Τζορτζ Μπεστ: Το άγνωστο παρασκήνιο πίσω από τον τελευταίο αγώνα του με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ

Μια αντισυμβατική προσωπικότητα όπως ο Τζορτζ Μπεστ, δεν θα μπορούσε να αποσυρθεί από την κεντρική ποδοσφαιρική σκηνή σε κάποια συμβατική ημερομηνία. Αν και δεν το επέλεξε ο ίδιος, η Πρωτοχρονιά του 1974 αποδείχθηκε η τελευταία ημέρα που ο κόσμος τον είδε να φορά τη φανέλα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Και η ανάμνηση δεν ήταν ευχάριστη.

Η ήττα με 3-0 από την Κουίνς Παρκ Ρέιντζερς στο «Λόφτους Ρόουντ», κράτησε τους «Κόκκινους Διαβόλους» στη 19η θέση της βαθμολογίας. Ο κίνδυνος του υποβιβασμού μόλις έξι χρόνια μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης ήταν ορατός και ο Μπεστ, ένα από τα «αστέρια» της μεγάλης ομάδας του 1968, δεν έκανε τίποτα για να τον αποτρέψει.

Νικημένος από τα πάθη και τους δαίμονές του, ο Βορειοϊρλανδός επιθετικός έμοιαζε να έχει χάσει την αγάπη του για την μπάλα παρότι ήταν μόλις 27 ετών. Επηρεασμένος κι από τη μετριότητα στην οποία είχε βυθιστεί η Γιουνάιτεντ μετά την αποχώρηση του Ματ Μπάσμπι από την τεχνική ηγεσία, ο Μπεστ έβρισκε όλο και περισσότερο διέξοδο στα πάρτι, τις ωραίες γυναίκες και το αλκοόλ.

Αυτό που δεν είναι ευρέως γνωστό, όμως, είναι ότι η ΚΠΡ είχε συμφωνήσει να αγοράσει τον Μπεστ πριν τη σέντρα του αγώνα της 1ης Ιανουαρίου 1974. Μια συμφωνία που τελικά δεν ευδοκίμησε, αλλά απ’ ό,τι φαίνεται έπαιξε σημαντικό ρόλο στην απομάκρυνση του θρύλου της Γιουνάιτεντ από το «Ολντ Τράφορντ», λίγες ημέρες αργότερα!

Την αποκάλυψη έχει κάνει ο Άγγλος αθλητικός συντάκτης, Γουέιν Μπάρτον, στην τελευταία εγκεκριμένη βιογραφία του Βορειοϊρλανδού άσου, που κυκλοφόρησε το 2021 με τον τίτλο «True Genius» (Πραγματική Ιδιοφυΐα). Ο ίδιος είχε συνεισφέρει ως ghost writer και στην αυτοβιογραφία του Γκόρντον Τζέιγκο, μάνατζερ της ΚΠΡ εκείνη την εποχή.

Πώς χάλασε η μεταγραφή στην ΚΠΡ

Η καριέρα του Μπεστ είχε πάρει την κατιούσα από την προηγούμενη σεζόν. Η Γιουνάιτεντ του είχε βάλει για πρώτη φορά «πωλητήριο» τον Δεκέμβριο του 1972 ζητώντας το ποσό των 300.000 λιρών και αλλαγή μάνατζερ το καλοκαίρι του 1973 (ο Τόμι Ντόχερτι αντικατέστησε τον Φρανκ Ο’Φάρελ) δεν βελτίωσε την κατάσταση. Ο «πέμπτος Beatle» εξακολούθησε να κινείται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, αλλά παρέμενε ένα τεράστιο όνομα, που θα μπορούσε να αποτελέσει πόλο έλξης για τους φιλάθλους μιας λιγότερο δημοφιλούς ομάδας.

Η ΚΠΡ ήταν εκείνη τη στιγμή όγδοη στη βαθμολογία και τα πήγαινε καλύτερα απ’ τις υπόλοιπες ομάδες του Λονδίνου, αν και είχε ανέβει από τη Β’ Κατηγορία μόλις την προηγούμενη σεζόν. Ο πρόεδρος του συλλόγου, Τζιμ Γκρέγκορι, καλόβλεπε την απόκτηση του Μπεστ, μια και θεωρούσε ότι όχι μόνο θα έβλεπε γεμάτο το «Λόφτους Ρόουντ» σε κάθε αγώνα, αλλά θα έδινε και κίνητρο στον μεγάλο άσο να αναγεννήσει την καριέρα του.

