ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΕΩΡΓΙΩΤΗΣ: 9/11, η μέρα που η UEFA σφύριξε αδιάφορα

Πέρασαν 20 χρόνια. Μια εικοσαετία που ο κόσμος δεν είναι αυτός που γνωρίζαμε πριν από την 11^η Σεπτεμβρίου του 2001. Τότε που η ανθρωπότητα βίωσε το απίστευτο τρομοκρατικό χτύπημα με την επίθεση στο World Trade Center της Νέας Υόρκης με τους δίδυμους πύργους.

Από εκείνη τη μέρα οι ΗΠΑ, δια στόματος προέδρου Τζορτζ Μπους, ξεκίνησαν έναν αγώνα ενάντια στη διεθνή τρομοκρατία που έδραζε, σύμφωνα με τους ίδιους, στη Μέση Ανατολή.

Το ποιος είναι τρομοκράτης σε αυτόν τον πλανήτη, ποια χώρα καταπιέζει, ποια απελευθερώνει, ποια παράγει πολιτισμός και ποια έχει ή δεν έχει ηθικές αξίες και κουλτούρα είναι κάτι εντελώς υποκειμενικό και εξαρτάται από την καταγωγή μας, την ανατροφή μας, τη γωνία του πλανήτη που βρισκόμαστε και το πώς έχουμε γαλουχηθεί.

Αυτό που όλοι συμφωνούν, όμως, είναι ότι μετά την Nine-Eleven (9/11), όπως την αποκαλούν οι Αμερικανοί, με πρόσχημα την ασφάλειά μας, τα μέτρα προστασίας, ο έλεγχος στο τι κάνουμε, πού πηγαίνουμε, ποιους βλέπουμε, τι μεταφέρουμε, έγιναν πολύ πιο αυστηρά. Η ζωή μας έγινε πολύ πιο ελεγχόμενη. Ακόμα και η περίφημη συναίνεση (consent) δεν είναι άρνηση της διείσδυσης στην ιδιωτική μας ζωή, αλλά η αποδοχή του ελέγχου.

Nine-Eleven (911), ο τηλεφωνικός αριθμός αίτησης βοήθειας στις ΗΠΑ. Το τηλεφωνικό κέντρο «έσπασε» εκείνη την ημέρα στη Νέα Υόρκη από ανθρώπους που έψαχναν να βρουν τι απέγιναν οι δικοί τους που βρισκόντουσαν στο κτίριο τη μοιραία στιγμή. Στην απέναντι όχθη, όμως του Ατλαντικού, ο ευρωπαϊκός ποδοσφαιρικός πολιτισμός σφύριζε αδιάφορα ή πιάστηκε εξ απήνης;

Η είδηση της επίθεσης στη Νέα Υόρκη μεταδόθηκε αστραπιαία σε όλον τον πλανήτη, αλλά η γη συνέχιζε να γυρίζει, ο κόσμος στο δικό μας γεωγραφικό μήκος και πλάτος ήταν ακόμα στο χώρο εργασίας του. Το σοκ μεγάλο, αλλά η ζωή συνεχιζόταν κανονικά, τόσες χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από το μακελειό. Στα Σπάτα, η θρυλική Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έφτανε στο «Ελευθέριος Βενιζέλος» για να αγωνιστεί με τον Ολυμπιακό την επόμενη μέρα στην πρεμιέρα των ομίλων του Champions League. Στην αίθουσα αφίξεων οι παίκτες της ομάδας, προσπερνούν βιαστικά τα συγκεντρωμένα media, αλλά ο μεγάλος Μπόμπι Τσάρλτον κοντοστέκεται και απαντά λιτά και ρητά στην παράκληση των δημοσιογράφων να πει κάτι για τον Ολυμπιακό: «Ποιο ματς; Δεν ξέρουμε καν, αν θα γίνει». Οι «κόκκινοι διάβολοι» επιβιβάστηκαν στο αεροπλάνο με τον κόσμο σε «τάξη» και προσγειώθηκαν με τον κόσμο σε πανικό. Τα νέα είχαν ταξιδέψει πιο γρήγορα.

Ο σερ Μπόμπι έπεσε μέσα. Το παιχνίδι της Τετάρτης αναβλήθηκε και έγινε τελικά ένα μήνα αργότερα, το ίδιο βράδι όμως, την Τρίτη, ανήμερα της επίθεσης, η UEFA δεν έδειξε έγκαιρα τα αντανακλαστικά της και με μια πρωτοφανή απόφαση, που ξεχείλιζε από έλλειψη ευαισθησίας για τις αδικοχαμένες ανθρώπινες ζωές, επέτρεψε να διεξαχθούν τα μισά από παιχνίδια της πρώτης αγωνιστικής. Παίκτες και κόσμος πανηγύριζαν για τα γκολ της ομάδας τους, όπως για παράδειγμα οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού για τις «μαχαιριές» του Μπασινά και του Βλάοβιτς στο Γκελζενκίρχεν, στο ανεπανάληπτο 2-0 του Παναθηναϊκού επί της Σάλκε.

Η ηγεσία του ποδοσφαίρου λειτούργησε για άλλη μια φορά με γνώμονα το χρήμα, τη δύναμη, την εξουσία απέναντι στο πιο σοκαριστικό χτύπημα με θύματα ανθρώπινες ζωές μετά τις κτηνωδίες του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου και τις βόμβες στο Ναγκασάκι και τη Χιροσίμα. Μια κίνηση που επικρίθηκε έντονα τότε από τον απλό κόσμο, αλλά μια λογική που δυστυχώς, ζει και βασιλεύει μέχρι τις μέρες μας στα μυαλά των ανθρώπων που διαφεντεύουν το ποδόσφαιρο και ισοπεδώνει κάθε έννοια ρομαντισμού και ιδεαλισμού.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News