Γιώργος Χελάκης: Επίθεση με λογισμό και καλή οργάνωση πίσω απ’ την μπάλα

Aναρωτιέμαι τι θα μπορούσε να πει απόψε πριν απ’ τη σέντρα, ο προπονητής στους διεθνείς. Τι θα μπορούσε να τους πει ο Γκουστάβο Πογέτ, ενώ είναι έτοιμοι να βγουν στο γήπεδο και να αντιμετωπίσουν το Καζακστάν. Ολα όσα θα μπορούσε να τους πει για τη σημασία του παιχνιδιού, δεν αναφέρομαι στις τεχνικές οδηγίες, έχουν ήδη περάσει απ’ το μυαλό τους.

Ξέρουν ότι η παρουσία τους στα τελικά του Εuro, συνιστά την κορυφαία στιγμή στην καριέρα τους. Ολοι τους, με εξαίρεση, ίσως, τον Τσιμίκα, δεν έχουν ζήσει τόσο μεγάλες στιγμές. Ξέρουν ότι για να τους μνημονεύουν μετά από χρόνια, είναι περίπου απαραίτητο να καταφέρουν να πάνε το καλοκαίρι στα γήπεδα της Γερμανίας. Αν θέλουν να μνημονεύονται τα ονόματά τους κάτω απ’ αυτά του Χαριστέα, του Μπασινά και του Ζαγοράκη, πλάι σε αυτά του Τοροσίδη, του Σαλπιγγίδη και του Σαμαρά υπάρχει ένας τρόπος. Να νικήσουν απόψε το Καζακστάν και τη Δευτέρα να επικρατήσουν του Λουξεμβούργου ή της Γεωργίας. Μεγάλα παιδιά είναι, φιλοδοξίες έχουν και προφανώς δεν περιμένουν από κανέναν να τους πει πράγματα σαν τα παραπάνω. Κλίμα μεταξύ τους έχουν εξαιρετικό κι οι χιλιάδες συμπατριώτες τους θα τους περιμένουν στις εξέδρες του γηπέδου για να τους ενθαρρύνουν.

Η συζήτηση για την ενδεκάδα και τις επιλογές του Πογέτ δεν βγάζει νόημα. Οποιοι κι αν παίξουν είναι σε θέση να κερδίσουν το Καζακστάν. Ο ομοσπονδιακός τεχνικός έθεσε χθες το ζήτημα στη σωστή βάση λέγοντας ότι ο αντίπαλος είναι μία ομάδα που τρέχει συνέχεια και δεν τα παρατάει ακόμα κι αν φαίνεται ότι το ματς έχει κριθεί. Οι παίκτες του έχουν τη νοοτροπία του μαχητή, του πολεμιστή και καταθέτουν κάθε ικμάδα των δυνάμεών τους στον αγωνιστικό χώρο. Έρχονται μάλιστα με τη αίσθηση ότι τους ανήκει το 50% των πιθανοτήτων για πρόκριση. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον πιστεύω ότι θα ήταν λάθος μία… μαζική έφοδος στα αντίπαλα καρέ με το πρώτο σφύριγμα του διαιτητή. Ακόμα κι αν η ατμόσφαιρα που θα δημιουργήσουν οι τριάντα χιλιάδες φίλοι της Εθνικής το υπαγορεύει. Επίθεση με λογισμό και καλή οργάνωση πίσω απ’ την μπάλα, με γρήγορες επιστροφές είναι που θα δώσουν τη νίκη.

Το πριμ

Δεν μου λέει και πολλά πράγματα το γενναιόδωρο πριμ που υποσχέθηκε η ΕΠΟ στους διεθνείς για την παρουσία τους στα τελικά της Γερμανίας. Ακόμα κι αυτή η απόφαση πάρθηκε την τελευταία στιγμή, έτσι που να μοιάζει, αντί για επιβράβευση, περίπου ως δωροδοκία. Υποθέτω βάσιμα ότι ούτε ένας απ’ τους διεθνείς δεν συναρτά το μέγιστο της απόδοσής του με το πριμ και το ύψος του. Καλή είναι η επιβράβευση, αλλά να μην μπερδεύουμε τη μέγιστη τιμή να είσαι παίκτης της Εθνικής, που πάει μαζί με την υποχρέωση να δίνεις τον καλύτερο εαυτό σου όταν αγωνίζεσαι με τα χρώματά της.

Θα ήταν πολύ καλύτερα τα πράγματα αν η ομοσπονδία είχε ξεκαθαρίσει τη στάση της σε σχέση με το νέο συμβόλαιο του Γκουστάβο Πογέτ, που επί της ουσίας οδηγεί την Εθνική στα μπαράζ περίπου… ξεκρέμαστος. Με μία συμπεριφορά απέναντί του σαν να πρόκειται για… αναγκαίο κακό. Δεν ισχυρίζομαι σε καμία περίπτωση ότι αυτή η εκκρεμότητα θα επηρεάσει είτε τον ίδιο, είτε τους διεθνείς. Είναι όλοι τους μεγάλα παιδιά και ξέρουν πολύ καλά πώς πρέπει να ενεργήσουν απόψε. Να περάσει η Εθνική στα τελικά και θα υπάρξει χρόνος να μιλήσουμε για όλα αυτά. Σημασία εχει ότι τα χειρότερα έχουν αποφευχθεί. Ξέρουμε τουλάχιστον αν υπάρχουν η όχι τιμωρημένοι διεθνείς…

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News