Έτσι, λίγο πριν από τη σέντρα εκείνου του παιχνιδιού με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ο Γκρέγκορι και ο Τζέιγκο κάλεσαν στο γραφείο τους τον Ντόχερτι για να ζητήσουν επίσημα τον Μπεστ. Ο προπονητής των «Κόκκινων Διάβολων» ήθελε να τον ξεφορτωθεί, αλλά και να εξοικονομήσει ένα σεβαστό ποσό για μεταγραφές. Έτσι, έκανε μια γενναία έκπτωση απ’ το ποσό των 300.000 λιρών. Η επίτευξη της συμφωνίας αποδείχθηκε υπόθεση μερικών λεπτών.

Κανείς δεν είπε τίποτα στον Μπεστ ούτε πριν ούτε μετά τον αγώνα. Ωστόσο, ο Τζέιγκο θορυβήθηκε όταν είδε στις εφημερίδες φωτογραφίες του 27χρονου άσου στο κλαμπ που είχε ανοίξει στο Μάντσεστερ. Θυμήθηκε τα προβλήματα που είχε προκαλέσει το 1972 στα αποδυτήρια ο τότε σταρ της ομάδας, Ρόντνεϊ Μαρς, όταν πίεζε για να πάρει μεταγραφή σε μεγαλύτερο σύλλογο. Έτσι, ζήτησε από τον Γκρέγκορι να ακυρώσει τη συμφωνία.

Η παρακμή ενός θρύλου

Κανείς δεν έμαθε ποτέ αν ο Ντόχερτι αποκάλυψε στον Μπεστ ότι είχε αποφασίσει να τον πουλήσει στην ΚΠΡ. Λέγεται, ωστόσο, ότι ο 27χρονος άσος απουσίασε από τις προπονήσεις της Γιουνάιτεντ τις τρεις μέρες που ακολούθησαν, όπως και ότι εμφανίστηκε μεθυσμένος στο «Ολντ Τράφορντ», πριν από τον αγώνα Κυπέλλου με την Πλίμουθ, στις 5 Ιανουαρίου 1974.

Μέχρι τον θάνατό του, τον Νοέμβριο του 2005, ο Μπεστ διέψευδε κατηγορηματικά εκείνες τις φήμες, τις οποίες δεν επιβεβαίωσαν ποτέ ούτε οι συμπαίκτες του. Πάντως, ο Βορειοϊρλανδός δεν αγωνίστηκε σε εκείνο το ματς με την Πλίμουθ και στη συνέχεια τέθηκε οριστικά εκτός ομάδας, κατηγορώντας τον Ντόχερτι ότι του είχε φερθεί με άδικο και δόλιο τρόπο. Για πολλά χρόνια συνέχιζε να κατηγορεί τον Σκωτσέζο προπονητή ότι ήταν ο μοναδικός υπαίτιος της αποχώρησής του απ’ τη Γιουνάιτεντ, αλλά και της κατοπινής παρακμής της καριέρας του.

Ίσως η αποκάλυψη που κάνει ο Μπάρτον για την πρόταση της ΚΠΡ να ενώνει τα κομμάτια του παζλ, αν και είναι προφανές ότι η οριστική ρήξη μεταξύ Μπεστ και Γιουνάιτεντ δεν θα αργούσε να έρθει. Ο χαρισματικός άσος δεν θα βίωνε «από μέσα» την πίκρα του υποβιβασμού στη Β’ Κατηγορία, την άνοιξη του 1974, ο ίδιος όμως έμελλε να βρεθεί ακόμα πιο χαμηλά. Και δεν θα επανεμφανιζόταν ποτέ ξανά στην κεντρική ποδοσφαιρική σκηνή.

