Νίκος Σαρίδης: Η μέρα που δεν άλλαξε τον κόσμο

Σαν χθες ήταν. Κι όμως, σήμερα συμπληρώνονται 19 χρόνια από τις 13 Αυγούστου 2004, από εκείνη τη βραδιά με τις τυμπανοκρουσίες (κυριολεκτικά) και το φαντασμαγορικό ταρατατζούμ της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας.

Φαντάζομαι ότι το παιδάκι που μας χαιρετούσε μέσα απ’ τη χάρτινη βαρκούλα θα είναι πια ολόκληρος άντρας. Όλοι μας, άλλωστε, έχουμε αλλάξει από τότε, όσο κι αν προσπαθήσαμε ν’ αντισταθούμε στον χρόνο. Ακόμη κι η Γιάννα.

Αλλά σίγουρα δεν άλλαξε το βιοτικό επίπεδο της προέδρου της οργανωτικής επιτροπής εκείνων των Ολυμπιακών, σε αντίθεση με το αντίστοιχο πολλών κοινών θνητών, αφού μετά την εποχή που δέναμε τα σκυλιά με τα λουκάνικα και την επίπλαστη ευμάρεια μάς περίμενε ένα «δόγμα του σοκ» που όμοιό του δεν είχαμε ζήσει στο πετσί μας.

Η πλάκα είναι πως το κόστος εκείνων των Ολυμπιακών Αγώνων ποτέ δεν το μάθαμε. Χρόνια μετά, ο ΙΟΒΕ (ινστιτούτο οικονομικών και βιομηχανικών ερευνών) είχε δώσει ένα νούμερο, ένας υπουργός είχε παραθέσει ένα άλλο, ενώ τ’ αντιπολιτευόμενα κόμματα υποστήριζαν τα δικά τους.

Δεν συμφωνήσαμε ούτε στον λογαριασμό, τι έπρεπε να μας χρεώσει το… μαγαζί.

Το Ολυμπιακό Χωριό, για παράδειγμα, ο ΙΟΒΕ δεν το υπολόγισε, επειδή είχε βάλει τα χρήματα ο οργανισμός εργατικής κατοικίας, ούτε τον ιππόδρομο στο Μαρκόπουλο, καθώς ένα κόστος 200 εκατ. ευρώ είχε επωμιστεί ο ΟΔΙΕ. Ή δεν συμφωνήσαμε ποτέ αν έπρεπε να προσμετρηθεί στη «λυπητερή» η νοσοκομειακή αναβάθμιση, την οποία επέβαλε η ΔΟΕ και πόσα άλλα που δεν ήταν άμεσα συνδεδεμένα με τη διοργάνωση.

Πάντως, γνωρίζουν κι οι πέτρες ότι υπήρξε ιστορικό φαγοπότι. Οι αναθέσεις, οι fast track διαδικασίες και τα βολέματα των «ημετέρων» οργίασαν, ενώ οι ελεγκτικοί μηχανισμοί αγρόν ηγόρασαν (και) με το «ποιόν» των έργων. Για παράδειγμα, μεγάλο κομμάτι των κερκίδων του Πανθεσσαλικού παραδόθηκε χωρίς τουαλέτες, ενώ το στέγαστρο του Καλατράβα στο ΟΑΚΑ τοποθετήθηκε με άδεια… πέργκολας!

Όσο για το τι απέγιναν οι περίφημες ολυμπιακές εγκαταστάσεις, μετά βεβαιότητος μπορώ να πω ότι το ολυμπιακό κέντρο ξιφασκίας φιλοξένησε… την αφεντιά μου για την πρώτη και τη δεύτερη δόση τον καιρό της πανδημίας -εμβολιαστικό κέντρο δηλαδή!

Όποιος τόλμησε δε, ν’ αμφισβητήσει τη χρεία του φαραωνικού πρότζεκτ, αντιμετωπίστηκε σαν εθνικός μειοδότης, χωρίς να είναι άμοιροι ευθυνών για τον «ευνουχισμό» του Τύπου οι πολλοί δημοσιογράφοι που εργάστηκαν στους Ολυμπιακούς εκείνο το διάστημα. Μάλιστα, ακόμη και σήμερα η κριτική στο «2004» είναι αντιδημοφιλής.

Είναι ξεκάθαρο, λοιπόν, πως η αναφορά στην επέτειο της τελετής έναρξης, σχεδόν πέντε ολυμπιάδες μετά, δεν είναι για να ειπωθούν παιδιάστικες κοινοτοπίες τού στυλ «όταν οι Έλληνες είναι ενωμένοι, κάνουν θαύματα», αλλά διότι όπου κι όποτε σου σερβίρουν «μεγάλη ιδέα», αλάργα. Ή μείνε και πολέμησε, αν έχεις τις αντοχές, αυτούς που σου δείχνουν μόνο την αστραφτερή όψη του νομίσματος.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News