεχνική κατάσταση, αλλά δεν είναι για να κουβαλάει την μπάλα μπροστά, να διανύει μέτρα με αυτήν στο γήπεδο.

Ο δε Καρβάλιο, που θεωρείται η αποκάλυψη της προετοιμασίας, δεν φαίνεται να αντέχει στην ισχυρή πίεση των αντιπάλων που δεν πρόκειται να του δίνουν χώρο και χρόνο για να φέρει την μπάλα μπροστά του για να επιτεθεί. Ετσι όπως έχουν τώρα τα πράγματα, ο μόνος παίκτης του Ολυμπιακού απ’ τη μέση και μπροστά που μπορεί να κουβαλήσει την μπάλα και να προσπεράσει αντίπαλό του είναι ο Κώστας Φορτούνης. Αυτός είναι ο λόγος που τρεις-τέσσερις καλές ενέργειές του σε κάθε παιχνίδι θα αρκούν για να περνάει στην πρώτη γραμμή των διακριθέντων.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News