Εθνική Ελλάδας: Αν θα πάει στη Γαλλία; Αλίμονο!

Στο τελευταίο ελληνικό μετάλλιο, το 2009 στην Πολωνία, αντίπαλος στον μικρό τελικό ήταν η Σλοβενία. Με σημαντικές απουσίες στη σύνθεσή της, η Εθνική είχε κερδίσει έστω και οριακά, με το χαμηλότατο (sic) σκορ 57-56, ανεβαίνοντας στο βάθρο.

Μιάμιση δεκαετία αργότερα, οι σημερινοί διεθνείς (ανάμεσά τους και ο τότε, Καλάθης) τής έβαλαν 39 πόντους περισσότερους και πέρασαν στον τελικό του Προολυμπιακού τουρνουά φορώντας ένδυμα περιπάτου. Το ίδρωσαν, πάντως, για τα καλά. Με τον Παπανικολάου απλώς να ξεκινάει τη σκυταλοδρομία στο μαρκάρισμα του Λούκα Ντόντσιτς, με τον Γιάννη και τον… Παπαγιάννη να πέφτουν πάνω του στις αλλαγές των μαρκαρισμάτων και να του κρύβουν τον ορίζοντα. Με αδιάκοπο τρεχαλητό ύστερα από κάθε κερδισμένη μπάλα, με το μπάσκετ τέλος πάντων με το οποίο γοητεύει αυτό το καλοκαίρι η ομάδα του Βασίλη Σπανούλη.

Παρών κι εκείνος στο «χάλκινο» Ευρωπαϊκό, ως παρτενέρ του Νικ με φανέλα και σορτσάκι, είδε τους παίκτες του να ρίχνουν στα σχοινιά με το τζάμπολ τους αντιπάλους τους: 13-0 προτού πεις «Aντετοκούνμπο» (με τον Κώστα να παρακολουθεί από τον πάγκο και τον ακόμα πιο σοβαρά τραυματία Θανάση να δίνει ρεσιτάλ εμψύχωσης στους φίλους του, καθήμενος λίγο πιο πίσω), 32-14 στο δεκάλεπτο με 10/11 δίποντα (και τριποντάρα του Βασίλη Τολιόπουλου σχεδόν από το κέντρο), ξεσάλωμα από μακριά των Γουόκαπ και Λαρεντζάκη.

Τρία τρίποντα ο Τόμας στο πρώτο τρίλεπτο της τρίτης περιόδου (ουφ, πόσα τριάρια μαζεμένα..), για το ανέβασμα της διαφοράς πάλι στους 20 πόντους, άλλα τόσο στο πρώτο τρίλεπτο της τέταρτης περιόδου ο Γιαννούλης ώστε να ξεκινήσει το πάρτι στο 82-53. Στο τέλος, με τον ηλεκτρονικό πίνακα να γράφει 96-68, ο «Magic Luka» είχε διπλάσια λάθη από ασίστ (10, για 5) και από αυτά ακριβώς -τα 17 συνολικά- της παρέας του, η Ελλάδα είχε βρει 25 ολόκληρους πόντους.

Τριπλάσιοι οι πόντοι μας στον αιφνιδιασμό (20-7) και 44 από τους αναπληρωματικούς, έναντι 46 των βασικών Σλοβένων! Κι ας έσφιξε το ροτέισιον ο Σπανούλης στους μόλις οκτώ παίκτες! Πιο βελτιωμένος παίκτης της Basket League, όπως ανακοινώθηκε λίγο νωρίτερα, ο Βασίλης Τολιόπουλος έφερε από τον πάγκο 4/4 τρίποντα, ο δε Ντίνος Μήτογλου 4/5 γενικότερα, εντός παιδιάς.

Ο Giannis; Δέκα γρήγορα ποντάκια, μετά κάμποσο άραγμα. Στα 21 λεπτά του δεν εντυπωσιάζει το 13 στο σκοράρισμα, αλλά το ανεστραμμένο νούμερο (+31) στο ομαδικό +/-. Μακράν το καλύτερο, δείγμα -και στατιστικά- τού πόσο σημαντικός είναι για την εύρυθμη λειτουργία, ακόμα κι όταν δεν χρειάζεται να σκοράρει υπερβολικά. Οσο για τον Καλάθη, μοιράζει ασίστ και από τον… πάγκο. Πάλι διψήφιος σχετικά (11), οι οκτώ από τα μέσα της δεύτερης περιόδου. Ασύγκριτος…

Οι Δομινικανοί που έχουν τρεις εξαιρετικούς κοντούς (Φελίς, Μοντέρο, Ντουάρτε), αλλά όχι ψηλούς, και οι Κροάτες που έχουν τρεις εξαιρετικούς ψηλούς (Χεζόνια, Σάριτς, Ζούμπατς), αλλά όχι κοντούς, δεν δείχνουν ικανοί να μας κάνουν κηδεία. Όχι, τουλάχιστον, βάσει και τις εικόνας τους στο ισορροπημένο πρώτο ημίχρονο της μεταξύ τους αναμέτρησης, οπότε και γράφονται τούτες οι γραμμές. Ισως, αν έφτιαχναν μια μικτή ομάδα…

Ναι, προφανώς σε 40 λεπτά όλα γίνονται. Και η Εθνική μας, όταν το διακύβευμα είναι μεγάλο, δεν συνηθίζει να τα πηγαίνει καλά. Φέτος, πάντως, δείχνει διαφορετική. Περισσότερο αποφασισμένη από ποτέ στο πρόσφατο παρελθόν, με διάρκεια ασυνήθιστη στην απόδοση και συνεπές «βγάλσιμο» των δυνατών της στοιχείων (πιεστική άμυνα, τρέξιμο και εύκολοι πόντοι, πολλά τρίποντα από πολλούς παίκτες) στο παρκέ.

Το ερώτημα του τίτλου λογικά θα απαντηθεί καταφατικά και η Ελλάς θα πάει στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Γαλλίας (Λιλ και Παρίσι, το μπασκετικό τουρνουά). Με τέτοια εικόνα στα 3+3 (φιλικά και επίσημα) παιχνίδια, αλίμονο… Αλλωστε στα γαλλικά, το αλίμονο λέγεται «hélas».