Όντας υπέρβαρος και χωρίς διάθεση για προπονήσεις, ο Μπεστ έπαιξε μονοψήφιο αριθμό αγώνων σε συλλόγους όπως η Τζούις Γκιλντ της Νοτίου Αφρικής, η Στόκπορτ της Δ’ Κατηγορίας Αγγλίας και η Κορκ Σέλτικ της Ιρλανδίας. Αρκετά καλύτερα τα πήγε με τους Λος Άντζελες Άζτεκς, στη χαμηλού επιπέδου αμερικάνικη λίγκα του 1976, με αποτέλεσμα να μεταγραφεί στη Φούλαμ, με την οποία πραγματοποίησε αρκετές καλές εμφανίσεις στη Β’ Κατηγορία.

Ήταν μια μικρή ανάκαμψη για τον θρύλο του βρετανικού ποδοσφαίρου, η οποία όμως κράτησε λίγο. Ο αλκοολισμός τον οδηγούσε στην καταστροφή και τα περάσματά του από χαμηλού επιπέδου ομάδες συνοδεύονταν και από ντροπιαστικά περιστατικά. Το 1981, όταν αγωνιζόταν ξανά στις ΗΠΑ (με τα χρώματα των Σαν Χοσέ Έρθκουέικς) συνελήφθη επειδή είχε κλέψει χρήματα από την τσάντα μιας γυναίκας για να πληρώσει τα ποτά του στο μπαρ.

Ο Μπεστ έκλεισε οριστικά την καριέρα του το 1984 με τη φανέλα της Τόμπερμορ Γιουνάιτεντ, της ερασιτεχνικής ομάδας ενός χωριού της Βορείου Ιρλανδίας. Ήταν η πρώτη φορά που αγωνιζόταν σε ομάδα της ιδιαίτερης πατρίδας του, αλλά η συνεργασία δεν κράτησε παρά μόνο για ένα ματς Κυπέλλου, στις 11 Φεβρουαρίου εκείνου του έτους, απέναντι στην Μπαλιμένα Γιουνάιτεντ.

Όλοι οι σχεδόν οι κάτοικοι του Τόμπερμορ μαζεύτηκαν στο μικροσκοπικό γήπεδο του χωριού για να δουν από κοντά τον Μπεστ. Εκείνος όμως δεν μπόρεσε να αποτρέψει τη συντριβή της ομάδας του με 7-0 από τον σαφώς ισχυρότερο αντίπαλο.

Άλλα γεγονότα στην Ελλάδα και τον κόσμο την 1η Ιανουαρίου

2013: Ο Άγγλος Φιλ Τέιλορ κατακτά για 16η φορά το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στα βελάκια (darts), νικώντας με 7-4 στον τελικό τον Ολλανδό, Μίχαελ Φαν Χέρβεν. Ο Τέιλορ θα αποσυρθεί από τη δράση σε ηλικία 57 ετών, αμέσως μετά τη συμμετοχή του στον τελικό του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος του 2018, όπου γνωρίζει την ήττα με 7-2 από τον Ρομπ Κρος και δεν καταφέρνει να διευρύνει το εντυπωσιακό ρεκόρ του.

2010: Σε ηλικία μόλις 19 ετών και 32 ημερών, ο Μάγκνους Κάρλσεν γίνεται ο νεότερος σκακιστής που ανεβαίνει στο Νο 1 της παγκόσμιας κατάταξης. Ο Νορβηγός θα αναδειχθεί το 2013 παγκόσμιος πρωταθλητής, τίτλο τον οποίο διατηρεί μέχρι σήμερα και θεωρείται ο κορυφαίος σκακιστής όλων των εποχών, μαζί με τον Ρώσο Γκάρι Κασπάροφ.

2000: Πεθαίνει από ανακοπή καρδιάς ο παλαίμαχος Γάλλος μπασκετμπολίστας, Ζαν-Πιερ Στέλενς, σε ηλικία 54 ετών. Ο Στέλενς παραμένει έως και σήμερα ο κάτοχος του ρεκόρ επίτευξης πόντων σε έναν αγώνα του γαλλικού πρωταθλήματος, με τους 71 που είχε σημειώσει στον αγώνα Ντενάν-Φρανκονβίλ 144-69, στις 4 Μαρτίου 1967.

