Ολυμπιακός: Τι... δεν έγραψε ο Μπουχαλάκης στο «αντίο» του

O Ανδρέας Μπουχαλάκης θέλησε να κλείσει τον κύκλο του στον Ολυμπιακό που ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2014, με ένα συγκινητικό αντίο. Οσοι ξέρουν τον χαρακτήρα του, ή έστω είχαν την ευκαιρία να τον συναναστραφούν τις χρονιές που αγωνίστηκε με την ερυθρόλευκη φανέλα, δεν περίμεναν κάτι διαφορετικό. Οσο δυναμικός και πεισματάρης είναι μέσα στο γήπεδο, άλλο τόσο χαμηλών τόνων κι ευγενικός είναι έξω απ’ αυτό. Δεν αποτελεί τυχαίο γεγονός, άλλωστε, ότι ο πιο κολλητός απ’ τους φίλους που έκανε στα χρόνια του Πειραιά, είναι ένα άλλο εξαιρετικό παιδί κι εξίσου πολύτιμος ποδοσφαιριστής, ο Γιώργος Μασούρας.

Εχω την εντύπωση ότι το κεφάλαιο «Μπουχαλάκης» θα πρέπει να διδάσκεται στο σχολείο του καλού οπαδού! Ο Κρητικός χαφ τα έβαλε με όλους τους προπονητές της εξέδρας και αναδείχτηκε νικητής. Γιατί; Επειδή, πολύ απλά, τον πίστεψαν οι κανονικοί προπονητές! Μάρκο Σίλβα, Μίτσελ και Πέδρο Μαρτίνς, τον εμπιστεύτηκαν απ’ την πρώτη στιγμή. Ισως ξεχνάω και κάποιον ακόμη απ’ τους τεχνικούς που κάθισαν στο τιμόνι του Ολυμπιακού τα τελευταία χρόνια…

Ο Μπουχαλάκης, πέρα απ’ την αμφισβήτηση της εξέδρας που περίμενε να δει ίσως κάτι πιο λαμπερό και φανταχτερό, είχε να νικήσει και τη δική του ατυχία. Οι δύο πρώτες του χρονιές στον Ολυμπιακό συνοδεύτηκαν από θλάσεις, σχετικά νωρίς, μέσα στις πρώτες αγωνιστικές. Παρότι είχε ξεκινήσει βασικός, όλο κάτι τον κρατούσε πίσω, αλλά εκείνος επέμενε. Στο τέλος δικαιώθηκε πανηγυρικά.

Προσωπικά, δεν θα ξεχάσω τη σεζόν του Μάρκο Σίλβα όταν είχε έρθει κοτζάμ Καμπιάσο, αλλά ο Πορτογάλος ξεκίνησε τη σεζόν με ενδεκαδάτο τον «Μπούχα». Οχι, ο 30χρονος σήμερα διεθνής απ’ το Ηράκλειο, δεν ήταν, ούτε έγινε ίδια ποδοσφαιρική πάστα με τον τεράστιο Εστεμπάν, έναν απ’ τους κορυφαίους αμυντικούς μέσους του πλανήτη διαχρονικά, ούτε μπορούν να μπουν σε κάποιου είδους σύγκριση.

Η ουσία, ωστόσο, είναι ότι οι προπονητές του είδαν κάτι που δεν είναι εύκολο να το δει ο περισσότερος κόσμος και γι’ αυτό τον εμπιστεύτηκαν και του έδωσαν την ευκαιρία. Ο Μπουχαλάκης δεν ήρθε απ’ τον… Παναθηναϊκό για να σηκώσει ντόρο με τη μεταγραφή του όπως έγινε φέτος, για παράδειγμα, με τον Σωτήρη Αλεξανδρόπουλο που ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά στον «αιώνιο» αντίπαλο. Αποκτήθηκε απ’ τον… ταπεινό Εργοτέλη, σε μια απ’ τις πιο αθόρυβες μετακινήσεις εσωτερικού που είχαν προορισμό το μεγάλο λιμάνι την τελευταία δεκαετία.

Ο Ανδρέας έκλεισε τα αφτιά του, εμπιστεύτηκε τους δικούς του ανθρώπους, σταμάτησε για μεγάλο διάστημα να διαβάζει τι λένε για εκείνον όλοι όσοι θα ήθελαν να είναι στη θέση του, αλλά επειδή δεν ήταν, προτίμησαν να τον κράζουν σε κάθε ευκαιρία κι αφοσιώθηκε στο τι έλεγαν οι ειδικοί. Εχουν να το λένε στις εγκαταστάσεις του Ρέντη πως όταν ο Πέδρο Μαρτίνς μιλούσε στη θεωρία για aggressive παιχνίδι, η ενδεκάδα θα ξεκινούσε απ’ τον Μπουχαλάκη.

Πρώτον επειδή ήταν δυναμικός σε κάθε μπάλα και δεύτερον επειδή έπαιζε πρώτα με το μυαλό και μετά με το αριστερό του πόδι. Κοντολογίς, πριν αποφασίσουμε να κράξουμε τον επόμενο Ελληνα ποδοσφαιριστή που δεν θα μας γεμίσει το μάτι, ας σκεφτούμε πως πέρα απ’ το κακό που κάνουμε στην ίδια την ομάδα (τέτοιες περιπτώσεις υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν σε όλα τα μεγάλα κλαμπ), ο προπονητής ξέρει πάντα κάτι παραπάνω.

Υ.Γ.1: Κι εμείς σε ευχαριστούμε Ανδρέα, για όσα μας έμαθες κι εξακολουθείς να μας μαθαίνεις…

Υ.Γ.2: Με τη φανέλα του Ολυμπιακού έπαιξε 226 φορές, έβαλε 14 γκολ και μοίρασε 16 ασίστ, ενώ με την Εθνική ομάδα έχει 38 συμμετοχές κι ένα τέρμα.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News