Γιώργος Χελάκης: Υπάρχει και ο άλλος τρόπος για να κάνεις καλή άμυνα…

Στη φάση που βρίσκεται τώρα η ομάδα των «ερυθρόλευκων» ο καλύτερος τρόπος για να αμυνθεί είναι να κρατάει περισσότερη ώρα την μπάλα στα πόδια της. Να βρίσκει τρόπους δηλαδή να διατηρεί την κατοχή. Γράφει στη SportDay ο Γιώργος Χελάκης.

Οσα επιθετικά συστήματα και να «διδάξει» ένας προπονητής, τίποτα δεν θα καταφέρει αν οι παίκτες του δεν έχουν στοιχειωδώς καλή αμυντική συμπεριφορά. Ο Ολυμπιακός στα παιχνίδια με την Μακάμπι και τον Παναθηναϊκό καταδικάστηκε από τις χτυπητές αμυντικές αδυναμίες του. Κι επειδή κάτι τέτοιο δεν είναι η πρώτη φορά που του συμβαίνει το ανάθεμα δεν πάει στον Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ. Να συζητήσουμε ότι δεν διόρθωσε την κατάσταση αλλά όχι να του τη φορτώσουμε. Δικό του θέμα είναι από εδώ και πέρα να βελτιώσει την κατάσταση και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό ώστε η ομάδα του να επανέλθει στις νίκες και κάτω από προϋποθέσεις στην εκ νέου διεκδίκηση του τίτλου.

Είναι φανερό ότι με τέτοια ανασταλτική συμπεριφορά ο Ολυμπιακός δεν έχει να ελπίζει σε τίποτα. Στη φάση που βρίσκεται τώρα η ομάδα των «ερυθρόλευκων» ο καλύτερος τρόπος για να αμυνθεί είναι να κρατάει περισσότερη ώρα την μπάλα στα πόδια της.

Να βρίσκει τρόπους δηλαδή να διατηρεί την κατοχή. Να το διατυπώσω διαφορετικά. Ο Φορτούνης δεν μαρκάρει αλλά μπορεί να κρατήσει την μπάλα στην κατοχή του περισσότερο και καλύτερα από κάθε άλλο ποδοσφαιριστή. Ενα είδος άμυνας είναι κι αυτό.

Αντί να είναι η μπάλα στα πόδια παικτών που από την κατασκευή τους είναι της μιας επαφής προτιμότερο να την έχουν αυτοί που μπορούν να κάνουν κάμποσες επαφές χωρίς να την ψάχνουν. Μπορεί να μοιάζει κάπως παράδοξο αλλά έτσι είναι. Αυτό επιτάσσει άλλωστε το σύγχρονο ποδόσφαιρο.

Ο Ολυμπιακός είναι από τη φύση του ομάδα που επιτίθεται. Οταν το κάνει με μακρινές μπαλιές όπως έγινε στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό τότε απλά χαρίζει κατοχές στον αντίπαλο. Να γίνει γρανιτένια η άμυνα από το ένα παιχνίδι στο άλλο είναι κάτι που δεν μπορεί να το ζητήσει κανείς από τον Μεντιλίμπαρ.

Να επανέλθει όμως η ομάδα στις κλασσικές εργοστασιακές ρυθμίσεις της είναι κάτι που γίνεται. Αλλη λύση από έναν προπονητή που βρίσκεται για ορισμένες εβδομάδες σε μία ομάδα που την παρέλαβε ξεκούρδιστη δεν υπάρχει.

Το δε παράδειγμα με τον Φορτούνη έχει τη σημασία του γιατί πολύς λόγος γίνεται σχετικά με τον τρόπο που (δεν) μαρκάρει ο διεθνής μεσοεπιθετικός.

Να δημιουργήσεις μία ομάδα χωρίς τον Φορτούνη γίνεται. Βρίσκεις παίκτες με άλλα χαρακτηριστικά, την προετοιμάζεις και το επιχειρείς. Να έχεις μία ομάδα που κινείται γύρω από αυτόν και ξαφνικά στη μέση της χρονιάς να επιχειρήσεις να την μετατρέψεις σε κάτι άλλο είναι περίπου αυτοκτονικό.

Το σημειώνω γιατί με αφορμή τα αμυντικά προβλήματα είναι πολλοί αυτοί που βρίσκουν τη λύση στην απενεργοποίηση του Φορτούνη. Προφανώς θα συμπεριλαμβάνονται σε εκείνους που έμειναν ικανοποιημένοι από την εμφάνιση του Ολυμπιακού στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό και ειδικά στο πρώτο ημίχρονο…

Ντροπή…

Σημείωμα στα παιδιά και τους συγγενείς πως δεν άντεχε από τον πόνο, άφησε ο 72χρονος καρκινοπαθής, που έδεσε μία θηλιά στον λαιμό και έβαλε τέλος στη ζωή του. Το φάρμακο που περίμενε, έφτασε λίγο μετά την αυτοκτονία. Η κόρη του με ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αναφέρθηκε στον Γολγοθά που ανέβαινε ο ασθενής σημειώνοντας «αυτός ήταν ο πατέρας μου.

Καρκινοπαθής σε προχωρημένο στάδιο που διαλύθηκε μέσα στο διαλυμένο ΕΣΥ, με εξετάσεις που έπρεπε να κάνει εκτός νοσοκομείου, με το εξαντλημένο φάρμακο της χημειοθεραπείας που έπρεπε να βρει και να φέρει ο ίδιος στο νοσοκομείο, χωρίς καμία ψυχολογική υποστήριξη, από τον Άννα στον Καϊάφα, με το port για την χημειοθεραπεία ήδη ένα μήνα στο σώμα του και τελικά αυτοκτόνησε την Κυριακή το μεσημέρι».

Δεν μπορούσε να πραγματοποιήσει ούτε την εξέταση με το PET SCAN, στο ΠΑΓΝΗ για καρκίνο με ραντεβού τον Δεκέμβρη του ’24. Η επόμενη λύση ήταν να μεταβεί στην Αθήνα αλλά δεν είχε την οικονομική δυνατότητα. Το πρόβλημα μεγαλώνει. Στην κατάρρευση του ΕΣΥ, την εκτόξευση των ιδιωτικών δαπανών υγείας και τα απογευματινά χειρουργεία, προστίθεται το τεράστιο πρόβλημα των τελευταίων χρόνων. Οι σημαντικές ελλείψεις φαρμάκων για σοβαρές και μακροχρόνιες παθήσεις.

Την κατάσταση αυτή δημιουργούν οι υποχρεωτικές επιστροφές που επιβαρύνουν τις φαρμακευτικές, τα γνωστά clawback και rebate, οι φαρμακευτικές δείχνουν απροθυμία να εισάγουν ποσότητες κι αν το κάνουν, τα πωλούν και πάλι στο εξωτερικό γιατί βρίσκουν συμφέρουσες τιμές σε άλλες χώρες. Παράλληλα, όπως καταγγέλλουν οι φαρμακευτικοί σύλλογοι, η κερδοσκοπία στα φάρμακα ξεπερνά το 200% με ανύπαρκτους ελέγχους στην αγορά και τις φαρμακαποθήκες και κυβερνητική απροθυμία απαγόρευσης των παράλληλων εξαγωγών, προκειμένου να εξασφαλιστεί η επάρκεια και η δυνατότητα πρόσβασης όλων των πολιτών στο φάρμακο. Αν περιμένετε παραιτήσεις πολιτικών προσώπων για λόγους ευθιξίας, είστε γελασμένοι…

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί
Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News