1997: Ο βετεράνος διεθνής Άγγλος επιθετικός, Μπράιαν Ρόμπσον, ο οποίος έχει αναλάβει από το καλοκαίρι του 1994 ως παίκτης-προπονητής της Μίντλεσμπρο, αγωνίζεται για τελευταία φορά στην Πρέμιερ Λιγκ στον αγώνα εναντίον της Άρσεναλ στο Χάιμπουρι (ήττα με 2-0). Από τα τέλη του 1995 ο Ρόμπσον είχε ουσιαστικά αποσυρθεί από την ποδοσφαιρική δράση, όμως τα πολλά κρούσματα γρίπης που ταλάνιζαν τότε την «Μπόρο», τον υποχρέωσαν να φορέσει για τελευταία φορά το σορτσάκι και τα παπούτσια του, δέκα ημέρες προτού κλείσει τα 40 του χρόνια.

1989: Η ομάδα της Τσεχοσλοβακίας που απαρτίζουν ο Μίροσλαβ Μετσίρ και η Έλενα Σούκοβα, κατακτά το 1ο Hopman Cup, επικρατώντας στον τελικό της Αυστραλίας των Πατ Κας και Χάνα Μαντλίκοβα.

1986: Ιδρύεται η ομάδα Formula 1 της Benetton, η οποία αποτελεί ουσιαστικά συνέχεια της Toleman, την οποία είχε εξαγοράσει στα τέλη του 1985 η οικογένεια Μπένετον. Πολύ σύντομα η Benetton θα εξελιχθεί σε μία από τις κορυφαίες ομάδες της Formula 1 και χάρη στον Μίκαελ Σουμάχερ, ο οποίος αναδείχθηκε μέσα απ’ τα μονοθέσιά της, θα κατακτήσει το πρωτάθλημα των κατασκευαστών το 1995. Θα συμμετάσχει για τελευταία φορά με αυτήν την επωνυμία στο πρωτάθλημα του 2001 και θα αντικατασταθεί από την ομάδα της Renault (που την είχε εξαγοράσει από τις αρχές του 2000, ενώ την προμήθευε με κινητήρες από το 1996).

1965: Ο 49χρονος Στάνλεϊ Μάθιους γίνεται ο πρώτος επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και ο μοναδικός εν ενεργεία, στον οποίο απονέμεται ο τίτλος του σερ.

1954: Το Rose Bowl και το Cotton Bowl αποτελούν τις πρώτες έγχρωμες ζωντανές μεταδόσεις αθλητικών γεγονότων στην ιστορία της τηλεόρασης.

1937: Διεξάγεται στο Ντάλας του Τέξας το 1ο Cotton Bowl Classic στο αμερικάνικο φούτμπολ, με το Τέξας Κρίστιαν να νικά το Μαρκέτ με 16-6. Πρόκειται για τον ετήσιο αγώνα μεταξύ της πρωταθλήτριας της Νοτιοδυτικής Περιφέρειας του Κολλεγιακού Πρωταθλήματος και μιας ισχυρής προσκεκλημένης από τη Νοτιοανατολική Περιφέρεια. Ο αγώνας πήρε την ονομασία του από το στάδιο του Ντάλας στο οποίο φιλοξενήθηκε ανελλιπώς μέχρι το 2009 και την έχει διατηρήσει και αφότου μετακόμισε στο AT&T του Άρλινγκτον, το 2010.

1902: Στο πρώτο Rose Bowl Game που φιλοξενείται στο Tournament Park της Πασαντίνα, το Μίσιγκαν συντρίβει με 49-0 το Στάνφορντ. Πρόκειται για τον αγώνα μεταξύ των κορυφαίων κολλεγιακών ομάδων της Δυτικής (Pacific) και της Ανατολικής Περιφέρειας του αμερικάνικου φούτμπολ, ο οποίος θα επανεμφανιστεί το 1916 και θα διεξάγεται έκτοτε ανελλιπώς κάθε Πρωτοχρονιά (εκτός αν αυτή πέφτει Κυριακή, οπότε μεταφέρεται για τις 2 Ιανουαρίου). Ο αγώνας πήρε την ονομασία του από το στάδιο Rose Bowl, στο οποίο φιλοξενείται από το 1922 (τα πρώτα χρόνια η επίσημη ονομασία του ήταν «Αγώνας Δύσης-Ανατολής»).

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News