Γιώργος Χελάκης: Δεν το λες και λίγο για την Εθνική μετά από τόσα χρόνια ξηρασίας...

Mόνο αν δεν ξέρεις ποιος είσαι και πού πας, υπάρχει κίνδυνος να χάσεις τον δρόμο σου. Ο Γκουστάβο Πογέτ ξέρει ποιες είναι οι δυνατότητες της Εθνικής ομάδας. Και να μην ήξερε, έμαθε. Σταθμός για ν’ αποκτήσει την απαραίτητη γνώση ήταν το πρώτο παιχνίδι με την Ολλανδία.

Eκεί η ομάδα μπήκε κάπως επιπόλαια, σαν να νόμιζε ότι η Ολλανδία είναι του χεριού της. Τιμωρήθηκε με τρία γκολ στο ημίχρονο και κάπου εκεί, ακόμα κι αν υπήρχαν αυταπάτες, εξαλείφθηκαν. Καλή ομάδα προσπαθούμε να φτιάξουμε, αλλά όχι τέτοια που θα παίζει την Ολλανδία σαν ίσος προς ίσο. Δεν γίνεται να έχεις απέναντί σου τους «οράνιε» και να θεωρείς πως μπορείς να τους πάρεις την πρωτοβουλία των κινήσεων και να επιβάλεις τον ρυθμό σου.

Έτσι, στη Νέα Φιλαδέλφεια, ο Πογέτ έστησε την ομάδα του με τέτοιον τρόπο ώστε να αποφύγει τον αιφνιδιασμό και να μείνει όσο το δυνατόν περισσότερο μέσα στο παιχνίδι, ώστε να πάρει τα ρίσκα στα τελευταία λεπτά. Το σχέδιο δούλεψε. Φρόντισε γι’ αυτό ο Οδυσσέας Βλαχοδήμος με τις επεμβάσεις του και το πέναλτι που απέκρουσε. Oι διεθνείς πίσω απ’ την μπάλα, τρεις στόπερ για να αντιμετωπιστεί η ολλανδική υπεροπλία στον αέρα κι ο Μασούρας να παίζει περίπου ως δεύτερος δεξιός μπακ για να μαρκάρει τον Χάρβατ.

Ότι η Ολλανδία είχε ελλείψεις δεν λέει τίποτα. Εδώ ολόκληρος Μάλεν και μπήκε αλλαγή. Για ποιες ελλείψεις να συζητάμε; Αφού αποφύγαμε τη ζημιά στο πρώτο ημίχρονο κι ο Κούμαν άλλαξε το σύστημα στο δεύτερο ημίχρονο, ο Πογέτ έκανε τις προσαρμογές, αποσύροντας τον τρίτο στόπερ κι έδωσε εντολή να βγούμε πιο μπροστά. Τώρα, γιατί φτάσαμε να παίζουμε με τρεις σέντερ φορ και χωρίς οργανωτή είναι δύσκολο να εξηγηθεί. Περισσότερο έμοιαζε με ρίσκο απελπισίας, παρά με λελογισμένη κίνηση, σχεδιασμένη από νωρίς.

Πουθενά στο ποδόσφαιρο δεν ισχύει ότι βάζοντας τρεις σέντερ φορ στο γήπεδο γίνεσαι πιο αποτελεσματικός στην επίθεση. Στον βαθμό, όμως, που όσοι βγήκαν είχαν ξεμείνει από δυνάμεις μπορεί ακόμα κι αυτή η κίνηση να βγάζει νόημα. Το ρίσκο του Πογέτ δυστυχώς δεν βγήκε. Η μετάβαση απ’ την επίθεση στην άμυνα έγινε προβληματική και την πληρώσαμε με το αμφισβητούμενο πέναλτι που παραχώρησε ο Παυλίδης.

H Εθνική, κάνοντας ένα σωστό τακτικά παιχνίδι, έφτασε το ματς στην κόψη του ξυραφιού και το έχασε. Δεν μπορεί να υπάρχει ψόγος. Οι διεθνείς το πάλεψαν μέχρι εκεί που δεν έπαιρνε. Ορισμένοι απ’ αυτούς, όπως για παράδειγμα ο Ιωαννίδης, έκαναν σπουδαίο παιχνίδι που τους ύψωσε το ανάστημα. Η Εθνική έπεισε ότι έχει τις δυνατότητες ν’ αφήσει έξω το Καζακστάν και τη Γεωργία, που όπως φαίνεται θα είναι οι αντίπαλοί της και να φτάσει επιτέλους στα τελικά του Εuro. Οι παίκτες το πιστεύουν κι ο κόσμος τους συμπαραστέκεται διότι πιστεύει σε αυτούς. Δεν το λες και λίγο μετά από τόσα χρόνια ξηρασίας…

Γιατί κόουτς;

O ομοσπονδιακός τεχνικός μάς είχε πει ότι είχε ένα πρόβλημα με τον Κωνσταντέλια γι’ αυτό τον άφησε εκτός στις προηγούμενες κλήσεις. «Ο.Κ.», αφού είχε πρόβλημα καλώς τον άφησε. Νέος παίκτης είναι ο άσος του ΠΑΟΚ, μπορεί να είχε δίκιο ο Πογέτ για λόγους καθαρά διαπαιδαγωγικούς. Τον καλείς όμως για τα παιχνίδια με την Ιρλανδία και την Ολλανδία. Απ’ τη στιγμή που τον καλείς πάει να πει ότι ολοκληρώθηκε η… τιμωρία του. Τον κρίνεις λοιπόν με όρους καθαρά αγωνιστικούς, όπως κρίνεις και τους υπόλοιπους της αποστολής.

Έρχεται το παιχνίδι με την Ολλανδία κι από ένα σημείο και μετά, στο δεύτερο ημίχρονο, τα παίζεις όλα για όλα ώστε να σκοράρεις και να πάρεις τη νίκη. Βρίσκεσαι λοιπόν να παίζεις με εξτρέμ τον Παυλίδη και τον Γιακουμάκη, που είναι κλασικοί φορ. Βρίσκεσαι να παίζεις με τον Ταξιάρχη Φούντα κάτι σαν «δεκάρι». Συμβαίνουν, λοιπόν, όλα αυτά και ο Κωνσταντέλιας μένει να βλέπει το παιχνίδι απ’ τον πάγκο.

Σε ποια ποδοσφαιρική λογική υπακούει η επιλογή σου να πας σε ένα τόσο ανορθόδοξο σχήμα, όταν έχεις στον πάγκο το μεγαλύτερο ταλέντο του ελληνικού ποδοσφαίρου που μπορεί να παίζει και ως εξτρέμ και ως «δεκάρι». Γιατί να ταλαιπωρούνται παίζοντας εκτός θέσης τρεις παίκτες και να μην είναι στο γήπεδο ο καλύτερος όλων; Εδώ η ποδοσφαιρική λογική μοιάζει να εγκαταλείπεται από τον Ουρουγουανό τεχνικό.

Δεν λέω ότι με τον Κωνσταντέλια στο γήπεδο θα είχαμε πάρει τη νίκη. Ούτε μου αρέσει να παριστάνω τον μετά Χριστόν προφήτη. Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, αν υπήρχε ένας παίκτης που επειγόντως έπρεπε να βρίσκεται στο γήπεδο ήταν εκείνος που με μία προσωπική ενέργεια μπορούσε να γυρίσει το ματς. Κι αφού ο Φορτούνης το έβλεπε απ’ την τηλεόραση, μόνο ο Κωνσταντέλιας μπορούσε να το κάνει. Κι αυτός τελικά έμεινε να το βλέπει απ’ τον πάγκο…

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News