ΑΝΤΟΥΑΝ ΓΚΡΙΖΜΑΝ: Άλλη μία επιστροφή στην Ατλέτικο του Σιμεόνε

Δεν είναι η πρώτη φορά λοιπόν που ο Αργεντινός τεχνικός ανακτά έναν παίκτη, ο οποίος είχε αποχωρήσει από την Ατλέτικο Μαδρίτης. Κατά τη διάρκεια της θητείας του έχουν επιστρέψει πολλοί. Κάποιοι από αυτους τα πήγαν καλά και κάποιοι άλλοι όχι. 

 

Ήταν η πιο ηχηρή επιστροφή. Ο «Νίνιο” γύρισε στην ομάδα της ζωής του το 2015, οκτώ χρόνια μετά τη μεταγραφή του στη Λίβερπουλ. Είχε περάσει εν συνεχεία από Τσέλσι και Μίλαν, οι «ροσονέρι» τον είχαν δώσει αρχικά δανεικό στην Ατλέτικο Μαδρίτης, η οποία τον απέκτησε κανονικά για μια διετία (2016-2018). Η απόδοση του ήταν αυτή που περίμενε και ο ίδιος αλλά και οι οπαδοί της ομάδας και επί τέλους ο Φερνάντο Τόρες μπόρεσε να κατακτήσει έναν τίτλο με την Ατλέτικο Μαδρίτης. Ήταν το Europa League του 2018 επί πρώτης θητείας Αντουάν Γκριζμάν. 

 

Ο Βέλγος είχε επιστρέψει τον Ιανουάριο του 2020 έπειτα από σχεδόν μιάμιση σεζόν στην κινεζική Νταλιάν Γιφάνγκ. Στην Ατλέτικο πέρασε σχεδόν μισή σεζόν μέχρι να προσαρμοστεί και πάλι. Βεβαίως ήταν από τους μεγάλους πρωταγωνιστές στην επιτυχημένη προσπάθεια κατάκτησης του πρωταθλήματος που έκαναν οι «κολτσονέρος» (πέτυχε 8 γκολ και μοίρασε 7 ασίστ στα ματς της ισπανικής λιγκας). 

 

Επιστροφή… καταστροφή ήταν αυτή του Ντιέγκο Κόστα τον Ιανουάριο του 2018 από την Τσέλσι. Μάλιστα η Ατλέτικο Μαδρίτης είχε κάνει μία πολύ μεγάλη προσπάθεια, για να τον αποκτήσει και πάλι. Ο ίδιος ο παίκτης δημιούργησε πολλά προβλήματα και μάλιστα πολλοί στην ομάδα άφηναν να βγει προς τα έξω ότι δεν ήθελαν έναν τοξικό άνθρωπο στα αποδυτήρια. Ο εκρηκτικός χαρακτήρας του τον οδήγησε σε πολλες τιμωρίες, με αποτέλεσμα να χάνει ματς, ενώ αντιμετώπισε προβλήματα με τραυματισμούς. Ο απολογισμός που είχε ο Ντιέγκο Κόστα στη δεύτερη θητεία του στην Ατλέτικο Μαδρίτης ήταν 19 γκολ σε 81 αναμετρήσεις. 

 

Αυτός που επέστρεψε επίσης από την Τσέλσι, αλλά έδωσε την εντύπωση ότι δεν είχε φύγει ποτέ είναι ο Φιλίπε Λουίς. Ο Βραζιλιάνος ακραίος αμυντικός μετά από μια σεζόν στους Λονδρέζους, έμεινε 4 χρόνια στη δεύτερη θητεία του στην Ατλέτικο Μαδρίτης (2015-2019) και υπό τις οδηγίες του Ντιέγο Σιμεόνε έβγαλε, όπως ήταν αναμενόμενο, τον καλύτερο εαυτό του. 

 

Ο Ντιέγκο Ρίμπας ήταν στην πρώτη μισή σεζόν του Σιμεόνε και αργότερα πήρε την απόφαση να ξαναφορέσει τα ερυθρόλευκα στη χειμερινή μεταγραφική περίοδο της σεζόν 2013-2014. Ωστόσο είχε τον ανταγωνισμό του Κόκε στη θέση του, με το νυν αρχηγό της Ατλέτικο να μην του αφήνει ουσιαστικά πολλα περιθώρια συμμετοχής. Ο Ντιέγκο μετά από μόλις 13 εμφανίσεις στη δεύτερη θητεία του αποχώρησε με προορισμό τη Φενέρμπαχτσε, ωστόσο πρόλαβε να πανηγυρίσει την κατάκτηση του πρωταθλήματος. 

 

Υπάρχουν δύο περιπτώσεις παικτών, οι οποίοι έφυγαν όταν ήταν στις ακαδημίες. Ο Ρόντρι είχε επιστρέψει από τη Βιγιαρεάλ και τελικά τον απέκτησε η Μάντσεστερ Σίτι έναντι 70 εκατομμυρίων ευρώ. Η ιστορία του Άλβαρο Μοράτα στη Ρεάλ Μαδρίτης είναι γνωστή, όπως επίσης ήταν γνωστό ότι οι «μερένγκες» τον είχαν πάρει από τμήματα υποδομής της Ατλέτικο Μαδρίτης, με την οποία είχε αξιοπρεπείς εμφανίσεις, χωρίς να μπορέσει να πείσει τον Σιμεόνε ότι άξιζε θέση βασικού επιθετικού. 

 

Υπάρχουν και άλλα παραδείγματα παιδιών από τα φυτώρια. Ο Σαούλ ήταν στη Ράγιο Βαγιεκάνο τη σεζόν 2013-2014, για να πάρει χρόνο συμμετοχής και όταν επέτρεψε, ήταν σταθερή αξία για τον Σιμεόνε. Φέτος μετά από πολλά σενάρια μετακομίζει Λονδίνο και η περίπτωση του παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον. Ο Τόμας μετά τους δανεισμούς στην Αλμερία και στη Μαγιόρκα, γύρισε και ήταν εγγύηση στον άξονα, μέχρι να πάρει μεταγραφή για την Άρσεναλ. Ο Όλιβερ Τόρες μετα τον δανεισμό του στην Πορτο δεν κατάφερε ποτέ να βρει μια σταθερή θέση στην Ατλέτικο Μαδρίτης. 

 

Τέλος αξίζει να αναφέρουμε και την περίπτωση του Ραουλ Γκαρθία, ο οποίος ήταν δανεικός στην Οσασούνα, όταν ανέλαβε ο Ντιέγο Σιμεόνε. Το καλοκαίρι του 2012 ο Αργεντινός αποφάσισε να τον κρατήσει, με αποτέλεσμα ο Ραούλ Γκαρθία να εξελιχθεί σε ένα από τα πιο αγαπημένα παιδιά της εξέδρας και βεβαίως σε έναν πραγματικό μαχητή εντός του αγωνιστικού χώρου.