ΠΑΟΚ: Το μεγαλύτερο ξενέρωμα της εποχής Λουτσέσκου!

Είναι από τις ελάχιστες φορές που μετά από έναν αγώνα έχουν γίνει δηλώσεις ποδοσφαιριστή που αξίζει να ασχοληθείς με αυτές. Συνήθως, 999 στις 1000 φορές οι δηλώσεις των ποδοσφαιριστών είναι τυπικές και επαναλαμβάνονται από όλους με άλλα λόγια.

Θα πιαστώ από τις δηλώσεις του Μπάμπα Ράχμαν. «Νομίζω πως στο πρώτο ημίχρονο δεν είχαμε κουράγιο να παίξουμε». Αφοπλιστικό, στα όρια του σοκαριστικού. Να λέει ένας ποδοσφαιριστής ότι δεν είχε κουράγιο να παίξει. Αν δεν έχεις δει το ματς, θα νομίζεις ότι ο ΠΑΟΚ έπαιξε σε μια κολασμένη ατμόσφαιρα, απέναντι σε μια ομάδα που τον πίεσε, τον έτρεξε, τον έπνιξε. Δεν είδα τίποτα από αυτά. Είδα έναν ΠΑΟΚ να πνίγεται σε μια κουταλιά νερό.

Για να μη παρεξηγηθώ, δεν θέλω με αυτό να μειώσω την ΑΕΚ και τη νίκη της.  Αλλά είναι το παιχνίδι στο οποίο Λουτσέσκου και ποδοσφαιριστές δεν έχουν την παραμικρή δικαιολογία για αυτό που παρουσίασαν. Την παραμικρή.  Σε αυτό το ματς ένιωσα το μεγαλύτερο ξενέρωμα εποχής Λουτσέσκου στον ΠΑΟΚ. Και το ένιωσα διότι σε κανένα σημείο του αγώνα δε διαπίστωσα ότι η ΑΕΚ ήταν τόσο ανώτερη από τον ΠΑΟΚ ώστε να κερδίσει περπατώντας το ματς. Αν, το 1-0 που έκανε η ΑΕΚ, μπει σε οικογενειακό διπλό, ο προπονητής θα έπρεπε να σταματήσει την προπόνηση, να μαζέψει την ομάδα που το έφαγε και να περιμένει να του πουν κάτι.

Επανέρχομαι στις δηλώσεις του Μπάμπα Ράχμαν. «Το φταίξιμο είναι δικό μας. Στο μίτινγκ πριν το παιχνίδι, ο προπονητής μας είπε να το πιστέψουμε και να έχουμε αυτοπεποίθηση. Δεν είχαμε όμως αυτοπεποίθηση και τα πράγματα ήταν δύσκολα για εμάς. Είναι αποκλειστικά θέμα δικό μας, των ποδοσφαιριστών, να έχουμε την απαραίτητη αυτοπεποίθηση, ο προπονητής μας έδωσε τη μέγιστη αυτοπεποίθηση που θα μπορούσαμε να έχουμε. Όμως, μπήκαμε στο γήπεδο και ήταν σαν να καταρρεύσαμε από την πίεση του αντιπάλου».

Αποδέχομαι αυτό που λέει ο Μπάμπα. Αναλαμβάνει το βάρος που του αναλογεί. Επειδή όμως τον Ραζβάν Λουτσέσκου τον έχουμε μάθει, τον έχουμε καταλάβει και τον έχουμε ψυχολογήσει αρκετά, δεν είναι αποκλειστικά θέμα των παικτών η εικόνα του ΠΑΟΚ. Όσο περισσότερο βρίσκεται ένας προπονητής στον πάγκο μιας ομάδας, τόσο αυτή λειτουργεί «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν».

Δεν μπορώ να κατανοήσω την επιλογή Νέσμπεργκ στην αρχική 11άδα. Σε βαθμό που όταν μου ήρθε η πληροφορία για την επιλογή του Νορβηγού στο κέντρο της άμυνας, αρνήθηκα να την πιστέψω. Είναι εντελώς εκτός λογικής Λουτσέσκου. Δηλαδή, μου είπε ο Λουτσέσκου ότι αποφάσισε να μην ξεκινήσει με τον Κουλιεράκη, «προσπέρασε» Μιχαηλίδη και Κεντζιόρα και επέλεξε τον Νέσμπεργκ. Δεν το παίζω προπονητής. Προφανώς και ο Λουτσέσκου δεν ήθελε να χάσει το ματς και είχε τους λόγους του που προχώρησε σε αυτή την επιλογή. Και ούτε ο ΠΑΟΚ έχασε από τον Νέσμπεργκ. Αν εξαιρέσω τους Μπάμπα, Μεϊτέ και Κωνσταντέλια, οι υπόλοιποι έπιασαν πάτο σε απόδοση. Θα ήταν το πιο εύκολο, το πιο βολικό να φορτωθεί την ήττα ο Νέσμπεργκ.

Η εικόνα του ΠΑΟΚ στην αναμέτρηση με την ΑΕΚ αφήνει ένα στίγμα. Και το στίγμα μεγαλώνει μετά και τις δηλώσεις του Μπάμπα Ράχμαν.  Οι ποδοσφαιριστές, δεν έδειξαν να διαθέτουν καν το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Δεν σου βγαίνει τίποτα στο ματς; Μα τίποτα; Αναδιοργανώσου. Μαζέψου. Κάνε τα βασικά. Οι γραμμές του ΠΑΟΚ είχαν μεγάλες αποστάσεις από την έναρξη του ματς και αυτό δεν άλλαξε σε κανένα σημείο του πρώτου ημιχρόνου. Να δεχτώ ότι αυτό ήταν το πλάνο; Να το δεχτώ. Βλέπεις ότι δε σου βγαίνει. Ποια είναι η αντίδρασή σου; Και το ερώτημα δεν πάει μόνο στον προπονητή αλλά και στους ποδοσφαιριστές.

Για τον ΠΑΟΚ, αυτό είναι το σημείο που κάνει την ήττα «βαριά». Διότι είναι ήττα νοοτροπίας. Ίσως και μυαλού; Δεν ξέρω.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News