Νίκος Σαρίδης: Γεωργία, η σταχτοπούτα από τον Καύκασο

Oπως είχα παρατηρήσει από την άνοιξη, όταν και το είχα γράψει σ’ ετούτη εδώ τη σελίδα, στο φύλλο της  23ς Μαρτίου, παραμονές δηλαδή του μπαράζ της Ελλάδας με τη Γεωργία: «Γενικότερα, πλην Κβαρατσκέλια, οι Γεωργιανοί δεν παίζουν, μολονότι όλοι οι βασικοί αγωνίζονται μακριά απ’ την πατρίδα τους, σε τίποτα ”γωνιακά μαγαζιά”. Εξαίρεση αποτελεί ο τερματοφύλακάς τους, ο Μαμαρντασβίλι. Μάλιστα, δεν βγάζει απλώς το ψωμί του στο ”Μεστάγια”, αλλά πέρυσι έκανε 42 ματς με τη Βαλένθια και φέτος έχει ήδη 28 συμμετοχές στη Λα Λίγκα».

Τρεις μήνες μετά, η ομάδα του Γουιλί Σανιόλ δεν έδωσε απλώς το «παρούσα» στα γήπεδα της Γερμανίας, αλλά ξεπέρασε για μία ακόμη φορά μέσα στο 2024 τον εαυτό της. Ολοι αυτοί οι… συμπληρωματικοί, που τα επίθετά τους έχουν καταλήξεις -τάτζε και – σβίλι κατόρθωσαν να κερδίσουν την πρόκριση ση φάση
των «16» της διοργάνωσης, με τον «Κβαραντόνα» της Νάπολι ν’ αναθερμαίνει βεβαίως τις συζητήσεις για το ταλέντο του και τον Μαμαρντασβίλι ν’ αναγορεύεται από τον πολύ κόσμο κορυφαίος τερματοφύλακας στα μέχρι σήμερα παιχνίδια του Euro.

H ταπεινή Γεωργία, που πρώτη φορά στα χρονικά πήγε σε μεγάλη διοργάνωση κι επιπροσθέτως  κατάφερε να συνεχίσει και μετά τους αγώνες του ομίλου, βρίσκεται απόψε στην Κολωνία αντιμέτωπη με
την τρίτη -και μεγαλύτερηπρόκληση που θα μπορούσε να της τύχει: να προκριθεί στα προημιτελικά. Για να συμβεί, όμως, αυτό πρέπει η Γεωργία να πετάξει έξω τους τους Ισπανούς, του πιο βαρβάτους αυτής της διοργάνωσης σύμφωνα με όσα έχουν δείξει μέχρι στιγμής.

Η «φούρια ρόχα» είναι η κάτοχος του Nations League και η η ομάδα με τις πιο πειστικές εμφανίσεις έως τώρα στη Γερμανία. Νίκησε κατά σειρά με 3-0 την Κροατία και με 1-0 την Ιταλία και την Αλβανία, έχοντας και στα τρία ματς τα ποσοστά κατοχής της μπάλας με το μέρος της. Η κατοχή από μόνη της, πάντως,
δεν λέει όλη την αλήθεια. Η Πορτογαλία, ας πούμε, στο τελευταίο παιχνίδι της είχε κατοχή 73%, αλλά  νικήτρια με 2-0 αναδείχτηκε η Γεωργία του 27%. Και σήμερα, λοιπόν, είναι σίγουρο ότι την μπάλα θα την
έχουν περισσότερη ώρα στα πόδια τους οι Ισπανοί. Ουδείς, ωστόσο, απαγορεύει στους Γεωργιανούς να κυνηγήσουν το όνειρό τους. Ενα νοκ άουτ ματς είναι, άλλωστε, όπου όλα είναι δυνατόν να συμβούν. Δεν έχει σημασία ότι τον Μάρτιο η Γεωργία μας στέρησε τη χαρά της συμμετοχής σ’ εκείνο το μπαράζ που κρίθηκε στα πέναλτι, εμείς τη νιώθουμε λίγο σαν Ελλάδα. Είναι μια ομάδα που βαδίζει παιχνίδι το
παιχνίδι, κουβαλώντας την κρυφή ελπίδα να ζήσει ένα παραμύθι ανάλογο μ’ εκείνο που ζήσαμε εμείς το 2004. Κανείς δεν υπολόγιζε σοβαρά τότε τον αδύνατο και. στο τέλος τούς άφησε όλους με ανοικτό το στόμα. Κατά τα μεσάνυχτα, πάντως, θα ξέρουμε. Ισως και μετά τα μεσάνυχτα, αν η Γεωργία καταφέρει και βγάλει ατσαλάκωτη το ενενηντάλεπτο…

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News