Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ: Ο δικός του Ολυμπιακός είναι πιο Ολυμπιακός από ποτέ!

Βράδυ Πέμπτης, ραντεβού με την Ιστορία. Ο Ολυμπιακός κατέβηκε να παίξει στην έδρα της τέταρτης ομάδας του κορυφαίου πρωταθλήματος στον κόσμο, με τα μάτια σε μια ευρωπαϊκή κούπα. Στο βλέμμα, τίποτα απολύτως δε μαρτυρούσε φόβο. Έντεκα λιοντάρια μπήκαν στη μάχη για να νικήσουν, αφήνοντας το δέος για άλλους. Για τον Ολυμπιακό του Μεντιλίμπαρ δεν υπάρχουν καλύτερες ομάδες και σίγουρα δεν υπάρχουν τέλειες. Υπάρχει καλό ποδόσφαιρο και έξυπνο διάβασμα, σαν αυτό που εξέθεσε πολλάκις την άμυνα της Άστον Βίλα.

Οι ερυθρόλευκοι κάρφωσαν τέσσερα βέλη στην πλάτη ενός θηρίου, όμως τα πρόσωπά τους δεν αντικατόπτρισαν ποτέ τον ενθουσιασμό του θαυματοποιού. Αντιθέτως, έδειχναν τη σιγουριά του μεγάλου, τη χαρά της επιτυχίας ενός ίσου επί ενός άλλου ίσου. Κρύο αίμα και εκτελέσεις με πόδια σταθερά στη γη. Νοοτροπία νικητή, νοοτροπία Ολυμπιακού. Πιο… Ολυμπιακού από ποτέ.

Όλα αυτά, μέσα σε ένα σκάρτο τρίμηνο παρουσίας ενός ιδιαίτερου προπονητή στο Ρέντη. Του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ, του ανθρώπου που μέρα με τη μέρα μοιάζει με το απόλυτο πειραιώτικο πρότυπο. Σα να ράφτηκε για αυτόν η φόρμα του Ολυμπιακού. Χρειάστηκε να γίνει 63, όμως η μοίρα μάλλον τον ήθελε να αφήσει τη χώρα του για πρώτη φορά, λίγο πριν το ερυθρόλευκο κοντέρ γράψει 100. Τη στιγμή που έμοιαζε να χάνεται η ταυτότητα, εμφανίστηκε. “Μας έχει φέρει την αύρα του νικητή, την οποία είχαμε χάσει. Με όποιον και να παίζουμε, θεωρούμε τον εαυτό μας καλύτερο”, δήλωσε ο Κώστας Φορτούνης, ο οποίος έχει βιώσει μια ντουζίνα προπονητών στην ομάδα.

Το μεγαλύτερο, ανεξάρτητα από το επόμενο

Η Ιστορία έγραψε ότι ο Ολυμπιακός έκανε τη μεγαλύτερη ανατροπή όλων των εποχών, βάζοντας έξι γκολ εκτός έδρας. Έγραψε ότι πήρε μια πρόκριση με εκατό κιλά… καρύδια στη φλεγόμενη Πόλη, με πρωταγωνιστή έναν 21χρονο από τα σπλάχνα του. Έγραψε ότι βασίλεψε στο “Βίλα Παρκ”, μπροστά στα μάτια του Πρίγκηπα, ο οποίος παρακολουθούσε την κορυφαία βερσιόν της ομάδας του να γίνεται έρμαιο των ορέξεων του Ολυμπιακού σε έναν ευρωπαϊκό ημιτελικό.

Ακόμα κι αν στη ρεβάνς το “άστρο” κρυφτεί και επέλθει ένας αβάσταχτος αποκλεισμός, κανείς δε θα μπορέσει να σβήσει τα ατελείωτα βραδιά του 2024 από το μυαλό των φιλάθλων του Ολυμπιακού. Αυτών, που στα γκολ της Πέμπτης δε μιλούσαν, αλλά έπιαναν τα κεφάλια τους δακρυσμένοι, αυτή τη φορά από χαρά. Εκείνο το βράδυ του Μαϊου (!), που τα παιδιά του Πειραιά (ή” τα παιδιά της θάλασσας”, σύμφωνα με το ομώνυμο άσμα των τοπικών Black Sabbath) λεηλάτησαν το γήπεδο μιας εκ των καλύτερων ομάδων του κόσμου, θα μείνει γραμμένο στους αιώνες των αιώνων. Η Μεγαλύτερη Πέμπτη του Ολυμπιακού. Η νύχτα που έκανε άπαντες τους φίλους του να διαπράξουν την πιο όμορφη αμαρτία. Να μπουν στην πιο πένθιμη ημέρα του χρόνου σε κατάσταση έκστασης.

Τα δύο είδη πρωταγωνιστών

Σε άλλα 99 χρόνια από σήμερα, οι ποδοσφαιρικοί ρετρολάγνοι θα βρίσκουν το αρχείο του αγώνα και θα βλέπουν στη μαρκίζα το χατ τρικ του Ελ Καμπί. Ενός ποδοσφαιριστή με περιορισμένο ποδοσφαιρικό οπλοστάσιο, αλλά ένα βαρύ πολυβόλο: Την ικανότητά του να σκοράρει… με το τσουβάλι σε μικρά, μεγάλα και τεράστια παιχνίδια. Μέσα σε μια σεζόν έχει γράψει το όνομά του στην Ιστορία του συλλόγου, στη λίστα των κορυφαίων σκόρερ, με ανεπανάληπτες επιδόσεις.

“Ελ Καμπί” στην ομάδα υπάρχουν πολλοί. Παίκτες, που σε μια σεζόν ή σε λίγες εβδομάδες υπό τις οδηγίες του Μεντιλίμπαρ, μοιάζουν πλασμένοι για τον Ολυμπιακό. Πολύ απλά ξεχνάς ότι οι Τσικίνιο και Έσε, ας πούμε, διανύουν την παρθενική τους σεζόν με την ομάδα, με τον πρώτο να έπιασε λιμάνι μόλις τον Ιανουάριο.

Στο Μπέρμιγχαμ όμως, δεν έλαμψε μόνο το άστρο των πετυχημένων μεταγραφών. Μεταξύ άλλων, η ιστορική βραδιά ήταν και “εκείνη η ματσάρα του Ρέτσου στο Villa Park”. Ενός παιδιού, του οποίου ο εαυτός, αλλά και η τύχη, έχουν αδικήσει το ταλέντο και την ποιότητά. Στη μεγαλύτερη νύχτα όλων, όμως, η – συχνά αδυσώπητη – ποδοσφαιρική δικαιοσύνη επέλεξε επιτέλους να χαμογελάσει στα παιδιά με τα ερυθρόλευκα, που ιστορικά γνωρίζουν το άδικο πρόσωπό της. Σε μια χρονιά που μοιάζει με λύτρωσης και δείχνει σα να θέλει να ανταμείψει επιτέλους τον Ολυμπιακό για τα βράδια που τον βρήκαν με τα χέρια στο δακρυσμένο πρόσωπο. Εκείνη τη νύχτα, ο Ρέτσος έπρεπε να λάμψει και έλαμψε. Ο Φορτούνης έπρεπε να είναι εκεί και ήταν. Ο Τζολάκης έπρεπε να συνεχίσει τις υψηλές πτήσεις και τις συνέχισε. Εκείνη τη νύχτα ήταν όλοι εκεί. Τη μεγαλύτερη νύχτα από όλες, ανεξάρτητα από την επόμενη. Τη Μεγάλη Πέμπτη που κανένας δε θα ξεχάσει ποτέ.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News