Αντώνης Καρπετόπουλος: Η Αγγλία των ατελείωτων συζητήσεων....

Με την πρεμιέρα των Αγγλων που κέρδισαν με 1-0 την Σερβία ξεκινά και επισήμως η κουβέντα για το Euro 2024: η εμφάνιση της Εθνικής Αγγλίας την πυροδότησε. Αλλοι είδαν μια μεγάλη νίκη, από αυτές που δίνουν πρωτιά σε ομίλους και επιτρέπουν σε ομάδες να παίξουν καλύτερη στην συνέχεια. Αλλοι είδαν απλά πολύ άγχος – τόσο άγχος που είναι αδύνατο να το διαχειριστεί ομάδα πόσο μάλλον ομάδα που δεν έχει κερδίσει ποτέ το Εuro και παρόλα αυτά θεωρείται και φαβορί για την κατάκτησή του. Κι άλλοι είδαν απλά μια ομάδα του Γκάρεθ Σάουθγκέιτ. Που παίζει για το 1-0 όπως έκανε και στο προηγούμενο Euro. To ωραίο είναι ότι με την Εθνική Αγγλίας μπορεί να ισχύουν όλα. Και τα αντίθετά τους.

Που κατέληξε

Mετά από διάφορα πειράματα ο Σάουθγκέιτ κατέληξε στο τι περίπου θέλει. Στο 4-2-3-1 (που δεν αλλάζει ποτέ) οι θέσεις των επιθετικών του μοιάζουν δεδομένες: πίσω από τον Χάρι Κέιν υπάρχουν ο Φόντεν, ο Σάκα και κυρίως ο Μπέλιγχαμ – μια συνεργασία των δυο τελευταίων έφερε νωρίς το 1-0 με κεφαλιά του παίκτη της Ρεάλ που έμελλε να είναι και το τελικό σκορ του ματς. Όμως τον κόουτς των Αγγλων δεν τον ενδιαφέρει τόσο τι γίνεται με την επίθεση όσο με τα υπόλοιπα. Ο τραυματισμός του Μακουάιερ δημιούργησε το κεντρικό αμυντικό δίδυμο Στόουνς – Γκουέχι, όμως ο πρώτος δεν έπαιξε φέτος πολύ στην Σίτυ (και πολλές φορές δεν παίζει πια στόπερ) κι ο δεύτερος αγωνίζεται στην Κρύσταλ Πάλας κι έχει κάμποση πίεση να διαχειριστεί. Για την προστασία της άμυνας ο Σάουθγκέιτ αναβάθμισε (;) σε κόφτη – χαφ τον Αλεξάντερ Αρλοντ και τον έβαλε δίπλα στον Ράις ώστε και να καλύπτει χώρους κι όταν ο Γουόκερ παίρνει πρωτοβουλίες και να τρέχει για τον Σάκα. Όμως το πρόβλημα είναι όταν η ομάδα έχει την μπάλα στα πόδια: οι μηχανισμοί δεν είναι αρμονικοί και το παιγνίδι μοιάζει μια σειρά από ατομικές προσπάθειες. Ο Σάουθγκέιτ όντως παίζει για το 1-0, δηλαδή θέλει όταν και εφόσον η ομάδα του προηγηθεί να μην ξεχάσει ότι έχει αυτό το αβαντάζ και να μην χαρίσει σε αντιπάλους φάσεις. Χθες όμως, ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο, έμοιαζε να σκέφτεται μόνο πως αυτό το γκολ θα το κρατήσει – υπήρχε σε 45 λεπτά η κεφαλιά του Κέιν στο δοκάρι και τίποτα άλλο. Η προσοχή στην διατήρηση του αποτελέσματος είχε ως αποτέλεσμα μια παθητικότητα: η ταλαντούχα, αλλά ανοργάνωτη Σερβία που παίζει τελείως  χύμα, βρήκε φάσεις. Αλλά το πρόβλημα δεν ήταν αυτό: είναι ότι τα λιοντάρια του πρώτου ημιχρόνου έμοιαζαν γατάκια. Τα λιοντάρια μπορεί στο τουρνουά να κάνουν πολλά: τα γατάκια όχι. Βέβαια σύντομα θα δούμε το βάρος της νίκης αυτής. Αν οι Σέρβοι προκριθούν μαζί με τους Αγγλους (γιατί ο Στοίκοβιτς βρει ένα μαγικό τρόπο να τους τακτοποιήσει καλύτερα) η νίκη είναι μεγάλη. Αν οι Σέρβοι δεν τα καταφέρουν η εμφάνιση είναι απλά ανησυχητική. Τι λέω εγώ; Πως η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Σε τελική ανάλυση και στο προηγούμενο Euro o Σάουθγκέιτ για το 1-0 έπαιζε, αλλά η Αγγλία έφτασε στον τελικό. Κι αυτή τη φορά υπάρχει κι ο Μπέλιγχαμ που ο Αντσελότι τον μεγάλωσε σωστά: χθες χωρίς να είναι στην καλύτερη βραδιά του ήταν καθοριστικός.

