Γιώργος Χελάκης: Ο Μαρτίνεθ άρχισε να τον απαλλάσσει απ' τις αγωνιστικές αμαρτίες του

Kαι τώρα που η δουλειά έγινε, μπορούμε να αντικρίσουμε την κατάσταση και να την αποτιμήσουμε ψύχραιμα. Πρώτα-πρώτα το αποτέλεσμα που είναι εξαιρετικά θετικό. Ο λόγος δεν είναι ότι οι «ερυθρόλευκοι» είχαν να νικήσουν δύο χρόνια. Κυρίως είναι διότι ο Ολυμπιακός κατόρθωσε να κρατήσει το μηδέν στην άμυνα, σε ένα ματς που κατά διαστήματα δέχτηκε πολύ μεγάλη πίεση.

Εδώ υπάρχει ένα σημαντικό στοιχείο, που δεν πρέπει να διαφύγει της προσοχής μας όταν κάνουμε κριτική για το συγκεκριμένο παιχνίδι με την Γκενκ. Στο πρώτο ημίχρονο, εκτός από μία φάση, οι Βέλγοι απείλησαν μόνο από στημένα. Παραχωρήθηκαν φάουλ που -κι αυτό έχει τη σημασία του- δεν έφεραν τους αντιπάλους σε θέσεις βολής, αλλά τους έδιναν μόνο τη δυνατότητα για σέντρες μέσα στη μεγάλη περιοχή. Εδώ δεν μπορεί να βαθμολογηθεί με άριστα η αντίδραση των αμυνομένων του Ολυμπιακού, αλλά γεγονός είναι ότι -εκτός απ’ τα στημένα- μόλις μία φορά απειλήθηκε ο Πασχαλάκης από οργανωμένη επίθεση των Βέλγων.

Στο διάστημα αυτό δεν υπήρξε ούτε ένα λάθος των αμυντικών του Ολυμπιακού που να έδωσε πλεονέκτημα στους Βέλγους ώστε να γίνουν απειλητικοί για την άμυνά του, η οποία την περσινή χρονιά μάς είχε συνηθίσει σε… προσφορές. Αυτό ήταν μία εξαιρετικά ικανοποιητική κατάσταση.

Τα πράγματα δεν άλλαξαν ουσιαστικά ούτε στο δεύτερο ημίχρονο. Στην επανάληψη μεγαλούργησε ο Παναγιώτης Ρέτσος κάνοντας ένα ακόμα καλύτερο δεύτερο ημίχρονο απ’ το πρώτο. Δίπλα του ο Νικολάς Φρέιρε έκανε ουσιαστικό παιχνίδι με αποτελεσματικά κοψίματα κι έδειξε να βρίσκει αμέσως τα πατήματά του σε σχέση και με τους υπόλοιπους συμπαίκτες του.

Καλή άμυνα χωρίς εξαιρετικό τερματοφύλακα δεν υπάρχει. Ο Αλέξανδρος Πασχαλάκης για ένα ακόμα παιχνίδι έδειξε ότι αποτελεί εγγύηση κάτω απ’ τα δοκάρια. Σπάνια στην Ευρώπη προχωρούν ομάδες χωρίς να έχουν εξασφαλίσει τα νώτα τους. Με άμυνα-σουρωτήρι δεν πρόκοψε κανείς.

Απ’ το παιχνίδι με τους Βέλγους προκύπτει ότι ο Μαρτίνεθ έλυσε τον πρώτο απ’ τους «Γόρδιους δεσμούς» της νέας του ομάδας. Το ξέρει ο ίδιος καλύτερα απ’ τον καθέναν ότι τον περιμένει πολλή δουλειά ακόμα.

Ο Ολυμπιακός λειτούργησε καλά ανασταλτικά σε ό,τι αφορά την αμυντική του γραμμή, δηλαδή την άμυνα στα δεκαπέντε μέτρα έξω απ’ την περιοχή του Πασκαλάκη και προς τα πίσω, αλλά στο επιθετικό κομμάτι του παιχνιδιού ο βαθμός που παίρνει δεν είναι κολακευτικός. Αυτό δεν αφορά μόνο την παραγωγή παιχνιδιού, αλλά και τον τρόπο που αμύνθηκε η μεσαία του γραμμή.

Περισσότερο κι απ’την επίθεση, αυτό που προβλημάτισε στο προχθεσινό παιχνίδι ήταν η αδυναμία της μεσαίας γραμμής να ανταποκριθεί στον πολυσύνθετο ρόλο της. Αν μάλιστα σε αυτήν δεν υπήρχε ο Μαντί Καμαρά, που έκανε παιχνίδι βγαλμένο απ’ τα παλιά, το πρόβλημα θα ήταν ακόμα μεγαλύτερο και δεν  θα υπήρχε νικηφόρο αποτέλεσμα για να το μακιγιάρει.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News