ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΦΙΝΑΣ: Επιθετικός – κλάσης αναζητείται

Για να κρίνουμε το παρόν ώρες ώρες αξίζει να ρίχνουμε ματιά στο παρελθόν. Αναστόπουλος με 29 γκολ κορυφαίος σκόρερ της εθνικής. Πιο πίσω ο Χαριστέας με 25, ο Γκέκας με 24, ο Σαραβάκος με 22. Τέλος. Ακόμη ακόμη και χαφ με έφεση στο σκοράρισμα είχε η πάλαι ποτέ πρωταθλήτρια Ευρώπης και τέτοιοι ήταν ο Καραγκούνης και ο Κατσουράνης. Φυσικά, ο αντίλογος είναι πως όταν εκκινούσαν την καριέρα τους με τα εθνικά χρώματα, ουδείς είχε σημειώσει γκολ και σε διάρκεια χρόνου το έπραξαν. Ουδεμία αντίρρηση.

Αλλά στα πολύ σοβαρά, βλέπει κάποιος από όσους παρακολουθούν την τωρινή ομάδα του Φαν τ’ Σιπ κάποιον παίκτη με ταλέντο επιθετικό; Έναν Μήτρογλου έστω με τη γνωστή δεινότητα; ‘Η φορ τύπου Μαχλά που κάποτε έστειλε την εθνική στο Μουντιάλ με αλησμόνητο γκολ; Εστω έναν Αλεξανδρή; Με την Ισπανία, το γκολ του Μπακασέτα ήρθε με πέναλτι. Απέναντι στη Γεωργία, αυτογκόλ. Τρίτο 1-1 στη σειρά με το Κόσοβο και ενώ ο Δουβίκας μοιάζει με κυνηγό που μπορεί να εξελιχθεί και να δώσει λύσεις στο αίνιγμα του γκολ. Στο μέλλον. Τώρα, απλά γεμίζει με παραστάσεις.

Εχοντας αυτά κατά νου μόνο παράταιρο δεν δείχνει το γεγονός της απομάκρυνσης από τις πρώτες θέσεις. Διαβάζεται και ως απομάκρυνση από το ταμείο. Λες και μένουμε στον άσο! Σε μια ακόμη διοργάνωση.

Γίνονται όμως και λάθη σοβαρά. Αυτή  την εποχή ενώ έχουμε (υπερ)πληθώρα κεντρικών μπακ, αφήνουμε εκτός κλήσεων παίκτες τύπου Σωκράτη ή Μανωλά, με αποτέλεσμα κάποια γκολ να πληγώνουν γιατί θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί.

Υπάρχουν πολλοί αριστεροί μπακ, επιθετικοί δεν φαίνονται στον ορίζοντα. Αλλά τι να το κάνεις όταν ακόμη και τους ακραίους οπισθοφύλακες  τους βαφτίζουμε ξαφνικά στόπερ (Γιαννούλης),  αλλάζουμε το σύστημα και στο τέλος φυσάμε και ξεφυσάμε μήπως και κρατήσουμε το μηδέν με νύχια και με δόντια;

Αυτό προφανώς δεν είναι το ποδόσφαιρο κατοχής που κάποτε ευαγγελιζόταν ο Ολλανδός προπονητής. Ηθελε αλλά λοξοδρόμησε. Και χωρίς υλικά παίζει λάθος σύστημα που δεν τον οδηγεί στο Κατάρ αλλά σε έναν δρόμο αδιέξοδο. Γιατί ακόμη και με αυτούς τους ποδοσφαιριστές, αν υπήρχε διαφορετική διαχείριση, τίποτα δεν θα έμοιαζε απαγορευμένο. Στο φινάλε, κάποτε τις νίκες με… μισό μηδέν τις υποτιμούσαμε, τώρα τις χάνουμε στο τσακ. Όχι όμως επειδή οι άλλοι μας βάζουν στα δίχτυα. Μόνοι μας τους (προς) καλούμε στην περιοχή!

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News