Ο βιονικός Ερικσεν 

Ο όμιλος δεν μοιάζει να έχει δύσκολους αντιπάλους για τους Αγγλους. Οι Δανοί και οι Σλοβένοι έφεραν μια ακόμα μεταξύ τους ισοπαλία έχοντας και πολλά που μπορούν να κρατήσουν κι αρκετά που πρέπει να διορθώσουν. Το καλό μέχρι τώρα στο Euro είναι ότι σε γενικές γραμμές όλες οι ομάδες δείχνουν τις αρετές τους. Οι Σλοβένοι πχ έχουν την φήμη μιας μαχητικής ομάδας που δεν τα παρατάει και δεν τα παράτησαν: μετά από τις δυσκολίες του πρώτου ημιχρόνου βρήκαν το γκολ της ισοφάρισης με ένα σπουδαίο σουτ του αριστερού μπακ Γιάνζα στο 77’ αλλά και γιατί ο προπονητής τους, ο κόουτς Κεκ, βρήκε τις σωστές αλλαγές κι άλλαξε και σχήμα. Η Σλοβενία είναι από τις λίγες ομάδες που ξεκινά παίζοντας 4-4-2 (με αποτέλεσμα να βλέπουμε τον Σπόραρ συχνά εκτος περιοχής και στο πλάι) αλλά ο Κεκ μπορεί να το αλλάξει αυτό εύκολα: χθες τελείωσε το ματς παίζοντας όπως οι Δανοί (3-4-3) γιατί είδε ότι η ομάδα του είχε πιο πολλές δυνάμεις.

Η Δανία είχε ένα πολύ καλό πρώτο ημίχρονο: όταν ο Ερικσεν σκόραρε η συγκίνηση υπήρξε παγκόσμια – το πανέμορφο γκολ του είναι ένας θρίαμβος της επιστήμης που χαρίζει ζωή. Η Δανία είναι ίσως μαζί με την Ιταλία η ομάδα που μολονότι τρία χρόνια πριν στο Euro2020 τα πήγε μια χαρά άλλαξε πολύ. Ο κόουτς Κάσπερ Γιούλμαν αναζητά την αμυντική της αξιοπιστία, αλλά θέλει να την κάνει κι επιθετικά λιγότερο προβλέψιμη. Μου άρεσαν ο Χέιλουντ και ο Βιντ, αλλά μου έλειψαν οι κατεβασιές του Μιέλε. Η Δανία μοιάζει με ομάδα που παπαγαλίζει. Αλλά μπορεί απλά η Σλοβενία που την γνωρίζει λόγω της συνύπαρξης στον όμιλο να την μπλόκαρε. Σπόραρ και Τσέριν ήταν πολύ καλοί – βέρβαια η Σλοβενία είναι πάντα η ομάδα του μεγάλου Ομπλακ.

Ο μεγάλος πάγκος

Δεν μπλόκαρε η Πολωνία την Ολλανδία μολονότι το προσπάθησε. Η απουσία του Λεβαντόφσκι έγινε αβαντάζ αφού ο Zελίνσκι είχε την τακτική ελευθερία να κάνει ό,τι θέλει κι αν είχε λίγη βοήθεια από τον Σιμάνσκι θα ήταν και αποδοτικότερος. Οι Πολωνοί προηγήθηκαν, αλλά οι Ολλανδοί πάτησαν γκάζι και το πρώτο ημίχρονο ήταν εξαιρετικό. Η ισοφάριση του Χαπκο μετά από πολλές χαμένες ευκαιρίες (και επεμβάσεις του Σέζνι) έκανε μάλλον κακό στην ομάδα του Κούμαν που στην επανάληψη σήκωσε το πόδι από το γκάζι. Αλλά οι Ολλανδοί έχουν κάτι σημαντικό: πολύ κόσμο στον πάγκο που μπορεί να προσφέρει πολλά στην επίθεση. ο Κούμαν έκανε τέσσερις αλλαγές κι αυτοί που μπήκαν ήταν εξίσου καλοί με αυτούς που βγήκαν: ο Βαϊνάλντουμ αντί του Φέρμαν, ο Μάλεν αντί του Σίμονς, ο Φρίμπογκ αντί του Χάκπο και κυρίως ο  Βέχορστ που μπήκε αντί του Ντε Πάι κι έκρινε το ματς με το πρώτο του σουτ θα μπορούσαν και να έχουν ξεκινήσει. Οι Ολλανδοί έχασαν στην προετοιμασία τον Κουπμάινερς και τον Ντε Γιόνγκ, αλλά έχουν πολλούς παίκτες. Κι ο Κούμαν είναι από τους προπονητές που αυτό δεν το ξεχνά. Βέβαια για να πάνε πραγματικά μακριά οι Ολλανδοί πρέπει να κερδίσουν τον όμιλο: με την Γαλλία παρούσα δεν θα είναι απλό. Ειδικά αν χάνουν και στο ματς με τους Γάλλους τα γκολ που έχασαν χθες…

Πηγή: karpetshow.gr

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News