ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΟΜΟΓΛΟΥ: Να ντρέπονται όσοι ειρωνεύονται τον κάθε Ανατολάκη

Όταν το Σάββατο είδα τον Γιώργο Ανατολάκη να εργάζεται ως κούριερ, στο θέμα που ανέδειξε η εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», δεν σας κρύβω ότι βρέθηκα στο πρώτο σοβαρό δίλημμα της θητείας μου στη διεύθυνση του sportday.gr.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η πορεία της ζωής ενός δημόσιου προσώπου ακόμη κι όταν τελειώσει την καριέρα του, πάντα θα απασχολεί την κοινή γνώμη. Αποτελεί την ευλογία και την κατάρα οποιουδήποτε διάσημου επαγγελματία αθλητή, ηθοποιού, τραγουδιστή που έχει κληθεί να διαχειριστεί από πολύ μικρή ηλικία την έκθεση του στα media (και εδώ και κάμποσα χρόνια την έκθεσή του στα social media).

Φυσικά και εμφάνιζε τεράστιο δημοσιογραφικό ενδιαφέρον η εξωγηπεδική ζωή του Ντιέγκο Μαραντόνα, ο εθισμός στον αλκοολισμό του Πολ Γκασγκόιν και τόσες ακόμη περιπτώσεις ηρώων των γηπέδων που πάτησαν το κουμπί της αυτοκαταστροφής στην προσωπική τους ζωή. Δεν γίνεται να πεις στον οποιονδήποτε δημοσιογράφο σταματάς να ασχολείσαι με τον τάδε, επειδή ολοκλήρωσε την επαγγελματική του καριέρα.

Θα έλεγα, μάλιστα, ότι η δημοσιοποίηση περιπτώσεων όπως του Ντιέγκο, του Γκασκόιν, του Μπεστ, αν αξιοποιηθούν σωστά μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως παραδείγματα προς αποφυγή και ενδεχομένως να βοηθήσουν νέους ανθρώπους να λάβουν πιο σωστές αποφάσεις στη ζωή τους από τα ινδάλματά τους, ή τα ινδάλματα των γονέων τους.

Στην Ελλάδα, όμως, γνωρίζεις εκ των προτέρων ότι η δημοσιοποίηση ιστοριών όπως αυτή του Γιώργου Ανατολάκη θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου που λέγεται «κανιβαλισμός». Θα αξιοποιηθούν για να ικανοποιήσουν οπαδικά ένστικτα, θα χρησιμοποιηθούν για να εκπληρώσουν πυρήνες χυδαιότητας και αλητείας που ζουν και βασιλεύουν ανάμεσά μας.

Κανένας άνθρωπος που παλεύει να διορθώσει με τίμιο τρόπο προσωπικές λανθασμένες αποφάσεις του, δεν χρειάζεται να αισθάνεται ίχνος ντροπής. Αντίθετα, οι μόνοι που πρέπει να ντρέπονται είναι όσοι αξιοποιούν την περιπέτειά του για να ικανοποιήσουν πάσης φύσεως κτηνώδη ένστικτα.

Όταν, λοιπόν, είδα τον πάλαι ποτέ κεντρικό αμυντικό του Ολυμπιακού, καβάλα στο μηχανάκι του να παραδίδει εμπορεύματα ως κούριερ, έλαβα μια απόφαση… μη δημοσιογραφική και ως site προχωρήσαμε στη μη αναπαραγωγή του θέματος καθ’ όλη τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου.

Όσα ακολούθησαν δεν ξέρω αν δικαίωσαν ή δεν δικαίωσαν τη συγκεκριμένη επιλογή, αλλά η αλήθεια είναι ότι αηδίασα για πολλοστή φορά με την αντιμετώπιση που έτυχε ένας συνάνθρωπος μας (δεν με ενδιαφέρει αν είναι διάσημος ή όχι, ούτε φυσικά αν φόρεσε ερυθρόλευκη, πράσινη, ή κιτρινόμαυρη φανέλα στα χρόνια της δόξας του).

Ο Γιώργος Ανατολάκης ούτε εγκλημάτισε, ούτε αμάρτησε. Πήρε απλά αρκετές λανθασμένες αποφάσεις στη ζωή του. Όπως το κάνετε κι εσείς κι εγώ. Όπως το κάνουμε όλοι μας. Εσείς δεν έχετε μετανιώσει για επιλογές που έχετε πραγματοποιήσει; Προσωπικά διαθέτω ολόκληρη… Βίβλο με αποφάσεις που αν μπορούσα να γυρίσω πίσω το χρόνο, δεν θα λάμβανα ποτέ.

Ο Ανατολάκης, λοιπόν – και δυστυχώς δεν είναι ο μόνος – ανήκει σε μια μεγάλη κατηγορία επαγγελματιών αθλητών που αδυνατούν να διαχειριστούν σωστά τη φήμη και τα χρήματα που αποκτούν σε πολύ μικρή ηλικία. Ουκ ολίγοι συνάδελφοι του ακολουθούν αντίστοιχη διαδρομή, απλά είναι πιο τυχεροί γιατί η δική τους προσωπική περιπέτεια δεν έχει δει ακόμη το φως της δημοσιότητας.

Το σίγουρο, όμως, είναι ότι κανένας άνθρωπος που παλεύει να διορθώσει με τίμιο τρόπο προσωπικές λανθασμένες αποφάσεις του, δεν χρειάζεται να αισθάνεται ίχνος ντροπής. Αντίθετα, οι μόνοι που πρέπει να ντρέπονται είναι όσοι αξιοποιούν την περιπέτειά του για να ικανοποιήσουν πάσης φύσεως κτηνώδη ένστικτα. Μόνο που όλοι αυτοί δεν αισθάνονται ίχνος ντροπής στο πετσί τους…

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News